نارون1
19th September 2012, 10:38 AM
http://www.niksalehi.com/newspaper/khabar/18888227760246871329020310158769124241.jpg
کودکان خیابانی به دلیل آسیب پذیری بیشتر و مواجهه با پدیده‌هایی چون اعتیاد و آزارهای جنسی در معرض ابتلا به ایدز هستند.
پدیده کودکان خیابانی یکی از آسیبهای بزرگ اجتماعی است که از سالهای دور در جهان وجود داشته و در کشور ما نیز این پدیده رو به افزایش است و نیاز به توجه جدی به این آسیب مهم اجتماعی دارد. کودکان خیابانی عمدتا کودکانی هستند که یا خانه و خانواده ندارند و یا خانه و خانواده دارند اما به دلایلی که مهمترین آنها فقر و اعتیاد خانواده های آنان است بیشترین وقت خود را در خیابانها میگذرانند و با انجام کارهای مختلف همچون دستفروشی، تکدی گری، جمع آوری زباله، واکس زنی و ... وقت خود را سپری می کنند تا کسب درآمدی برای خانواده داشته باشند و یا اینکه شخصا نیازهای اولیه خود را که مهمترین آن رفع گرسنگی است، برطرف کنند
این کودکان به دلیل حضور مداوم و طولانی مدت در خیابان و عدم رسیدگی و نظارت از سوی خانواده در معرض انواع آسیبهای اجتماعی قرار می‌گیرند و با مشکلات عدیده ای مواجه می‌شوند. آثار مخرب این آسیبهای اجتماعی از همان کودکی درون این افراد ریشه دوانده و در بزرگسالی به شکلهای دیگری بروز و ظهور پیدا خواهد کرد. به طوری که آثار و بازخورد رفتارها و اعمال آنها به سطح جامعه منتقل خواهد شد و ممکن است بخشی از یک جامعه به خاطر اینگونه آسیبها متاثر و آسیب پذیر شود.
کودکانی که در دوران کودکی از بسیاری از موهبت های هم سن و سالان خود محروم هستند و بسیاری از نعمتها و مواهب را با دیده حسرت می‌نگرند، بسیاری از عقده‌های درونی و روانی در وجود آنها شکل پیدا می‌کند و به مرور رشد می‌کند که ممکن است در آینده زمینه بروز بسیاری از ناهنجاریهای اجتماعی شود.
توصیه می‌شود در طی چند روزی که در مراکز حمایتی به سر می‌برند آموزشهای لازم را درخصوص بیماری ایدز و چگونگی جلوگیری از عدم ابتلا به آن به کودکان و نوجوانان خیابانی بدهند تا به مقدار قابل ملاحظه‌ای از آمار کودکان مبتلا به ایدز از سطح جامعه کاسته شود
از طرف دیگر خانواده‌های این کودکان عموما خود دچار انواع و اقسام ناهنجاریهای اجتماعی هستند و کمتر نیازهای عاطفی کودکان خود را برطرف می‌کنند و از آنجا که این کودکان غالب وقت خود را در خیابانها میگذرانند کمتر کانون گرم خانواده را احساس می‌کنند، از طرف دیگر برخی از آنان اصلا خانواده‌ای ندارند، بنابراین دچار انواع مشکلات همچون خلاهای عاطفی خود کم بینی و افسردگی می‌شوند.
کودکان خیابانی علاوه بر مشکلات روحی و روانی، به دلیل عدم برخورداری از تغذیه مناسب و سالم و رعایت نکردن بهداشت و موارد ایمنی دچار انواع بیماریهای جسمی واگیردار و غیر واگیردار مبتلا می‌شوند. نیز همچون بیماریهای پوستی، کم خونی، سوء تغذیه، نقص عضو و ... می‌شوند.
همچنین عدم دسترسی به امکانات آموزشی و پایین بودن سطح سواد و فرهنگ خانواده‌هایی که در آن زندگی می‌کنند (البته اگر خانواده‌ای داشته باشند)، که اکثرا بیسواد و یا کم سواد هستند ،خود، می‌تواند دلیل مهمی برای جلوگیری از رشد اجتماعی آنان و یافتن شغل مناسب در بزرگسالی باشد که ممکن است در آینده برای تامین زندگی خود به شغلهای کاذب، خلافکاری و یا مفاسد اجتماعی پناه ببرند و امرار معاش کنند.
ویروس HIV یا همان ایدز ویروسی است که می‌تواند همه افراد اعم از زن و مرد، کودک و نوجوان و بزرگسال را مبتلا کند. ایدز بیماری است که باعث تخریب جدی دستگاه ایمنی بدن انسان می‌گردد، که خود زمینه‌ساز بروز عفونت‌هایی است که یک بدن سالم معمولا قادر به مبارزه با آنهاست ولی بدن بیمار مبتلا به ایدز در برابر آنها مقاومتی ندارد. در نهایت پیشرفت همین عفونت‌ها منجر به مرگ بیمار می‌گردد.
کودکان مبتلا به ایدز دو دسته هستند؛ یک دسته کودکانی که از طریق مادران مبتلا به بیماری ایدز به این بیماری مبتلا می‌شوند. اغلب این کودکان تا قبل از سن سه سالگی می‌میرند اما تعداد کمی از آنان تا سن پنج سالگی یا بیشتر هم امکان زنده بودنشان هست.
اما دسته دوم، کودکان خیابانی هستند که به دلیل آسیب پذیری بیشتر و مواجهه با پدیده‌هایی چون اعتیاد و آزارهای جنسی در معرض ابتلا به این بیماری هستند. برخی از این کودکان که اقدام به جمع آوری زباله در خیابان می‌کنند بعضا به دلیل عدم آگاهی پس از تماس مستقیم با زباله‌های بیمارستانی و تماس با سرنگ‌های آلوده مبتلا به بیماری ایدز می‌شوند.
اغلب کودکان خیابانی در معرض انواع آسیبهای جنسی هستند اما از این میان دختران خیابانی بیشتر در معرض بیماری ایدز قرار دارند زیرا مورد سوء استفاده‌های جنسی بیشتری در مقایسه با پسران قرار می‌گیرند. همچنین برخی از دختران به منظور تامین هزینه‌های زندگی خود و کسب درآمد اقدام به تن فروشی می‌کنند.
کودکان خیابانی به دلیل آسیب پذیری بیشتر و مواجهه با پدیده‌هایی چون اعتیاد و آزارهای جنسی در معرض ابتلا به ایدز هستند. برخی از این کودکان که اقدام به جمع آوری زباله در خیابان می‌کنند بعضا به دلیل عدم آگاهی پس از تماس مستقیم با زباله‌های بیمارستانی و تماس با سرنگ‌های آلوده مبتلا به بیماری ایدز می‌شوند
کودکان خیابانی به دلیل آسیب پذیری بیشتر و مواجهه با پدیده‌هایی چون اعتیاد و آزارهای جنسی در معرض ابتلا به ایدز هستند. برخی از این کودکان که اقدام به جمع آوری زباله در خیابان می‌کنند بعضا به دلیل عدم آگاهی پس از تماس مستقیم با زباله‌های بیمارستانی و تماس با سرنگ‌های آلوده مبتلا به بیماری ایدز می‌شوند.
گرچه نمی‌توان پدیده کودکان خیابانی را به صورت کلی از سطح جامعه از میان برد اما می‌توان با اتخاذ تدابیر و راهکارهایی از تعداد آنان به میزان قابل توجهی کاست. اقدامات زیادی در زمینه کودکان خیابانها توسط مراکز دولتی و خصوصی صورت گرفته است.
اقداماتی چون جمع آوری کودکان و تحویل آنان به مراکز تحت پوشش، تاسیس مراکزی برای حمایت و نگهداری از کودکان، برگزاری همایشها و انجام پژوهشهای مختلف در زمینه چگونگی مبارزه با این پدیده و... صورت گرفته است که به نظر می‌رسد این اقدامات گرچه قابل تحسین و تقدیر است اما کافی نیست زیرا هنوز این کودکان در سطح شهر دیده می‌شوند و به کارهای ذکر شده مشغولند.
یکی از راهکارهای پیشنهادی برقراری ارتباط با خانواده آنان و انجام مشاوره‌های تخصصی به منظور اطلاع رسانی و آگاهی خانواده آنان در میزان آسیبهای وارده به کودکانشان است. از طرف دیگر می‌توان با حمایتهای مالی به این خانواده‌ها و در اختیار گذاشتن امکانات بهداشتی و آموزشی برای کودکان، قدم موثری در کاهش تعداد آنها در خیابانها برداشت. کودکانی هم که خانواده‌ای ندارند یا تنها در خیابان زندگی می‌کنند و یا جذب باندها و گروههای بزهکار هستند که می‌توان با جذب آنها در مراکز حمایتی، سرپرستی و ارائه خدمات مطلوب، آنان را تحت چتر حمایتی قرار داد.
طبق گفته برخی مسئولان این کودکان چندین بار دستگیر و جذب مراکز حمایتی شده‌اند اما بعد طی چرخه‌ای مجددا به خیابانها بازگشته‌اند. بنابراین توصیه می‌شود در طی چند روزی که در مراکز حمایتی به سر می‌برند آموزشهای لازم را درخصوص بیماری ایدز و چگونگی جلوگیری از عدم ابتلا به آن به کودکان و نوجوانان خیابانی بدهند تا به مقدار قابل ملاحظه‌ای از آمار کودکان مبتلا به ایدز از سطح جامعه کاسته شود.
بنابراین باتوجه به اینکه کودکان خیابانی بخشی از سرمایه آینده سازان این کشور هستند و اعمال و رفتار آنان در بزرگسالی می‌تواند تاثیرات مخرب بسیار زیادی بر پیکره جامعه بگذارد، توجه جدی مسئولان به این امر و گسترش و توسعه مراکز حمایتی می‌تواند در کاهش کودکان خیابانی مثمر ثمر باشد.
منصوره فراهانی/تبیان
کودکان خیابانی به دلیل آسیب پذیری بیشتر و مواجهه با پدیده‌هایی چون اعتیاد و آزارهای جنسی در معرض ابتلا به ایدز هستند.
پدیده کودکان خیابانی یکی از آسیبهای بزرگ اجتماعی است که از سالهای دور در جهان وجود داشته و در کشور ما نیز این پدیده رو به افزایش است و نیاز به توجه جدی به این آسیب مهم اجتماعی دارد. کودکان خیابانی عمدتا کودکانی هستند که یا خانه و خانواده ندارند و یا خانه و خانواده دارند اما به دلایلی که مهمترین آنها فقر و اعتیاد خانواده های آنان است بیشترین وقت خود را در خیابانها میگذرانند و با انجام کارهای مختلف همچون دستفروشی، تکدی گری، جمع آوری زباله، واکس زنی و ... وقت خود را سپری می کنند تا کسب درآمدی برای خانواده داشته باشند و یا اینکه شخصا نیازهای اولیه خود را که مهمترین آن رفع گرسنگی است، برطرف کنند
این کودکان به دلیل حضور مداوم و طولانی مدت در خیابان و عدم رسیدگی و نظارت از سوی خانواده در معرض انواع آسیبهای اجتماعی قرار می‌گیرند و با مشکلات عدیده ای مواجه می‌شوند. آثار مخرب این آسیبهای اجتماعی از همان کودکی درون این افراد ریشه دوانده و در بزرگسالی به شکلهای دیگری بروز و ظهور پیدا خواهد کرد. به طوری که آثار و بازخورد رفتارها و اعمال آنها به سطح جامعه منتقل خواهد شد و ممکن است بخشی از یک جامعه به خاطر اینگونه آسیبها متاثر و آسیب پذیر شود.
کودکانی که در دوران کودکی از بسیاری از موهبت های هم سن و سالان خود محروم هستند و بسیاری از نعمتها و مواهب را با دیده حسرت می‌نگرند، بسیاری از عقده‌های درونی و روانی در وجود آنها شکل پیدا می‌کند و به مرور رشد می‌کند که ممکن است در آینده زمینه بروز بسیاری از ناهنجاریهای اجتماعی شود.
توصیه می‌شود در طی چند روزی که در مراکز حمایتی به سر می‌برند آموزشهای لازم را درخصوص بیماری ایدز و چگونگی جلوگیری از عدم ابتلا به آن به کودکان و نوجوانان خیابانی بدهند تا به مقدار قابل ملاحظه‌ای از آمار کودکان مبتلا به ایدز از سطح جامعه کاسته شود
از طرف دیگر خانواده‌های این کودکان عموما خود دچار انواع و اقسام ناهنجاریهای اجتماعی هستند و کمتر نیازهای عاطفی کودکان خود را برطرف می‌کنند و از آنجا که این کودکان غالب وقت خود را در خیابانها میگذرانند کمتر کانون گرم خانواده را احساس می‌کنند، از طرف دیگر برخی از آنان اصلا خانواده‌ای ندارند، بنابراین دچار انواع مشکلات همچون خلاهای عاطفی خود کم بینی و افسردگی می‌شوند.
کودکان خیابانی علاوه بر مشکلات روحی و روانی، به دلیل عدم برخورداری از تغذیه مناسب و سالم و رعایت نکردن بهداشت و موارد ایمنی دچار انواع بیماریهای جسمی واگیردار و غیر واگیردار مبتلا می‌شوند. نیز همچون بیماریهای پوستی، کم خونی، سوء تغذیه، نقص عضو و ... می‌شوند.
همچنین عدم دسترسی به امکانات آموزشی و پایین بودن سطح سواد و فرهنگ خانواده‌هایی که در آن زندگی می‌کنند (البته اگر خانواده‌ای داشته باشند)، که اکثرا بیسواد و یا کم سواد هستند ،خود، می‌تواند دلیل مهمی برای جلوگیری از رشد اجتماعی آنان و یافتن شغل مناسب در بزرگسالی باشد که ممکن است در آینده برای تامین زندگی خود به شغلهای کاذب، خلافکاری و یا مفاسد اجتماعی پناه ببرند و امرار معاش کنند.
ویروس HIV یا همان ایدز ویروسی است که می‌تواند همه افراد اعم از زن و مرد، کودک و نوجوان و بزرگسال را مبتلا کند. ایدز بیماری است که باعث تخریب جدی دستگاه ایمنی بدن انسان می‌گردد، که خود زمینه‌ساز بروز عفونت‌هایی است که یک بدن سالم معمولا قادر به مبارزه با آنهاست ولی بدن بیمار مبتلا به ایدز در برابر آنها مقاومتی ندارد. در نهایت پیشرفت همین عفونت‌ها منجر به مرگ بیمار می‌گردد.
کودکان مبتلا به ایدز دو دسته هستند؛ یک دسته کودکانی که از طریق مادران مبتلا به بیماری ایدز به این بیماری مبتلا می‌شوند. اغلب این کودکان تا قبل از سن سه سالگی می‌میرند اما تعداد کمی از آنان تا سن پنج سالگی یا بیشتر هم امکان زنده بودنشان هست.
اما دسته دوم، کودکان خیابانی هستند که به دلیل آسیب پذیری بیشتر و مواجهه با پدیده‌هایی چون اعتیاد و آزارهای جنسی در معرض ابتلا به این بیماری هستند. برخی از این کودکان که اقدام به جمع آوری زباله در خیابان می‌کنند بعضا به دلیل عدم آگاهی پس از تماس مستقیم با زباله‌های بیمارستانی و تماس با سرنگ‌های آلوده مبتلا به بیماری ایدز می‌شوند.
اغلب کودکان خیابانی در معرض انواع آسیبهای جنسی هستند اما از این میان دختران خیابانی بیشتر در معرض بیماری ایدز قرار دارند زیرا مورد سوء استفاده‌های جنسی بیشتری در مقایسه با پسران قرار می‌گیرند. همچنین برخی از دختران به منظور تامین هزینه‌های زندگی خود و کسب درآمد اقدام به تن فروشی می‌کنند.
کودکان خیابانی به دلیل آسیب پذیری بیشتر و مواجهه با پدیده‌هایی چون اعتیاد و آزارهای جنسی در معرض ابتلا به ایدز هستند. برخی از این کودکان که اقدام به جمع آوری زباله در خیابان می‌کنند بعضا به دلیل عدم آگاهی پس از تماس مستقیم با زباله‌های بیمارستانی و تماس با سرنگ‌های آلوده مبتلا به بیماری ایدز می‌شوند
کودکان خیابانی به دلیل آسیب پذیری بیشتر و مواجهه با پدیده‌هایی چون اعتیاد و آزارهای جنسی در معرض ابتلا به ایدز هستند. برخی از این کودکان که اقدام به جمع آوری زباله در خیابان می‌کنند بعضا به دلیل عدم آگاهی پس از تماس مستقیم با زباله‌های بیمارستانی و تماس با سرنگ‌های آلوده مبتلا به بیماری ایدز می‌شوند.
گرچه نمی‌توان پدیده کودکان خیابانی را به صورت کلی از سطح جامعه از میان برد اما می‌توان با اتخاذ تدابیر و راهکارهایی از تعداد آنان به میزان قابل توجهی کاست. اقدامات زیادی در زمینه کودکان خیابانها توسط مراکز دولتی و خصوصی صورت گرفته است.
اقداماتی چون جمع آوری کودکان و تحویل آنان به مراکز تحت پوشش، تاسیس مراکزی برای حمایت و نگهداری از کودکان، برگزاری همایشها و انجام پژوهشهای مختلف در زمینه چگونگی مبارزه با این پدیده و... صورت گرفته است که به نظر می‌رسد این اقدامات گرچه قابل تحسین و تقدیر است اما کافی نیست زیرا هنوز این کودکان در سطح شهر دیده می‌شوند و به کارهای ذکر شده مشغولند.
یکی از راهکارهای پیشنهادی برقراری ارتباط با خانواده آنان و انجام مشاوره‌های تخصصی به منظور اطلاع رسانی و آگاهی خانواده آنان در میزان آسیبهای وارده به کودکانشان است. از طرف دیگر می‌توان با حمایتهای مالی به این خانواده‌ها و در اختیار گذاشتن امکانات بهداشتی و آموزشی برای کودکان، قدم موثری در کاهش تعداد آنها در خیابانها برداشت. کودکانی هم که خانواده‌ای ندارند یا تنها در خیابان زندگی می‌کنند و یا جذب باندها و گروههای بزهکار هستند که می‌توان با جذب آنها در مراکز حمایتی، سرپرستی و ارائه خدمات مطلوب، آنان را تحت چتر حمایتی قرار داد.
طبق گفته برخی مسئولان این کودکان چندین بار دستگیر و جذب مراکز حمایتی شده‌اند اما بعد طی چرخه‌ای مجددا به خیابانها بازگشته‌اند. بنابراین توصیه می‌شود در طی چند روزی که در مراکز حمایتی به سر می‌برند آموزشهای لازم را درخصوص بیماری ایدز و چگونگی جلوگیری از عدم ابتلا به آن به کودکان و نوجوانان خیابانی بدهند تا به مقدار قابل ملاحظه‌ای از آمار کودکان مبتلا به ایدز از سطح جامعه کاسته شود.
بنابراین باتوجه به اینکه کودکان خیابانی بخشی از سرمایه آینده سازان این کشور هستند و اعمال و رفتار آنان در بزرگسالی می‌تواند تاثیرات مخرب بسیار زیادی بر پیکره جامعه بگذارد، توجه جدی مسئولان به این امر و گسترش و توسعه مراکز حمایتی می‌تواند در کاهش کودکان خیابانی مثمر ثمر باشد.
منصوره فراهانی/تبیان