آیا میدانید کی چی رو اختراع کرد ؟ (جالبه)

[Almas Parsi]

آیا میدانید کی چی رو اختراع کرد ؟ (جالبه)


راستی چه کسی چه چیزی رو اختراع کرد .شاید تا حالا این سوال رو از خودتون پرسیده باشید .اینجا یه کمی به جواب میرسید میگم یه کمی چون ممکنه قبل از این دوستان مخترع کس دیگه هم اون وسیله خاص رو درست کرده باشه که ممکنه یا تاریخ بهش ظلم کرده باشه و اسمش از تاریخ خوسته یا نا خواسته حذف شده باشه مثل خیلی از اکتشافات و اختراعات که ایرانیان صدها سال پیش اونو بدست اوردن اما از اونا هیچ اسمی هیچ جایی نیومده یا اینکه ما بهش ظلم کردیم و اسمشو اینجا نیاوردیم خلاصه همینه که هست و این رو هم از یکی از دوستان به امانت گرفتم جالب حتمن ببینید


خیلی کامله . هم اسم دانشمند رو داره ، هم کشورش ، هم سال اختراع و هم اینکه چی اختراع کرده . پیشنهاد میکنم بخونیدش . هم با اسم دانشمندها بیشتر آشنا میشید هم خلاصه می فهمید مخترعوسایل و تجهیزاتی که امروز داریم ازشون استفاده میکنیم چه کسی بوده ...





کل اختراعات بشر (http://mei1.blogfa.com/post-30.aspx)



لیست تمام اختراعات بشر تا کنون(زمان.مکان.مخترع)
آنچه در زیر آمده است، فهرستی از اختراعات فناورانه مهم و عمده است.
شایان ذکر است که تاریخ اختراعات غالباً بحث برانگیز بوده است. بسیاری از اختراعات توسط چند نفر مختلف، تقریباً در یک زمان، صورت گرفته‌اند و یا سال‌ها پیش از آن که مخترعی آن‌ها را به شکل عملی ارائه کند توسط فرد دیگری به شکل غیرعملی اختراع شده بوده‌اند.
در فهرست زیر، در مواردی که ابهام وجود داشته، تاریخ نخستین نمونه عملی، مورد استفاده قرار گرفته است.
تذکر: برخی از نام محل‌هایی که اختراع در آن‌ها صورت گرفته، نام امروزی کشورهاست هر چند در آن زمان چنین نام یا کشوری وجود نداشته است.
اختراعاتی که نام مخترعشان معلوم است در جلو آن آورده شده است .
● عصر سنگ
▪ زمان نامشخص: موسیقی و زبان
▪ ۴/۲ میلیون سال پیش: ابزارهای سنگی در شرق آفریقا
▪ ۶۵/۱ میلیون سال پیش: ابزارهای سنگی اصلاح شده در کنیا
▪ ۴/۱ میلیون سال پیش: چاقو در اتیوپی
▪ ۱ میلیون سال پیش: مهار آتش و ضدعفونی کردن غذا و آب(پخت و پز) در شرق آفریقا
▪ ۵۰۰ هزار سال پیش: ساخت سرپناه
▪ ۱۰۰ تا ۵۰۰ هزار سال پیش: تن‌پوش
▪ ۴۰۰ هزار سال پیش: استفاده از رنگ در زامبیا
▪ ۴۰۰ هزار سال پیش: نیزه در آلمان
▪ ۲۰۰ هزار سال پیش: خاک سپاری در آفریقا
▪ ۱۰۰ هزار سال پیش: تیغه‌های کج در آفریقا و خاور نزدیک
▪ ۶۰ هزار سال پیش: قایق در گینه نو
▪ ۵۰ هزارسال پیش: فلوت در اسلوونی
▪ ۵۰ هزار سال پیش: کمان در تونس
▪ ۴۳ هزار سال پیش: استخراج معدن در سوازیلند و مجارستان
▪ ۳۷ هزار سال پیش: چوب خط در سوازیلند
▪ ۳۰ هزار سال پیش: سوزن خیاطی
▪ ۲۶ هزار سال پیش: سرامیک در موراویا
▪ ۱۷ هزار سال پیش: طناب پیچیده (احتمالاً خیلی پیش از آن هم بوده است)
▪ ۱۵ هزار سال پیش: بومرنگ در استرالیا
▪ ۱۲ هزار سال پیش: سبد بافی
● دهمین هزاره پیش از میلاد
▪ کشاورزی
▪ نوشابه‌های الکلی
▪ خشت در خاور نزدیک
▪ ۹۵۰۰ سال پیش از میلاد: انبار غلّه در اردن
● نهمین هزاره پیش از میلاد
▪ ۸۷۰۰ سال پیش از میلاد: فلز کاری در میان دورود (بین‌النهرین)
▪ ۸۰۰۰ سال پیش از میلاد: دیوار کشی
● هشتمین هزاره پیش از میلاد
▪ دامداری در خاور نزدیک
▪ گچ
● هفتمین هزاره پیش از میلاد
▪ ۷۰۰۰ سال پیش از میلاد: کشیدن دندان در هند
▪ ۶۲۰۰ سال پیش از میلاد: نقشه
▪ لباس دوخته شده از الیاف کتان
● ششمین هزاره پیش از میلاد
▪ آبجو در سومر
▪ آبیاری
▪ شخم زدن زمین در میان دورود (عراق)
▪ شهرنشینی در میان دورود (عراق)
● پنجمین هزاره پیش از میلاد
▪ نان در مصر
▪ ترکیب چرخ و محور در میان دورود
▪ کفش اسکیت روی یخ در اسکاندیناوی
● چهارمین هزاره پیش از میلاد
▪ ۴۰۰۰ سال پیش از میلاد: کانال در میان دورود
▪ ۴۰۰۰ سال پیش از میلاد: خیابان سنگفرش در عراق
▪ ۳۸۰۰ سال پیش از میلاد: جاده‌سازی با الوار چوبی در انگلستان
▪ ۳۵۰۰ سال پیش از میلاد: تخته سه لا در مصر
▪ ۳۵۰۰ سال پیش از میلاد: نوشتن در سومر
▪ ۳۵۰۰ سال پیش از میلاد: گاری دستی در سومر
▪ ۳۱۰۰ سال پیش از میلاد: زهکشی در هند
▪ ۳۰۰۰ سال پیش از میلاد: قایق‌رانی
▪ برنز در شوش (ایران)
▪ ابریشم در چین
▪ سیمان در مصر
▪ قایق رودخانه در مصر
▪ رشته فرنگی در چین
▪ شانه در ایران (این شانه‌ها خیلی اصلاح شده بودند و گرنه خود شانه احتمالاً از مدّت‌ها پیش بوده است.)
● سومین هزاره پیش از میلاد
▪ ۲۸۰۰ سال پیش از میلاد: دکمه در هند
▪ ۲۸۰۰ سال پیش از میلاد: صابون در میان دورود
▪ ۲۶۱۱ تا ۲۶۳۰ سال پیش از میلاد: هرم پلکانی در مصر
▪ ۲۶۰۰ سال پیش از میلاد: کاغذ پاپیروس در مصر
▪ ۲۶۰۰ سال پیش از میلاد: کرم دارویی (ضماد) در مصر
▪ ۲۶۰۰ سال پیش از میلاد: ارابه در میان دورود
▪ ۲۶۰۰ سال پیش از میلاد: سیستم فاضلاب ساختگی در هند
▪ ۲۶۰۰ سال پیش: دستشویی در هند
▪ ۲۵۰۰ سال پیش از میلاد: دستشویی سیفونی در هند
▪ ۲۵۰۰ سال پیش از میلاد: تاق در هند
▪ ۲۴۰۰ سال پیش از میلاد: کارگاه کشتی‌سازی در هند
▪ ۲۰۰۰ سال پیش از میلاد: پول
▪ خنجر در خاور نزدیک
▪ شمشیر داسی شکل در سومر
▪ الفبا در فنیقیه
▪ شمع در مصر
▪ سورتمه در اسکاندویناوی
▪ اسکی در اسکاندیناوی
● دومین هزاره پیش از میلاد
▪ آهن در قفقاز
▪ عطر در میان دورود
▪ شمشیر برنزی در میان دورود
▪ شیشه در مصر
▪ ارابه چرخی در هند و ایران
▪ ساعت آبی در مصر
▪ شمشیر آهنی
▪ زنگ در چین
▪ ۱۰۰۰ سال پیش از میلاد: سکّه در چین
▪ نخستین هزاره پیش ازمیلاد
▪ تیر کمان در خاور نزدیک
▪ چرخ دنده در چین و یونان
▪ پنس (انبرک) در روم باستان
▪ چاقوی جراحی در روم باستان
▪ سوزاندن محل زخم در روم باستان
▪ آینه فلزی در روم باستان
▪ قیچی در روم باستان
▪ سوزن جراحی در روم باستان
▪ عمل آب مروارید چشم در روم باستان
▪ اسلحه فوت‌کردنی (دمیدنی) در هند
▪ گلوله آهنی در هند
▪ ۶۰۰ سال پیش از میلاد: الفبای لاتین در روم باستان
▪ ۵۹۲ سال پیش از میلاد: لنگر در یونان
▪ ۵۰۰ سال پیش از میلاد: شکر در هند
▪ ۵۰۰ سال پیش از میلاد: پل دندان در ایتالیا
▪ ۵۰۰ سال پیش از میلاد: بادبادک در چین
▪ ۵۰۰ سال پیش از میلاد: جراحی پلاستیک در هند
▪ ۵۰۰ سال پیش از میلاد: جراحی زیبایی
▪ ۴۰۰ سال پیش از میلاد: فوتبال در چین
▪ ۳۵۰ سال پیش از میلاد: چرخ آبی در هند
▪ ۳۵۰ سال پیش از میلاد: آسیاب آبی در هند
▪ ۳۰۰ سال پیش از میلاد: کانال آب در روم باستان
▪ ۳۰۰ سال پیش از میلاد: قطب نما (جهت‌یاب) در چین
▪ ۳۰۰ سال پیش از میلاد: دایره‌المعارف (جمع‌آوری درس‌های افلاطون) در یونان
▪ ۳۰۰ سال پیش از میلاد: پیچ در یونان
▪ ۲۵۰ سال پیش از میلاد: اهرم در یونان
▪ ۲۰۰ سال پیش از میلاد: قرقره در یونان (ارشمیدس)
▪ ۲۰۰ سال پیش از میلاد: کیلومتر شمار در یونان (ارشمیدس)
▪ ۲۰۰ سال پیش از میلاد: نعل اسب در روم باستان
▪ ۱۵۰ سال پیش از میلاد: ساعت کوکی
▪ ۱۰۰ سال پیش از میلاد: شیشه‌گری در روم باستان
▪ ۱۰۰ سال پیش از میلاد: کاغذ پوستی در پرگامون
▪ ۴۰ سال پیش از میلاد: یاتاقان در روم باستان
● نخستین هزاره پس از میلاد
▪ سال ۵۰: قالب خشتی در فرانسه
▪ سال ۷۷: دایره‌المعارف جامع
▪ سال ۱۰۰: گرمایش مرکزی در امپراطوری روم
▪ سال ۱۰۵: کاغذ در چین
▪ سال ۱۳۲: زلزله نگار ابتدایی در چین
▪ سال ۲۰۰: نعل اسب در آلمان
▪ سال ۳۰۰: خمیردندان در مصر (امپراطوری روم)
▪ سال ۴۰۰: قلاده اسب در چین
▪ سال ۵۰۰: چرخ ریسندگی در هند
▪ سال ۵۹۸: کاغذ توالت در چین
▪ سال ۷۰۰: قلم پر
▪ سال ۷۰۰: اسطرلاب برنجی
▪ سال ۷۲۱: دستگاه تقطیر در عراق
▪ سال ۷۲۱ تا ۸۱۵: الکل تقطیر شده در عراق
▪ سال ۷۲۱ تا ۸۱۵: شراب تقطیر شده در عراق
▪ سال ۷۲۵: سازوکار چرخ دنگ ساعت در چین
▪ سال ۸۰۰ تا ۸۷۳: بندآور در عراق
▪ سال ۸۰۰ تا ۸۷۳: بندآور شناور در عراق
▪ سال ۸۰۰ تا ۸۷۳: ماشین برنامه‌پذیر در عراق
▪ سال ۸۱۰ تا ۸۸۷: شیشه از سنگ در آندلس
▪ سال ۸۱۰ تا ۸۸۷: عینک
▪ سال ۸۵۲: چتر نجات در آندلس
▪ سال ۸۶۵ تا ۹۰۰: نفت سفید در ایران (رازی)
▪ سال ۸۶۵ تا ۹۰۰: لامپ نفتی در ایران (رازی)
▪ سال ۸۶۵ تا ۹۲۵: صابون جامد در ایران (رازی)
▪ سال ۸۰۰: سرنگ در عراق
▪ سال ۸۰۰: آسیاب بادی در ایران
▪ سال ۸۰۰: باروت در چین
▪ سال ۹۰۰: اسکناس در چین
▪ سال ۹۵۳: خودنویس در مصر
▪ سال ۹۹۴: دستگاه زاویه‌یاب نجومی در ایران (ابومحمد خجندی)
▪ قهوه در اتیوپی
▪ چینی در چین
▪ شطرنج در هند
▪ پنجره شیشه‌ای در امپراطوری اعراب
▪ شربت در امپراطوری اعراب
▪ قرع درامپراطوری اعراب
● قرن یازدهم
▪ سال ۱۰۰۰: آونگ در مصر
▪ سال ۱۰۰۰: چاقوی جراحی در آندلس
▪ سال ۱۰۰۰ تا ۱۰۳۷: دماسنج در ایران (ابوعلی سینا)
▪ سال ۱۰۰۰ تا ۱۰۳۷: تقطیر بخار در ایران (ابوعلی سینا)
▪ سال ۱۰۰۰ تا ۱۰۳۷: اسطرلاب خطی در ایران (ابوریحان بیرونی)
▪ سال ۱۰۰۰ تا ۱۰۴۸: نقشه کروی در ایران (ابوریحان بیرونی)
▪ سال ۱۰۰۰ تا ۱۰۴۸: بالون آزمایشگاه در ایران (ابوریحان بیرونی)
▪ سال ۱۰۰۰ تا ۱۰۴۸: چگالی سنج در ایران (ابوریحان بیرونی)
▪ سال ۱۰۰۰ تا ۱۰۴۸: واحد اندازه‌گیری مخروطی در ایران (ابوریحان بیرونی)
▪ سال ۱۰۱۱ تا ۱۰۲۱: آینه سهمی در عراق
▪ سال ۱۰۱۱ تا ۱۰۲۱: دوربین در عراق
▪ سال ۱۰۲۸ تا ۱۰۸۷: خط استوا در آندلس
▪ سال ۱۰۸۸: ساعت مکانیکی در چین
▪ سال ۱۰۸۸: برج ساعت در چین
▪ اسطرلاب مکانیکی در آندلس




اوتیس آمریکا ۱۸۲۵ (میلادی) آسانسور
وستینگهاوس آمریکا ۱۹۰۴ (میلادی) آفتامات
بنز آلمان ۱۸۸۵ (میلادی) خودرو با دنده و دیفرانسیل
روبر آمریکا ۱۸۸۹ (میلادی) خودرو با نیروی بخار
رونتگن آلمان ۱۸۹۵ (میلادی) اشعه ایکس



موریسون آمریکا ۱۸۹۲ (میلادی) خودرو برقی
اورستر دانمارک ۱۸۰۲ (میلادی) الکترو مغناطیس
دایملر آلمان ۱۸۸۵ (میلادی) خودرو بنزینی
واندپل آمریکا ۱۸۸۴ (میلادی) اتوبوس برقی
الکساندرسون و ادوارد آلمان ۱۹۳۵ (میلادی) الکترو موتور


آلساندرو ولتا ایتالیا ۱۸۰۰ (میلادی) باتری برقی
ماروی ایتالیا ۱۶۰۱ (میلادی) آینه
گالیله ایتالیا ۱۶۰۹ (میلادی) تلسکوپ
گالیله ایتالیا ۱۵۹۳ (میلادی) دماسنج
کریستوفری ایتالیا قرن ۱۸ پیانو


زیمنس آلمان ۱۸۶۱ (میلادی) اجاق برقی
برادران مون گل فیه فرانسه ۱۷۸۲ (میلادی) بالن
پنس آمریکا ۱۸۵۵ (میلادی) اجاق گاز
ادیسون آمریکا ۱۸۸۲ (میلادی) برق
نیوبری انگلیس ۱۸۰۸ (میلادی) اره برقی


.
.
.

رایس کلوک آمریکا ۱۹۲۴ (میلادی) بلندگو
بوشنل آمریکا ۱۸۷۶ (میلادی) اژدر
باردین براتن آمریکا ۱۹۴۸ (میلادی) ترانزیستور
یونگه سوئد ۱۹۰۳ (میلادی) بمب
فسیک آمریکا ۱۸۹۱ (میلادی) تفنگ دوربین‏دار


الکساندر گراهام‏بل آمریکا ۱۸۷۷ (میلادی) تلفن
آلبرت انیشتین آلمان ۱۹۴۲ (میلادی) بمب اتم
کارنس آمریکا ۱۸۹۹ (میلادی) تلفن بی‏سیم
بروتن آمریکا ۱۹۱۳ (میلادی) بنزین سبک
فینلی آمریکا ۱۷۹۶ (میلادی) پل معلق


سونیتن انگلیس ۱۹۱۴ (میلادی) تانک
هالت آمریکا ۱۹۰۰ (میلادی) تراکتور
برد اسکاتلند ۱۹۲۳ (میلادی) تلویزیون
پیتر گلد مارک آمریکا ۱۹۵۱ (میلادی) تلوزیون رنگی
بکلاند بلژیک ۱۹۰۷ (میلادی) چسب


مک‏میلان اسکاتلند ۱۸۴۲ (میلادی) دوچرخه
پاسکال فرانسه ۱۶۷۲ (میلادی) حساب احتمالات
تامسون آمریکا ۱۸۷۷ (میلادی) جوشکاری برقی
ویتل انگلیس ۱۹۴۱-۱۹۳۰ (میلادی) جت
تیمونیه فرانسه ۱۸۳۰ (میلادی) چرخ خیاطی


کاریر آمریکا ۱۹۱۱ (میلادی) تهویه
بونسن آلمان ۱۸۵۵ (میلادی) چراغ گازی
شوفلز آلمان ۱۴۵۷ (میلادی) چاپ رنگی
گوتنبرگ آلمان ۱۴۲۰ (میلادی) چاپ
فرانسیس آمریکا ۱۸۴۹ (میلادی) توربین آبی


پارسون انگلیس ۱۸۸۴ (میلادی) توربین بخار
ادیسون آمریکا ۱۸۷۴ (میلادی) تلگراف
هال سوئد ۱۸۶۷ (میلادی) ریل راه‏آهن
استارلی انگلیس ۱۸۸۴ (میلادی) دوچرخه تکمیلی
واتیکم جودس آمریکا ۱۸۹۳ (میلادی) زیپ


ادیسون آمریکا ۱۸۹۳ (میلادی) دوربین سینما
برادران لومی‏یر فرانسه ۱۸۹۵ (میلادی) دوربین کاملتر
والر آمریکا ۱۹۵۲ (میلادی) دوربین سه بعدی
نوبل سوئد ۱۸۶۷ (میلادی) دینامیت
هانری بکرل فرانسه ۱۸۹۶ (میلادی) رادیو اکتیویته


مارکونی ایتالیا ۱۸۹۵ (میلادی) رادیو
استراسمن آمریکا ۱۹۴۵ (میلادی) زیردریایی اتمی
ژرژ گراهام انگلیس ۱۷۵۰ (میلادی) ساعت جیبی
هویکنس هلند ۱۶۵۷ (میلادی) ساعت دیواری
ژیفارو سانتو فرانسه ۱۸۵۲ (میلادی) سفینه فضايی





منبع : modern enginineering ideas
ms

[Almas Parsi]

اختراع اتومبیل

تاریخچه

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/31/Auto.gif/220px-Auto.gif (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:Auto.gif)http ://bits.wikimedia.org/skins-1.5/common/images/magnify-clip.png (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:Auto.gif)




شاید بتوان اولین ایدهٔ مکتوب در مورد وسیلهٔ نقلیه‌ای را که بدون نیروی انسان یا حیوانات قادر به حرکت باشد، در ایلیاد (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D8%A7%DB%8C%D9%84%DB%8C%D8%A7%D8%AF) اثر هومر (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D9%87%D9%88%D9%85%D8%B1) یافت.
در قسمتی از رمان، هفاستوس (خدای آتش و فلزکاری) یک سه‌چرخهٔ متحرک می‌سازد و از آن برای جابجایی استفاده می‌کند. † (http://mei1.blogfa.com/8907.aspx#endnote_shargh) اما در عالم واقع، این وسیله برای اولین بار در کشور انگلستان ساخته شد. این وسیله نقلیه به کمک نیروی بخار کار می‌کرد.
این وسیله دارای یک موتور بزرگ بخار بود که برای تولید توان به مقادیر زیادی آب و ذغال سنگ نیاز داشت و جهت استفاده از آن به چند خدمه نیاز بود. † (http://mei1.blogfa.com/8907.aspx#endnote_roshd)
موتور احتراقی (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D9%85%D9%88%D8%AA%D9%88%D8%B1_%D8%A7%D8%AD%D8%AA% D8%B1%D8%A7%D9%82%DB%8C)
در سال ۱۸۶۰ میلادی به‌وسیلهٔ یک بلژیکی (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D8%A8%D9%84%DA%98%DB%8C%DA%A9) به نام اتین لونوار اختراع شد.
پس از آن، روند تکامل صنعت خودروسازی تداوم یافت و در بین سال‌های ۱۸۶۰ تا ۱۹۷۰ میلادی در اروپا (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D8%A7%D8%B1%D9%88%D9%BE%D8%A7) اختراعات مختلفی به وسیله چند تن از مهندسان انجام گرفت.
نخستین خودرو با موتور برونسوز یک موتور کوچک بود که بر روی یک گاری کوچک نصب شد. این خودرو را زیگفرد مارکوس در سال ۱۸۷۴ میلادی در شهر وین (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D9%88%DB%8C%D9%86) ساخت. موتور این وسیله نقلیه، موتور بخاری یا موتور برونسوز (http://mei1.blogfa.com/w/index.php?title=%D9%85%D9%88%D8%AA%D9%88%D8%B1_%D8 %A8%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%B3%D9%88%D8%B2&action=edit&redlink=1) نام گرفت.
اما به‌تدریج موتورهای برونسوز تبدیل به موتورهای درونسوز (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D9%85%D9%88%D8%AA%D9%88%D8%B1_%D8%AF%D8%B1%D9%88% D9%86%D8%B3%D9%88%D8%B2) گردیدند.
در موتورهای درونسوز، مخلوط هوا و گاز در داخل سیلندر (http://mei1.blogfa.com/w/index.php?title=%D8%B3%DB%8C%D9%84%D9%86%D8%AF%D8% B1&action=edit&redlink=1) به وسیله جرقه (http://mei1.blogfa.com/w/index.php?title=%D8%AC%D8%B1%D9%82%D9%87&action=edit&redlink=1) محترق می‌گردد.
اولین نمونه موتور احتراق داخلی را یک مهندس آلمانی به نام نیکلاس اتو ساخت.
موتورهای امروزی، در حقیقت نمونه تکامل یافته این موتور محسوب می‌شوند.
اما معمولاً اختراع خودرو به گات لیب دایملر (http://mei1.blogfa.com/w/index.php?title=%DA%AF%D8%A7%D8%AA_%D9%84%DB%8C%D8 %A8_%D8%AF%D8%A7%DB%8C%D9%85%D9%84%D8%B1&action=edit&redlink=1)، یا کارل بنز (http://mei1.blogfa.com/wiki/%DA%A9%D8%A7%D8%B1%D9%84_%D8%A8%D9%86%D8%B2) نسبت داده می‌شود.
این دو نفر در یک زمان و به‌صورت جداگانه برای ساخت یک خودرو کامل تلاش می‌نمودند.
دایملر در ابتدا عضو تیم نیکلاس اتو بود ولی بعداً به‌طور جداگانه به‌همراه ویلهلم مای باخ موتور سبک با سرعت بالا (دور موتور ۹۰۰ rpm) را ساخت. همچنین اولین سیستم جرقه‌زنی الکتریکی را بنز طراحی نمود.
درعین حال، برخی به اشتباه، هنری فورد (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D9%87%D9%86%D8%B1%DB%8C_%D9%81%D9%88%D8%B1%D8%AF) را به عنوان مخترع خودرو می‌دانند.
این اشتباه به این خاطر رخ می‌دهد که هنری فورد، در واقع، ایدهٔ تولید اتومبیل ارزان قیمت را تحقق بخشید و استفاده از خودرو را در مقیاس گسترده و توسط مردم عادی امکان‌پذیر نمود.
هنری فورد در سال ۱۸۹۱ یک موتور کوچک گازوئیلی (http://mei1.blogfa.com/w/index.php?title=%DA%AF%D8%A7%D8%B2%D9%88%D8%A6%DB% 8C%D9%84&action=edit&redlink=1)طراحی کرد و سه سال بعد، یک ماشین گازوئیلی ساخت که به نام کالسکه بدون اسب شناخته می‌شود.
۵ سال بعد، هنری فورد طراحی ماشین‌های موسوم به مدل A و مدل T را آغاز کرد.
او سرانجام توانست خط تولید و مونتاژ این اتومبیل‌ها را توسعه دهد تا تولید ماشین‌ها سریع‌تر و اقتصادی‌تر شود.
مدل T اتومبیلی بود که در همه جای اروپا به‌راحتی استفاده می‌شد و موتورش آنقدر قوی بودکه در زمین‌های ناهموار به راحتی حرکت می‌کرد.
این اتومبیل، به سادگی تعمیر می‌شد و حتی یک کشاورز با کمی دقت می‌توانست قطعات معیوب آن را عوض کند. قیمت این اتومبیل در آن زمان، ۸۵۰ دلار بود.
این قیمت اگرچه نسبت به درآمد مردمان عادی، قیمت بالایی محسوب می‌شد، ولی نسبت به اتومبیل‌های زمان خودش بسیار ارزان بود.


منبع : modern enginineering ideas

[Almas Parsi]

توماس ادیسون (http://mei1.blogfa.com/post-17.aspx)
توماس الوا ادیسون (۱۱ فوریه (http://mei1.blogfa.com/wiki/%DB%B1%DB%B1_%D9%81%D9%88%D8%B1%DB%8C%D9%87) ۱۸۴۷ (http://mei1.blogfa.com/wiki/%DB%B1%DB%B8%DB%B4%DB%B7_(%D9%85%DB%8C%D9%84%D8%A7 %D8%AF%DB%8C)) - ۱۸ اکتبر (http://mei1.blogfa.com/wiki/%DB%B1%DB%B8_%D8%A7%DA%A9%D8%AA%D8%A8%D8%B1) ۱۹۳۱ (http://mei1.blogfa.com/wiki/%DB%B1%DB%B9%DB%B3%DB%B1_(%D9%85%DB%8C%D9%84%D8%A7 %D8%AF%DB%8C))) مخترع (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D9%85%D8%AE%D8%AA%D8%B1%D8%B9) و بازرگانی آمریکایی (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D8%A2%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%A9%D8%A7) بود. او وسایل متعددی را طراحی یا کامل کرد که مهم‌ترین و معروفترین آنها لامپ الکتریکی (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D9%84%D8%A7%D9%85%D9%BE) است.ادیسون در طول حیات علمی خویش توانست ۲۵۰۰ امتیاز اختراع را در ایالات متحدهٔ آمریکا (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D8%A7%DB%8C%D8%A7%D9%84%D8%A7%D8%AA_%D9%85%D8%AA% D8%AD%D8%AF%D9%87_%D8%A2%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%A9%D 8%A7)، بریتانیا (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D8%A8%D8%B1%DB%8C%D8%AA%D8%A7%D9%86%DB%8C%D8%A7)� � فرانسه (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D9%81%D8%B1%D8%A7%D9%86%D8%B3%D9%87)و آلمان (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D8%A2%D9%84%D9%85%D8%A7%D9%86) به نام خود ثبت کند که رقمی حیرت‌انگیز و باورنکردنی به نظر می‌رسد. واقعیت این است که بیشتر اختراعات وی تکمیل شدهٔ کارهای دانشمندان توماس الوا ادیسون (۱۱ فوریه (http://mei1.blogfa.com/wiki/%DB%B1%DB%B1_%D9%81%D9%88%D8%B1%DB%8C%D9%87) ۱۸۴۷ (http://mei1.blogfa.com/wiki/%DB%B1%DB%B8%DB%B4%DB%B7_(%D9%85%DB%8C%D9%84%D8%A7 %D8%AF%DB%8C)) - ۱۸ اکتبر (http://mei1.blogfa.com/wiki/%DB%B1%DB%B8_%D8%A7%DA%A9%D8%AA%D8%A8%D8%B1) ۱۹۳۱ (http://mei1.blogfa.com/wiki/%DB%B1%DB%B9%DB%B3%DB%B1_(%D9%85%DB%8C%D9%84%D8%A7 %D8%AF%DB%8C)))مخترع (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D9%85%D8%AE%D8%AA%D8%B1%D8%B9) و بازرگانی آمریکایی (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D8%A2%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%A9%D8%A7) بود. او وسایل متعددی را طراحی یا کامل کرد که مهم‌ترین و معروفترین آنهالامپ الکتریکی (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D9%84%D8%A7%D9%85%D9%BE) است.
ادیسون در طول حیات علمی خویش توانست ۲۵۰۰ امتیاز اختراع را در ایالات متحدهٔ آمریکا (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D8%A7%DB%8C%D8%A7%D9%84%D8%A7%D8%AA_%D9%85%D8%AA% D8%AD%D8%AF%D9%87_%D8%A2%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%A9%D 8%A7)، بریتانیا (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D8%A8%D8%B1%DB%8C%D8%AA%D8%A7%D9%86%DB%8C%D8%A7)� � فرانسه (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D9%81%D8%B1%D8%A7%D9%86%D8%B3%D9%87)و آلمان (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D8%A2%D9%84%D9%85%D8%A7%D9%86) به نام خود ثبت کند که رقمی حیرت‌انگیز و باورنکردنی به نظر می‌رسد. واقعیت این است که بیشتر اختراعات وی تکمیل شدهٔ کارهای دانشمندان پیشین بودند و ادیسون کارمندان و متخصصان پرشماری در کنار خود داشت که در پیشبرد تحقیقات و به سرانجام رسانیدن نوآوری‌هایش یاریش می‌کردند. دهنی ذغالی تلفن (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D8%AA%D9%84%D9%81%D9%86)،ماشین تکثیر، میکروفن (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D9%85%DB%8C%DA%A9%D8%B1%D9%88%D9%81%D9%86)، گرامافون (http://mei1.blogfa.com/wiki/%DA%AF%D8%B1%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%81%D9%88%D9%86)� � دیکتافون (http://mei1.blogfa.com/w/index.php?title=%D8%AF%DB%8C%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D9% 81%D9%88%D9%86&action=edit&redlink=1)، کینتوسکوپ (http://mei1.blogfa.com/w/index.php?title=%DA%A9%DB%8C%D9%86%D8%AA%D9%88%D8% B3%DA%A9%D9%88%D9%BE&action=edit&redlink=1) (نوعی دستگاه نمایش فیلم)، دینام (http://mei1.blogfa.com/w/index.php?title=%D8%AF%DB%8C%D9%86%D8%A7%D9%85&action=edit&redlink=1)موتور و لاستیک مصنوعی (http://mei1.blogfa.com/w/index.php?title=%D9%84%D8%A7%D8%B3%D8%AA%DB%8C%DA% A9_%D9%85%D8%B5%D9%86%D9%88%D8%B9%DB%8C&action=edit&redlink=1) از جمله مواد و وسایلی هستند که بدست ادیسون و همکارانش ابداع یا اصلاح شدند.
ادیسون از اولین مخترعانی بود که توانست با موفقیت بسیاری از اختراعات خود را به تولید انبوه (http://mei1.blogfa.com/w/index.php?title=%D8%AA%D9%88%D9%84%DB%8C%D8%AF_%D8 %A7%D9%86%D8%A8%D9%88%D9%87&action=edit&redlink=1)برساند.پیشین بودند و ادیسون کارمندان و متخصصان پرشماری در کنار خود داشت که در پیشبرد تحقیقات و به سرانجام رسانیدن نوآوری‌هایش یاریش می‌کردند. دهنی ذغالی تلفن (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D8%AA%D9%84%D9%81%D9%86)،ماشین تکثیر، میکروفن (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D9%85%DB%8C%DA%A9%D8%B1%D9%88%D9%81%D9%86)،گر� �مافون (http://mei1.blogfa.com/wiki/%DA%AF%D8%B1%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%81%D9%88%D9%86)� � دیکتافون (http://mei1.blogfa.com/w/index.php?title=%D8%AF%DB%8C%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D9% 81%D9%88%D9%86&action=edit&redlink=1)، کینتوسکوپ (http://mei1.blogfa.com/w/index.php?title=%DA%A9%DB%8C%D9%86%D8%AA%D9%88%D8% B3%DA%A9%D9%88%D9%BE&action=edit&redlink=1) (نوعی دستگاه نمایش فیلم)، دینام (http://mei1.blogfa.com/w/index.php?title=%D8%AF%DB%8C%D9%86%D8%A7%D9%85&action=edit&redlink=1) موتور و لاستیک مصنوعی (http://mei1.blogfa.com/w/index.php?title=%D9%84%D8%A7%D8%B3%D8%AA%DB%8C%DA% A9_%D9%85%D8%B5%D9%86%D9%88%D8%B9%DB%8C&action=edit&redlink=1) از جمله مواد و وسایلی هستند که بدست ادیسون و همکارانش ابداع یا اصلاح شدند.
ادیسون از اولین مخترعانی بود که توانست با موفقیت بسیاری از اختراعات خود را به تولید انبوه (http://mei1.blogfa.com/w/index.php?title=%D8%AA%D9%88%D9%84%DB%8C%D8%AF_%D8 %A7%D9%86%D8%A8%D9%88%D9%87&action=edit&redlink=1) برساند.

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/04/Thomas_Edison.jpg/200px-Thomas_Edison.jpgتوماس ادیسون در شهر میلان ایالت اوهایو (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D8%A7%D9%88%D9%87%D8%A7%DB%8C%D9%88) متولد شد و سال‌های کودکی را در پورت‌هِرون میشیگان (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D9%85%DB%8C%D8%B4%DB%8C%DA%AF%D8%A7%D9%86) بسر برد.«آل» بیش از یک سال نتوانست به مدرسه برود و دوران نوجوانی را با کارهایی چون فروختن ساندویچ و آب‌نبات در کنار ریل قطار و یا سبزی فروشی گذراند. او که برای فروش اجناس خود مرتباً با ترن میان پورت‌هرون و دیترویت (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D8%AF%DB%8C%D8%AA%D8%B1%D9%88%DB%8C%D8%AA) در رفت و آمد بود، توانست از شرکت راه‌آهن نمایندگی توزیع یک روزنامهٔ دیترویتی را بدست آورد. با پس‌انداز پول حاصل از فروش روزنامه، آل توانست یک ماشین چاپ دست دوم خریداری کند. او دستگاهش را در یک واگن بارکشی نصب کرد و در سن پانزده سالگی اولین شمارهٔ روزنامهٔ خود را با نام «ویکلی هرالد» منتشر ساخت. این نشریه که تمام کارهایش را ادیسون خود انجام می‌داد، نخستین و تنها روزنامه‌ای بود که در یک قطار در حال حرکت حروفچینی و چاپ می‌شد.
در سال ۱۸۶۲ م. وی اتفاقاً با تلگراف (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D8%AA%D9%84%DA%AF%D8%B1%D8%A7%D9%81) که در آن زمان وسیلهٔ نوظهوری بود آشنا شد و با وجود کم‌شنوایی چندی بعد توانست در ادارهٔ راه‌آهن به‌عنوان تلگرافچی شغلی برای خود بیابد و با تمرین زیاد یکی از چابک دست‌ترین مأموران تلگراف در آمریکا شود.
ادیسون هنگامی که فقط بیست و یک سال داشت، اولین اختراع خود را که یک دستگاه الکتریکی شمارش آراء بود عرضه کرد. آن دستگاه فروش نرفت و او تصمیم گرفت که دیگر تا احتیاج و تقاضای عامه ایجاب نکند به فکر اختراع دیگری نیافتد .
سال‌های میانهنخستین پله‌های ترقیدر سال ۱۸۶۹ م. ادیسون که ادارهٔ راه‌آهن را ترک کرده بود، به‌عنوان سرپرست فنی به استخدام یک مؤسسهٔ صرافی بزرگ در نیویورک (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D9%86%DB%8C%D9%88%DB%8C%D9%88%D8%B1%DA%A9) در آمد. در این مقام او توانست نخستین اختراع موفقش را که نوعیتلگراف چاپی (http://mei1.blogfa.com/w/index.php?title=%D8%AA%D9%84%DA%AF%D8%B1%D8%A7%D9% 81_%DA%86%D8%A7%D9%BE%DB%8C&action=edit&redlink=1) بود، به نام خود ثبت کند. تلگراف ادیسون برخلاف انواع رایج که علائم مورس (http://mei1.blogfa.com/w/index.php?title=%D9%85%D9%88%D8%B1%D8%B3&action=edit&redlink=1) را به صورت صداهای کوتاه و کشیده به گوش اپراتور می‌رسانیدند، آنها را به شکل خط و نقطه بر روی نوار کاغذی چاپ می‌کرد. او حق امتیاز اختراعش را در مقابل چهل هزار دلار به مدیر صرافخانه واگذار کرد و با پول آن در شهرنیوآرک (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D9%86%DB%8C%D9%88%D8%A2%D8%B1%DA%A9) ایالت نیوجرسی (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D9%86%DB%8C%D9%88%D8%AC%D8%B1%D8%B3%DB%8C) یک کارگاه تحقیقاتی برای خود برپا نمود. در محل جدید او علاوه بر تکمیل لوازم جانبی تلگراف، یک سامانهٔ پیشرفتهٔ نمایشگر اطلاعات بورس را طراحی کرد که سود هنگفتی از آن حاصل آمد.
منلو پارکادیسون مدتها این فکر را در سرداشت که کارگاهش را به محل بازتر و بزرگ‌تری منتقل کند. با فراهم شدن سرمایهٔ کافی، سرانجام در سال ۱۸۷۶ م. در منطقهٔ «منلوپارک» نیوجرسی یک لابراتوار پژوهشی مجهز بنیاد نهاد و گروهی از افراد لایق و مستعد را به همکاری فراخواند.
تأسیس این آزمایشگاه نقطهٔ عطفی در رشته فعالیت‌های ادیسون و از بزرگ‌ترین ابتکارهای او به شمار می‌رود. آزمایشگاه منلو پارک نخستین مؤسسه‌ای بود که منحصراً با هدف تولید و تکمیل ابداعات علمی برپا شد و آن را باید نمونهٔ اولیهٔ آزمایشگاه‌های تحقیقاتی بزرگی دانست که از آن پس تمام صنایع مهم در کنار کارگاه‌های خود ایجاد کردند. در سایهٔ نظارت و سازماندهی توماس ادیسون و کار گروهی کارمندان وی صدها اختراع کوچک و بزرگ در این مؤسسه به ثمر رسیدند که البته همگی به نام ادیسون تمام شدند.
گرامافونhttp://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c5/Edison_and_phonograph_edit2.jpg/220px-Edison_and_phonograph_edit2.jpg (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:Edison_and_ph onograph_edit2.jpg)http://bits.wikimedia.org/skins-1.5/common/images/magnify-clip.png (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:Edison_and_ph onograph_edit2.jpg)
ادیسون در کنار گرامافون اولیه


از قدیم الایام، داشتن وسیله‌ای که بتوان با آن صدا را ضبط کرد از آرزوهای بشر بوده است. قبل از آنکه توجه ادیسون به این مقوله جلب شود، لئون اسکوت مارتین‌ویل فرانسوی (۱۸۵۷ م.) و دیگران تحقیقاتی کرده و گام‌هایی در این راه برداشته بودند؛ اما دستگاه‌های آنها عملاً ً قابل استفاده نبود زیرا تنها با یک دور گوش دادن، صدای ضبط شده از بین می‌رفت.

در سال ۱۸۷۷ م. ادیسون موفق به ساخت وسیله‌ای شد که واقعاً کار می‌کرد؛ یعنی می‌توانست صدا را ضبط و دو تا سه بار پخش کند. «ضبط صوت» ادیسون که فونوگراف (آوانگار) نام گرفته بود، ساختمانی ساده داشت: استوانه‌ای فلزی بود با یک دستهٔ گرداننده که در یک انتهای آن سوزنی همراه با یک بوق تعبیه شده بود. وقتی کسی استوانه را می‌چرخاند و درون بوق صحبت می‌کرد، بر اثر ارتعاش سوزن، روی ورقهٔ نازک حلبی ِدور استوانه خراش‌هایی می‌افتاد. برای شنیدن صدای ضبط شده نیز کافی بود سوزن را به ابتدای مسیر برگردانده و دوباره استوانه را به‌چرخش در آورند. کیفیت صدا البته بسیار پایین بود و صفحه حلبی هم پس از چند بار استفاده خراب می‌شد. با اینحال همین وسیله ابتدایی در نظر مردم بسیار شگفت‌انگیز می‌نمود و بشدت مورد استقبال قرار گرفت. روزنامه‌ها ادیسون را «جادوگر منلوپارک» لقب دادند. حتی دولت رسماً وی را به واشینگتن (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D9%88%D8%A7%D8%B4%DB%8C%D9%86%DA%AF%D8%AA%D9%86) دعوت کرد تا اختراعش را در برابر مقامات به نمایش بگذارد. ده سال بعد (۱۸۸۷ م.) ادیسون (یا به روایتی الکساندر گراهام بل (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D8%A7%D9%84%DA%A9%D8%B3%D8%A7%D9%86%D8%AF%D8%B1_% DA%AF%D8%B1%D8%A7%D9%87%D8%A7%D9%85_%D8%A8%D9%84)) ، استوانهٔ مومی را جایگزین ورق حلبی کرد و بالاخره امیل برلینر (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D8%A7%D9%85%DB%8C%D9%84_%D8%A8%D8%B1%D9%84%DB%8C% D9%86%D8%B1) مخترع آمریکایی آلمانی‌تبار با تبدیل استوانهٔ مومی به صفحهٔ پلاستیکی، گرامافون را به شکل امروزی درآورد.
لامپ الکتریکیhttp://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/0/06/Light_bulb.png (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:Light_bulb.pn g)
سابقهٔ سیستم روشنایی الکتریکی به اواسط قرن نوزدهم می‌رسد. در سال ۱۸۵۴ م. هاینریش گوبل (http://mei1.blogfa.com/w/index.php?title=%D9%87%D8%A7%DB%8C%D9%86%D8%B1%DB% 8C%D8%B4_%DA%AF%D9%88%D8%A8%D9%84&action=edit&redlink=1)نخستین لامپ برق را اختراع کرد که حدود چهارصد ساعت نور می‌داد اما آن را به نام خود به ثبت نرساند. پس از وی جیمز وودوارد (http://mei1.blogfa.com/w/index.php?title=%D8%AC%DB%8C%D9%85%D8%B2_%D9%88%D9 %88%D8%AF%D9%88%D8%A7%D8%B1%D8%AF&action=edit&redlink=1)، ویلیام سایر (http://mei1.blogfa.com/w/index.php?title=%D9%88%DB%8C%D9%84%DB%8C%D8%A7%D9% 85_%D8%B3%D8%A7%DB%8C%D8%B1&action=edit&redlink=1)، متیو ایوانز (http://mei1.blogfa.com/w/index.php?title=%D9%85%D8%AA%DB%8C%D9%88_%D8%A7%DB %8C%D9%88%D8%A7%D9%86%D8%B2&action=edit&redlink=1) (۱۸۷۵ م.) و جوزف سووان (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D8%AC%D9%88%D8%B2%D9%81_%D8%B3%D9%88%D9%88%D8%A7% D9%86) (۱۸۷۸ م.) مدل‌های دیگر چراغ‌های ا لکتریکی را ارائه کردند.
کمی پیش از آنکه ادیسون نیز وارد این عرصهٔ جدید شود، والیس صنعتگر آمریکایی نوعی چراغ برق را روانهٔ بازارکرده بود که نمونه‌ای از آن به دست ادیسون رسید (۱۸۷۸ م.). دستگاه والیس تشکیل می‌شد از چارچوبی با یک حباب و دو میلهٔ فلزی متحرک که به هر کدام تکه ذغالی متصل بود .عبور جریان برق از میله‌ها باعث می‌شد که دو قطعه ذغال بسوزند و میانشان قوس الکتریکی بسیار درخشانی به رنگ آبی پدیدار شود. این چراغ الکتریکی ابتدایی بازده پایینی داشت زیرا مصرف برق آن زیاد و عمر ذغال‌هایش کم بود. با این وجود، ادیسون که به اهمیت اختراع والیس پی‌برده بود، تصمیم گرفت آن را اصلاح کند و به جای ذغال مادهٔ مناسب تری بیابد که با برق کمتر مدت درازی روشنایی بدهد و به مرور زمان نسوزد و از بین نرود.
پس از یک سال تلاش بی‌وقفه و آزمایش صدها مادهٔ گوناگون، سرانجام ادیسون و همکارانش توانستند با خالی کردن هوای داخل حباب و استفاده از نخ معمولی کربونیزه (ذغالی‌شده) لامپی بسازند که تا چهل ساعت نور بدهد. این موفقیت اولیه موجب شد تا آنها با پشتکار بیشتری به تحقیقات خود ادامه دهند و زمانیکه موفق شدند عمر متوسط چراغ برق را به پانصد ساعت برسانند، ادیسون تشخیص داد که زمان مناسب برای نمایش آن فرا رسیده است.
او از روزنامه‌نگاران و صاحبان سرمایه دعوت کرد تا در شب ۳۱ دسامبر ۱۸۷۹ م. برای دیدن اختراع جدیدش به منلوپارک بیایند. به دستور او آزمایشگاه و اطراف آن را با صدها لامپ برق آراستند بطوریکه محوطهٔ منلوپارک و جادهٔ منتهی به آن غرق در نور شده بود. ادیسون میهمانان خود را با چیزی روبرو کرده بود که برایشان سابقه نداشت. منظرهٔ لامپ‌های نورانی بازدیدکنندگان را به شدت تحت تأثیر قرار داد؛ بطوریکه وقتی ادیسون نقشهٔ خود را برای تأسیس یک کارخانهٔ بزرگ الکتریسیته در نیویورک (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D9%86%DB%8C%D9%88%DB%8C%D9%88%D8%B1%DA%A9) مطرح کرد پیشنهادش با استقبال گرم سرمایه‌داران حاضر روبرو شد.
عصر الکتریسیتهدر ۲۷ ژانویه ۱۸۸۰ م. ادیسون تقاضانامهٔ دریافت امتیاز اختراع «لامپ روشنایی الکتریکی» را به ادارهٔ اختراعات آمریکا تسلیم کرد اما با درخواستش موافقت نشد. کارشناسان سازمان معتقد بودند که طراحی و ساخت لامپ ادیسون بر مبنای مطالعات ویلیام سایر انجام شده است؛ بنابراین تنها امتیاز اختراع رشتهٔ ذغالی شده پرمقاومت (مادهٔ تولیدکنندهٔ نور لامپ‌) به ادیسون تعلق گرفت.
در ۱۳ فوریه ۱۸۸۰ م. وی به کشف یک پدیدهٔ مهم فیزیکی نائل آمد که اکنون به اثر ادیسون (http://mei1.blogfa.com/w/index.php?title=%D8%A7%D8%AB%D8%B1_%D8%A7%D8%AF%DB %8C%D8%B3%D9%88%D9%86&action=edit&redlink=1) معروف است.
دو سال پس از نمایش عمومی لامپ الکتریکی، (۱۸۸۲ م.) ساختمان کارخانهٔ مرکزی تولید برق موسوم به «ایستگاه پرل استر یت» به پایان رسید و در چهارم سپتامبر همان سال نخستین سیستم توزیع نیروی الکتریسیته در جهان با قدرت ۱۱۰ ولت و ۵۹ مشتری در پایین محلهٔ منهتن (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D9%85%D9%86%D9%87%D8%AA%D9%86) به دست ادیسون افتتاح گردید.
چندی بعد ادیسون کوشید تا حق امتیاز لامپ برق را در بریتانیا (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D8%A8%D8%B1%DB%8C%D8%AA%D8%A7%D9%86%DB%8C%D8%A7) از آن خود کند و بر رقیبش جوزف سووان (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D8%AC%D9%88%D8%B2%D9%81_%D8%B3%D9%88%D9%88%D8%A7% D9%86) – که مستقل از ادیسون موفق به اختراع لامپ حرارتی ِرشته کربنی شده بود- پیروز شود اما پس از یک دعوای حقوقی بی‌حاصل، دو طرف با یکدیگر به توافق رسیدند و برای بهره‌مند شدن از منافع اختراعشان در بریتانیا شرکت «ادیسووان» را تأسیس کردند. این شرکت در سال ۱۸۹۲ م. جزئی از کمپانی بزرگ جنرال الکتریک (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D8%AC%D9%86%D8%B1%D8%A7%D9%84_%D8%A7%D9%84%DA%A9% D8%AA%D8%B1%DB%8C%DA%A9) (متعلق به ادیسون) گردید.
شیوهٔ ادیسونهمانطور که گفته شد، بیشتر اختراعات ادیسون حاصل تکمیل ایده‌های دیگران و کار دسته‌جمعی گروه بزرگی از تکنسین‌ها و کارمندانی بود که تحت نظارت او به تحقیق و آزمایش می‌پرداختند. لویس لاتیمر (http://mei1.blogfa.com/w/index.php?title=%D9%84%D9%88%DB%8C%D8%B3_%D9%84%D8 %A7%D8%AA%DB%8C%D9%85%D8%B1&action=edit&redlink=1)دستیار آفریقایی-آمریکایی ادیسون که در پروژهٔ چراغ الکتریکی نقش مهمی داشت، از جملهٔ این افراد است.اگر امروز کمتر نامی از کسانی مانند او به میان می‌آید، به این دلیل است که ادیسون غالبا همکاران خود را در افتخار و اعتبار اختراعاتش سهیم نمی‌کرد. با این همه شکی نیست که بدون قدرت سازماندهی و خصوصاً همت بلند ادیسون دست یافتن به این همه موفقیت ممکن نبود. نیکلا تسلا (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D9%86%DB%8C%DA%A9%D9%84%D8%A7_%D8%AA%D8%B3%D9%84% D8%A7) فیزیکدان بزرگ و یکی از همکاران ادیسون دربارهٔ روش او برای حل مسائل می‌نویسد: «اگر ادیسون می‌خواست سوزنی را در انبار کاهی پیدا کند، با پشتکارفراوان دانه به دانه رشته‌های کاه را کنار می‌زد تا بالاخره سوزن نمایان شود. بارها با تأسف شاهد بودم که چگونه بخش اعظم وقت و انرژی او صرف یافتن یک فرمول جزئی یا انجام دادن محاسبه‌ای کوچک می‌شد.» ادیسون خود نیز در این‌باره گفته است: «نوآوری عبارت است از یک درصد الهام روح و نود و نه درصد عرق ریختن و تلاش کردن.»
تسلا دانشمندی شایسته و بهترین کارمند ادیسون بود. او ابتدا از طرف ادیسون مأمور شده بود تا راه‌های توسعهٔ سیستم‌های جریان مستقیم (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D8%AC%D8%B1%DB%8C%D8%A7%D9%86_%D9%85%D8%B3%D8%AA% D9%82%DB%8C%D9%85) (DC) را بررسی کند اما چون پس از پایان کار ادیسون تعهدات مالی خود را زیر پا گذاشت تسلا تصمیم به ترک شرکت او گرفت. با پذیرش استعفای تسلا، ادیسون مرتکب اشتباه بزرگی شد چرا که چندی بعد تسلا با کشف جریان متناوب (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D8%AC%D8%B1%DB%8C%D8%A7%D9%86_%D9%85%D8%AA%D9%86% D8%A7%D9%88%D8%A8) (AC) در برابر امپراتوری ادیسون و سیستم DC او قد علم کرد. او با حمایت جرج وستینگهاوس کارخانه‌دار معروف سامانه‌های چندفازی توزیع برق را برپایهٔ جریان AC تکامل بخشید که بسیار کارآمدتر از سیستم ادیسون بود. با وجود تبلیغات منفی جنرال الکتریک، جریان AC روز به روز رواج بیشتری یافت و سرانجام سلطه ادیسون را بر بازار صنایع الکتریکی درهم شکست.
سینمادر سال ۱۸۸۹م. یکی از کارمندان شرکت ادیسون به اسم ویلیام کندی لوری دیکسون (http://mei1.blogfa.com/w/index.php?title=%D9%88%DB%8C%D9%84%DB%8C%D8%A7%D9% 85_%DA%A9%D9%86%D8%AF%DB%8C_%D9%84%D9%88%D8%B1%DB% 8C_%D8%AF%DB%8C%DA%A9%D8%B3%D9%88%D9%86&action=edit&redlink=1) نوعی دستگاه نمایش فیلم اختراع کرد که پنج سال بعد(۱۸۹۴م.) با نام تجاری کینه‌توسکوپ (http://mei1.blogfa.com/w/index.php?title=%DA%A9%DB%8C%D9%86%D9%87%E2%80%8C% D8%AA%D9%88%D8%B3%DA%A9%D9%88%D9%BE&action=edit&redlink=1) (متحرک نما) در نیویورک (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D9%86%DB%8C%D9%88%DB%8C%D9%88%D8%B1%DA%A9) به معرض نمایش گذاشته شد. کینه‌توسکوپ دستگاهی بود که هرکس از سوراخ آن به درون می‌نگریست و دسته‌ای را می‌چرخاند، تصاویر متحرکی را مشاهده می‌کرد. این وسیله ابتدا به‌عنوان مکمل گرامافون و برای رونق بخشیدن به بازار آن طراحی شده بود وهدف آن بود که با افزودن امکان تماشای عکس متحرک، بر جذابیت گرامافون نزد خریداران افزوده شود.
با وجود اهمیت این اختراع، ادیسون یا دیکسون را نمی‌توان پایه‌گذار سینما دانست؛ کینه‌توسکوپ آنها بیشتر به ماشین «شهر فرنگ» شبیه بود و دریک زمان بیش از یک نفر نمی‌توانست از آن استفاده کند. چنین دستگاهی در عصر جدید که تودهٔ مردم به هیجان و سرگرمی‌های دسته‌جمعی نیاز داشتند چندان به کار نمی‌آمد. ایدهٔ بزرگ کردن تصاویر و بکارگیری پردهٔ نمایش هرگز به ذهن ادیسون نرسید چون همانطور که گفتیم از اختراع کینه‌توسکوپ مقصود دیگری داشت ولی حدود یک سال بعد لویی لومیر (http://mei1.blogfa.com/w/index.php?title=%D9%84%D9%88%DB%8C%DB%8C_%D9%84%D9 %88%D9%85%DB%8C%D8%B1&action=edit&redlink=1) صنعتگر ثروتمند فرانسوی با ساختن دوربین فیلم‌برداری و پروژکتور (http://mei1.blogfa.com/w/index.php?title=%D9%BE%D8%B1%D9%88%DA%98%DA%A9%D8% AA%D9%88%D8%B1&action=edit&redlink=1) و افتتاح اولین سالن سینما در گراند کافه پاریس (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D9%BE%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%B3) (۲۸ دسامبر ۱۸۹۵م.) نخستین گام‌ها را برای علاقمند کردن مردم به این پدیدهٔ نو برداشت. پس از گذشت چند سال، سالن‌های نمایش فیلم در اروپا و آمریکا آنقدر فراوان شده بود که ادیسون نیز چاره‌ای جز پیوستن به این جریان و کنار گذاشتن سینمای تک نفره‌اش ندید.
ادیسون در تبدیل سینما به رسانه‌ای همگانی و صنعتی سودآور نقش مؤثری ایفا کرده است. فیلم استاندارد ۳۵ میلیمتری با چهار روزنه در لبهٔ هر فریم که هنوز مورد استفاده قرار می‌گیرد از یادگارهای ادیسون است. وی همچنین مؤسس اولین استودیوی فیلمسازی دنیا (بلک ماریا (http://mei1.blogfa.com/w/index.php?title=%D8%A8%D9%84%DA%A9_%D9%85%D8%A7%D8 %B1%DB%8C%D8%A7&action=edit&redlink=1) در ایالت نیوجرسی (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D9%86%DB%8C%D9%88%D8%AC%D8%B1%D8%B3%DB%8C)) است. نخستین فیلم کپی رایت شدهٔ تاریخ سینما با عنوان «عطسهٔ فرد اُت» در این استودیو ساخته شد.
سال‌های پایانیدر اول فوریه ۱۸۹۳م. ادیسون ساختمان «بلک ماریا» نخستین استودیوی تصاویر متحرک را در وست اورنج (http://mei1.blogfa.com/w/index.php?title=%D9%88%D8%B3%D8%AA_%D8%A7%D9%88%D8 %B1%D9%86%D8%AC&action=edit&redlink=1) ِ نیوجرسی به پایان برد. او کوشید تا اختراع دوربین فیلم برداری را تماماً به خود نسبت دهد و حق استفادهٔ انحصاری از آن را به دست آورد اما در ۱۰ مارس ۱۹۰۲م. ادعای او در یک دادگاه استیناف ایالات متحده رد شد.
در ۱۸۹۴م. او در زمینهٔ ترکیب فیلم و صدا تحقیقاتی انجام داد که سرانجام به اختراع کینه‌توفون (http://mei1.blogfa.com/w/index.php?title=%DA%A9%DB%8C%D9%86%D9%87%E2%80%8C% D8%AA%D9%88%D9%81%D9%88%D9%86&action=edit&redlink=1) انجامید. این دستگاه که ترکیب ناجوری از کینه‌توسکوپ و گرامافون استوانه‌ای (http://mei1.blogfa.com/w/index.php?title=%DA%AF%D8%B1%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9% 81%D9%88%D9%86_%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D9%88%D8%A7%D9%8 6%D9%87%E2%80%8C%D8%A7%DB%8C&action=edit&redlink=1) بود با استقبال مردم مواجه نشد.
در ۶ ژانویه ۱۹۳۱م. ادیسون درخواست‌نامهٔ ثبت آخرین اختراع خود «وسیله نگهدارندهٔ اشیاء هنگام آبکاری (http://mei1.blogfa.com/wiki/%D8%A2%D8%A8%DA%A9%D8%A7%D8%B1%DB%8C)» را به ادارهٔ اختراعات فرستاد اما پیش از دریافت پاسخ اجل به او مهلت نداد و این مخترع بزرگ در اواخر همان سال در سن ۸۴ سالگی چشم از جهان فرو بست .





منبع : modern enginineering ideas

[aty.a]

سلام
مطالب ات خیلی عالی بود[golrooz][golrooz][golrooz]
یا حداقل من اطلاعی نداشتم
حالا شاید برای دیگر دوستان.....
ولی فقط به افتخار ایران[tashvigh][tashvigh]

[k.ahmadi]

ممنون جالب اندر جالب بود.[tashvigh]

[حسین متقی]

تعداد اختراعات ثبت شده رو در نظر بگیریم
اگر تمام مدارک ثبتی تمام اختراعات ثبت شده در تمام جهان رو کنار هم جمع کنیم
به صورت پی دی اف
حجمش از حجم کل سایت علمی نخبگان بیشتر میشه - خب میلیونها اختراع ثبت شده تا الان!!!
اینا مهماش بودن

[Almas Parsi]

تعداد اختراعات ثبت شده رو در نظر بگیریم
اگر تمام مدارک ثبتی تمام اختراعات ثبت شده در تمام جهان رو کنار هم جمع کنیم
به صورت پی دی اف
حجمش از حجم کل سایت علمی نخبگان بیشتر میشه - خب میلیونها اختراع ثبت شده تا الان!!!
اینا مهماش بودن


سلام دوست عزیز
ممنون از مشارکت تون و سپاس از اطلاع رسانی ارزشمندتون

پیروز باشید[golrooz]