آرزوي
30th November 2012, 05:22 PM
: «این مَرده چرا این جوری راه می ره؟»
: «این خانومه چقدر چاقه!»
خارج شدن این سخنان از زبان کودکتان، در حالی که فرد مذبور
نیز چپ چپ به شما نگاه می کند، شرایط بسیار ناخوشایندی
را برایتان به وجود خواهد آورد. شاید بهتر باشد بیاموزید چگونه
می توانید این شرایط را کنترل کنید و به فرزندتان یاد دهید هم
راستگو باشد و هم مودب.
بچه ها در سن دو تا سه سالگی، زمانی که در مهارت
گفتاری به حد کافی رشد پیدا کردند، دوست دارند
درباره ی همه کس، همه چیز و در همه جا حرف بزنند.
تمام گفته هایشان حقیقت دارد اما اغلب برای دیگران
برخورنده است. کودکان باید بیاموزند که تنها حقیقت را
بگویند و از اظهارنظر نترسند اما همچنین لازم است
یاد بگیرند که گفتن برخی حقایق در برابر دیگران،
کار چندان مودبانه ای نیست.
اگر به فرزندتان بیاموزید قبل از حرف زدن، فکر کند
دیگر لازم نخواهد بود بابت حرف هایی
که در جمع می زند خجالت بکشید.
بتسی براون Betsy Brown، روانشناس کودک و نویسنده ی
کتاب " فقط به من بگو چرا؟" می گوید: «کودک تان هنگام
اظهارنظر تنها آنچه را که می بیند بیان می کند. اگر متوجه
چیزی شود که با حالتی که برای او عادی است تفاوت دارد، فورا آن را به زبان خواهد آورد.»
اظهارنظرهای کودکانه فرزندتان را تنها یک بی ادبی که نیازمند
تنبیه است تلقی نکنید. این سخنان، بیان افکار یک ذهن
بسیار کنجکاو و بیش از حد منطقی است که هنوز نیاموخته
است چگونه اظهارنظرهای خود را سنجیده و با ظرافت بیان
کند. از این رو زمانی که کودکتان اظهارنظر نابجایی در مورد
دیگران بیان می کند، او را تنبیه نکنید و یا کاری نکنید که در
مورد خود احساس بدی پیدا کند زیرا چنین واکنشی به او
خواهد آموخت که نباید نظرات خود را فاش کند و یا از شما
سوالی بپرسد.
دکتر لین کنی Lynne Kenney، روانپزشک کودکان در دانشگاه
پنسیلوانیا می گوید: «هرگز بدون شرح دلایلتان، فرزندتان را
وادار به عذرخواهی نکنید. اگر کودکتان نداند چرا باید پوزش
بخواهد، جمله ی "معذرت می خواهم" برای او جمله ای پوچ
بی معنا خواهد بود که هیچ نقشی در تربیت او ندارد.»
این وظیفه ی شماست که به فرزندتان بیاموزید قبل از اینکه
نظرش را بیان کند، فکر کند و بیاموزد به اطرافیانش بدون
اینکه در موردشان قضاوت کند، نگاه نماید. این هدیه ای
است که تا ابد به او در برقراری ارتباط های انسانی موفق،
کمک خواهد کرد. گرچه به وجود آوردن چنین عادتی
کار چندان راحتی نیست و هرگز نمی توان انتظار داشت
با چند بار تذکر، کودک به آن پی ببرد اما ضروری است
که هرچه سریع تر آن را شروع کنید زیرا با بالاتر رفتن سن
کودک، آموختن آن دشوارتر خواهد شد.
برای اینکه بدانید در چنین موقعیت هایی چگونه باید عکس العمل نشان دهید چند مثال می زنیم:
اظهار نظر در مورد تفاوت های فیزیکیhttp://www.njavan.com/_images/life/6005-4.jpg
اظهارنظر کودک: «چرا شکم این آقاهه این قد گنده است؟»
جواب فوری والدین: «مردم شکل ها و اندازه های گوناگونی دارند.» و یا «آره، این آقا واقعا قوی هیکله. در این مورد تو خونه بیشتر با هم حرف می زنیم.»
توضیح به افراد: «متاسفم! فرزند من در سنیه که بیش از حد به ظاهر مردم توجه می کنه.»
درس در منزل: این فرصت خوبی است تا به فرزندتان بیاموزید که افراد را همان طور که هستند، بدون توجه به شکل ظاهری شان، بپذیرد.
دکتر آرون کوپر Aaron Cooper نویسنده ی کتاب "می خواهم کودکم شاد بماند" می گوید: «کاری کنید کودکتان بیاموزد دنیا پر از مردمانی است که ظاهرشان با هم تفاوت دارد و همین موضوع است که دنیا را متنوع و جالب ساخته است.»
با سخنان خود می توانید به فرزندتان بیاموزید که باید کنجکاو باشد اما بیان نظرهایش در مورد نکات منفی دیگران، مودبانه نیست: «کسی که شکم و یا بینی بزرگی داره، از اینکه دیگران در این مورد حرف بزنند خوشش نمیاد و ممکنه با این حرف احساسات اونو جریحه دار کنی. پس دفعه دیگه که متوجه چنین چیزی شدی به جای اینکه اونو با صدای بلند بگی، در مورد اون تو خونه با من حرف بزن.»
اظهار نظر در مورد پیریhttp://www.njavan.com/_images/life/6005-2.jpg
اظهار نظر کودک: «اِ...، صورت این خانومه مثل آلوی پلاسیده است!»
جواب فوری والدین: «صورت این خانم مقداری چروک داره چون سنش از من و تو بیشتره، درست مثل مادربزرگ.»
توضیح به افراد: «ببخشید؛ فرزندم در مورد صورت من هم زیاد حرف می زنه.»
درس در منزل:
دکتر سال سور Sal Severe، مشاور خانواده، در این مورد می گوید: «به کودکتان بیاموزید که لازم است در مورد دیگران با احترام حرف بزند، به خصوص در مورد افراد پیر. برایش روشن کنید که مودبانه نیست در مورد اثرات پیری بر افراد صحبت کند.»
از این فرصت استفاده کنید تا به فرزندتان بیاموزید فرآیند پیری بخشی از زندگی است که برای هر کسی آغاز خواهد شد. در توضیحات خود جنبه های مثبت پیری را به فرزندتان نشان دهید. می توانید بگویید: «بدن ما هر سال تغییر می کنه. تو هر سال بزرگتر می شی و قدرت بیشتری پیدا می کنی. زمانی هم می رسه که سن تو اون قدر بالا می ره که پوستت شروع به تغییر می کنه اما این اصلا مهم نیست چون درعوض تو بیشتر از هر وقت دیگه ای عاقل خواهی بود.»
اظهار نظر در مورد فقرhttp://www.njavan.com/_images/life/6005-5.jpg
اظهار نظر کودک: «این خانومه چرا داره از دیگران پول می گیره؟»
جواب فوری والدین: «چون برای خرید غذا پول کافی نداره و لازمه ما هم به او کمک کنیم.»
توضیح به افراد: «معذرت می خوام اما فرزندم فقط نگران شماست، نمی خواست بی ادبی کرده باشه.»
درس در منزل: توضیح بیش از حد در مورد فقر و بی خانمانی افراد می تواند موجب ترس و وحشت در کودکتان شود پس توضیحات خود را خلاصه و روشن بیان کنید و خاطرنشان سازید که شما و خانواده تان به اندازه ی کافی پول در اختیار دارید و نباید نگران باشد.
اظهار نظر در مورد ناتوانی
اظهار نظر کودک: «این خانومه به جای این که راه بره تو کالسکه نشسته (منظور کودک ویلچر است)!»
جواب فوری والدین: «احتمالا این خانوم در راه رفتن مشکل دارن. تو خونه برات بیشتر توضیح می دم.»
توضیح به افراد: «امیدوارم حرف فرزندم ناراحتتون نکرده باشه. تا به حال ویلچر ندیده بود.»
درس در منزل: با سخنان خود به فرزندتان بیاموزید که بسیار خوب است که در مورد اطراف خود کنجکاو باشد اما لازم نیست تمام نظرات خود را با صدای بلند بیان کند. برایش توضیح دهید که چرا برخی از مردم نمی توانند راه بروند و یا ببینند و به وسایلی نیاز دارند تا به آن ها کمک کند. فرزندتان باید بیاموزد که هر فردی در این دنیا خصوصیات خاص خود را دارد. برخی از این خصوصیات را می توان دید و برخی را خیر.
زمانی که کودکتان اظهارنظر غیرمودبانه ای بیان می کند هرگز برای تربیتش از این سخنان استفاده نکنید:http://www.njavan.com/_images/life/6005-3.jpg
ساکت شو!
به خاطر اینکه کودکتان نظر و فکر خود را بیان کرده است او را وادار به سکوت نکنید. بیان مشاهدات و نظرهای کودک برای رشد او ضروری است. در کنار او زانو بزنید و با صدایی آرام (و تا حد ممکن مختصر) آنچه را که لازم است به او بگویید.
همین الان معذرت خواهی کن!
اصلا لازم نیست کودک خود را برای عذرخواهی تحت فشار بگذارید. به هر حال بهتر است شما از جانب او معذرت بخواهید زیرا بهتر می توانید شرایط را توضیح دهید. اگر فرزندتان را مجبور به معذرت خواهی کنید تنها او را خجالت زده خواهید کرد و این کار هیچ جنبه ی آموزشی برای او نخواهد داشت.
تو همیشه مادرت را خجالت می دهی!
درست است که حرف فرزندتان باعث شرمندگی شما شده است اما در حال حاضر تنها چیزی که اهمیت دارد این است که کودکتان نکته ی تازه ای از زندگی بیاموزد و در عین حال به احساسات و کرامت نفس او ضربه ای وارد نگردد. به خاطر داشته باشید شاید این آخرین باری باشد که فردی که به او توهین شده است را می بینید پس هیچ لزومی ندارد که فرزندتان به هر قیمتی او را از خود راضی کند.
ترجمه: گروه روانشناسی روزهای ایده آل
: «این خانومه چقدر چاقه!»
خارج شدن این سخنان از زبان کودکتان، در حالی که فرد مذبور
نیز چپ چپ به شما نگاه می کند، شرایط بسیار ناخوشایندی
را برایتان به وجود خواهد آورد. شاید بهتر باشد بیاموزید چگونه
می توانید این شرایط را کنترل کنید و به فرزندتان یاد دهید هم
راستگو باشد و هم مودب.
بچه ها در سن دو تا سه سالگی، زمانی که در مهارت
گفتاری به حد کافی رشد پیدا کردند، دوست دارند
درباره ی همه کس، همه چیز و در همه جا حرف بزنند.
تمام گفته هایشان حقیقت دارد اما اغلب برای دیگران
برخورنده است. کودکان باید بیاموزند که تنها حقیقت را
بگویند و از اظهارنظر نترسند اما همچنین لازم است
یاد بگیرند که گفتن برخی حقایق در برابر دیگران،
کار چندان مودبانه ای نیست.
اگر به فرزندتان بیاموزید قبل از حرف زدن، فکر کند
دیگر لازم نخواهد بود بابت حرف هایی
که در جمع می زند خجالت بکشید.
بتسی براون Betsy Brown، روانشناس کودک و نویسنده ی
کتاب " فقط به من بگو چرا؟" می گوید: «کودک تان هنگام
اظهارنظر تنها آنچه را که می بیند بیان می کند. اگر متوجه
چیزی شود که با حالتی که برای او عادی است تفاوت دارد، فورا آن را به زبان خواهد آورد.»
اظهارنظرهای کودکانه فرزندتان را تنها یک بی ادبی که نیازمند
تنبیه است تلقی نکنید. این سخنان، بیان افکار یک ذهن
بسیار کنجکاو و بیش از حد منطقی است که هنوز نیاموخته
است چگونه اظهارنظرهای خود را سنجیده و با ظرافت بیان
کند. از این رو زمانی که کودکتان اظهارنظر نابجایی در مورد
دیگران بیان می کند، او را تنبیه نکنید و یا کاری نکنید که در
مورد خود احساس بدی پیدا کند زیرا چنین واکنشی به او
خواهد آموخت که نباید نظرات خود را فاش کند و یا از شما
سوالی بپرسد.
دکتر لین کنی Lynne Kenney، روانپزشک کودکان در دانشگاه
پنسیلوانیا می گوید: «هرگز بدون شرح دلایلتان، فرزندتان را
وادار به عذرخواهی نکنید. اگر کودکتان نداند چرا باید پوزش
بخواهد، جمله ی "معذرت می خواهم" برای او جمله ای پوچ
بی معنا خواهد بود که هیچ نقشی در تربیت او ندارد.»
این وظیفه ی شماست که به فرزندتان بیاموزید قبل از اینکه
نظرش را بیان کند، فکر کند و بیاموزد به اطرافیانش بدون
اینکه در موردشان قضاوت کند، نگاه نماید. این هدیه ای
است که تا ابد به او در برقراری ارتباط های انسانی موفق،
کمک خواهد کرد. گرچه به وجود آوردن چنین عادتی
کار چندان راحتی نیست و هرگز نمی توان انتظار داشت
با چند بار تذکر، کودک به آن پی ببرد اما ضروری است
که هرچه سریع تر آن را شروع کنید زیرا با بالاتر رفتن سن
کودک، آموختن آن دشوارتر خواهد شد.
برای اینکه بدانید در چنین موقعیت هایی چگونه باید عکس العمل نشان دهید چند مثال می زنیم:
اظهار نظر در مورد تفاوت های فیزیکیhttp://www.njavan.com/_images/life/6005-4.jpg
اظهارنظر کودک: «چرا شکم این آقاهه این قد گنده است؟»
جواب فوری والدین: «مردم شکل ها و اندازه های گوناگونی دارند.» و یا «آره، این آقا واقعا قوی هیکله. در این مورد تو خونه بیشتر با هم حرف می زنیم.»
توضیح به افراد: «متاسفم! فرزند من در سنیه که بیش از حد به ظاهر مردم توجه می کنه.»
درس در منزل: این فرصت خوبی است تا به فرزندتان بیاموزید که افراد را همان طور که هستند، بدون توجه به شکل ظاهری شان، بپذیرد.
دکتر آرون کوپر Aaron Cooper نویسنده ی کتاب "می خواهم کودکم شاد بماند" می گوید: «کاری کنید کودکتان بیاموزد دنیا پر از مردمانی است که ظاهرشان با هم تفاوت دارد و همین موضوع است که دنیا را متنوع و جالب ساخته است.»
با سخنان خود می توانید به فرزندتان بیاموزید که باید کنجکاو باشد اما بیان نظرهایش در مورد نکات منفی دیگران، مودبانه نیست: «کسی که شکم و یا بینی بزرگی داره، از اینکه دیگران در این مورد حرف بزنند خوشش نمیاد و ممکنه با این حرف احساسات اونو جریحه دار کنی. پس دفعه دیگه که متوجه چنین چیزی شدی به جای اینکه اونو با صدای بلند بگی، در مورد اون تو خونه با من حرف بزن.»
اظهار نظر در مورد پیریhttp://www.njavan.com/_images/life/6005-2.jpg
اظهار نظر کودک: «اِ...، صورت این خانومه مثل آلوی پلاسیده است!»
جواب فوری والدین: «صورت این خانم مقداری چروک داره چون سنش از من و تو بیشتره، درست مثل مادربزرگ.»
توضیح به افراد: «ببخشید؛ فرزندم در مورد صورت من هم زیاد حرف می زنه.»
درس در منزل:
دکتر سال سور Sal Severe، مشاور خانواده، در این مورد می گوید: «به کودکتان بیاموزید که لازم است در مورد دیگران با احترام حرف بزند، به خصوص در مورد افراد پیر. برایش روشن کنید که مودبانه نیست در مورد اثرات پیری بر افراد صحبت کند.»
از این فرصت استفاده کنید تا به فرزندتان بیاموزید فرآیند پیری بخشی از زندگی است که برای هر کسی آغاز خواهد شد. در توضیحات خود جنبه های مثبت پیری را به فرزندتان نشان دهید. می توانید بگویید: «بدن ما هر سال تغییر می کنه. تو هر سال بزرگتر می شی و قدرت بیشتری پیدا می کنی. زمانی هم می رسه که سن تو اون قدر بالا می ره که پوستت شروع به تغییر می کنه اما این اصلا مهم نیست چون درعوض تو بیشتر از هر وقت دیگه ای عاقل خواهی بود.»
اظهار نظر در مورد فقرhttp://www.njavan.com/_images/life/6005-5.jpg
اظهار نظر کودک: «این خانومه چرا داره از دیگران پول می گیره؟»
جواب فوری والدین: «چون برای خرید غذا پول کافی نداره و لازمه ما هم به او کمک کنیم.»
توضیح به افراد: «معذرت می خوام اما فرزندم فقط نگران شماست، نمی خواست بی ادبی کرده باشه.»
درس در منزل: توضیح بیش از حد در مورد فقر و بی خانمانی افراد می تواند موجب ترس و وحشت در کودکتان شود پس توضیحات خود را خلاصه و روشن بیان کنید و خاطرنشان سازید که شما و خانواده تان به اندازه ی کافی پول در اختیار دارید و نباید نگران باشد.
اظهار نظر در مورد ناتوانی
اظهار نظر کودک: «این خانومه به جای این که راه بره تو کالسکه نشسته (منظور کودک ویلچر است)!»
جواب فوری والدین: «احتمالا این خانوم در راه رفتن مشکل دارن. تو خونه برات بیشتر توضیح می دم.»
توضیح به افراد: «امیدوارم حرف فرزندم ناراحتتون نکرده باشه. تا به حال ویلچر ندیده بود.»
درس در منزل: با سخنان خود به فرزندتان بیاموزید که بسیار خوب است که در مورد اطراف خود کنجکاو باشد اما لازم نیست تمام نظرات خود را با صدای بلند بیان کند. برایش توضیح دهید که چرا برخی از مردم نمی توانند راه بروند و یا ببینند و به وسایلی نیاز دارند تا به آن ها کمک کند. فرزندتان باید بیاموزد که هر فردی در این دنیا خصوصیات خاص خود را دارد. برخی از این خصوصیات را می توان دید و برخی را خیر.
زمانی که کودکتان اظهارنظر غیرمودبانه ای بیان می کند هرگز برای تربیتش از این سخنان استفاده نکنید:http://www.njavan.com/_images/life/6005-3.jpg
ساکت شو!
به خاطر اینکه کودکتان نظر و فکر خود را بیان کرده است او را وادار به سکوت نکنید. بیان مشاهدات و نظرهای کودک برای رشد او ضروری است. در کنار او زانو بزنید و با صدایی آرام (و تا حد ممکن مختصر) آنچه را که لازم است به او بگویید.
همین الان معذرت خواهی کن!
اصلا لازم نیست کودک خود را برای عذرخواهی تحت فشار بگذارید. به هر حال بهتر است شما از جانب او معذرت بخواهید زیرا بهتر می توانید شرایط را توضیح دهید. اگر فرزندتان را مجبور به معذرت خواهی کنید تنها او را خجالت زده خواهید کرد و این کار هیچ جنبه ی آموزشی برای او نخواهد داشت.
تو همیشه مادرت را خجالت می دهی!
درست است که حرف فرزندتان باعث شرمندگی شما شده است اما در حال حاضر تنها چیزی که اهمیت دارد این است که کودکتان نکته ی تازه ای از زندگی بیاموزد و در عین حال به احساسات و کرامت نفس او ضربه ای وارد نگردد. به خاطر داشته باشید شاید این آخرین باری باشد که فردی که به او توهین شده است را می بینید پس هیچ لزومی ندارد که فرزندتان به هر قیمتی او را از خود راضی کند.
ترجمه: گروه روانشناسی روزهای ایده آل