مناسبت ها و اعمال دهه آخر صفر

[kamanabroo]

دهه آخر صفر، دهه غم و اندوه
این ماه نیز یادآورِ فداکارى ها و جانبازى هاى امام حسین(علیه السلام) و یارانش مى باشد; ماه ادامه اسارتِ اهل بیت(علیهم السلام) و ورود آنها (مطابق روایتى) به شام است.
شام بر اثر خطبه هاى امام سجّاد و زینب کبرى(علیهما السلام) به کلّى دگرگون گردید و از همان جا بذرِ انقلاب بر ضدِّ بنى امیّه پاشیده شد; و در نتیجه همین خطبه ها، بنى امیّه در تمام جهان اسلام رسوا گشت و خطرى که از سوى آنان اسلام و قرآن را تهدید مى کرد، به برکت خون هاى شهیدان و خطابه هاى پیام آورانِ عاشورا، دفع شد.
علاوه بر این، ماه صفر چنان که گفتیم یادآور ضایعه بزرگ و مصیبت عظمى، یعنى رحلت پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) و شهادت فرزندانِ گرامیش امام حسن مجتبى و امام على بن موسى الرّضا(علیهما السلام) است; آمیخته شدنِ خاطره اربعین حسینى با خاطره جانکاهِ این مصایبِ بزرگ، دهه آخر ماه صفر را، دهه اندوه و غم براى پیروان مکتب اهل بیت(علیهم السلام) ساخته است.
ولى از آن جا که این ایّام ماتم و غم، سبب مرورى مجدّد، بر تاریخ زندگانى آن بزرگواران و تلاش ها، شهامت ها و فداکارى هاى آنان است، ماهى است پر از شور و عشق و اخلاص و فداکارى; به همین دلیل، تاریخ نشان داده است که بسیارى از توطئه هاى دشمنانِ اسلام، به برکت شورى که در جلسات و دسته جاتِ سوگوارىِ آن بزرگواران در این ماه ایجاد شده، درهم شکسته و خنثى گردیده است، که این خود موهبت بزرگى است، و باید همیشه آن را ارج نهاد و از آن پاسدارى کرد. ▲ (http://makarem.ir/websites/farsi/prayer/?gid=464#)

http://makarem.ir/websites/farsi/prayer/?gid=464#

[kamanabroo]

رويدادها:

- اربعين شهادت حضرت امام حسين و ياران فداكارش در كربلا (61 ق)
آنچه نزد ارباب مقاتل، مسلم است، زيارت جابر بن عبدالله انصارى در روز بيستم صفر سال شهادت آن حضرت در كربلا مى‏باشد. اما آيا اهل بيت امام حسين نيز در همان روز از شام به كربلا بازگشته بودند، چنانچه سيد بن طاووس نقل كرده است، نزد محققان و مورخان‏مورد شك و ترديد مى‏باشد زيرا مسير حركت اهل بيت : از كوفه به شام از شارع عام بوده كه از بلاد معروفه مى‏گذشته و مسافت آن چهل منزل بود و حداقل بيست روز طول مى‏كشيد. برخى از محققان و تاريخ نويسان نظرشان بر اين است كه اهل بيت : يك ماه در شام مانده‏اندو ديگر اينكه شيخ مفيد، شيخ طوسى و كفعمى گفته‏اند كه خاندان اهل بيت : را روز بيستم صفر از شام به سوى مدينه كوچ داده‏اند.
يكشنبه 23 صفر 1421مطابق با 8 خرداد 1379 مطابق با MAY 28
رويدادها:

- خجسته ميلاد پنجمين ستاره آسمان امامت و شكافنده علوم، امام محمدباقر (57ق)
تولد ايشان در اول رجب يا سوم صفر سال 57 هجرى قمرى ذكر شده است. يعقوبى از آن حضرت روايت مى‏كند: «هنگامى كه جدم حسين به شهادت رسيد من 4 ساله بودم و جريان شهادت آن حضرت و آنچه در آن روز بر ما گذشت همه را به ياد دارم‏». جابر بن عبدالله‏انصارى مى‏گويد: رسول خدا مرا مورد خطاب قرار داد و فرمود: «تو پس از من آن قدر زنده مى‏مانى كه مردى از فرزندان مرا كه‏شبيه‏ترين مردم به من است و نامش مطابق نام من مى‏باشد، زيارت كنى. او علم را مى‏شكافد شكافتنى‏». در دوران امام باقر حكام بنى اميه عموما نسبت به اهل بيت : سخت‏گيرى مى‏كردند و اين سخت‏گيرى به دليل ادعاى امامت و زعامت دينى - سياسى آنها بود كه بنى‏اميه راغاصب آن مى‏دانستند. به همين دليل وجود آن حضرت براى آنها قابل تحمل نبود و سرانجام در سال 114 هجرى قمرى از سوى «ابراهيم بن وليد بن عبدالملك‏» مسموم و به شهادت رسيد و پيكر پاكش در بقيع كه تجسم مظلوميت‏شيعه است به خاك سپرده شد.«رزقنا الله زيارته‏».
جمعه 28 صفر 1421مطابق با 13 خرداد 1379 مطابق با JUNE 2
رويدادها:

- رحلت جانسوز پيامبر گرامى حضرت محمد (11 ق)
امير مؤمنان حضرت على در خطبه 23 نهج‏البلاغه مى‏فرمايد: پيامبر در حالى كه سر او بر سينه من بود قبض روح شد. من او رادر حالى كه فرشتگان مرا يارى و كمك مى‏كردند، غسل دادم. گروهى از محدثان نقل كردند: آخرين جمله‏اى كه پيامبر در آخرين‏لحظات زندگى خود فرمود، جمله «لا، الرفيق الاعلى‏» بوده است. زيرا فرشته وحى او را در موقع قبض روح مخير ساخته است كه بهبود يابد و بار ديگر در اين جهان زندگى كند و يا به سراى ديگر بشتابد. پيامبر آن جمله را فرمود و ديدگان و لبهاى وى روى هم قرار گرفت و روح‏مقدس و بزرگ آن سفير الهى، نيم روز دوشنبه 28 صفر به آشيان خلد پرواز نمود.
- شهادت حضرت امام حسن مجتبى (50 ق)
امام حسن در نيمه ماه رمضان سال سوم هجرى قمرى در مدينه چشم به جهان گشود و در دامن رسول خدا و پدر و مادرى‏همچون حضرت على و حضرت فاطمه پرورش يافت. پيامبر وى را فرزند خود مى‏خواند. حضور او و برادرش امام حسين درمباهله و تعبير «ابناءنا» در مورد آن دو، سند افتخار ديگرى براى آنها و حاكى از قداست ذاتى‏شان بود. نزول آيه تطهير، تاييد فراوان بر اين‏مطلب است. چنانكه «انس بن مالك‏» آورده، هيچكس در ميان اهل بيت : از نظر صورت به اندازه او شباهت به رسول خدا نداشت.پيامبر لطيف‏ترين تعبيرها را در مورد امام حسن بيان داشت: لوكان العقل رجلا لكان الحسن ; اگر قرار بود عقل به صورت‏انسانى مجسم شود همانا به صورت حسن جلوه مى‏كرد. امام حسن در سن 7سالگى شاهد رحلت جد بزرگوارش پيامبر خدا شد و پس از زمان كوتاهى نيز به سوگ مادر نشست و در سال 40 قمرى پس از شهادت پدر، منصب امامت به او محول شد. مهمترين حادثه زمان وى، صلح ميان او و معاوية بن ابى‏سفيان بود كه خود سهم بزرگى در افشاى ماهيت بنى‏اميه و زمينه‏سازى براى قيام امام حسين داشت.سرانجام در 28 صفر سال 50 قمرى همسرش جعده كه از جانب معاويه و يزيد تطميع و اغفال شده بود با خورانيدن زهر، ايشان را شهيد كرد.
شنبه 29 صفر 1421مطابق با 14 خرداد 1379 مطابق با JUNE 3
رويدادها:

- شهادت ثامن الحجج‏حضرت امام رضا (203 ق)
البته قول مشهور در شهادت آن امام همام روز آخر ماه صفر سال 203 قمرى يعنى دو سال پس از آوردن آن حضرت از مدينه به خراسان و يك سال و اندى پس از صدور فرمان وليعهدى به نام آن حضرت، از سوى مامون عباسى مى‏باشد. طبق قول مشهور آن حضرت‏پس از شهادت پدر بزرگوارش، در سن 35 سالگى عهده‏دار مقام ولايت و رهبرى شد و مدت امامت آن حضرت 20 سال به طول انجاميد،كه 10 سال آن با خلافت هارون‏الرشيد و 5 سال با خلافت محمدامين و 5 سال ديگر با خلافت عبدالله‏مامون مصادف بود و از عمر آن حضرت در هنگام شهادت، 54 سال و 3 ماه و 19 روز مى گذشت.
- ارتحال ملكوتى حضرت امام خمينى بنيانگذار جمهورى اسلامى ايران (1368ش)
امام خمينى در بيستم جمادى الثانى (مصادف با سالروز ولادت حضرت فاطمه عليها السلام در سايت جديد حوزه" href="http://www.hawzah.net/Hawzah/Subjects/Subjects.aspx?id=4941&">حضرت حضرت فاطمه ) سال 1320 قمرى مطابق با 30 شهريور سال 1281 شمسى در شهرستان خمين ديده به جهان گشود. نام پدرش، سيد مصطفى و نام مادرش هاجر خانم دختر ميرزا احمد مجتهد خوانسارى است. امام امت در سال 1308 شمسى با خانم خديجه ثقفى فرزند حاج ميرزا محمد ثقفى تهرانى ازدواج نمود و ثمره ازدواج آنان، دو پسر و چند دختر است كه نام‏هاى آنها عبارت است از: سيد مصطفى، سيداحمد، سيده صديقه، سيده فريده، سيده فهيمه، سيده سعيده و سيده لطيفه.
امام خمينى در عصر اخير، بى‏نظيرترين رجل سياسى و مذهبى است كه داراى ابعاد شخصيتى مختلفى بود. وى به مانند جدش اميرالمؤمنين، امام على بن ابيطالب ، داراى ابعادى بود كه وجود همزمانشان در يك فرد، بعيد به نظر مى‏آيد. زندگى 88 ساله امام امت، همراه با فراز و نشيب‏هاى گوناگون و متعددى بود كه هر مورد آن، تاثير بسزايى در جامعه اسلامى ما برجاى گذاشت. اما مهمترين وقايع زندگى امام راحل عبارتند از: قيام 15 خرداد سال 1342 شمسى، انقلاب اسلامى در سال 1357 شمسى، تشكيل حكومت جمهورى اسلامى، دفاع در برابر تهاجم‏هاى فرهنگى، سياسى و نظامى استكبار جهانى و افشاى چهره‏هاى شيطانى زاهدنماها و منتسبين به مقام شامخ روحانيت. سرانجام در 14 خرداد سال 1368 شمسى، طى يك بيمارى جانكاه، روحش به اعلا عليين منتقل و به اجداد طاهرينش ملحق گرديد. ملت‏شريف ايران اسلامى، طى يك تشييع باشكوه و بى‏نظير، آن حضرت را در سمت غربى بهشت زهرا، تدفين نمودند و آن را مزار تمام حق طلبان عالم قرار داده‏اند.
- انتخاب آية الله خامنه‏اى به رهبرى جمهورى اسلامى ايران (1368 ش)
پس از رحلت جانسوز امام امت، مجلس خبرگان رهبرى، بلافاصله تشكيل جلسه داد و پس از بحث و بررسى جوانب مهم رهبرى، با اكثريت قاطع، حضرت آية‏الله خامنه‏اى را به رهبرى انقلاب اسلامى انتخاب نمودند. دشمنان داخلى و خارجى انقلاب اسلامى كه براى رحلت امام امت، لحظه شمارى مى‏كردند، تا به خيال خام خود، بار ديگر نظام سياسى ايران را دگرگون كنند، با اين انتخاب، مايوس شدند و سيلى مهيب ديگرى بر چهره كريه آنان نواخته شد.
ره توشه راهيان نور ويژه محرم 1379/1421