نارون1
23rd September 2012, 09:04 AM
[ساینس دیلی - پژوهشکده علوم شناختی:] خاطره های احساسی تازه شکل گرفته می تواند از مغز انسان پاک شود. پژوهشگران دانشگاه آپسالا [آپسالا، سوئد] در یک مطالعه تازه که قرار است در مجله علمی "ساینس" انتشار یابد این مطلب را نشان داده اند. یافته های آنها می تواند راهگشایی در پژوهش ها بر روی حافظه و ترس باشد.
توماس اگرن، یک نامزد دریافت دکترا در بخش روان شناسی دانشگاه تحت هدایت استادان ماتر فردریکسن و تاماس فورمارک، نشان داده است که می توان حافظه های تازه-شکل-گرفته احساسی را از مغز انسان پاک نمود.
هنگامی که فردی مطلب تازه ای را می آموزد، خاطره دراز-مدتی با کمک یک فرایند تثبیت، که بر مبنای شکل گیری پروتیین ها است، ایجاد می شود. هنگامی که ما خاطره ای را به یاد می آوریم، حافظه برای مدتی ناپایدار می شود تا هنگامی که با یک فرایند دیگر تثبیت دوباره پایدار می گردد.
به عبارت دیگر، می توان گفت که ما آنچه را که در اصل اتفاق افتاد را داریم به یاد نمی آوریم، بلکه به جای آن آنچه را که آخرین بار درباره آن رخداد فکر کردیم است که به یاد می آوریم. [بنا بر این] با ایجاد اختلال در فرایند باز-تثبیتی که در پی آن یادآوری رخ می دهد، ما می توانیم بر محتوای خاطره تاثیر بگذاریم.
پژوهشگران در این مطالعه به آزمودنی ها تصویرهای خنثایی را نشان دادند و همزمان با آن به آنها تکانه (شوک) الکتریکی وارد نمودند. با این روش، آن تصویر ترسی را در آزمودنی ها برانگیخت، و این بدان معنا بود که خاطره ترسناکی شکل گرفته بود. برای فعال ساختن این حافظه ی ترس، تصویر بار دیگر و این بار بدون تکانه به آنها نشان داده شد. برای یک گروه تجربی، فرایند باز-تثبیت با کمک نمایش مکرر آن تصویر مختل شد. برای گروه کنترل، اجازه داده شد تا پیش از نمایش مکرر آن تصویر این فرایند باز-تثبیت تکمیل گردد.
در گروهی که به آنها اجازه داده نشد تا باز-تثبیت خاطره ی ترس رخ دهد، ترسی که پیش تر با [نمایش] این تصویر همراه بود ناپدید گردید.
توماس اگرن، یک نامزد دریافت دکترا در بخش روان شناسی دانشگاه تحت هدایت استادان ماتر فردریکسن و تاماس فورمارک، نشان داده است که می توان حافظه های تازه-شکل-گرفته احساسی را از مغز انسان پاک نمود.
هنگامی که فردی مطلب تازه ای را می آموزد، خاطره دراز-مدتی با کمک یک فرایند تثبیت، که بر مبنای شکل گیری پروتیین ها است، ایجاد می شود. هنگامی که ما خاطره ای را به یاد می آوریم، حافظه برای مدتی ناپایدار می شود تا هنگامی که با یک فرایند دیگر تثبیت دوباره پایدار می گردد.
به عبارت دیگر، می توان گفت که ما آنچه را که در اصل اتفاق افتاد را داریم به یاد نمی آوریم، بلکه به جای آن آنچه را که آخرین بار درباره آن رخداد فکر کردیم است که به یاد می آوریم. [بنا بر این] با ایجاد اختلال در فرایند باز-تثبیتی که در پی آن یادآوری رخ می دهد، ما می توانیم بر محتوای خاطره تاثیر بگذاریم.
پژوهشگران در این مطالعه به آزمودنی ها تصویرهای خنثایی را نشان دادند و همزمان با آن به آنها تکانه (شوک) الکتریکی وارد نمودند. با این روش، آن تصویر ترسی را در آزمودنی ها برانگیخت، و این بدان معنا بود که خاطره ترسناکی شکل گرفته بود. برای فعال ساختن این حافظه ی ترس، تصویر بار دیگر و این بار بدون تکانه به آنها نشان داده شد. برای یک گروه تجربی، فرایند باز-تثبیت با کمک نمایش مکرر آن تصویر مختل شد. برای گروه کنترل، اجازه داده شد تا پیش از نمایش مکرر آن تصویر این فرایند باز-تثبیت تکمیل گردد.
در گروهی که به آنها اجازه داده نشد تا باز-تثبیت خاطره ی ترس رخ دهد، ترسی که پیش تر با [نمایش] این تصویر همراه بود ناپدید گردید.