solinaz
24th January 2013, 02:59 PM
فاصله بین دندان ها (http://healthmedical.persianblog.ir/post/13/)
فاصله بین دندان ها یا دندان خرگوشی
فاصله بین دندان های بالا پس از سن 12 سالگی، یک بیماری دهان و دندان به شمار می رود که باید درمان شود. تا سن 12 سالگی، دوران جایگزین شدن دندان های دایمی با دندان های شیری است و معمولا دندان های نیش بالا با فاصله حدود دو میلیمتر درمی آیند اما با پایان این دوران، فاصله بین دندان ها باید بسته شود.
وجود فاصله بین دندان ها پس از سن 12 سالگی، غیرطبیعی است و نیاز به درمان دارد. فاصله بین دندان های فک بالا می تواند در تماس و جفت شدن دندان های بالا و پایین، اختلال ایجاد کند یا موجب اختلال در شکل ظاهری چهره می شود و فک بالا را 'بیرون زده تر' نشان می دهد. همچنین فاصله بین دندان ها موجب می شود، مواد غذایی هنگام جویدن روی لثه کوبیده شود و عفونت های لثه را ایجاد کند. گاهی غذاها در بین فواصل دندانی گیر کرده و موجب عفونت می شوند.
برخی افراد از بزرگ بودن اندازه دندان های خود نگران هستند درحالی که اندازه نرمالی را نمی توان برای دندان ها ذکر کرد بلکه اندازه آنها متناسب با اندازه فک است.
طناب غشایی موسوم به 'فرنوم' لب را به لثه وصل می کند که اگر این طناب به اعماق استخوان نفوذ یابد مانع چسبیدن دندان های فک بالا به یکدیگر می شود. همچنین هماهنگ نبودن بین اندازه دندان و فک -فک بزرگ و دندان ریز- یکی دیگر از علل شایع فاصله افتادن میان دندان ها به شمار می رود.
فشار زبان از داخل به دندان های جلویی، از دست دادن دندان های عقبی، تماس نادرست دندان ها با یکدیگر و تناسب نداشتن اندازه دندان های بالا و پایین از دیگر عوامل شایع فاصله افتادن بین دندان ها هستند.
منبع: دکتر مهدی کاشانی متخصص دندانپزشکی و سرپرست بخش ارتودنسی دانشگاه علوم پزشکی شاهد
فاصله بین دندان ها یا دندان خرگوشی
فاصله بین دندان های بالا پس از سن 12 سالگی، یک بیماری دهان و دندان به شمار می رود که باید درمان شود. تا سن 12 سالگی، دوران جایگزین شدن دندان های دایمی با دندان های شیری است و معمولا دندان های نیش بالا با فاصله حدود دو میلیمتر درمی آیند اما با پایان این دوران، فاصله بین دندان ها باید بسته شود.
وجود فاصله بین دندان ها پس از سن 12 سالگی، غیرطبیعی است و نیاز به درمان دارد. فاصله بین دندان های فک بالا می تواند در تماس و جفت شدن دندان های بالا و پایین، اختلال ایجاد کند یا موجب اختلال در شکل ظاهری چهره می شود و فک بالا را 'بیرون زده تر' نشان می دهد. همچنین فاصله بین دندان ها موجب می شود، مواد غذایی هنگام جویدن روی لثه کوبیده شود و عفونت های لثه را ایجاد کند. گاهی غذاها در بین فواصل دندانی گیر کرده و موجب عفونت می شوند.
برخی افراد از بزرگ بودن اندازه دندان های خود نگران هستند درحالی که اندازه نرمالی را نمی توان برای دندان ها ذکر کرد بلکه اندازه آنها متناسب با اندازه فک است.
طناب غشایی موسوم به 'فرنوم' لب را به لثه وصل می کند که اگر این طناب به اعماق استخوان نفوذ یابد مانع چسبیدن دندان های فک بالا به یکدیگر می شود. همچنین هماهنگ نبودن بین اندازه دندان و فک -فک بزرگ و دندان ریز- یکی دیگر از علل شایع فاصله افتادن میان دندان ها به شمار می رود.
فشار زبان از داخل به دندان های جلویی، از دست دادن دندان های عقبی، تماس نادرست دندان ها با یکدیگر و تناسب نداشتن اندازه دندان های بالا و پایین از دیگر عوامل شایع فاصله افتادن بین دندان ها هستند.
منبع: دکتر مهدی کاشانی متخصص دندانپزشکی و سرپرست بخش ارتودنسی دانشگاه علوم پزشکی شاهد