داداشی
18th November 2012, 08:04 PM
کد خبر: ۴۱۶۳۵۹۹
تاریخ انتشار: ۲۸ آبان ۱۳۹۱ - ۱۳:۱۴
لطيفه گويي راهي براي شادابي و ارتباط با ديگران است اما بسياري از آنها جز تحقير مضمون ديگري ندارد.
به گزارش خبرنگار اجتماعي باشگاه خبرنگاران (http://www.yjc.ir/fa/services/5)، بارها شده که خيلي ساده به يک جمله يا داستان کوتاه طنزآميز، گاهي لبخندي کوتاه و گاهي ساعت ها بلند بخنديم.
خيلي اوقات اين جمله در ظاهر ساده يخ رابطه بين افراد را شکسته و به عنوان بهترين شروع يک رابطه خوب توصيه شده است.
لطيفه مي تواند فضاي شاد را در بين مردم يک جامعه ايجاد کند، مي تواند عاملي براي دوستي و انسجام باشد اما بسيار ديده ايم که اين لطيفه ها چيز جز خردکردن و نابودي يک شخص، گروه، قوم و شهري خاص نيست.
شاد کردن بندگان مومن خداوند که سبب مباح شدن بهشت بر ما مي شود، حق الناسي را بر گردن مي گذارد و به جاي اتصال قلب ها فاصله اي به اندازه سال هاي خورشيدي ايجاد مي کند.
قرايي مقدم در گفتگو با خبرنگار اجتماعي باشگاه خبرنگاران (http://www.yjc.ir/fa/services/5)در مورد آسيب اين لطيفه ها گفت: اينگونه لطيفه ها و شوخي ها افراد جامعه را از يکديگر دور مي کند و آن گروه خاص را در اذهان عمومي جامعه حقير مي کند، با اين لطيفه ها به همدلي، همبستگي و سرمايه هاي اجتماعي پيوند دهنده ضربه وارد مي شود.
وي ضمن اظهار تأسف درباره نقش مؤثر تلويزيون در اين نوع لطيفه ها گفت: تاثير اين لطيفه ها روي کودکان و نوجوانان بيشتر است و موجب پذيرش و باور غلط آنها در مورد آن گروه مي شود.
وي در مورد علت اين لطيفه سازي ها اظهار داشت: اينگونه لطيفه ها به خاطر فخر فروشي ها و برتري طلبي ها، بين يک شهر و يا قوم خاص شروع و سپس فراگير و موردپسند واقع شد.
قرايي مقدم در پايان خاطرنشان کرد: شوخي و خنده خوب است حتي اگر در مورد قوم و شهر خاصي باشد اما بايد حدود مشخص داشته و جنبه توهين و حقارت را نداشته باشد و باعث از هم گسيختگي و نابودي انسجام ملي نشود.
گفتني است، شادي و خنده از طريق آزردن ديگران شادي نيست، متأسفانه اين امر در کشور ما بسيار عادي و طبيعي شده است، اين در حالي است که کشور ما با قوميت ها و گروه هاي مختلف، ايران است و ايران بدون يکي از اين اقوم معنا و مفهومي ندارد.
تاریخ انتشار: ۲۸ آبان ۱۳۹۱ - ۱۳:۱۴
لطيفه گويي راهي براي شادابي و ارتباط با ديگران است اما بسياري از آنها جز تحقير مضمون ديگري ندارد.
به گزارش خبرنگار اجتماعي باشگاه خبرنگاران (http://www.yjc.ir/fa/services/5)، بارها شده که خيلي ساده به يک جمله يا داستان کوتاه طنزآميز، گاهي لبخندي کوتاه و گاهي ساعت ها بلند بخنديم.
خيلي اوقات اين جمله در ظاهر ساده يخ رابطه بين افراد را شکسته و به عنوان بهترين شروع يک رابطه خوب توصيه شده است.
لطيفه مي تواند فضاي شاد را در بين مردم يک جامعه ايجاد کند، مي تواند عاملي براي دوستي و انسجام باشد اما بسيار ديده ايم که اين لطيفه ها چيز جز خردکردن و نابودي يک شخص، گروه، قوم و شهري خاص نيست.
شاد کردن بندگان مومن خداوند که سبب مباح شدن بهشت بر ما مي شود، حق الناسي را بر گردن مي گذارد و به جاي اتصال قلب ها فاصله اي به اندازه سال هاي خورشيدي ايجاد مي کند.
قرايي مقدم در گفتگو با خبرنگار اجتماعي باشگاه خبرنگاران (http://www.yjc.ir/fa/services/5)در مورد آسيب اين لطيفه ها گفت: اينگونه لطيفه ها و شوخي ها افراد جامعه را از يکديگر دور مي کند و آن گروه خاص را در اذهان عمومي جامعه حقير مي کند، با اين لطيفه ها به همدلي، همبستگي و سرمايه هاي اجتماعي پيوند دهنده ضربه وارد مي شود.
وي ضمن اظهار تأسف درباره نقش مؤثر تلويزيون در اين نوع لطيفه ها گفت: تاثير اين لطيفه ها روي کودکان و نوجوانان بيشتر است و موجب پذيرش و باور غلط آنها در مورد آن گروه مي شود.
وي در مورد علت اين لطيفه سازي ها اظهار داشت: اينگونه لطيفه ها به خاطر فخر فروشي ها و برتري طلبي ها، بين يک شهر و يا قوم خاص شروع و سپس فراگير و موردپسند واقع شد.
قرايي مقدم در پايان خاطرنشان کرد: شوخي و خنده خوب است حتي اگر در مورد قوم و شهر خاصي باشد اما بايد حدود مشخص داشته و جنبه توهين و حقارت را نداشته باشد و باعث از هم گسيختگي و نابودي انسجام ملي نشود.
گفتني است، شادي و خنده از طريق آزردن ديگران شادي نيست، متأسفانه اين امر در کشور ما بسيار عادي و طبيعي شده است، اين در حالي است که کشور ما با قوميت ها و گروه هاي مختلف، ايران است و ايران بدون يکي از اين اقوم معنا و مفهومي ندارد.