سونای69
1st February 2013, 11:32 PM
دانشمندان آمریکایی در حال کار بر روی یکی از دریاچه های قطب جنوب از شناسایی اولین نشانه ها از حیات عجیب احتمالی در یک نمونه آب بدست آمده از اعماق 800 کیلومتری سطح خبر داده اند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، هنگامی که نمونه آب بدست آمده از دریاچه ویلانز در زیر میکروسکوپ قرار گرفت، درخشش سبزرنگ سلولهای حاوی رنگ حساس به دی ان ای در آن قابل مشاهده بود که اولین گواه وجود حیات در یک دریاچه دوره یخبندان در قطب به شمار میرود.
دانشمندان مسؤول پروژه حفاری دریاچه ویلانز موسوم به wissard از این پس با احتیاط بیشتری کار خواهند کرد. آنها باید نشان دهند که آیا این سلولهای درخشان سبز زنده بوده و قابل کشت در آزمایشگاه هستند. آنها همچنین آزمایشاتی را برای کسب اطمینان از بومی بودن این میکروبها در دریاچه و عدم ارتباط آنها به آلودگی در اثر فرآیند حفاری انجام خواهند داد.
سال گذشته، دانشمندان روسی آب دریاچه وستوک را که از عمق و اندازه بیشتری برخوردار بوده، آزمایش کردند اما تنها میکروب های کشف شده به گونه های سطحی مرتبط بودند که احتمالا از مواد شیمیایی آلوده حفاری به دریاچه منتقل شده بودند.
در فصل کنونی پژوهش قطب جنوب، دانشمندان روس حفاری خود را در دریاچه وستوک از سرگرفتند. آنها چندی پیش اظهار کرده بودند که به یخ شفاف دریاچه در عمق 3.4 کیلومتری رسیده اند. از آن زمان این دانشمندان به گزارشاتی در مورد بازیابی هسته های یخ تازه از سطوح عمیق تر پرداخته اند.
تیم های روسیه و آمریکا با امید شناسایی شواهدی از شکل های حیات که برای هزاران یا میلیونها سال در تاریکی زندگی کرده اند، در حال حفاری این دریاچه ها هستند. از لحاظ نظری، چنین موجوداتی میتوانند دور از مواد معدنی در سنگهای دفن شده در اعماق آب با اکسیژن حل شده در آب زندگی کنند.
جریان یخی ویلانز یک رودخانه یخچالی است که از صفحه یخی غرب قطب جنوب تا فلات یخ راس گسترده شده است. دریاچه ویلانز در عمق 800 متری زیر یخ با فاصله 680 کیلومتر از قطب جنوب قرار دارد. گروه آمریکایی در اوایل هفته جاری پس از چند روز حفاری از اتصال چاه به دریاچه خبر داده بودند.
به گفته دانشمندان این دریاچه بر خلاف تصورات پیشین که حدود شش تا 9 متر تخمین زده شده بود، تنها 1.5 تا دو متر عمق دارد. اولین نمونه های آب بدست آمده از این دریاچه حاوی فسیل های قدیمی از دیاتومهای مرده بود. تصور میشود که این موجودات دریایی از غرب قطب به سوی دریاچه کشیده شده اند.
بررسی دریاچه ویلاتز و دیگر دریاچه های مرتبط با عصر یخبندان باید بتواند درک بهتری را از تاریخچه آب و هوای قطب جنوب و همچنین تعامل طولانی مدت بین یخ و آب و سنگ زیرین این قاره به دست دهد.
کشف شکل های بدیع حیات در این مناطق میتواند مرزهای جدیدی را برای زیست شناسان باز کند. حتی اگر موجودات کشف شده در این مناطق عجیب نباشند نیز، این ماموریت ها میتواند راه را برای ماموریت های آینده در قمرهای پوشیده از یخ مشتری و زحل هموار کند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، هنگامی که نمونه آب بدست آمده از دریاچه ویلانز در زیر میکروسکوپ قرار گرفت، درخشش سبزرنگ سلولهای حاوی رنگ حساس به دی ان ای در آن قابل مشاهده بود که اولین گواه وجود حیات در یک دریاچه دوره یخبندان در قطب به شمار میرود.
دانشمندان مسؤول پروژه حفاری دریاچه ویلانز موسوم به wissard از این پس با احتیاط بیشتری کار خواهند کرد. آنها باید نشان دهند که آیا این سلولهای درخشان سبز زنده بوده و قابل کشت در آزمایشگاه هستند. آنها همچنین آزمایشاتی را برای کسب اطمینان از بومی بودن این میکروبها در دریاچه و عدم ارتباط آنها به آلودگی در اثر فرآیند حفاری انجام خواهند داد.
سال گذشته، دانشمندان روسی آب دریاچه وستوک را که از عمق و اندازه بیشتری برخوردار بوده، آزمایش کردند اما تنها میکروب های کشف شده به گونه های سطحی مرتبط بودند که احتمالا از مواد شیمیایی آلوده حفاری به دریاچه منتقل شده بودند.
در فصل کنونی پژوهش قطب جنوب، دانشمندان روس حفاری خود را در دریاچه وستوک از سرگرفتند. آنها چندی پیش اظهار کرده بودند که به یخ شفاف دریاچه در عمق 3.4 کیلومتری رسیده اند. از آن زمان این دانشمندان به گزارشاتی در مورد بازیابی هسته های یخ تازه از سطوح عمیق تر پرداخته اند.
تیم های روسیه و آمریکا با امید شناسایی شواهدی از شکل های حیات که برای هزاران یا میلیونها سال در تاریکی زندگی کرده اند، در حال حفاری این دریاچه ها هستند. از لحاظ نظری، چنین موجوداتی میتوانند دور از مواد معدنی در سنگهای دفن شده در اعماق آب با اکسیژن حل شده در آب زندگی کنند.
جریان یخی ویلانز یک رودخانه یخچالی است که از صفحه یخی غرب قطب جنوب تا فلات یخ راس گسترده شده است. دریاچه ویلانز در عمق 800 متری زیر یخ با فاصله 680 کیلومتر از قطب جنوب قرار دارد. گروه آمریکایی در اوایل هفته جاری پس از چند روز حفاری از اتصال چاه به دریاچه خبر داده بودند.
به گفته دانشمندان این دریاچه بر خلاف تصورات پیشین که حدود شش تا 9 متر تخمین زده شده بود، تنها 1.5 تا دو متر عمق دارد. اولین نمونه های آب بدست آمده از این دریاچه حاوی فسیل های قدیمی از دیاتومهای مرده بود. تصور میشود که این موجودات دریایی از غرب قطب به سوی دریاچه کشیده شده اند.
بررسی دریاچه ویلاتز و دیگر دریاچه های مرتبط با عصر یخبندان باید بتواند درک بهتری را از تاریخچه آب و هوای قطب جنوب و همچنین تعامل طولانی مدت بین یخ و آب و سنگ زیرین این قاره به دست دهد.
کشف شکل های بدیع حیات در این مناطق میتواند مرزهای جدیدی را برای زیست شناسان باز کند. حتی اگر موجودات کشف شده در این مناطق عجیب نباشند نیز، این ماموریت ها میتواند راه را برای ماموریت های آینده در قمرهای پوشیده از یخ مشتری و زحل هموار کند.