M@hdi42
25th January 2013, 10:20 AM
اف23 بلک وایدو
http://gallery.military.ir/albums/userpics/10100/YF-23-2.jpg
نورثروپ YF-23 یا نورثروپ-مکدانل داگلاس YF-23 یک جنگنده ی تک سرنشینه ی دو موتوره می باشد که برای نیروی هوایی ایالات متحده طراحی شده بود.
طرح نهایی آن در مزایده ی ATF یا همان جنگنده ی تاکتیکی پیشرفته نیروی هوایی ایالات متحده با YF-22 که محصول لاکهید مارتین بود به رقابت پرداخت و سرانجام پروژه YF-22 جهت تولید انبوه انتخاب شد.دو فروند YF-23 آزمایشی ساخته شد که به نامهای مستعار "عنکبوت سیاه 2" و "شَبَه خاکستری" شناخته می شوند.
در دهه 1980 میلادی USAF به دنبال جنگنده ای برای جایگزینی با جنگنده های قدیمی خود و قابل رقابت با جنگنده های Su-27 و Mig-29 شوروی بود.شرکت های زیادی طرح های خود را ارائه دادند و سرانجام نیروی هوایی ایالات متحده از بین آنها ، طرح های پیشنهادی لاکهید مارتین و نورثروپ را انتخاب کرد.مکدانل داگلاس با نورثروپ جهت گسترش YF-23 همکاری کرد و لاکهید مارتین به همراه بویینگ و جنرال داینامیکس و با همکاری یکدیگر YF-22 را تولید کردند. YF-23 سریعتر و پنهانکار تر بود ولی چابکی کمتری داشت.پس از گذشت چهار سال از اغاز رقابت و بررسی پروژه ها ، سرانجام YF-22 به عنوان برنده مزایده ی 1991 اعلام شد و طرح لاکهید با نام Lockheed Martin F-22 Raptor وارد چرخه ی تولید شد.نیروی دریایی ایالات متحده نیز طرحی مبنی بر جایگزینی یک ATF با رهگیر F-14 داشت که بعدها منحل شد.قابل توجه است که دو فروند YF-23 آزمایشی تولید شده در موزه هایی در سال 2009 به نمایش در آمدند.
http://gallery.military.ir/albums/userpics/752px-YF-23_top_view.jpg
تصویر هوایی از YF-23 که در ان بال های ذوزنقه ای شکل و نازل موتور دیده می شود
توسعه
ماهواره شناسایی آمریکا در سال 1978 نسخه های آزمایشی جنگنده رهگیرهای پیشرفته Mig-29 و Su-27 را شناسایی کرد که دلیلی شد تا آمریکایی ها اقدام به تولید جنگنده های مانور پذیرتر کنند.در سال 1981 نیروی هوایی آمریکا از شرکتهای هوایی بسیاری تقاضای اطلاعاتی پیرامون جنگنده ی تاکتیکی پیشرفته ای که آنرا با F-15 Eagle جایگزین کند ، کرد و پس از مشورت های صورت گرفته ، تصمیم تولید و ساخت جنگنده های تاکتیکی پیشرفته که ماموریت اصلی آنها رزم هوایی بود ، گرفته شد.(این نکته نیز قابل توجه است که ATF یا همان جنگنده ی تاکتیکی پیشرفته به طرح ایالات متحده جهت تولید نسل پنجم جنگنده های امروزی گفته میشود.)این ATF باید از برترین فناوری های روز که شامل استفاده از مواد کامپوزیت ، آلیاژهای سبک ، سیستم کنترل پرواز پیشرفته ، سیستم پیشرانه قدرتمند و فناوری پنهانکاری بود، استفاده میکرد.در اکتبر سال 1985 نیروی هوایی آمریکا به تعداد زیادی از سازندگان هواپیما پیشنهادی داد و در نهایت و در ماه مه سال 1986 این طرح به دو شرکت نورثروپ و لاکهید مارتین ختم شد.همزمان با این موضوع نیروی دریایی ایالات متحده اعلام کرد که به هواپیمایی جهت تعویض با تامکت های نیروی دریایی نیاز دارد و برنده ی این رقابت میتواند کاندید اصلی اجرای طرح باشد.این طرح موسوم NATF یا همان Navalized Advanced Tavtical Fighter بود که شامل 546 فروند از 750 فروند هواپیمای تولید شده میشد.
http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-YF-23_front.jpg
YF-23 از نمای رو به رو
در ژوئن سال 1986 طرح تولید این جنگنده به لاکهید ، بویینگ ، جنرال داینامیکس ، مکدانل داگلاس ، نورثروپ ، گرومن و راک وِل واگذار شد تا آغاز رقابتی سخت باشد.به مدت کوتاهی پس از این ، دو مورد آخر کنار گذاشته شدند و لاکهید مارتین به همراه بویینگ و جنرال داینامیکس تشکیل یک تیم واحد و مکدانل داگلاس و نورثروپ تشکیل یک تیم جهت طراحی تولید جنگنده ی مورد نظر دادند.هر دو تیم به مدت 50 ماه وقت داشتند تا طرح خود را به صورت آزمایشی تولید کنند که در نتیجه آن دو جنگنده ی آزمایشی Lockheed Martin YF-22 و Northrop YF-23 تولید شدند.نیروی هوایی ایالات متحده YF-22 را جهت تولید انبوه انتخاب کرد و YF-23 در حد یک هواپیمای آزمایشی باقی ماند.
YF-23 طوری طراحی شده بود که مقاومت پروازی بالا ، قابلیت سوپر کروز و قابلیت پنهان کاری و سهولت تعمیر و نگهداری را برای نیرویی هوایی آمریکا به ارمغان می آورد.قابل ذکر است که سوپر کروز به امکان پرواز طولانی مدت سوپر سونیک جنگنده ، بدون استفاده از پس سوز گفته میشود.نورثروپ در زمینه ی پرواز سوپر کروز دارای تجربه هایی بود که در پروژه های B-2 Spirit و F/A-18 Hornet جهت کاهش ردیابی این پرنده ها توسط رادار ها و ردیاب های فروسرخ ، بدست آورده بود.
اولین YF-23 به شماره سریال "87-0800" در 22 ژوئن 1990 آماده شد و اولین پرواز خود را که 50 دقیقه طول کشید در 27 اوت همان سال ، به خلبانی آلفرد پال (Alfred Paul) انجام داد.دومین YF-23 به شماره سریال "87-0801" اولین پرواز خود را به خلبانی جیم سندبرگ (Jim Sandberg) انجام داد.اولین YF-23 به رنگ خاکستری تیره در آمد و نام مستعار "عنکبوت" یا "عنکبوت سیاه 2" را از آن خود کرد و دومین جنگنده به رنگ خاکستری روشن درآمد و نام مستعار "شَبَه خاکستری" برای خود برگزید.
http://gallery.military.ir/albums/userpics/yf-23-desert.jpg
طراحی
YF-23 با طراحی لوزی شکل بالهای خود ، مثل یک هواپیمای غیرعادی میباشد.این جنگنده طوری طراحی شده است که نیروی دِرَگ(Drag) ناشی از سرعت سوپر سونیک و تحرکات دم V شکل را خنثی میکند.کاکپیت YF-23 در بالاترین قسمت آن قرار دارد و نزدیک به دماغه ی هواپیما میباشد.YF-23 از سه ارابه ی فرود برخوردار است که شامل یک ارابه در دماغه و دو ارابه ی فرود اصلی است.تسلیحات این جنگنده زیر بدنه و در بین دماغه و ارابه های فرود اصلی لود میشوند.
دو موتور توربو فن که هرکدام در محفظه ای جداگانه در پشت هواپیما قرار گرفته اند نیروی لازم برای YF-23 را تولید میکنند.نکته ی جالب و قابل توجه این است که از دو جنگنده ی تولید شده ، اولین پرنده از موتور Pratt & Whitney YF119 استفاده میکند و نمونه ی دوم از موتور General Electric YF120 بهره میبرد.این موتورها از نازل های ثابت استقاده میکنند که در YF-22 شاهد استفاده از نازل های زاویه دار هستیم.همانطور که در B-2 نیز مشاهده میشود ، YF-23 از خنک کننده های خروجی موتور برخوردار است تا توسط ردیاب های فروسخ رهگیری و شناسایی نشود.
http://gallery.military.ir/albums/userpics/741px-YF-22_and_YF-23.jpg
جنگنده جلویی YF-22 و جنگنده YF-23 عقبی
ارزیابی و مقایسه با YF-22
اولین YF-23 با موتور Pratt & Witney در تاریخ 18 سپتامبر 1990 در پرواز سوپر کروز به سرعت 1.43 ماخ رسید.نمونه ی دوم با موتور General Electric در تاریخ 29 نوامبر همان سال در پرواز سوپر کروز سرعت 1.6 ماخ را بدست آورد و در تستی دیگر بیشترین سرعت این جنگنده 1.8 ماخ ثبت شد.محل حمل تسلیحات برای این جنگنده به صورت خاصی قرار گرفته بود و از YF-23 تنها در آزمایش های آکوستیک سلاح ها استفاده شد ، ولی هرگز موشکی شلیک نکرد.این در حالی بود که YF-22 موشک های AIM-9 Sidewinder و AIM-120 AMRAAM را با موفقیت شلیک کردو در تاریخ 30 نوامبر 1990 در یک شبیه سازی واکنش رزمی سریع در طول 10 ساعت 6 بار پرواز کرد.تست های پروازی در دسامبر 1990 نیز ادامه داشت و هر دو فروند YF-23 به تعداد 50 پرواز به طول 65.2 ساعت انجام دادند.همانطور که پیش از این نیز گفته شد YF-23 از YF-22سریعتر و پنهانکارتر بود ، ولی چابکی YF-22 را نداشت.
سرانجام این دو هواپیما رقابت خود را در دسامبر 1990 به پایان رساندند و در 23 اوریل 1991 معاون نیروی هوایی ایالات متحده اعلام کرد که YF-22 برنده رقابت بوده است.نیروی هوایی موتور YF119 را برای تولید انبوه F-22 انتخاب کرد.سپس Lockheed Martin و Pratt & Whitney طرح هایی جهت هماهنگی بیشتر تکنیکی و فنی ، برطرف نمودن ریسک های احتمالی و داشتن برنامه ی موثر در تولید ، به اجرا درآوردند.شایان ذکر است پروژه NTAF نیز در سال 1992 منحل شد.در ادامه ی جریانات هر دو جنگنده ، بدون موتور به مرکز تحقیقات پرواز درایدن(Dryden) در پایگاه نیروی هوایی ادوارد واقع در کالیفرنیا منتقل شدند.
http://gallery.military.ir/albums/userpics/mURI_temp_9385d8bc.jpg
جنگنده YF-23 در حال سوختگیری هوایی
احیای پروژه
در سال 2004 ، نورثروپ گرومن جهت احیای دوباره ی پروژه طرحی ارائه داد تا از YF-23 به عنوان بمب افکن موقت استفاده شود ، همانطور که از FB-22 و B-1R نیز شد.نورثروپ تغییراتی در دومین YF-23 ، جهت تبدیل به بمب افکن موقت داد.این طرح در سال 2006 کنسل شد ، زیرا یک بمب افکن بلند برد نیاز بود و در این راستا نیروی هوایی ایالات متحده طرح تولید نسل بعدی بمب افکن هارا اغاز کرده است.
نمایش هواپیما
تا اواسط سال 1996 دو فروند YF-23 باقی مانده بودند،تا هنگامی که به موزه منتقل شدند.
YF-23 PAV-1 به شماره سریال 87-0800 و شماره ثبت N231YF ، این جنگنده در سال 2009 در مرکز توسعه و پژوهش هنگار در موزه ملی نیروی هوایی ایالات متحده در نزدیکی شهر دیتون،اوهایو به نمایش در امد.
YF-23A PAV-2 به شماره سریال 87-0801،شماره ثبت N232YF ، تا سال 2004 در موزه هوایی غرب قرار داشت ،نورث گرومن از این مدل برای نمایش بمب افکن YF-23 مورد استفاده قرار گرفت.PAV-2 در سال 2010 به موزه هوایی غرب بازگردانده شده،البته در مکانی جدید در فرودگاه تورنس کالیفرنیا.
http://gallery.military.ir/albums/userpics/yf23roll.jpg
مشخصات (YF - 23)
ویژگی های عمومی
خدمه : 1 (آزمایشی)
طول : 20.60 متر
طول بال : 13.30 متر
ارتفاع : 4.30 متر
مساحت بال : 88 متر مربع
وزن خالی : 14970 کیلوگرم
وزن با تسلیحات : 23327 کیلوگرم
حداکثر وزن برخاست : 29،000 کیلوگرم
پیشرانه : 2 × جنرال الکتریک YF120 یا پرات و ویتنی YF119 توربوفن،توان هر یک 156 کیلونیوتن
حداکثر سرعت : 2.2 ماخ + (1650 + مایل در ساعت، 2655 + کیلومتر / ساعت) در ارتفاع
کروز سرعت : ماخ 1.6 (1060 مایل در ساعت و 1706 کیلومتر / ساعت) supercruise در ارتفاع
برد : بیش از 4500 کیلومتر
برد عملیاتی : 865-920 مایل، 1،380-1480 کیلومتر
سقف پرواز : 19800 متر
توان بارگیری بال : 265 کیلوگرم / متر مربع
نسبت تراست به وزن : 1.36
تسلیحات
1 * مسلسل 20 میلیمتری M61 ولکان
4 * موشک هوا به هوای AIM-120 AMRAAM یا AIM-7 Sparrow
2* موشک هوا به هوای AIM-9 Sidewinder
منبع:میلیتاری پارسی (http://www.militaryparsi.ir/aviation-industry/world/aircraft/fighter/836-YF-23.html)
http://gallery.military.ir/albums/userpics/10100/YF-23-2.jpg
نورثروپ YF-23 یا نورثروپ-مکدانل داگلاس YF-23 یک جنگنده ی تک سرنشینه ی دو موتوره می باشد که برای نیروی هوایی ایالات متحده طراحی شده بود.
طرح نهایی آن در مزایده ی ATF یا همان جنگنده ی تاکتیکی پیشرفته نیروی هوایی ایالات متحده با YF-22 که محصول لاکهید مارتین بود به رقابت پرداخت و سرانجام پروژه YF-22 جهت تولید انبوه انتخاب شد.دو فروند YF-23 آزمایشی ساخته شد که به نامهای مستعار "عنکبوت سیاه 2" و "شَبَه خاکستری" شناخته می شوند.
در دهه 1980 میلادی USAF به دنبال جنگنده ای برای جایگزینی با جنگنده های قدیمی خود و قابل رقابت با جنگنده های Su-27 و Mig-29 شوروی بود.شرکت های زیادی طرح های خود را ارائه دادند و سرانجام نیروی هوایی ایالات متحده از بین آنها ، طرح های پیشنهادی لاکهید مارتین و نورثروپ را انتخاب کرد.مکدانل داگلاس با نورثروپ جهت گسترش YF-23 همکاری کرد و لاکهید مارتین به همراه بویینگ و جنرال داینامیکس و با همکاری یکدیگر YF-22 را تولید کردند. YF-23 سریعتر و پنهانکار تر بود ولی چابکی کمتری داشت.پس از گذشت چهار سال از اغاز رقابت و بررسی پروژه ها ، سرانجام YF-22 به عنوان برنده مزایده ی 1991 اعلام شد و طرح لاکهید با نام Lockheed Martin F-22 Raptor وارد چرخه ی تولید شد.نیروی دریایی ایالات متحده نیز طرحی مبنی بر جایگزینی یک ATF با رهگیر F-14 داشت که بعدها منحل شد.قابل توجه است که دو فروند YF-23 آزمایشی تولید شده در موزه هایی در سال 2009 به نمایش در آمدند.
http://gallery.military.ir/albums/userpics/752px-YF-23_top_view.jpg
تصویر هوایی از YF-23 که در ان بال های ذوزنقه ای شکل و نازل موتور دیده می شود
توسعه
ماهواره شناسایی آمریکا در سال 1978 نسخه های آزمایشی جنگنده رهگیرهای پیشرفته Mig-29 و Su-27 را شناسایی کرد که دلیلی شد تا آمریکایی ها اقدام به تولید جنگنده های مانور پذیرتر کنند.در سال 1981 نیروی هوایی آمریکا از شرکتهای هوایی بسیاری تقاضای اطلاعاتی پیرامون جنگنده ی تاکتیکی پیشرفته ای که آنرا با F-15 Eagle جایگزین کند ، کرد و پس از مشورت های صورت گرفته ، تصمیم تولید و ساخت جنگنده های تاکتیکی پیشرفته که ماموریت اصلی آنها رزم هوایی بود ، گرفته شد.(این نکته نیز قابل توجه است که ATF یا همان جنگنده ی تاکتیکی پیشرفته به طرح ایالات متحده جهت تولید نسل پنجم جنگنده های امروزی گفته میشود.)این ATF باید از برترین فناوری های روز که شامل استفاده از مواد کامپوزیت ، آلیاژهای سبک ، سیستم کنترل پرواز پیشرفته ، سیستم پیشرانه قدرتمند و فناوری پنهانکاری بود، استفاده میکرد.در اکتبر سال 1985 نیروی هوایی آمریکا به تعداد زیادی از سازندگان هواپیما پیشنهادی داد و در نهایت و در ماه مه سال 1986 این طرح به دو شرکت نورثروپ و لاکهید مارتین ختم شد.همزمان با این موضوع نیروی دریایی ایالات متحده اعلام کرد که به هواپیمایی جهت تعویض با تامکت های نیروی دریایی نیاز دارد و برنده ی این رقابت میتواند کاندید اصلی اجرای طرح باشد.این طرح موسوم NATF یا همان Navalized Advanced Tavtical Fighter بود که شامل 546 فروند از 750 فروند هواپیمای تولید شده میشد.
http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-YF-23_front.jpg
YF-23 از نمای رو به رو
در ژوئن سال 1986 طرح تولید این جنگنده به لاکهید ، بویینگ ، جنرال داینامیکس ، مکدانل داگلاس ، نورثروپ ، گرومن و راک وِل واگذار شد تا آغاز رقابتی سخت باشد.به مدت کوتاهی پس از این ، دو مورد آخر کنار گذاشته شدند و لاکهید مارتین به همراه بویینگ و جنرال داینامیکس تشکیل یک تیم واحد و مکدانل داگلاس و نورثروپ تشکیل یک تیم جهت طراحی تولید جنگنده ی مورد نظر دادند.هر دو تیم به مدت 50 ماه وقت داشتند تا طرح خود را به صورت آزمایشی تولید کنند که در نتیجه آن دو جنگنده ی آزمایشی Lockheed Martin YF-22 و Northrop YF-23 تولید شدند.نیروی هوایی ایالات متحده YF-22 را جهت تولید انبوه انتخاب کرد و YF-23 در حد یک هواپیمای آزمایشی باقی ماند.
YF-23 طوری طراحی شده بود که مقاومت پروازی بالا ، قابلیت سوپر کروز و قابلیت پنهان کاری و سهولت تعمیر و نگهداری را برای نیرویی هوایی آمریکا به ارمغان می آورد.قابل ذکر است که سوپر کروز به امکان پرواز طولانی مدت سوپر سونیک جنگنده ، بدون استفاده از پس سوز گفته میشود.نورثروپ در زمینه ی پرواز سوپر کروز دارای تجربه هایی بود که در پروژه های B-2 Spirit و F/A-18 Hornet جهت کاهش ردیابی این پرنده ها توسط رادار ها و ردیاب های فروسرخ ، بدست آورده بود.
اولین YF-23 به شماره سریال "87-0800" در 22 ژوئن 1990 آماده شد و اولین پرواز خود را که 50 دقیقه طول کشید در 27 اوت همان سال ، به خلبانی آلفرد پال (Alfred Paul) انجام داد.دومین YF-23 به شماره سریال "87-0801" اولین پرواز خود را به خلبانی جیم سندبرگ (Jim Sandberg) انجام داد.اولین YF-23 به رنگ خاکستری تیره در آمد و نام مستعار "عنکبوت" یا "عنکبوت سیاه 2" را از آن خود کرد و دومین جنگنده به رنگ خاکستری روشن درآمد و نام مستعار "شَبَه خاکستری" برای خود برگزید.
http://gallery.military.ir/albums/userpics/yf-23-desert.jpg
طراحی
YF-23 با طراحی لوزی شکل بالهای خود ، مثل یک هواپیمای غیرعادی میباشد.این جنگنده طوری طراحی شده است که نیروی دِرَگ(Drag) ناشی از سرعت سوپر سونیک و تحرکات دم V شکل را خنثی میکند.کاکپیت YF-23 در بالاترین قسمت آن قرار دارد و نزدیک به دماغه ی هواپیما میباشد.YF-23 از سه ارابه ی فرود برخوردار است که شامل یک ارابه در دماغه و دو ارابه ی فرود اصلی است.تسلیحات این جنگنده زیر بدنه و در بین دماغه و ارابه های فرود اصلی لود میشوند.
دو موتور توربو فن که هرکدام در محفظه ای جداگانه در پشت هواپیما قرار گرفته اند نیروی لازم برای YF-23 را تولید میکنند.نکته ی جالب و قابل توجه این است که از دو جنگنده ی تولید شده ، اولین پرنده از موتور Pratt & Whitney YF119 استفاده میکند و نمونه ی دوم از موتور General Electric YF120 بهره میبرد.این موتورها از نازل های ثابت استقاده میکنند که در YF-22 شاهد استفاده از نازل های زاویه دار هستیم.همانطور که در B-2 نیز مشاهده میشود ، YF-23 از خنک کننده های خروجی موتور برخوردار است تا توسط ردیاب های فروسخ رهگیری و شناسایی نشود.
http://gallery.military.ir/albums/userpics/741px-YF-22_and_YF-23.jpg
جنگنده جلویی YF-22 و جنگنده YF-23 عقبی
ارزیابی و مقایسه با YF-22
اولین YF-23 با موتور Pratt & Witney در تاریخ 18 سپتامبر 1990 در پرواز سوپر کروز به سرعت 1.43 ماخ رسید.نمونه ی دوم با موتور General Electric در تاریخ 29 نوامبر همان سال در پرواز سوپر کروز سرعت 1.6 ماخ را بدست آورد و در تستی دیگر بیشترین سرعت این جنگنده 1.8 ماخ ثبت شد.محل حمل تسلیحات برای این جنگنده به صورت خاصی قرار گرفته بود و از YF-23 تنها در آزمایش های آکوستیک سلاح ها استفاده شد ، ولی هرگز موشکی شلیک نکرد.این در حالی بود که YF-22 موشک های AIM-9 Sidewinder و AIM-120 AMRAAM را با موفقیت شلیک کردو در تاریخ 30 نوامبر 1990 در یک شبیه سازی واکنش رزمی سریع در طول 10 ساعت 6 بار پرواز کرد.تست های پروازی در دسامبر 1990 نیز ادامه داشت و هر دو فروند YF-23 به تعداد 50 پرواز به طول 65.2 ساعت انجام دادند.همانطور که پیش از این نیز گفته شد YF-23 از YF-22سریعتر و پنهانکارتر بود ، ولی چابکی YF-22 را نداشت.
سرانجام این دو هواپیما رقابت خود را در دسامبر 1990 به پایان رساندند و در 23 اوریل 1991 معاون نیروی هوایی ایالات متحده اعلام کرد که YF-22 برنده رقابت بوده است.نیروی هوایی موتور YF119 را برای تولید انبوه F-22 انتخاب کرد.سپس Lockheed Martin و Pratt & Whitney طرح هایی جهت هماهنگی بیشتر تکنیکی و فنی ، برطرف نمودن ریسک های احتمالی و داشتن برنامه ی موثر در تولید ، به اجرا درآوردند.شایان ذکر است پروژه NTAF نیز در سال 1992 منحل شد.در ادامه ی جریانات هر دو جنگنده ، بدون موتور به مرکز تحقیقات پرواز درایدن(Dryden) در پایگاه نیروی هوایی ادوارد واقع در کالیفرنیا منتقل شدند.
http://gallery.military.ir/albums/userpics/mURI_temp_9385d8bc.jpg
جنگنده YF-23 در حال سوختگیری هوایی
احیای پروژه
در سال 2004 ، نورثروپ گرومن جهت احیای دوباره ی پروژه طرحی ارائه داد تا از YF-23 به عنوان بمب افکن موقت استفاده شود ، همانطور که از FB-22 و B-1R نیز شد.نورثروپ تغییراتی در دومین YF-23 ، جهت تبدیل به بمب افکن موقت داد.این طرح در سال 2006 کنسل شد ، زیرا یک بمب افکن بلند برد نیاز بود و در این راستا نیروی هوایی ایالات متحده طرح تولید نسل بعدی بمب افکن هارا اغاز کرده است.
نمایش هواپیما
تا اواسط سال 1996 دو فروند YF-23 باقی مانده بودند،تا هنگامی که به موزه منتقل شدند.
YF-23 PAV-1 به شماره سریال 87-0800 و شماره ثبت N231YF ، این جنگنده در سال 2009 در مرکز توسعه و پژوهش هنگار در موزه ملی نیروی هوایی ایالات متحده در نزدیکی شهر دیتون،اوهایو به نمایش در امد.
YF-23A PAV-2 به شماره سریال 87-0801،شماره ثبت N232YF ، تا سال 2004 در موزه هوایی غرب قرار داشت ،نورث گرومن از این مدل برای نمایش بمب افکن YF-23 مورد استفاده قرار گرفت.PAV-2 در سال 2010 به موزه هوایی غرب بازگردانده شده،البته در مکانی جدید در فرودگاه تورنس کالیفرنیا.
http://gallery.military.ir/albums/userpics/yf23roll.jpg
مشخصات (YF - 23)
ویژگی های عمومی
خدمه : 1 (آزمایشی)
طول : 20.60 متر
طول بال : 13.30 متر
ارتفاع : 4.30 متر
مساحت بال : 88 متر مربع
وزن خالی : 14970 کیلوگرم
وزن با تسلیحات : 23327 کیلوگرم
حداکثر وزن برخاست : 29،000 کیلوگرم
پیشرانه : 2 × جنرال الکتریک YF120 یا پرات و ویتنی YF119 توربوفن،توان هر یک 156 کیلونیوتن
حداکثر سرعت : 2.2 ماخ + (1650 + مایل در ساعت، 2655 + کیلومتر / ساعت) در ارتفاع
کروز سرعت : ماخ 1.6 (1060 مایل در ساعت و 1706 کیلومتر / ساعت) supercruise در ارتفاع
برد : بیش از 4500 کیلومتر
برد عملیاتی : 865-920 مایل، 1،380-1480 کیلومتر
سقف پرواز : 19800 متر
توان بارگیری بال : 265 کیلوگرم / متر مربع
نسبت تراست به وزن : 1.36
تسلیحات
1 * مسلسل 20 میلیمتری M61 ولکان
4 * موشک هوا به هوای AIM-120 AMRAAM یا AIM-7 Sparrow
2* موشک هوا به هوای AIM-9 Sidewinder
منبع:میلیتاری پارسی (http://www.militaryparsi.ir/aviation-industry/world/aircraft/fighter/836-YF-23.html)