خط سبز زندگی

[وحید 0319]

در دنیای کنونی که حجم فشارها و ناملایمات زندگی انسانها دو چندان شده تنها انسانهایی پایدار و موفق باقی خواهند ماند که بتوانند خود را با شرایط گوناگون زندگی ( خوشایند و ناخوشایند ) وفق دهند.خط سبز به سبک و روش زندگی افراد مقاوم می پردازد.سبکی از زیستن که به رشد و بالندگی انسان منتهی می شود.در تمام طول عمر خود همیشه سعی بر آن داشتم ساده زندگی کنم.کم بگویم و بیشترین تاثیر را روی اطرافیانم داشته باشم.هرگز نگاه مستقیم به مخاطب غیر هم جنس خود نداشتم.همیشه دلم را در مقابل همه چیز و هر شرایطی پاک نگاه داشتم.امروز با هم بودن را تجربه میکنیم و شاید فردا به یاد هم بودن را ، پس امروزمان را زیبا کنیم به حرمت خاطرات فردا .زندگی گاه شیرین و گاه تلخ است . اما تلخی زندگی ، غم و غصه ، نگرانی و اضطراب بیشتر از خوشحالی و شادمانی است . هر چه عشق به خدا بیشتر باشه سختی زندگی بیشتره ! اما چه زیبا و دلنشینه این غمها و سختیهایی که فقط به خاطر امتحان الهی می باشد و رابطه مستقیم دارد با دنیای دیگری که نیمی آتش سوزان و نیمه اصلی آن سرسبزی و زیبایی غیر قابل ترسیم است .وقتی در اوج سختی و مشکلات و گرفتاری سر سجاده نماز بخاطر عشق به معبود و اطاعت از او می ایستی چقدر لذت بخش است .لذت بخش تر از آن اینست که شب هنگام در تاریکی مطلق بدون هیچ صدایی وضو میگیری و برای نماز شب مقابل پروردگار مهربون به قصد راز و نیاز می ایستی ... واقعا آرامش روح را به دنبال دارد.ای کاش میتوانستم لحظه ای تنها باشم . تنهایی را دوست دارم فقط بخاطر بی گناهی و پاکی بی نهایتش . انسان در تنهایی از همه تهمتها ...دروغها... ریاکاریها... و تمام گناهان فاصله زیادی دارد.ای کاش وقتی دور هم جمع می شدیم میتوانستیم به جای اینکه از دیگری گله و شکایت کنیم از زیبائیها بگوییم و برای لحظه ای تأمل کنیم ، با تفکر کامل ، از پاشیده شدن روابط جلوگیری کنیم ، دوستیها را مسحکم تر کنیم ...به جای بحثهای اضافی که جز گناه و به هم ریختن اعصاب خود چیز دیگری را در بر ندارد می توان نهایت استفاده را کرد از با هم بودن و کنار هم بودن ، حتی اصلاح اخلاق و کردار یکدیگردنیا و زندگی ما انسانهای پست و خاکی بسیار کوتاه است همانند یک چشم بر هم زدنبا تفکرات بیهوده و ..... زندگی را می گذرانیم بی آنکه توشه ای برای سفر خود جمع کنیم غافل از اینکه با تهمت و غیبت های ناسزاوار به اشخاص دور و برمان باعث دل شکستگی و آزردنشان شده ایمبدون رسیدن به آرزوهای پوچ و بی اساس و در آخر چشم بر هم می نهیم .... تازه آنجاست که به یاد انجام کارهای خوب می ا فتیم و دیگر چه فایده ای دارد آیا فرصتی دیگر هست ؟؟ با هزاران ناله و افسوس از خداوند عزیز خواستار بخشایش میشویم اما حیف که قبل از سفر به این فکر نبودیم البته خدا بخشنده و مهربان است و از بسیاری گناهان میگذرد به عده ای هم فرصتی دوباره میدهد اما برخی استفاده می کنند و برخی نه، دوباره به همون کارهای قبل می پردازند !در آخر امید آن را دارم که تو دوست گرامی یکی از بنده های خوب باشی که اونطرف با گریه و زاری از خداوند عزیز خواستار فرصت نباشی و در حضورش سربلند، راه بهشت را به سلامتی و راحتی بپیمایی........
با آرزوی موفقیت روز افزون