نارون1
18th September 2012, 01:09 PM
[لایوساینس / سی.بی.اس. - پژوهشکده علوم شناختی:]
انزوای اجتماعی در نوجوانی می تواند با از هم گسیختن پروتیینی که برای رشد سلول های پشتیبانی سیستم عصبی تعیین کننده است مغز را مختل نماید، این نتیجه گیری یک پژوهش تازه است.
مطالعه جدیدی بر روی موش ها دریافت هنگامی که این حیوان ها در یک دوره تعیین کننده ی ابتدای زندگی در انزوا قرار می گیرند، سلول های مغزی ای که اولیگودندروسیت ها نامیده می شوند نمی توانند به رشد صحیحی داشته باشند. اولیگودندروسیت ها پوشش های عایق کننده ی چربی را می سازند که نقش ضربه گیر (کوسن) را برای نرون ها ایفا می کند، و به نظر می آید که عملکرد نادرست آن سبب تغییرهای رفتاری دراز-مدت می گردد.
http://www.iricss.org/fa/NewsRelease/News/PublishingImages/1391/910627_Neglected_Kid.jpg
پژوهش بر روی میمون های ریسوس و انسان ها نشان داده اند که انزوای اجتماعی در کودکی مجموعه ای از تاثیرهای ناپسند در طول زندگی را به دنبال دارد – از مشکل های شناختی و اجتماعی در کودکان مورد بی اعتنایی گرفته تا اشکال های حافظه کاری در میمون های منزوی شده.
این کودکان و میمون ها همچنین ناهنجاری هایی را در ماده سفید مغز نشان دادند، که شامل سلول های پشتیبانی مانند اولیگودندروسیت ها و نیز در فرافکن های سلولی پوشیده از چربی، که به عنوان سامانه ارتباطی مغز عمل می نمایند.
در حالی که مطالعه های پیشین به رابطه ای میان چالش های ماده سفید و چالش های شناختی پس از انزوا اشاره داشتند، آن مطالعات نتوانستند رابطه ی علت و معلولی را نشان دهند.
گابریل کورفاس، یک استاد عصب شناسی و بیماری های گوش و حلق و بینی در بیمارستان کودکان بوستن و دانشکده پزشکی هاروارد، و همکارانش می خواستند بدانند که این رابطه چگونه عمل می کند. آنها بچه موش های 21 روزه ای، درست پس از گرفته شدن از شیر، را از مادرانشان جدا ساختند.
برخی از این موش های جوان در شرایط عادی آزمایشگاهی قرار داده شدند، زندگی در قفس با سه موش دیگر. به گروهی دیگر یک محیط غنی شده داده شد، با شمار زیادی اسباب بازی های موشی و مجموعه ای از اسباب بازی های دایما در حال تغییر. گروه آخر از موش ها برای دو هفته در انزوای فردی قرار گرفتند، بدون آن که هیچ جونده دیگری را ببینند.
این موش ها در سن 50 روزگی از جهت اجتماعی بودن و حافظه کاری آزمایش شدند. در راستای یافته های پیشین، موش های منزوی شده در هر دو زمینه دچار چالش بودند، در حالی که موش های محیط های غنی شده و عادی مشکلی نداشتند. پژوهشگران زمانی کوتاه پس از این آزمایش مغزهای هر سه گروه از موش ها را از جهت ناهنجاری ها بررسی نمودند
انزوای اجتماعی در نوجوانی می تواند با از هم گسیختن پروتیینی که برای رشد سلول های پشتیبانی سیستم عصبی تعیین کننده است مغز را مختل نماید، این نتیجه گیری یک پژوهش تازه است.
مطالعه جدیدی بر روی موش ها دریافت هنگامی که این حیوان ها در یک دوره تعیین کننده ی ابتدای زندگی در انزوا قرار می گیرند، سلول های مغزی ای که اولیگودندروسیت ها نامیده می شوند نمی توانند به رشد صحیحی داشته باشند. اولیگودندروسیت ها پوشش های عایق کننده ی چربی را می سازند که نقش ضربه گیر (کوسن) را برای نرون ها ایفا می کند، و به نظر می آید که عملکرد نادرست آن سبب تغییرهای رفتاری دراز-مدت می گردد.
http://www.iricss.org/fa/NewsRelease/News/PublishingImages/1391/910627_Neglected_Kid.jpg
پژوهش بر روی میمون های ریسوس و انسان ها نشان داده اند که انزوای اجتماعی در کودکی مجموعه ای از تاثیرهای ناپسند در طول زندگی را به دنبال دارد – از مشکل های شناختی و اجتماعی در کودکان مورد بی اعتنایی گرفته تا اشکال های حافظه کاری در میمون های منزوی شده.
این کودکان و میمون ها همچنین ناهنجاری هایی را در ماده سفید مغز نشان دادند، که شامل سلول های پشتیبانی مانند اولیگودندروسیت ها و نیز در فرافکن های سلولی پوشیده از چربی، که به عنوان سامانه ارتباطی مغز عمل می نمایند.
در حالی که مطالعه های پیشین به رابطه ای میان چالش های ماده سفید و چالش های شناختی پس از انزوا اشاره داشتند، آن مطالعات نتوانستند رابطه ی علت و معلولی را نشان دهند.
گابریل کورفاس، یک استاد عصب شناسی و بیماری های گوش و حلق و بینی در بیمارستان کودکان بوستن و دانشکده پزشکی هاروارد، و همکارانش می خواستند بدانند که این رابطه چگونه عمل می کند. آنها بچه موش های 21 روزه ای، درست پس از گرفته شدن از شیر، را از مادرانشان جدا ساختند.
برخی از این موش های جوان در شرایط عادی آزمایشگاهی قرار داده شدند، زندگی در قفس با سه موش دیگر. به گروهی دیگر یک محیط غنی شده داده شد، با شمار زیادی اسباب بازی های موشی و مجموعه ای از اسباب بازی های دایما در حال تغییر. گروه آخر از موش ها برای دو هفته در انزوای فردی قرار گرفتند، بدون آن که هیچ جونده دیگری را ببینند.
این موش ها در سن 50 روزگی از جهت اجتماعی بودن و حافظه کاری آزمایش شدند. در راستای یافته های پیشین، موش های منزوی شده در هر دو زمینه دچار چالش بودند، در حالی که موش های محیط های غنی شده و عادی مشکلی نداشتند. پژوهشگران زمانی کوتاه پس از این آزمایش مغزهای هر سه گروه از موش ها را از جهت ناهنجاری ها بررسی نمودند