نقاشي

[rezanice]

نقاشينقاشي عمل بکار بردن رنگ دانه محلول در يک رقيق کننده و يک عامل چسپاننده (يک چسب ) بر روي يک سطح (نگهدارنده) مانند کاغذ ، بوم يا ديوار است. اين کار توسط يک نقاش انجام مي شود. اين واژه بخصوص زماني به کار مي رود که اين کار حرفه شخص مورد نظر باشد. قدمت نقاشي در بين انسانها ، شش برابر قدمت استفاده از زبان نوشتاري است. در قياس با نقاشي ، طراحي ، سلسله عمليات ايجاد يک سري اثر و نشانه با استفاده از فشار آوردن يا حرکت ابزاري بر روي يک سطح است. يک روش قابل اجرا براي تزئين ديوارهاي يک اتاق با استفاده از نقاشي در ساختار جزئيات کار موجود است. درباره رنگ رنگ ترکيبي از رنگدانه ، حلال ، چسپاننده و در برخي موارد تسريع يا کند کننده اي براي خشک شدن ، بهبود دهنده بافت ، تثبت کننده و يا هر ماده اصلاح کننده ديگري است. قبل از آنکه رنگ بر روي بوم قرار گيرد، معمولا ابتدا آن را آغشته به نوعي زمينه (يک لايه پوششي که معمولا از جنس جسو مي باشد) مي کنند تا چسپندگي با رنگ را افزايش داده و حالت بافت سبدي بوم را براي جلوگيري از تراوش کاهش مي دهد. با اينکه انتظار مي رود رنگدانه هايي که براي نقاشي بکار مي روند ثابت باشند، اما برخي از نقاشان از رنگهايي استفاده مي کنند که داراي رنگدانه هاي فرار هستند. تاريخ نقاشي قديمي ترين نقاشي ها در دنيا که متعلق به حدود 32000 هزار سال قبل مي باشد، در گروته شاوه فرانسه قرار دارد. اين نقاشي ها که با استفاده از افراي قرمز و رنگ دانه سياه حکاکي و رنگ شده اند، تصاويري از اسب ها ، کرگدن ها، شيرها، بوفالوها و ماموت ها را نشان مي دهند. اينها نمونه هايي از نقاشي در غار هستند که در تمام دنيا وجود دارند. امروزه ،بسياري از آثار شناخته شده و مشهور هنري مانند موناليزا نقاشي هستند. در حال حاضر اختلاف نظرهاي جزئي در مورد کاملا هنري بودن آثاري که به روشهاي غير سنتي و با روش هاي غير از شيوه هاي کلاسيک خلق مي شوند وجود دارد.از لحاظ مفهومي هنرمنداني که از صدا ، نور ، آتش بازي ، چاپگرجوهرافشان ، پيکسل هاي صفحه مانيتور و حتي پاستل يا مواد ديگر استفاده مي کنند، يا رنگهاي آميخته با زرده تخم مرغ را بکار مي برند، يکسان هستند. در نتيجه به اغلب کارهاي هنري ، نقاشي گفته مي شود.ابزار مورد استفاده نقاش شامل انواع مختلفي است . از جمله : قلم موي نقاشي کاردک پالت (از جنس چوب يا پلاستيک که در هنگام نقاشي رنگ را روي آن قرار داده و استفاده مي کنند) اسفنج گيره سه پايه قوطي اسپري رنگ اسپري رنگي داراي هواي فشردهبه اين موارد مي توان گچ ، مداد گرافيت ، پارچه کهنه يا دستمال کاغذ ي ، آينه ( که گاهي براي تغيير زاويه ديد و پرسپکتيو و گاهي نيز براي نقاشي شخص از خودش بکار مي رود) تربانتين يا هر رقيق کننده بي بوي ديگر (که معمولاً به همراه روغن استفاه مي شود) ،مدل يا موضوع و شايد نور پردازي آتليه را نيز اضافه نمود. تکنيکهاي نقاشي تکنيکهاي نقاشي عبارتند از : رنگ زني غليظ آبرنگ لعاب دادن نقاشي يا رنگ مومي ( نقاشي يا رنگي که با موم آب کرده بسازند) نقاشي ديواري که معروفترين نوع آن فرسکو مي باشد. سايش و نقاشي نقطه اي فوماتو سامي – اي کلاژ نقاشي بر روي تخته نقاشي يا اسپري « گرافيتي ) (نقاشي) با مواد جديد نقاشي يا کامپيوتر حلال هاي رنگ حلال ماده اي است که رنگدانه در آن حل يا قرار داده مي شود. تقريباً تمامي حلالهاي طراحي در نقاشي نيز قابل استفاده هستند. برخي از آنها عبارتند از : رنگ روغن ، شامل رنگهاي جديد قابل اختلاط با آب رنگ اکريليک سايه روشن رنگ انگشتي مرکب پاستل ، شامل پاستل خشک ، پاستل روغني و موادهاي پاستل تمپرا (رنگهاي آميخته تا زرده تخم مرغ) رنگ مومي آبرنگ اسب 1500 تا1000 سال قبل از ميلاد فرانسه سبک هاي معروف نقاشي سبک هاي نقاشي مي توانند با روشهاي بکارگيري و يا با توجه به جنبش هنري که بيشترين تطبيق را با مشخصات غالب و حاکمي که نقاشي نشان مي دهد دارند، مشخص شوند. سبک هاي معروف عبارتند از: رئاليسم (واقع گرايي) امپرسيونيسم (برداشت گرايي) پوينتوليسم هنر ابتدايي کوبيسم (حجم گري) مدرنيسم (نوگرايي) آبستره (انتزاعي) پست مدرنيسم (فرا نوين) آوانگارد (پيشگام ، وابسته به مکتب هاي هنري نوين و غير سنتي) ساختار گرايي کتاره سخت گرافيتي نقاشي اصيل ايرانياولين هنرمند نقاش شناخته شده ايراني ماني نقاش: بنيانگذار آيين مانوي که نسبش از طرف مادر به اشکانيان برمي گشت، وي پسر «فاتک» بود و در ايام جواني به آموختن علوم و حکمت و غور و مطالعه در اديان رزتشتي و عيسوي و ساير دينهاي زمان خويش پرداخت.ماني در سال ۲۱۵يا ۲۱۶ميلادي ( سال چهارم سلطنت اردوان آخرين پادشاه اشکاني) در قريه ي ماردينر در ولايت مسن ناحيه نهر کوتاه در بابل باستاني متولد شد. ماني آيين زرتشت را مطالعه کرد و خود را مصلح آن شناخت و به قول خودش در سيزده سالگي (سال ۲۲۸ ميلادي) چند بار مکاشفاتي يافت و فرشته اي اسرار جهان را بدو عرضه داشت. سرانجام پس از آغاز دعوت آيين خود در سال ۲۴۲ ميلادي خويش را «فارقليط» که مسيح ظهور او را خبر داده بود معرفي کرد. وي را در سال ۲۷۵يا ۲۷۶ ميلادي چندان عذاب دادند تا زندگي را بدرود گفت. بنابر يک روايت ماني مصلوب شد و برخي گويند زنده زنده پوست او را کندند، بعد سرش را بريدند و پوست او را پر از کاه کرده به يکي از دروازه هاي شهر گنديشاپور خوزستان بياويختند و از آن پس آن دروازه به باب ماني موسوم گشت.ماني کتاب بسيار نوشته است از آن جمله «شاپورگان» به زبان پهلوي بوده است.اما چيزي که از ماني قابل اهميت زياد است نقاشي اوست که نقاشان آن عصر را متحير ساخت. وي به حدي در اين هنر و صنعت مهارت داشت که به عقيده برخي آن را معجزه خويش قرار داده و براي اثبات اين دعوي کتاب نقاشي اي به نام ارتنگ (ارژنگ) ساخته بود و با وجود او نقاشي در ايران رونق تازه اي گرفت؛ چنانکه تصرفات او در ايرانيان ديگر و نقاشي هاي ملل ديگر از قبيل چيني ها نيز مؤثر بوده است البته در فرهنگ فارسي دکتر معين آمده است :«وي براي اينکه اصول آيين خود را به بي سوادان بياموزد، آنها را با تصاوير زيبا در کتابهاي خود جلوه گر مي ساخته است و به همين سبب وي را ماني نقاش مي گفتند.» منبع : www.daneshnameh.roshd.ir (http://www.daneshnameh.roshd.ir/)www.aftab.ir (http://www.aftab.ir/)