نارون1
2nd August 2012, 10:16 PM
تحریک الکتریکی مکرر بین جمجمه ای (rTMS) تکنیکی است که برای افزایش کارکرد مناطق آسیب دیده مغزی مورد استفاده قرار می گیرد. اخیراً،تحقیقی برای بررسی کیفیت rTMS می تواند به کاهش توهمات شنیداری AH در افرادی که از اسکیزوفرنی رنج می برند، منجر شده است.
توهمات شنیداری نشانه معمول این بیماری است، تقریباً یک چهارم مراجعان که مبتلا به اسکیزوفرنی که از توهمات شنیداری در رنج هستند به درمان های رایج پاسخ نمی دهند.
توهمات شنیداری نتیجه فعالیت بیش از حد قشر گیجگاهی است، rTMS درمان نویدبخشی است که به کاهش سطح فعالیت این منطقه از مغز منجر می شود.
تحقیق جاری rTMS ثابت کرده که افرادی که این تکنیک در مورد آنها اجرا شده بود، نتایج مثبت یکسانی نداشتند. به منظور تبیین این امر، پاولا گرومن از بخش مطالعات روان پزشکی موسسه کینگ کالج در لندن به بررسی اینکه این تکنیک چگونه بر این قسمت های آسیب دیده مغر تاثیر می گذارد، پرداخت، ظاهراً مناطق پیشانی و گیجگاهی، مناطقی هستند که در شکل گیری اسکیزوفرنی موثر شناخته شده است.
مطالعه گرومن از تحلیل rTMS داده های از 11 شرکت کننده که یک شبه rTMS دریافت کرده بودند، همه شرکت کنندگان در زمان مطالعه، هیچ گونه بیماری روانی نداشتند.
گرومن پی برد که شرکت کنندگانی که rTMS دریافت کرده بودند نسبت به کسانی که شبه rTMS دریافت کرده، ارتباط بهتری بین قشر پیشانی و گیجگاهی نشان دادند.
اگرچه rTMS توهمات شنیداری راهدف قرار می دهد، نتایج این تحقیق و دیگر شواهد تایید کننده نشان میدهد که rTMS درمان پیشرفته ای برای مراجعانی که مبتلا اسکیزوفرنی هستند و توهمات شنیداری دارند، است.
گرومن وهمکارانش بر این باورند که اگر rTMS ارتباط مغزی را افزایش بدهد، ارتباط بین این مناطق مغزی تقویت می شود. گرومن بیان می کند علاوه بر کاهش فعالیت قشر گیجگاهی در زمان توهمات، rTMS بر کاهش توهمات شنیداری با تسهیل ارتباط بین قشر پیشانی و گیجگاهی نقش بازی می کند.
او همچنین ذکر کرد که این یافته ها دارای کاربردهای بالینی زیادی می باشد و مطالعات آینده برای مشخص کردن اینکه rTMS چگونه به بهبود توهمات شنیداری منجر می شود، ضروری است.
ترجمه: نصرت نوجوان
http://schizophrenia.mihanblog.com/post/1
توهمات شنیداری نشانه معمول این بیماری است، تقریباً یک چهارم مراجعان که مبتلا به اسکیزوفرنی که از توهمات شنیداری در رنج هستند به درمان های رایج پاسخ نمی دهند.
توهمات شنیداری نتیجه فعالیت بیش از حد قشر گیجگاهی است، rTMS درمان نویدبخشی است که به کاهش سطح فعالیت این منطقه از مغز منجر می شود.
تحقیق جاری rTMS ثابت کرده که افرادی که این تکنیک در مورد آنها اجرا شده بود، نتایج مثبت یکسانی نداشتند. به منظور تبیین این امر، پاولا گرومن از بخش مطالعات روان پزشکی موسسه کینگ کالج در لندن به بررسی اینکه این تکنیک چگونه بر این قسمت های آسیب دیده مغر تاثیر می گذارد، پرداخت، ظاهراً مناطق پیشانی و گیجگاهی، مناطقی هستند که در شکل گیری اسکیزوفرنی موثر شناخته شده است.
مطالعه گرومن از تحلیل rTMS داده های از 11 شرکت کننده که یک شبه rTMS دریافت کرده بودند، همه شرکت کنندگان در زمان مطالعه، هیچ گونه بیماری روانی نداشتند.
گرومن پی برد که شرکت کنندگانی که rTMS دریافت کرده بودند نسبت به کسانی که شبه rTMS دریافت کرده، ارتباط بهتری بین قشر پیشانی و گیجگاهی نشان دادند.
اگرچه rTMS توهمات شنیداری راهدف قرار می دهد، نتایج این تحقیق و دیگر شواهد تایید کننده نشان میدهد که rTMS درمان پیشرفته ای برای مراجعانی که مبتلا اسکیزوفرنی هستند و توهمات شنیداری دارند، است.
گرومن وهمکارانش بر این باورند که اگر rTMS ارتباط مغزی را افزایش بدهد، ارتباط بین این مناطق مغزی تقویت می شود. گرومن بیان می کند علاوه بر کاهش فعالیت قشر گیجگاهی در زمان توهمات، rTMS بر کاهش توهمات شنیداری با تسهیل ارتباط بین قشر پیشانی و گیجگاهی نقش بازی می کند.
او همچنین ذکر کرد که این یافته ها دارای کاربردهای بالینی زیادی می باشد و مطالعات آینده برای مشخص کردن اینکه rTMS چگونه به بهبود توهمات شنیداری منجر می شود، ضروری است.
ترجمه: نصرت نوجوان
http://schizophrenia.mihanblog.com/post/1