diamonds55
9th March 2009, 10:00 AM
دانشمندان دریافته اند كه جهان در۱۵ میلیارد سال قبل براثر انفجار یك ماده با جرمی بسیار زیاد معادل آنچه در هستی وجود دارد، بوجود آمده است.
در این فضای بیكران میلیاردها كهكشان، منظومه، ستاره، سحابی (توده های عظیم گاز)، سیاه چالهای فضایی و بسیاری اجرام ناشناخته دیگر وجود دارند، حال سوال اینست كه:”ما كجای این فضای بیكران هستیم؟”خانه ما در یكی از این كهكشانها بنام راه شیری قرار گرفته است. این كهكشان از مركز انفجار بزرگ، در حدود۸ تا۱۰ میلیارد سال نوری فاصله دارد. تعداد ستارگان آن بین۲۰۰ تا۴۰۰میلیارد عدد تخمین زده شده كه بیشتر آنها از زمین قابل رویت نیستند. صدها هزار منظومه، توده های عظیم گاز و غبار بین فواصل ستارگان راه شیری قرار دارند. كهكشان راه شیری، مارپیچی بوده و جرمش در حدود۷۵۰ تا یك تریلیون جرم نجومی است. ساختار كلی آن شامل هسته مركزی، یك دیسك با چند بازو به دور آن وهاله های غباری اطراف آنست. قطر دیسك در حدود۸۰ تا۱۲۰ هزار و ضخامت آن تقریبا۳ هزار سال نوری است. جای آن در فضا در بخش “مكان محلی” است كه شامل۳ كهكشان بزرگ و۳۰ عدد كوچك است. فاصله اولین كهكشان بزرگ با آن،۳۱m ، در حدود ۲/۹ میلیون سال نوری بوده ولی فاصله آن تا كهكشانهای كوچكتر كمتر است.
همانگونه كه اشاره شد این كهكشان دارای سه بخش است. بخش اول، مركز كهكشان است كه غبارهای كهكشانی مانع از مشاهده دقیق آن از روی زمین می شود. در نتیجه، تنها اطلاعات بدست آمده، حاصل دریافت امواج رادیویی از آن بوده است. آنچه مشاهده شده، حكایت از آن دارد كه بخش مركزی متشكل از یك هسته بسیار متراكم است. قطر آن در حدود۳۰۰۰ سال نوری و از سه قسمت مختلف تشكیل یافته است. در قسمت شرقی بقایای سوپرنواها و در بخش غربی هیدروژنهای یونیزه شده غیرعادی مشاهده شده است. قسمت مركزی آن نیز بسیار متراكم بوده و به صورت فلكی كماندار موسوم است. در هر۱۰ میلیارد سال برخوردهای ستارگان در آن رخ می دهد. دریافت اشعه های ایكس و گاما از آن، نشانگر آنست كه مركز كهكشان مولد بسیار قوی این اشعه ها است. این اشعه ها از نتیجه نابودی چندین ماده بوجود آمده و نشان از وجود بسیاری از سوپر نواها در مركز آن دارد.
مشاهدات دیگر نشانگر وجود یك سیاهچال بزرگ در آن است كه قوه جاذبه بسیار زیاد آن توانسته بقیه ستارگان را در مدار خود نگهدارد. اختر شناسان با تلسكوپ۱۰ متری۲۰ عدد از ستارگان مركز را در مدت۳ سال مورد مطالعه قرار دادند و دریافتند كه سرعت این ستارگان به سمت هسته مركزی در حدود هزار كیلومتر در ثانیه (۳/۶ میلیون كیلومتر در ساعت)بوده است. این امر نشان دهنده قدرت جاذبه فوق العاده این سیاهچال است.
با این سرعت فاصله تا خورشید را می توان در دو روز طی كرد. جرم این سیاه چال در حدود۲ تا۳ میلیون برابر خورشید است. كهكشان راه شیری با سرعتی در حدود۳۰۰ كیلومتر/ ثانیه (یك میلیون و هشتاد هزار كیلومتر در ساعت) به سمت صورت فلكی سنبله، “ویرگو”، در حركت است.
بخش دوم كهكشان، دیسك است كه بصورت یك صفحه بسیار پهناور بوده و به دور مركز درجهت عقربه ساعت در گردش است. بیشترین ستارگان جوان از جمله منظومه شمسی در آن قرار دارند. این دیسك شامل مولكولهای اتمی و گاز ۲h و غبارهای كهكشانی است. دیسك دارای چند بازوی مختلف شامل پرساوش (پسر زاوش ودانا) از نامهای افسانه ای یونان، شكارچی ماهر یا سایگونز كه منظومه شمسی ما در آن قرار دارد، دجاجه، قنطورس و حمل است. منظومه شمسی در بازویی قرار دارد كه دارای غبارهای بسیار زیاد كهكشانی است و در نتیجه ما نمی توانیم بیش از چند هزار سال نوری عمق آنرا مشاهده كنیم. منظومه شمسی هر۲۰۰ تا۲۵۰ میلیون سال، با سرعتی نزدیك به۲۵۰ كیلومتر در ثانیه، یك دور كامل بدور كهكشان راه شیری می گردد. فاصله منظومه شمسی تا مركز كهكشان راه شیری در حدود۲۸۰۰ سال نوری است.
در این فضای بیكران میلیاردها كهكشان، منظومه، ستاره، سحابی (توده های عظیم گاز)، سیاه چالهای فضایی و بسیاری اجرام ناشناخته دیگر وجود دارند، حال سوال اینست كه:”ما كجای این فضای بیكران هستیم؟”خانه ما در یكی از این كهكشانها بنام راه شیری قرار گرفته است. این كهكشان از مركز انفجار بزرگ، در حدود۸ تا۱۰ میلیارد سال نوری فاصله دارد. تعداد ستارگان آن بین۲۰۰ تا۴۰۰میلیارد عدد تخمین زده شده كه بیشتر آنها از زمین قابل رویت نیستند. صدها هزار منظومه، توده های عظیم گاز و غبار بین فواصل ستارگان راه شیری قرار دارند. كهكشان راه شیری، مارپیچی بوده و جرمش در حدود۷۵۰ تا یك تریلیون جرم نجومی است. ساختار كلی آن شامل هسته مركزی، یك دیسك با چند بازو به دور آن وهاله های غباری اطراف آنست. قطر دیسك در حدود۸۰ تا۱۲۰ هزار و ضخامت آن تقریبا۳ هزار سال نوری است. جای آن در فضا در بخش “مكان محلی” است كه شامل۳ كهكشان بزرگ و۳۰ عدد كوچك است. فاصله اولین كهكشان بزرگ با آن،۳۱m ، در حدود ۲/۹ میلیون سال نوری بوده ولی فاصله آن تا كهكشانهای كوچكتر كمتر است.
همانگونه كه اشاره شد این كهكشان دارای سه بخش است. بخش اول، مركز كهكشان است كه غبارهای كهكشانی مانع از مشاهده دقیق آن از روی زمین می شود. در نتیجه، تنها اطلاعات بدست آمده، حاصل دریافت امواج رادیویی از آن بوده است. آنچه مشاهده شده، حكایت از آن دارد كه بخش مركزی متشكل از یك هسته بسیار متراكم است. قطر آن در حدود۳۰۰۰ سال نوری و از سه قسمت مختلف تشكیل یافته است. در قسمت شرقی بقایای سوپرنواها و در بخش غربی هیدروژنهای یونیزه شده غیرعادی مشاهده شده است. قسمت مركزی آن نیز بسیار متراكم بوده و به صورت فلكی كماندار موسوم است. در هر۱۰ میلیارد سال برخوردهای ستارگان در آن رخ می دهد. دریافت اشعه های ایكس و گاما از آن، نشانگر آنست كه مركز كهكشان مولد بسیار قوی این اشعه ها است. این اشعه ها از نتیجه نابودی چندین ماده بوجود آمده و نشان از وجود بسیاری از سوپر نواها در مركز آن دارد.
مشاهدات دیگر نشانگر وجود یك سیاهچال بزرگ در آن است كه قوه جاذبه بسیار زیاد آن توانسته بقیه ستارگان را در مدار خود نگهدارد. اختر شناسان با تلسكوپ۱۰ متری۲۰ عدد از ستارگان مركز را در مدت۳ سال مورد مطالعه قرار دادند و دریافتند كه سرعت این ستارگان به سمت هسته مركزی در حدود هزار كیلومتر در ثانیه (۳/۶ میلیون كیلومتر در ساعت)بوده است. این امر نشان دهنده قدرت جاذبه فوق العاده این سیاهچال است.
با این سرعت فاصله تا خورشید را می توان در دو روز طی كرد. جرم این سیاه چال در حدود۲ تا۳ میلیون برابر خورشید است. كهكشان راه شیری با سرعتی در حدود۳۰۰ كیلومتر/ ثانیه (یك میلیون و هشتاد هزار كیلومتر در ساعت) به سمت صورت فلكی سنبله، “ویرگو”، در حركت است.
بخش دوم كهكشان، دیسك است كه بصورت یك صفحه بسیار پهناور بوده و به دور مركز درجهت عقربه ساعت در گردش است. بیشترین ستارگان جوان از جمله منظومه شمسی در آن قرار دارند. این دیسك شامل مولكولهای اتمی و گاز ۲h و غبارهای كهكشانی است. دیسك دارای چند بازوی مختلف شامل پرساوش (پسر زاوش ودانا) از نامهای افسانه ای یونان، شكارچی ماهر یا سایگونز كه منظومه شمسی ما در آن قرار دارد، دجاجه، قنطورس و حمل است. منظومه شمسی در بازویی قرار دارد كه دارای غبارهای بسیار زیاد كهكشانی است و در نتیجه ما نمی توانیم بیش از چند هزار سال نوری عمق آنرا مشاهده كنیم. منظومه شمسی هر۲۰۰ تا۲۵۰ میلیون سال، با سرعتی نزدیك به۲۵۰ كیلومتر در ثانیه، یك دور كامل بدور كهكشان راه شیری می گردد. فاصله منظومه شمسی تا مركز كهكشان راه شیری در حدود۲۸۰۰ سال نوری است.