ماری مریم
2nd October 2012, 11:38 PM
سخت ترین و پیجیده ترین زبان ها به نقل از کتاب رکورد های گینس :
1 - زبان آمله - amele
این زبان در گینه نو به کار میرود و دارای بیش از 69,000 فعل مسندی و 860 وجه مصدری فعل میباشد.
2 - زبان هایدا - haida
که زبان سرخ پوستان آمریکای شمالی است و دارای 70 پیشوند متفاوت است.
3 - زبان تبرستان - tabarestan
که در ناحیه داغستان آذربایجان بدان سخن میگویند و دارای 48 حالت مختلف نام است.
4 - زبان اسکیموها
در زبان اسکیمو ها برای زمان حال 63 صورت مختلف دارد و نام های ساده تا 252 حالت صرف شده متفاوت دارند.
اطلاعاتی که در بالا داده شد به نقل از کتاب رکوردهای گینس بود. در ادامه اطلاعاتی که حاصل تحقیقات جامع سرویس زبان های خارجه وزارت کشور آمریکا در خصوص زبان های خارجی متعدد انجام شده است در اختیار شما قرار می گیرد. البته مبنای این تحقیقات افراد متلکم به زبان انگلیسی هستند :
http://www.learn-english.ir/images/content/articles/Languages.jpg
البته باید توجه داشت که مبنای تحقیقات فوق افراد انگلیسی زبان هستند و مثلا زبان عربی برای افراد فارسی زبان سخت نیست، گرچه این زبان برای افرادی که انگلیسی زبان هستند بسیار سخت و دشوار است. شايد نزديكترين زبان به زبانِ فارسی (به غير از زبانهایِ هم خانواده فارسی در داخلِ ايران همچون كردی، لری، گيلكی، مازنی و …) زبانِ عربی باشد. دليلِ عمدهِ اين مسئله هم وجودِ واژگان بسيار زيادِ عربیِ دخيل در فارسی است. اين وضعیّت همچنين با ميزانِ كمتری در موردِ زبانِ تركی هم صادق است. از اين نظر يادگيریِ عربی چندان برایِ فارسی زبانها سخت نيست.
در مورد زبان سخت ژاپنی بیشتر بدانید :
ژاپنیها سه خط برایِ زبانِ خودشان ابداع كرده اند: كانجی، هيراگانا و كاتاكانا. با كانجی، كه شاملِ ده تا پانزده هزار كاراكتر است، كلماتی كه از زبانِ چينی وارد شده، با هيراگانا كلمات اصيلِ ژاپنی و با كاتاكانا هم كلماتِ دخيل از زبانِ انگليسی و ديگر زبانها را مینويسند. از اين نظر ژاپنی پيچيده ترين زبانِ دنياست. بيشترِ كلمات در زبانِ ژاپنی داراریِ دو تلفّظ هستند: تلفّظِ چينی و تلفّظِ ژاپنی. با صداهای كاملاً متفاوت. بنابراين يادگيریِ ژاپنی مثل اين است كه بخواهيد دو زبان را در يك زبان ياد بگيريد!
تلفّظِ همهِ ۸ حروفِ كانجی «شين» است. با معانیِ كاملاً بیربط به هم. معنیِ آنها «والدين، قلب، كِشِش، درست، تازه، ايمان، پيشرفت و خدا» است. نكتهِ جالب اين كه، بر خلافِ چينی، در ژاپنی تغييرِ تونِ صدا برایِ ايجادِ تمايز ميانِ كلمات وجود ندارد و بنابراين تلفّظى همه اين كلمات دقيقاً مثلِ هم است.
1 - زبان آمله - amele
این زبان در گینه نو به کار میرود و دارای بیش از 69,000 فعل مسندی و 860 وجه مصدری فعل میباشد.
2 - زبان هایدا - haida
که زبان سرخ پوستان آمریکای شمالی است و دارای 70 پیشوند متفاوت است.
3 - زبان تبرستان - tabarestan
که در ناحیه داغستان آذربایجان بدان سخن میگویند و دارای 48 حالت مختلف نام است.
4 - زبان اسکیموها
در زبان اسکیمو ها برای زمان حال 63 صورت مختلف دارد و نام های ساده تا 252 حالت صرف شده متفاوت دارند.
اطلاعاتی که در بالا داده شد به نقل از کتاب رکوردهای گینس بود. در ادامه اطلاعاتی که حاصل تحقیقات جامع سرویس زبان های خارجه وزارت کشور آمریکا در خصوص زبان های خارجی متعدد انجام شده است در اختیار شما قرار می گیرد. البته مبنای این تحقیقات افراد متلکم به زبان انگلیسی هستند :
http://www.learn-english.ir/images/content/articles/Languages.jpg
البته باید توجه داشت که مبنای تحقیقات فوق افراد انگلیسی زبان هستند و مثلا زبان عربی برای افراد فارسی زبان سخت نیست، گرچه این زبان برای افرادی که انگلیسی زبان هستند بسیار سخت و دشوار است. شايد نزديكترين زبان به زبانِ فارسی (به غير از زبانهایِ هم خانواده فارسی در داخلِ ايران همچون كردی، لری، گيلكی، مازنی و …) زبانِ عربی باشد. دليلِ عمدهِ اين مسئله هم وجودِ واژگان بسيار زيادِ عربیِ دخيل در فارسی است. اين وضعیّت همچنين با ميزانِ كمتری در موردِ زبانِ تركی هم صادق است. از اين نظر يادگيریِ عربی چندان برایِ فارسی زبانها سخت نيست.
در مورد زبان سخت ژاپنی بیشتر بدانید :
ژاپنیها سه خط برایِ زبانِ خودشان ابداع كرده اند: كانجی، هيراگانا و كاتاكانا. با كانجی، كه شاملِ ده تا پانزده هزار كاراكتر است، كلماتی كه از زبانِ چينی وارد شده، با هيراگانا كلمات اصيلِ ژاپنی و با كاتاكانا هم كلماتِ دخيل از زبانِ انگليسی و ديگر زبانها را مینويسند. از اين نظر ژاپنی پيچيده ترين زبانِ دنياست. بيشترِ كلمات در زبانِ ژاپنی داراریِ دو تلفّظ هستند: تلفّظِ چينی و تلفّظِ ژاپنی. با صداهای كاملاً متفاوت. بنابراين يادگيریِ ژاپنی مثل اين است كه بخواهيد دو زبان را در يك زبان ياد بگيريد!
تلفّظِ همهِ ۸ حروفِ كانجی «شين» است. با معانیِ كاملاً بیربط به هم. معنیِ آنها «والدين، قلب، كِشِش، درست، تازه، ايمان، پيشرفت و خدا» است. نكتهِ جالب اين كه، بر خلافِ چينی، در ژاپنی تغييرِ تونِ صدا برایِ ايجادِ تمايز ميانِ كلمات وجود ندارد و بنابراين تلفّظى همه اين كلمات دقيقاً مثلِ هم است.