diamonds55
1st March 2009, 02:56 AM
به گزارش خبرگزاری مهر، این تحقیقات که توسط موسسه روبات نجومی و محققان دانشگاه کارنگی ملون صورت گرفته به بررسی نیازها و ابزار ضروری ماموریت و همچنین طراحی روباتهای جدیدی که به منظور فعالیت بر سطح ماه در مراحل اولیه تولید قرار دارند پرداخته شده است.
به گفته محققان کارنگی سازمان ناسا برای تاسیس پایگاهی در این سیاره که به احتمال قوی ساخت آن از سال 2020 آغاز می شود با چالشهایی مواجه خواهد شد. به منظور انتقال موثر کاوشگر منطقه فرود باید در نزدیکی محل سکونت کارکنان و آزمایشگاه های پایگاه باشد. در عین حال هر بار فرود و پرواز راکتها در سیاره ماه باعث پرتاب خرده های سنگ از محل پرتاب به سوی تاسیسات دیگر شده و به دلیل عدم وجود مانعی برای کاهش سرعت، این ذرات می توانند به راحتی به سازه های اطراف خود آسیب وارد آورند.
محققان به منظور مقابله با این مشکل دو راه حل ارائه کرده اند که شامل ساخت حصاری در اطراف منطقه پرتاب و یا ساخت جایگاه پرتابی سخت از مواد طبیعی و بومی سیاره است.
تخمینها نشان می دهد برای عملی ساختن راه حل اول به دو خودرو روباتی 150 کیلوگرمی و زمانی 6 ماهه نیاز خواهد بود تا با تولید حصاری بلند از برخورد ذرات سنگی با دیگر سازه ها جلوگیری شود. این حصار باید ارتفاعی برابر 2.5 متر و در مساحت نیم دایره ای 48 متر ساخته شود.
در عین حال برای عملی ساختن راه حل دوم محققان نشان دادند که چگونه روباتهای کوچک توانایی جستجو در خاک ماه برای یافتن صخره های بزرگ را داشته و با جمع آوری آنها در کنار یکدیگر می توانند جایگاه فرود و پرتابی سخت و مستحکم را به وجود آورند. در این صورت نیاز به تولید حصاری محافظ با صرف هزینه و زمان زیاد از بین خواهد رفت.
بر اساس گزارش رد اوربیت، دانشمندان معتقدند برای تعیین بهترین راه حل به ماموریتهای روباتیکی نیاز خواهد بود تا به واسطه آن در آینده ای نزدیک بتوان اطلاعات بیشتری از خصوصیات سطح سیاره و خاک آن به دست آورد. خصوصیاتی از قبیل میزان چسبندگی ذرات خاک و تعیین ابعاد صخره های قابل استفاده می تواند در پیشبرد یکی از این شیوه ها موثر واقع شود.
به گفته محققان کارنگی سازمان ناسا برای تاسیس پایگاهی در این سیاره که به احتمال قوی ساخت آن از سال 2020 آغاز می شود با چالشهایی مواجه خواهد شد. به منظور انتقال موثر کاوشگر منطقه فرود باید در نزدیکی محل سکونت کارکنان و آزمایشگاه های پایگاه باشد. در عین حال هر بار فرود و پرواز راکتها در سیاره ماه باعث پرتاب خرده های سنگ از محل پرتاب به سوی تاسیسات دیگر شده و به دلیل عدم وجود مانعی برای کاهش سرعت، این ذرات می توانند به راحتی به سازه های اطراف خود آسیب وارد آورند.
محققان به منظور مقابله با این مشکل دو راه حل ارائه کرده اند که شامل ساخت حصاری در اطراف منطقه پرتاب و یا ساخت جایگاه پرتابی سخت از مواد طبیعی و بومی سیاره است.
تخمینها نشان می دهد برای عملی ساختن راه حل اول به دو خودرو روباتی 150 کیلوگرمی و زمانی 6 ماهه نیاز خواهد بود تا با تولید حصاری بلند از برخورد ذرات سنگی با دیگر سازه ها جلوگیری شود. این حصار باید ارتفاعی برابر 2.5 متر و در مساحت نیم دایره ای 48 متر ساخته شود.
در عین حال برای عملی ساختن راه حل دوم محققان نشان دادند که چگونه روباتهای کوچک توانایی جستجو در خاک ماه برای یافتن صخره های بزرگ را داشته و با جمع آوری آنها در کنار یکدیگر می توانند جایگاه فرود و پرتابی سخت و مستحکم را به وجود آورند. در این صورت نیاز به تولید حصاری محافظ با صرف هزینه و زمان زیاد از بین خواهد رفت.
بر اساس گزارش رد اوربیت، دانشمندان معتقدند برای تعیین بهترین راه حل به ماموریتهای روباتیکی نیاز خواهد بود تا به واسطه آن در آینده ای نزدیک بتوان اطلاعات بیشتری از خصوصیات سطح سیاره و خاک آن به دست آورد. خصوصیاتی از قبیل میزان چسبندگی ذرات خاک و تعیین ابعاد صخره های قابل استفاده می تواند در پیشبرد یکی از این شیوه ها موثر واقع شود.