Non-Existent
30th March 2009, 03:12 AM
چگونه در دوران طرح زنده بمانيم؟!
اگرچه بايد اعتراف کرد که دوران طرح براي پزشکان بسيار آموزنده بوده و وجود آن براي توزيع خدمات بهداشتي و تخصصي براي تمامي نقاط ميهن عزيزمان گريز ناپذير است، اما اين مطلب تنها بعضي از مشکلات پزشکان را در قالب طنز و بسيار اغراق آميز مطرح کرده تا بتواند لحظات شادي را براي شما به ارمغان آورد...
براي يک پزشک جوان که پس از سال‌ها جان کندن در دانشگاه بالاخره توانسته است مدرک خود را از دانشگاه اخذ کند، دو سال اعزام شدن به محل خدمتي که حتي با جي پي اس هم مشکل است که بفهمد به طور دقيق کجاي دنياي مافيها قرار دارد، مي‌تواند يک کابوس تمام عيار باشد.
براي خدمت يک معلم، مرده‌شور يا مامور شهرداري، محدوديت وجود دارد. خلاصه معلم حتما جايي خدمت مي‌کند که در آن حداقل مدرسه وجود دارد. براي خدمت مرده‌شورحداقل امکانات، وجود مرده‌شور‌خانه است. براي مامور شهرداري هم حتما شهر براي خدمت وجود دارد. ولي بدبختانه براي پزشک هيچ کدام از امکانات، ممکن است وجود نداشته باشد. شما ممکن است در جايي مشغول به خدمت شويد که اختراع اديسون، چراغ برق، افتخار شرف‌يابي به اين منطقه را پيدا نکرده باشد و حتي اتومبيل و جاده پايشان به اين منطقه باز نشده است. حتي اگر بداقبال باشيد، وجود يک عدد سقف واقعي هم براي محل خدمت شما با اما و اگر‌هايي همراه است (فرض کنيد پزشک يک ايل کوچ نشين شويد).
از قديم‌الايام اعتقاد عامه اين بوده است که در دوران سربازي است که مرد ساخته مي‌شود.ولي طرح به تنهايي يا قرابت آن با سربازي هم، نه تنها پزشک جوان را (حتي اگر خانم باشد) مرد بار مي‌آورد، بلکه بابايش را هم تا هفت جد و آباد، پيش چشمان خمار مي‌آورد (قافيه را حال کرديد؟)
اگر اين‌جانب خداي ناکرده زبانم لال، آمريکاي جنايتکار بودم، همه دشمانم را به جاي گوانتانامو و اردوگاه اشعه ايکس، براي گذراندن دوران طرح و سربازي به يکي از نقاط دور افتاده مي‌فرستادم. دوران طرح گاهي حتي از زندان انفرادي و حبس در گوانتانامو هم بدتر است. حداقل در آنجا شکم تروريست‌ها را با تغذيه رايگان و اصل چهار ترومن، پر مي‌کنند و براي يک لقمه نان آنها را به بيگاري نمي‌گيرند.
نکات زير در دوران طرح مي‌تواند جان و مال و حال شما را نجات دهد:
1) بعضي‌ها فکر مي‌کنند که با انتخاب ميان بد و بدتر مي‌توانند اندکي از آلام و دردهايشان بکاهند. به طور مثال، با اين فکر که اگر ازدواج کنند، وزراتخانه آنها را به محل قابل تحمل‌تري مي‌فرستد، خود را گرفتار ازدواج مي‌کنند. واضح است که اين افراد انتخاب ميان بد و بدتر را با انتخاب ميان بد و فاجعه اشتباه مي‌گيرد. طرح اگر چه دوران حبس با اعمال شاقه است، ولي بالاخره بعد از دوسال هر کوفتي هم که باشد تمام مي‌شود ولي شما جوان هستيد و قرار نيست براي دو سال ناقابل، خود را به يک عمر سنگسار روزانه محکوم کنيد.
2) اگر همه عمر خود را در شهرسردسيري مانند اردبيل سپري کرده‌ايد و دانشگاه را هم همان جا تمام کرده‌ايد و براي طرح به يکي از روستاهاي اطراف بوشهر اعزام شديد، زياد نگران نباشيد. روباه‌هاي قطبي با گرم شدن هوا رنگ موهايشان عوض مي‌شود. مارمولک‌ها پوست اندازي مي‌کنند و آدم‌ها...خوب آدم‌ها بالاخره به ترتيبي زنده مي‌مانند ديگر! زياد به خودتان سخت نگيريد.
3) جايي که شما اعزام مي‌شويد شايد جايي باشد که پزشکي که آخرين بار از آن جا عبورکرده است، شخص زکرياي رازي باشد. بنابراين براي هر پيشامدي آماده باشيد.
4) يک روش براي خلاصي از طرح اين است که يک عمليات تروريستي تدارک ببينيد تا شما را در گوانتانامو زنداني کنند. به اين ترتيب مفت و مسلم در يکي از جزاير خوش آب و هواي خليج کارائيب مي‌خوريد و مي‌خوابيد و بيگاري نمي‌کنيد.
5) ممکن است در دوران طرح مجبور شويد همزمان نقش پزشک عمومي، پرستار، تزريقاتي ، متخصص قلب و روان‌پزشک وحتي دامپزشک را با هم ايفا کنيد. پس اگر در دوران دانشجويي چيزي از علم پزشکي حالي‌تان نشده است، چيز‌هايي بالاجبار ياد مي‌گيريد که هاريسون و سيسيل را اگر کلمه به کلمه مي‌جويديد و تف مي‌کرديد هم ياد نمي‌گرفتيد.
6) يک دکتر در هر وضعيتي هم باشد بالاخره دکتر است. اگر محل خدمت شما يکي از نواحي مرزي است، حتي اگر اوضاع اقتصاديتان از اوليور تويست هم بدتر باشد، به دليل حمل دو کيلو چاي قاچاق با آبروي پزشکان متخصص و معتبري که در شهرهاي بزرگ نشسته‌اند و پول پارو مي‌کنند، بازي نکنيد. حداقل محموله چند تني هرويين يا کرک قاچاق کنيد که با کلاس حرفه پزشک، سازگار باشد.
7) دوستان و فاميل را به هيچ وجه به عنوان توريست به محل خدمت خود دعوت نکنيد. يک ضرب‌المثل فرانسوي مي‌گويد: «شرف المکين بالمکان!» شما قرار است اگر عمري باشد به شهر بازگرديد. فکر مي‌کنيد مردمي‌که شما را در آن حال و روز ديده‌اند تا آخر عمرشان چه ديدي نسبت به شما پيدا کنند؟
8) هيچ‌گاه درباره دوران طرح خود با يک دانشجوي علوم پزشکي در حال تحصيل صحبت نکنيد. در غير اين صورت شما مسوول هر نوع حادثه غير‌مترقبه از جمله خودکشي وي هستيد.
9) باوجود اينکه همه‌اش از مضرات طرح گفتيم، دوران طرح فوايدي هم دارد. شما مي‌توانيد در دوران طرح يک زبان شيرين محلي ياد بگيريد. دوشيدن شير، دامپروري و فنون کشاورزي ياد بگيريد. پخت غذا‌هاي محلي ياد بگيريد. حتي حصبه، وبا، تب مالت و مالاريا بگيريد! و به صورت عملي روي خودتان با اين بيماري‌ها آشنا شويد!
10) اگر محل خدمت شما مرکز بهداشت يا ناحيه‌اي است که مجبوريد از يک رييس شبکه يا مسئولي که آخرين مدرک تحصيلي‌اش چهارم طبيعي نظام قديم است، دستور بگيريد سعي کنيد خود را به بلاهت بزنيد. چون اين افراد به طور معمول چشم ديدن آدم‌هاي بالاتر از خود را ندارند و تا پوستتان را قلفتي نکنند، دست از سرتان بر نمي‌دارند. بنابراين کاري کنيد که طرف با پدر و مادرتان به دليل داشتن پسر خل و چلي مانند شما احساس همدردي کرده و در طول آن مدت با شما مدارا کند. در ضمن به صورت يک توصيه کلي هميشه به ياد داشته باشيد که آدم‌هاي احمق در هر زمان و مکان به طور نسبي موفق‌ترند.
11) اگر دختر هستيد يا احيانا از سربازي معاف بوديد و پول و پله‌اي در طرح گيرتان آمد، با نديد‌بديد بازي آن را حيف و ميل عينک و لباس و جوراب مارک‌دار نکنيد. درست است که روز مبادايتان همان دوران طرح است، ولي با اين وزارتخانه‌اي که من و شما مي‌شناسيم، چه بسا روز‌هاي مباداتري هم در پيش باشد!
پاورقي
(1) پزشکاني که سال‌هاست در نقاط دور افتاده به خدمت مشغول‌اند، ممکن است ندانند که جي پي اس چيست. براي اين عزيزان بايد خاطر نشان کنم که سيستم موقعيت‌ياب جهاني يا جي پي اس، وسيله‌اي است شبيه موبايل که موقعيت شما را به کمک ماهواره نشان مي‌دهد. براي آن دسته از عزيزان که محل خدمت آنها از نعمت تلفن همراه (موبايل) هم محروم است بايد عرض کنم که ان‌شاءالله اگر زنده به شهر بازگشتيد و دکتر خوبي بوديد، به شما نشان خواهم داد که موبايل چيست و چگونه وسيله‌اي است.
علي مرسلي - هفته نامه سپيد
اگرچه بايد اعتراف کرد که دوران طرح براي پزشکان بسيار آموزنده بوده و وجود آن براي توزيع خدمات بهداشتي و تخصصي براي تمامي نقاط ميهن عزيزمان گريز ناپذير است، اما اين مطلب تنها بعضي از مشکلات پزشکان را در قالب طنز و بسيار اغراق آميز مطرح کرده تا بتواند لحظات شادي را براي شما به ارمغان آورد...
براي يک پزشک جوان که پس از سال‌ها جان کندن در دانشگاه بالاخره توانسته است مدرک خود را از دانشگاه اخذ کند، دو سال اعزام شدن به محل خدمتي که حتي با جي پي اس هم مشکل است که بفهمد به طور دقيق کجاي دنياي مافيها قرار دارد، مي‌تواند يک کابوس تمام عيار باشد.
براي خدمت يک معلم، مرده‌شور يا مامور شهرداري، محدوديت وجود دارد. خلاصه معلم حتما جايي خدمت مي‌کند که در آن حداقل مدرسه وجود دارد. براي خدمت مرده‌شورحداقل امکانات، وجود مرده‌شور‌خانه است. براي مامور شهرداري هم حتما شهر براي خدمت وجود دارد. ولي بدبختانه براي پزشک هيچ کدام از امکانات، ممکن است وجود نداشته باشد. شما ممکن است در جايي مشغول به خدمت شويد که اختراع اديسون، چراغ برق، افتخار شرف‌يابي به اين منطقه را پيدا نکرده باشد و حتي اتومبيل و جاده پايشان به اين منطقه باز نشده است. حتي اگر بداقبال باشيد، وجود يک عدد سقف واقعي هم براي محل خدمت شما با اما و اگر‌هايي همراه است (فرض کنيد پزشک يک ايل کوچ نشين شويد).
از قديم‌الايام اعتقاد عامه اين بوده است که در دوران سربازي است که مرد ساخته مي‌شود.ولي طرح به تنهايي يا قرابت آن با سربازي هم، نه تنها پزشک جوان را (حتي اگر خانم باشد) مرد بار مي‌آورد، بلکه بابايش را هم تا هفت جد و آباد، پيش چشمان خمار مي‌آورد (قافيه را حال کرديد؟)
اگر اين‌جانب خداي ناکرده زبانم لال، آمريکاي جنايتکار بودم، همه دشمانم را به جاي گوانتانامو و اردوگاه اشعه ايکس، براي گذراندن دوران طرح و سربازي به يکي از نقاط دور افتاده مي‌فرستادم. دوران طرح گاهي حتي از زندان انفرادي و حبس در گوانتانامو هم بدتر است. حداقل در آنجا شکم تروريست‌ها را با تغذيه رايگان و اصل چهار ترومن، پر مي‌کنند و براي يک لقمه نان آنها را به بيگاري نمي‌گيرند.
نکات زير در دوران طرح مي‌تواند جان و مال و حال شما را نجات دهد:
1) بعضي‌ها فکر مي‌کنند که با انتخاب ميان بد و بدتر مي‌توانند اندکي از آلام و دردهايشان بکاهند. به طور مثال، با اين فکر که اگر ازدواج کنند، وزراتخانه آنها را به محل قابل تحمل‌تري مي‌فرستد، خود را گرفتار ازدواج مي‌کنند. واضح است که اين افراد انتخاب ميان بد و بدتر را با انتخاب ميان بد و فاجعه اشتباه مي‌گيرد. طرح اگر چه دوران حبس با اعمال شاقه است، ولي بالاخره بعد از دوسال هر کوفتي هم که باشد تمام مي‌شود ولي شما جوان هستيد و قرار نيست براي دو سال ناقابل، خود را به يک عمر سنگسار روزانه محکوم کنيد.
2) اگر همه عمر خود را در شهرسردسيري مانند اردبيل سپري کرده‌ايد و دانشگاه را هم همان جا تمام کرده‌ايد و براي طرح به يکي از روستاهاي اطراف بوشهر اعزام شديد، زياد نگران نباشيد. روباه‌هاي قطبي با گرم شدن هوا رنگ موهايشان عوض مي‌شود. مارمولک‌ها پوست اندازي مي‌کنند و آدم‌ها...خوب آدم‌ها بالاخره به ترتيبي زنده مي‌مانند ديگر! زياد به خودتان سخت نگيريد.
3) جايي که شما اعزام مي‌شويد شايد جايي باشد که پزشکي که آخرين بار از آن جا عبورکرده است، شخص زکرياي رازي باشد. بنابراين براي هر پيشامدي آماده باشيد.
4) يک روش براي خلاصي از طرح اين است که يک عمليات تروريستي تدارک ببينيد تا شما را در گوانتانامو زنداني کنند. به اين ترتيب مفت و مسلم در يکي از جزاير خوش آب و هواي خليج کارائيب مي‌خوريد و مي‌خوابيد و بيگاري نمي‌کنيد.
5) ممکن است در دوران طرح مجبور شويد همزمان نقش پزشک عمومي، پرستار، تزريقاتي ، متخصص قلب و روان‌پزشک وحتي دامپزشک را با هم ايفا کنيد. پس اگر در دوران دانشجويي چيزي از علم پزشکي حالي‌تان نشده است، چيز‌هايي بالاجبار ياد مي‌گيريد که هاريسون و سيسيل را اگر کلمه به کلمه مي‌جويديد و تف مي‌کرديد هم ياد نمي‌گرفتيد.
6) يک دکتر در هر وضعيتي هم باشد بالاخره دکتر است. اگر محل خدمت شما يکي از نواحي مرزي است، حتي اگر اوضاع اقتصاديتان از اوليور تويست هم بدتر باشد، به دليل حمل دو کيلو چاي قاچاق با آبروي پزشکان متخصص و معتبري که در شهرهاي بزرگ نشسته‌اند و پول پارو مي‌کنند، بازي نکنيد. حداقل محموله چند تني هرويين يا کرک قاچاق کنيد که با کلاس حرفه پزشک، سازگار باشد.
7) دوستان و فاميل را به هيچ وجه به عنوان توريست به محل خدمت خود دعوت نکنيد. يک ضرب‌المثل فرانسوي مي‌گويد: «شرف المکين بالمکان!» شما قرار است اگر عمري باشد به شهر بازگرديد. فکر مي‌کنيد مردمي‌که شما را در آن حال و روز ديده‌اند تا آخر عمرشان چه ديدي نسبت به شما پيدا کنند؟
8) هيچ‌گاه درباره دوران طرح خود با يک دانشجوي علوم پزشکي در حال تحصيل صحبت نکنيد. در غير اين صورت شما مسوول هر نوع حادثه غير‌مترقبه از جمله خودکشي وي هستيد.
9) باوجود اينکه همه‌اش از مضرات طرح گفتيم، دوران طرح فوايدي هم دارد. شما مي‌توانيد در دوران طرح يک زبان شيرين محلي ياد بگيريد. دوشيدن شير، دامپروري و فنون کشاورزي ياد بگيريد. پخت غذا‌هاي محلي ياد بگيريد. حتي حصبه، وبا، تب مالت و مالاريا بگيريد! و به صورت عملي روي خودتان با اين بيماري‌ها آشنا شويد!
10) اگر محل خدمت شما مرکز بهداشت يا ناحيه‌اي است که مجبوريد از يک رييس شبکه يا مسئولي که آخرين مدرک تحصيلي‌اش چهارم طبيعي نظام قديم است، دستور بگيريد سعي کنيد خود را به بلاهت بزنيد. چون اين افراد به طور معمول چشم ديدن آدم‌هاي بالاتر از خود را ندارند و تا پوستتان را قلفتي نکنند، دست از سرتان بر نمي‌دارند. بنابراين کاري کنيد که طرف با پدر و مادرتان به دليل داشتن پسر خل و چلي مانند شما احساس همدردي کرده و در طول آن مدت با شما مدارا کند. در ضمن به صورت يک توصيه کلي هميشه به ياد داشته باشيد که آدم‌هاي احمق در هر زمان و مکان به طور نسبي موفق‌ترند.
11) اگر دختر هستيد يا احيانا از سربازي معاف بوديد و پول و پله‌اي در طرح گيرتان آمد، با نديد‌بديد بازي آن را حيف و ميل عينک و لباس و جوراب مارک‌دار نکنيد. درست است که روز مبادايتان همان دوران طرح است، ولي با اين وزارتخانه‌اي که من و شما مي‌شناسيم، چه بسا روز‌هاي مباداتري هم در پيش باشد!
پاورقي
(1) پزشکاني که سال‌هاست در نقاط دور افتاده به خدمت مشغول‌اند، ممکن است ندانند که جي پي اس چيست. براي اين عزيزان بايد خاطر نشان کنم که سيستم موقعيت‌ياب جهاني يا جي پي اس، وسيله‌اي است شبيه موبايل که موقعيت شما را به کمک ماهواره نشان مي‌دهد. براي آن دسته از عزيزان که محل خدمت آنها از نعمت تلفن همراه (موبايل) هم محروم است بايد عرض کنم که ان‌شاءالله اگر زنده به شهر بازگشتيد و دکتر خوبي بوديد، به شما نشان خواهم داد که موبايل چيست و چگونه وسيله‌اي است.
علي مرسلي - هفته نامه سپيد