وحید 0319
14th September 2012, 08:16 PM
بوميان ساکن ايران قبل از آريائى ها :
عيلاميان (حدود ۲۴۰۰ تا ۵۵۰ ق م)
پيش از آريائى ها اقوام گوناگونى در قسمت هاى مختلف فلات ايران مى زيسته اند. بزرگ ترينِ آنها دولت عيلام بوده است که سرزمين آنها در جنوب غربى ايران و کمابيش مطابق با خوزستان بوده است. پايتخت عيلام شهر شوش بوده که آثار مربوط به آنها در اين شهر پيدا شده است. ظاهراً بخش هاى مختلف در عيلام حکومت هاى جداگانه و هر يک پادشاهان مربوط به خود را داشته اند. اين چهار منطقه اَوان (avan)، اَنشان (avšan)، سيمش (simaš)، و شوش بوده اند دولت عيلام غالباً با دولت هاى بيشتر تکامل يافتهٔ بين النهرين يعنى سومرى ها، اکدى ها، بابلى ها و آشورى ها در جنگ بوده است. اين دولت در دوره اى از بزرگ ترين نيروهاى اين منطقه شد. از زمان پيدايش امپراتوران ايران (۵۵۰ ق م) عيلام از ولايات خراجگزار ايران شد. شهر شوش در اين زمان نيز شهر ثروتمند و با شکوهى بود. زبان عيلامى يکى از سه زبانى بوده است که متون سلطنتى ايران به آن زبان ها نگاشته مى شده است.
اوراتورها (دولت آرارات ـ حدود۱۲۷۰تا ۷۵۰ق م)
اين دولت در شمال غربى فلات ايران در محدوده*اى ميان سه يا درياچهٔ اروميه و وان و گوگچه (در ارمنستان) قرار داشته، آنها تمدنى درخشان و خط ميخى مخصوص به خود داشته اند. در جنوب قلمرو اورتورها مان ناها مى زيستند که بعداً ضميمهٔ دولت ماد شدند.
هيتى ها
در شمال غربى ايران و آسياى صغير مى زيستند.
کاسى ها
در دامنهٔ کوه هاى زاگرس در کردستان و لرستان کنونى مى زيستند. آنها قومى جنگجو بودند که در صنعت برنز مهارت بسيار داشتند و ابزار مختلف خصوصاً ابزار جنگى از آنها باقى مانده است. آنها اهلى کردن اسب را به مردمان بين النهرين آموختند.
آرامى ها مردم سامى نژاد ساکن در سرزمين آرام (از بين النهرين تا مرتفعات آسياى غربي) بوده اند. خط و زبان آنها تأثير بسيار زيادى بر خط پهلوى داشته است. زبان آرامى زبان رسمى پادشاهان هخامنشى بوده است. خط پهلوى نيز از خط آرامى اقتباس شده است.
ميتانى ها، سوبارى ها، هورى ها، لولوبى ها، تپورى ها و آماردها هم از ديگر اقوام قديمى ساکن در مناطق مختلف فلات ايران بوده اند.
عيلاميان (حدود ۲۴۰۰ تا ۵۵۰ ق م)
پيش از آريائى ها اقوام گوناگونى در قسمت هاى مختلف فلات ايران مى زيسته اند. بزرگ ترينِ آنها دولت عيلام بوده است که سرزمين آنها در جنوب غربى ايران و کمابيش مطابق با خوزستان بوده است. پايتخت عيلام شهر شوش بوده که آثار مربوط به آنها در اين شهر پيدا شده است. ظاهراً بخش هاى مختلف در عيلام حکومت هاى جداگانه و هر يک پادشاهان مربوط به خود را داشته اند. اين چهار منطقه اَوان (avan)، اَنشان (avšan)، سيمش (simaš)، و شوش بوده اند دولت عيلام غالباً با دولت هاى بيشتر تکامل يافتهٔ بين النهرين يعنى سومرى ها، اکدى ها، بابلى ها و آشورى ها در جنگ بوده است. اين دولت در دوره اى از بزرگ ترين نيروهاى اين منطقه شد. از زمان پيدايش امپراتوران ايران (۵۵۰ ق م) عيلام از ولايات خراجگزار ايران شد. شهر شوش در اين زمان نيز شهر ثروتمند و با شکوهى بود. زبان عيلامى يکى از سه زبانى بوده است که متون سلطنتى ايران به آن زبان ها نگاشته مى شده است.
اوراتورها (دولت آرارات ـ حدود۱۲۷۰تا ۷۵۰ق م)
اين دولت در شمال غربى فلات ايران در محدوده*اى ميان سه يا درياچهٔ اروميه و وان و گوگچه (در ارمنستان) قرار داشته، آنها تمدنى درخشان و خط ميخى مخصوص به خود داشته اند. در جنوب قلمرو اورتورها مان ناها مى زيستند که بعداً ضميمهٔ دولت ماد شدند.
هيتى ها
در شمال غربى ايران و آسياى صغير مى زيستند.
کاسى ها
در دامنهٔ کوه هاى زاگرس در کردستان و لرستان کنونى مى زيستند. آنها قومى جنگجو بودند که در صنعت برنز مهارت بسيار داشتند و ابزار مختلف خصوصاً ابزار جنگى از آنها باقى مانده است. آنها اهلى کردن اسب را به مردمان بين النهرين آموختند.
آرامى ها مردم سامى نژاد ساکن در سرزمين آرام (از بين النهرين تا مرتفعات آسياى غربي) بوده اند. خط و زبان آنها تأثير بسيار زيادى بر خط پهلوى داشته است. زبان آرامى زبان رسمى پادشاهان هخامنشى بوده است. خط پهلوى نيز از خط آرامى اقتباس شده است.
ميتانى ها، سوبارى ها، هورى ها، لولوبى ها، تپورى ها و آماردها هم از ديگر اقوام قديمى ساکن در مناطق مختلف فلات ايران بوده اند.