yasaman hedayati
1st September 2012, 05:40 AM
باريك‌ترين ترانزيستور جهان در مرحله دو سوم تكميلي قرار گرفت.
http://media.isna.ir/content/getty03-63.jpg/6
به گزارش سرويس فناوري ايسنا دستگاههاي فناوري پيشرفته دره سیلیکون بر تراشه‌هاي سيليكوني سخت ريز متكي بوده اما در جهان آينده كه در آن تمام ديوارها، پنجره‌ها و لباسها مانند دستگاههاي محاسباتي عمل مي‌كنند، اين تراشه‌ها بايد نرم و منعطف باشند، از اين رو يك گروه تحقيقاتي در اولين گام به سوي اين آينده منعطف به تركيب يك رسانا و يك عايق در نازكترين صفحه ممكن با ضخامت يك اتم دست زده‌اند.
پژوهش محققان دانشگاه كورنل براي اولين بار نشان داده كه مي‌توان اين دو ماده متضاد را در كنار هم قرار داد و دستگاههاي الكترونيك به نازكي مقياس اتم را ايجاد كرد.
اگرچه به گفته محققان اين رويكرد هنوز در مراحل ابتدايي قرار داشته، اما يك گام مهم در جهت درست به سوي كوچك‌سازي اجسام محسوب مي‌شود.
ترانزيستورها كه اجزاي اساسي تمام رايانه‌هاي ديجيتال مدرن هستند، به يك رسانا، يك عايق و يك نيمه‌رسانا نياز دارند. قرار دادن دو مورد از اين سه ملزومات در باريك‌ترين صفحه جهان يك دستاورد چشم‌گير محسوب مي‌شود.
اين ماده جديد به عنوان رسانا از گرافن استفاده كرده و يك صفحه كربن نازك با ضخامت يك اتم است كه الكترون را سريع‌تر از هر ماده شيميايي ديگري در دماي اتاق حمل مي‌كند.
از آن جايي كه گرافن منعطف بوده و بسيار سريع‌تر از سيليكون كار مي‌كند، بسياري از محققان بر اين باورند كه يك جايگرين اصلي براي سيليكون در آينده خواهد بود.
به دليل شفاف بودن اين ماده، همچنين مي‌توان از آن در نمايشگرهاي لمسي نيز استفاده كرد.
محققان دانشگاه كورنل شيوه‌اي را ابداع كرده‌اند كه به دقت، محل قرار گرفتن گرافن و عايق آن يعني نيتريد بارون را كنتل مي‌كند.
آنها با گرافن و نيتريد بارون طرح‌دار خود يك قطعه يك در 2.5 سانتي‌متر از اين ماده را ايجاد كردند كه مي‌توان از درون آن جريانات را عبور داد.
كنترل دقيق آن بر محل قرار گرفتن رسانا و عايق بدين معني است كه اين محققان قادر به هدايت جريانات در جهت دلخواه خود هستند كه براي ساخت مدارها بسيار مهم است.
محققان با شيوه‌اي اين صفحه فوق باريك را ساخته‌اند كه در حال حاضر در صنعت مورد استفاده بوده از اين رو ساخت تكه‌هاي بزرگتر از ماده گرافن-نيتريد بارون كار سختي بنظر نمي‌رسد.
با اين حال در يك يا دو دهه آينده انسانها مي‌توانند شاهد ظهور ترازيستورهاي گرافني باشند.
يكي از موانع اساسي در توليد رايانه‌هاي مبتني بر گرافن عدم امكان توقف جريان از ميان اين ماده است. اين موضوع بدين معني است كه محققان نمي‌توانند ترانزيستورهايي با قابليت روشن و خاموش شدن را توليد كنند كه براي پرسشهاي منطقي اجرايي توسط دستگاههاي ديجيتال سيليكوني ضروري هستند.
شايد در اين جا افزودن يك نيمه‌رسانا به گرافن بتواند مسأله را حل كند. دانشمندان اكنون در حال كار براي افزودن سولفيد مولیبدن به ماده خود هستند.
اين پژوهش در مجله نيچر منتشر شده است.
http://media.isna.ir/content/getty03-63.jpg/6
به گزارش سرويس فناوري ايسنا دستگاههاي فناوري پيشرفته دره سیلیکون بر تراشه‌هاي سيليكوني سخت ريز متكي بوده اما در جهان آينده كه در آن تمام ديوارها، پنجره‌ها و لباسها مانند دستگاههاي محاسباتي عمل مي‌كنند، اين تراشه‌ها بايد نرم و منعطف باشند، از اين رو يك گروه تحقيقاتي در اولين گام به سوي اين آينده منعطف به تركيب يك رسانا و يك عايق در نازكترين صفحه ممكن با ضخامت يك اتم دست زده‌اند.
پژوهش محققان دانشگاه كورنل براي اولين بار نشان داده كه مي‌توان اين دو ماده متضاد را در كنار هم قرار داد و دستگاههاي الكترونيك به نازكي مقياس اتم را ايجاد كرد.
اگرچه به گفته محققان اين رويكرد هنوز در مراحل ابتدايي قرار داشته، اما يك گام مهم در جهت درست به سوي كوچك‌سازي اجسام محسوب مي‌شود.
ترانزيستورها كه اجزاي اساسي تمام رايانه‌هاي ديجيتال مدرن هستند، به يك رسانا، يك عايق و يك نيمه‌رسانا نياز دارند. قرار دادن دو مورد از اين سه ملزومات در باريك‌ترين صفحه جهان يك دستاورد چشم‌گير محسوب مي‌شود.
اين ماده جديد به عنوان رسانا از گرافن استفاده كرده و يك صفحه كربن نازك با ضخامت يك اتم است كه الكترون را سريع‌تر از هر ماده شيميايي ديگري در دماي اتاق حمل مي‌كند.
از آن جايي كه گرافن منعطف بوده و بسيار سريع‌تر از سيليكون كار مي‌كند، بسياري از محققان بر اين باورند كه يك جايگرين اصلي براي سيليكون در آينده خواهد بود.
به دليل شفاف بودن اين ماده، همچنين مي‌توان از آن در نمايشگرهاي لمسي نيز استفاده كرد.
محققان دانشگاه كورنل شيوه‌اي را ابداع كرده‌اند كه به دقت، محل قرار گرفتن گرافن و عايق آن يعني نيتريد بارون را كنتل مي‌كند.
آنها با گرافن و نيتريد بارون طرح‌دار خود يك قطعه يك در 2.5 سانتي‌متر از اين ماده را ايجاد كردند كه مي‌توان از درون آن جريانات را عبور داد.
كنترل دقيق آن بر محل قرار گرفتن رسانا و عايق بدين معني است كه اين محققان قادر به هدايت جريانات در جهت دلخواه خود هستند كه براي ساخت مدارها بسيار مهم است.
محققان با شيوه‌اي اين صفحه فوق باريك را ساخته‌اند كه در حال حاضر در صنعت مورد استفاده بوده از اين رو ساخت تكه‌هاي بزرگتر از ماده گرافن-نيتريد بارون كار سختي بنظر نمي‌رسد.
با اين حال در يك يا دو دهه آينده انسانها مي‌توانند شاهد ظهور ترازيستورهاي گرافني باشند.
يكي از موانع اساسي در توليد رايانه‌هاي مبتني بر گرافن عدم امكان توقف جريان از ميان اين ماده است. اين موضوع بدين معني است كه محققان نمي‌توانند ترانزيستورهايي با قابليت روشن و خاموش شدن را توليد كنند كه براي پرسشهاي منطقي اجرايي توسط دستگاههاي ديجيتال سيليكوني ضروري هستند.
شايد در اين جا افزودن يك نيمه‌رسانا به گرافن بتواند مسأله را حل كند. دانشمندان اكنون در حال كار براي افزودن سولفيد مولیبدن به ماده خود هستند.
اين پژوهش در مجله نيچر منتشر شده است.