BaAaroOoN
6th September 2012, 07:24 PM
حدود دو ماه پیش نیمه های شب، یکی از بستگانم مشکلی براش پیش آمد و رفت اورژانس. و متخصص قلب تجویز کرد: آنژیوگرافی.
نتیجه: ۲۰درصد گرفتگی قلبی.
تجویز: درمان دارویی.
چند هفته گذشت و قرعه ی کار به نام پدر و مادر خودم افتاد.
تجویز: آنژیوگرافی.
تنها شانس ما این بود که پسرخاله ام از آمریکا آمده بود ایران. نسخه ها رو دید و گفت «مشکل که دارد، ولی چرا آنژیوگرافی؟ توی ایران مگر سیتی آنژیو ندارید؟». این اصطلاح جدید ِنجات بخش را پی گرفتیم و رسیدیم به بیمارستان قلب و دی و بیمارستان خمینی. آمار گرفتیم از این طرف و آن طرف که فرق اش را ببینیم با آنژیوگرافی، که پزشک های قلب همگی گفتند: «به دقت آنژیوگرافی نیست، نکند گول بخورید ها!».
حالا حسن سیتی آنژیو این بود که تیغ نمی زدند رگ کشاله را پاره کنند و یک دوربین بفرستند توی رگ ها. یعنی خون نمی پاشید تا سقف اتاق آنژیوگرافی. بعد هم یک کیسه ی شن نمی گذاشتند روی پای آدم که خون نزند بیرون. یک ماده ی رادیواکتیو تزریق می شد و با یک دستگاه شبیه ام آر آی همان کار انجام می شد. بدون هیچ ترس و اضطرابی. بدون ریختن یک قطره خون. فقط گیر کرده بودیم سر آنکه گفته بودند : «به دقت آنژیوگرافی نیست، گول نخورید ها».
حالت واضح و مشترکی که توی چشم های همه ی آن متخصصین قلب دیدم «جاخوردن بود». نمی دانستند از کجا فهمیده ایم اسم سیتی آنژیو را. به پدرم گفتم بیشتر مشورت کند، که بوی پول دارم حس می کنم!! . تحقیق انجام شد و نتیجه جالب بود. «سیتی آنژیو» نه تنها دقت اش کم تر از آنژیو نبود، که مقایسه شان شبیه بود به مقایسه ی فلاپی دیسک و دی وی دی. تفاوت تکنولوژی ها بالای بیست سال بود. دل مان قرص شد و هردوشان جمعا با هزینه ای حدود هشتصدهزار تومان سیتی آنژیو را انجام دادند و شکر خدا مجموع گرفتگی هردوشان روی هم ۲۰درصد هم نبود.
هزینه*ی آنژیوگرافی (که تیغ دارد و ترس و خون) حدود یک تا یک ونیم میلیون تومان برای هر نفر است ، و هزینه ی سیتی آنژیو حدود چهارصدهزار تومان. زمانی که صرف آنژیوگرافی می شود با احتساب یک تا دو شب بستری بودن بعد از آن (جدای از وقت های پذیرش و نوبت دهی و…) حدود دو روز است، و وقتی که صرف سیتی آنژیو می شود (باز هم جدای از پذیرش و نوبت دهی و…) حدود نیم ساعت. ترس و اضطراب شان را هم مقایسه نکنم که لابد می دانید. پس گیر این پزشک های متخصص قلب کجاست؟
مشکل خیلی پیچیده نیست. آنژیوگرافی را فقط متخصص قلبی که دوره ی مخصوص آنژیوگرافی را دیده باشد می تواند انجام بدهد، ولی سیتی آنژیو را یک رادیولوژیست (که البته او هم باید دوره دیده باشد) می تواند انجام دهد. یعنی انحصار آنژیوگرافی دست صنف خودشان است و انحصار سیتی آنژیو دست دیگران. چون طبیعتا یک مرکز پزشکی ترجیح می دهد برای انجام کاری مشابه، حقوق خیلی کم تر یک رادیولوژیست را بدهد تا حقوق بالای یک متخصص قلب را. خوب تجارت کثیف متخصصین قلب (که فرق می کند با جراح قلب) را که می بینید، اما حالا عمق فاجعه کجاست؟
عمق فاجعه این جاست که این جماعت نخورده و ندار نیستند. خیلی راحت می توانند ماهی شش هفت میلیون تومان دربیاورند (وخیلی هم بیشتر از این ها). اما باز گداصفتانه چشم شان دنبال درصدی است که از هر آنژیوگرافی به جیب می زنند، بی این که به فکر سلامتی و راحتی بیمار باشند. حتی گستاخی و دزدی (که اتفاقا حقیقت معنای دزدی همین جاست) را به حدی می رسانند که تمام تلاش شان را به کار می گیرند برای پشیمان کردن بیمار از دست یابی به راه تشخیص جدیدتر و کم هزینه تر و آسان تر، تازه اگر بگذریم از هماهنگی های پلیدشان برای «ناشناخته ماندن» این تکنولوژی.
بعد از پدر و مادرم دایی م هم رفت سراغ چک آپ. ده سال پیش آنژیوگرافی کرده بود و حالا باید دوباره تست ورزش می داد.
تجویز: آنژیوگرافی. پیش چهار-پنج تا از بهترین متخصصین قلب تهران رفت و همه گفتند آنژیوگرافی. آنقدر چرب زبانی و بازاریابی کرده بودند برایش که ما هرچه می گفتیم بیا اول برو سیتی آنژیو، با این که می ترسید از آنژیوگرافی- قبول نمی کرد و استدلال پزشک را پذیرفته بود به این توجیه که اگر رگ اش گرفته بود همان جا یک باره برایش بالن می زنند یا استنت می گذارند و چه و چه. تاکید هم کرده*بودند «اورژانسی» ست و حتا از سفر با ماشین یا هواپیما یا هر وسیله ی دیگری منع اش کرده بودند و نوبت اضطراری هم بهش داده بودند «همین فردا صبح».به هر زحمتی بود راضیش کردیم برود
سیتی آنژیو و رفت و نتیجه: گرفتگی جزیی. درمان: یکی دوتا قرص فقط.
این فریاد را کجا باید زد؟ به کی باید گفت پزشک های مملکت تبدیل شده اند به حساب های بانکی ناطق؟ جالبی قضیه می دانید کجاست؟ کمی بیشتر تحقیق کردیم، قیمت دستگاه سیتی آنژیو کمتر از سه میلیون دلار است. پولی که یعنی هیچ! ولی فقط سه تا توی ایران داریم. چرا؟ چون آن ها که باید تایید کنند خودشان متخصص قلب*اند و بازارشان به خطر می افتد.
لطفا آگاه باشید!!!
منبع: ایمیل شخصی
نتیجه: ۲۰درصد گرفتگی قلبی.
تجویز: درمان دارویی.
چند هفته گذشت و قرعه ی کار به نام پدر و مادر خودم افتاد.
تجویز: آنژیوگرافی.
تنها شانس ما این بود که پسرخاله ام از آمریکا آمده بود ایران. نسخه ها رو دید و گفت «مشکل که دارد، ولی چرا آنژیوگرافی؟ توی ایران مگر سیتی آنژیو ندارید؟». این اصطلاح جدید ِنجات بخش را پی گرفتیم و رسیدیم به بیمارستان قلب و دی و بیمارستان خمینی. آمار گرفتیم از این طرف و آن طرف که فرق اش را ببینیم با آنژیوگرافی، که پزشک های قلب همگی گفتند: «به دقت آنژیوگرافی نیست، نکند گول بخورید ها!».
حالا حسن سیتی آنژیو این بود که تیغ نمی زدند رگ کشاله را پاره کنند و یک دوربین بفرستند توی رگ ها. یعنی خون نمی پاشید تا سقف اتاق آنژیوگرافی. بعد هم یک کیسه ی شن نمی گذاشتند روی پای آدم که خون نزند بیرون. یک ماده ی رادیواکتیو تزریق می شد و با یک دستگاه شبیه ام آر آی همان کار انجام می شد. بدون هیچ ترس و اضطرابی. بدون ریختن یک قطره خون. فقط گیر کرده بودیم سر آنکه گفته بودند : «به دقت آنژیوگرافی نیست، گول نخورید ها».
حالت واضح و مشترکی که توی چشم های همه ی آن متخصصین قلب دیدم «جاخوردن بود». نمی دانستند از کجا فهمیده ایم اسم سیتی آنژیو را. به پدرم گفتم بیشتر مشورت کند، که بوی پول دارم حس می کنم!! . تحقیق انجام شد و نتیجه جالب بود. «سیتی آنژیو» نه تنها دقت اش کم تر از آنژیو نبود، که مقایسه شان شبیه بود به مقایسه ی فلاپی دیسک و دی وی دی. تفاوت تکنولوژی ها بالای بیست سال بود. دل مان قرص شد و هردوشان جمعا با هزینه ای حدود هشتصدهزار تومان سیتی آنژیو را انجام دادند و شکر خدا مجموع گرفتگی هردوشان روی هم ۲۰درصد هم نبود.
هزینه*ی آنژیوگرافی (که تیغ دارد و ترس و خون) حدود یک تا یک ونیم میلیون تومان برای هر نفر است ، و هزینه ی سیتی آنژیو حدود چهارصدهزار تومان. زمانی که صرف آنژیوگرافی می شود با احتساب یک تا دو شب بستری بودن بعد از آن (جدای از وقت های پذیرش و نوبت دهی و…) حدود دو روز است، و وقتی که صرف سیتی آنژیو می شود (باز هم جدای از پذیرش و نوبت دهی و…) حدود نیم ساعت. ترس و اضطراب شان را هم مقایسه نکنم که لابد می دانید. پس گیر این پزشک های متخصص قلب کجاست؟
مشکل خیلی پیچیده نیست. آنژیوگرافی را فقط متخصص قلبی که دوره ی مخصوص آنژیوگرافی را دیده باشد می تواند انجام بدهد، ولی سیتی آنژیو را یک رادیولوژیست (که البته او هم باید دوره دیده باشد) می تواند انجام دهد. یعنی انحصار آنژیوگرافی دست صنف خودشان است و انحصار سیتی آنژیو دست دیگران. چون طبیعتا یک مرکز پزشکی ترجیح می دهد برای انجام کاری مشابه، حقوق خیلی کم تر یک رادیولوژیست را بدهد تا حقوق بالای یک متخصص قلب را. خوب تجارت کثیف متخصصین قلب (که فرق می کند با جراح قلب) را که می بینید، اما حالا عمق فاجعه کجاست؟
عمق فاجعه این جاست که این جماعت نخورده و ندار نیستند. خیلی راحت می توانند ماهی شش هفت میلیون تومان دربیاورند (وخیلی هم بیشتر از این ها). اما باز گداصفتانه چشم شان دنبال درصدی است که از هر آنژیوگرافی به جیب می زنند، بی این که به فکر سلامتی و راحتی بیمار باشند. حتی گستاخی و دزدی (که اتفاقا حقیقت معنای دزدی همین جاست) را به حدی می رسانند که تمام تلاش شان را به کار می گیرند برای پشیمان کردن بیمار از دست یابی به راه تشخیص جدیدتر و کم هزینه تر و آسان تر، تازه اگر بگذریم از هماهنگی های پلیدشان برای «ناشناخته ماندن» این تکنولوژی.
بعد از پدر و مادرم دایی م هم رفت سراغ چک آپ. ده سال پیش آنژیوگرافی کرده بود و حالا باید دوباره تست ورزش می داد.
تجویز: آنژیوگرافی. پیش چهار-پنج تا از بهترین متخصصین قلب تهران رفت و همه گفتند آنژیوگرافی. آنقدر چرب زبانی و بازاریابی کرده بودند برایش که ما هرچه می گفتیم بیا اول برو سیتی آنژیو، با این که می ترسید از آنژیوگرافی- قبول نمی کرد و استدلال پزشک را پذیرفته بود به این توجیه که اگر رگ اش گرفته بود همان جا یک باره برایش بالن می زنند یا استنت می گذارند و چه و چه. تاکید هم کرده*بودند «اورژانسی» ست و حتا از سفر با ماشین یا هواپیما یا هر وسیله ی دیگری منع اش کرده بودند و نوبت اضطراری هم بهش داده بودند «همین فردا صبح».به هر زحمتی بود راضیش کردیم برود
سیتی آنژیو و رفت و نتیجه: گرفتگی جزیی. درمان: یکی دوتا قرص فقط.
این فریاد را کجا باید زد؟ به کی باید گفت پزشک های مملکت تبدیل شده اند به حساب های بانکی ناطق؟ جالبی قضیه می دانید کجاست؟ کمی بیشتر تحقیق کردیم، قیمت دستگاه سیتی آنژیو کمتر از سه میلیون دلار است. پولی که یعنی هیچ! ولی فقط سه تا توی ایران داریم. چرا؟ چون آن ها که باید تایید کنند خودشان متخصص قلب*اند و بازارشان به خطر می افتد.
لطفا آگاه باشید!!!
منبع: ایمیل شخصی