zolfa
4th August 2012, 01:29 AM
http://konjkav.com/images/image.php?w=200&h=200&url=/images/news/1008187968381344005236.jpeg
ضايعات غذايي، منبعي شگفت‌انگيز براي توليد سوخت‌هاي زيستي تجديد شدني هستند. در اين ميان پوست پرتقال جايگاهي خاص دارد. سالانه در دنيا حدود 15.6 ميليون تن ضايعات از پوست‌كردن مركبات حاصل مي‌گردد كه مي‌توان از اين ضايعات براي توليد سوخت‌هاي زيستي و نيز ساير محصولات نظير حلّال‌ها، مواد رايحه‌دار، تصفيه‌كننده آب و ساير چيزهايي ديگر استفاده كرد.
يكي از مشكلات در صنايع غذايي تبديلي كه از مركبات استفاده مي‌كنند، اين است كه نيمي از محصول مورد استفاده به ضايعات تبديل مي‌شود و دفع اين ضايعات نيز مشكلي بزرگ محسوب مي‌گردد زيرا يا بايد آن را دفن كرد يا سوزاند و هر دوي اين راه حل‌ها به افزايش گازهاي گلخانه‌اي مي‌انجامد.
رويكرد صنايع غذايي تبديلي در قبال اين ضايعات چندان مطلوب نيست.
در حال حاضر از اين ضايعات به عنوان خوراك دام يا براي توليد پكتين ـ كه نوعي افزودني غذايي است ـ استفاده مي‌شود. اما همين كار نيازمند هزينه‌هاي زياد و البته مصرف انرژي است.
از پوست پرتقال تا سوخت خودرو
براي اين منظور گروهي از دانشمندان از دانشگاه يورك، دانشگاه سائو پاولو و دانشگاه كوردوبا به همكاري با يكديگر پرداختند. هدف اين تيم، ايجاد يك پالايشگاه زيستي بدون ضايعات است كه به جاي بهره‌گيري از فرآيندهاي مكانيكي يا افزودن اسيد، از ريز امواج با شدت بالا و دماي كم، براي استخراج مايع از سلولز موجود در پوست مركبات استفاده مي‌كند. پس از جداكردن سلولز از مايع حاصل شده، مي‌توان علاوه بر اتانول زيستي، محصولات ارزشمند زيادي را به دست آورد.
برخي از اين محصولات عبارتند از: ليمونن، كه مي‌توان از آن براي افزودن رايحه به مواد تميزكننده خانگي و نيز به عنوان حلّال استفاده كرد و به اين صورت آن را جايگزين محصولات مشتق از نفت كرد؛ پكتين كه معمولا در مواد آرايشي و بهداشتي و دارويي و نيز مواد غذايي نظير ژله مورد استفاده قرار مي‌گيرد و سلولز كه به عنوان عامل غليظ‌كننده استفاده مي‌شود و قابليت تبديل به سوخت زيستي را نيز دارد. همچنين از سلولز اسفنج مانند مي‌توان به عنوان فيلتر جاذب استفاده كرد.
در اين فرآيند مي‌توان از ساير ضايعات خانگي و كاغذ نيز استفاده كرد. اين كار علاوه بر سوددهي، مي‌تواند صنايع توليد آبميوه را به فناوري‌هاي سازگار با محيط زيست كه هيچ‌گونه ضايعاتي ندارد مجهز كند. در اين صورت ديگر لازم نيست اين صنايع، هزينه‌اي براي انتقال اين ضايعات به مراكز پرورش دام پرداخت كنند.
اين تيم پژوهشي اميدوار است كه بزودي يك پالايشگاه زيستي را در شهر يورك انگلستان راه‌اندازي كند.
همچنين در دانشگاه مركزي فلوريدا، يكي از پژوهشگران در حال كار روي استخراج اتانول از پوست پرتقال با استفاده از آنزيم تنباكو است.
در اين صورت مي‌توان اميد داشت كه در آينده روش‌هاي مطلوبي براي بهره‌گيري از ضايعات مركبات فراهم شود.
ضايعات غذايي، منبعي شگفت‌انگيز براي توليد سوخت‌هاي زيستي تجديد شدني هستند. در اين ميان پوست پرتقال جايگاهي خاص دارد. سالانه در دنيا حدود 15.6 ميليون تن ضايعات از پوست‌كردن مركبات حاصل مي‌گردد كه مي‌توان از اين ضايعات براي توليد سوخت‌هاي زيستي و نيز ساير محصولات نظير حلّال‌ها، مواد رايحه‌دار، تصفيه‌كننده آب و ساير چيزهايي ديگر استفاده كرد.
يكي از مشكلات در صنايع غذايي تبديلي كه از مركبات استفاده مي‌كنند، اين است كه نيمي از محصول مورد استفاده به ضايعات تبديل مي‌شود و دفع اين ضايعات نيز مشكلي بزرگ محسوب مي‌گردد زيرا يا بايد آن را دفن كرد يا سوزاند و هر دوي اين راه حل‌ها به افزايش گازهاي گلخانه‌اي مي‌انجامد.
رويكرد صنايع غذايي تبديلي در قبال اين ضايعات چندان مطلوب نيست.
در حال حاضر از اين ضايعات به عنوان خوراك دام يا براي توليد پكتين ـ كه نوعي افزودني غذايي است ـ استفاده مي‌شود. اما همين كار نيازمند هزينه‌هاي زياد و البته مصرف انرژي است.
از پوست پرتقال تا سوخت خودرو
براي اين منظور گروهي از دانشمندان از دانشگاه يورك، دانشگاه سائو پاولو و دانشگاه كوردوبا به همكاري با يكديگر پرداختند. هدف اين تيم، ايجاد يك پالايشگاه زيستي بدون ضايعات است كه به جاي بهره‌گيري از فرآيندهاي مكانيكي يا افزودن اسيد، از ريز امواج با شدت بالا و دماي كم، براي استخراج مايع از سلولز موجود در پوست مركبات استفاده مي‌كند. پس از جداكردن سلولز از مايع حاصل شده، مي‌توان علاوه بر اتانول زيستي، محصولات ارزشمند زيادي را به دست آورد.
برخي از اين محصولات عبارتند از: ليمونن، كه مي‌توان از آن براي افزودن رايحه به مواد تميزكننده خانگي و نيز به عنوان حلّال استفاده كرد و به اين صورت آن را جايگزين محصولات مشتق از نفت كرد؛ پكتين كه معمولا در مواد آرايشي و بهداشتي و دارويي و نيز مواد غذايي نظير ژله مورد استفاده قرار مي‌گيرد و سلولز كه به عنوان عامل غليظ‌كننده استفاده مي‌شود و قابليت تبديل به سوخت زيستي را نيز دارد. همچنين از سلولز اسفنج مانند مي‌توان به عنوان فيلتر جاذب استفاده كرد.
در اين فرآيند مي‌توان از ساير ضايعات خانگي و كاغذ نيز استفاده كرد. اين كار علاوه بر سوددهي، مي‌تواند صنايع توليد آبميوه را به فناوري‌هاي سازگار با محيط زيست كه هيچ‌گونه ضايعاتي ندارد مجهز كند. در اين صورت ديگر لازم نيست اين صنايع، هزينه‌اي براي انتقال اين ضايعات به مراكز پرورش دام پرداخت كنند.
اين تيم پژوهشي اميدوار است كه بزودي يك پالايشگاه زيستي را در شهر يورك انگلستان راه‌اندازي كند.
همچنين در دانشگاه مركزي فلوريدا، يكي از پژوهشگران در حال كار روي استخراج اتانول از پوست پرتقال با استفاده از آنزيم تنباكو است.
در اين صورت مي‌توان اميد داشت كه در آينده روش‌هاي مطلوبي براي بهره‌گيري از ضايعات مركبات فراهم شود.