نارون1
30th July 2012, 09:05 AM
[یورک الرت - پژوهشکده علوم شناختی:] اگر زمانی از لبه ساختمان یا پرتگاهی به پایین نگاه کرده و دچار احساس سرگیجه شده باشید، شما می توانید چالش ها و عارضه هایی را درک کنید که مبتلایان به عدم کارکرد دهلیزی از آنها رنج می برند – مانند سرگیجه یا دوران سر. بیش از 70 میلیون نفر از این مبتلایان در آمریکای شمالی زندگی می کنند.
برای کسانی که دهلیزی را از دست داده اند، انجام کارهای اساسی زندگی روزانه، کارهایی که ما به آنها فکر هم نمی کنیم (مانند لباس پوشیدن، خوردن، به رختخواب رفتن و از آن برخاستن، رفتن به پیرامون در خانه و بیرون آن)، بسیار دشوار می شود چرا که حتی حرکت های کوچک سر با سرگیجه و خطر سقوط همراه است.
از مدتی پیش می دانسته ایم که یک سیستم حسی در درون گوش (سیستم دهلیزی) عهده دار آن است که با دادن یک میدان دید پایدار به ما کمک کند تا تعادل خود را در حین حرکت حفظ نماییم. در حالی که پژوهشگران اکنون درک پایه ای از این که مغز چگونه درک ما از خودمان در حال حرکت را می سازد دارند، هیچکس تا پیش از این درکی از مرحله کلیدی نداشته است که در آن سلول های عصبی مغز اطلاعات مورد نیاز خود برای متعادل نگاه داشتن ما را بر می گزیند.
http://www.iricss.org/fa/NewsRelease/News/PublishingImages/1391/910509_Decoding_Balance.jpg
این که چگونه مغز اطلاعاتی که توسط نرون های گوش درونی فرستاده می شود را دریافت کرده و رمزگشایی می نماید [فرانیدی] پیچیده است.
سلول های حسی دهلیزی پیرامونی در گوش درونی محرک هایی را که دارای شتاب زمانی و سرعت های گوناگونی در جهان خارج است (مانند حالت هایی که در آن ما در خودرویی نشسته ایم که از حالت ایستایی به سرعت 50 کیلومتر در ساعت می رسد). این نرون ها اطلاعاتی با جزییات (برای مثال، اطلاعاتی که به فرد امکان می دهد تا [در ذهن خود] بازسازی کند که این محرک ها در طول زمان چگونه تغییر می نماید) را به شکل تکانه های عصبی به مغز می فرستند.
دانشمندان پیش تر بر این باور بودند که مغز این اطلاعات را به صورت خطی رمزگشایی می کرد و بنا بر این تلاش می نمود تا خط زمانی محرکه های سرعتی و شتابی را بازسازی نماید.
اما، کتلین کوللن و موریس چکران، دو استاد فیزیولوژی دانشگاه مک گیل [مونترال، کانادا] با ادغام رویکردهای الکتروفیزیولوژیکال و محاسبه ای [کامپیوتیشنال] برای اولین بار توانستند نشان دهند که در عوض نرون های در مرکز دهلیزی در مغز اطلاعات ورودی را به صورت غیرخطی، و در حالی که به صورت ترجیحی به تغییرات غیرمنتظره و ناگهانی در محرکه ها واکنش نشان می دهند، رمزگشایی می نمایند.
برای کسانی که دهلیزی را از دست داده اند، انجام کارهای اساسی زندگی روزانه، کارهایی که ما به آنها فکر هم نمی کنیم (مانند لباس پوشیدن، خوردن، به رختخواب رفتن و از آن برخاستن، رفتن به پیرامون در خانه و بیرون آن)، بسیار دشوار می شود چرا که حتی حرکت های کوچک سر با سرگیجه و خطر سقوط همراه است.
از مدتی پیش می دانسته ایم که یک سیستم حسی در درون گوش (سیستم دهلیزی) عهده دار آن است که با دادن یک میدان دید پایدار به ما کمک کند تا تعادل خود را در حین حرکت حفظ نماییم. در حالی که پژوهشگران اکنون درک پایه ای از این که مغز چگونه درک ما از خودمان در حال حرکت را می سازد دارند، هیچکس تا پیش از این درکی از مرحله کلیدی نداشته است که در آن سلول های عصبی مغز اطلاعات مورد نیاز خود برای متعادل نگاه داشتن ما را بر می گزیند.
http://www.iricss.org/fa/NewsRelease/News/PublishingImages/1391/910509_Decoding_Balance.jpg
این که چگونه مغز اطلاعاتی که توسط نرون های گوش درونی فرستاده می شود را دریافت کرده و رمزگشایی می نماید [فرانیدی] پیچیده است.
سلول های حسی دهلیزی پیرامونی در گوش درونی محرک هایی را که دارای شتاب زمانی و سرعت های گوناگونی در جهان خارج است (مانند حالت هایی که در آن ما در خودرویی نشسته ایم که از حالت ایستایی به سرعت 50 کیلومتر در ساعت می رسد). این نرون ها اطلاعاتی با جزییات (برای مثال، اطلاعاتی که به فرد امکان می دهد تا [در ذهن خود] بازسازی کند که این محرک ها در طول زمان چگونه تغییر می نماید) را به شکل تکانه های عصبی به مغز می فرستند.
دانشمندان پیش تر بر این باور بودند که مغز این اطلاعات را به صورت خطی رمزگشایی می کرد و بنا بر این تلاش می نمود تا خط زمانی محرکه های سرعتی و شتابی را بازسازی نماید.
اما، کتلین کوللن و موریس چکران، دو استاد فیزیولوژی دانشگاه مک گیل [مونترال، کانادا] با ادغام رویکردهای الکتروفیزیولوژیکال و محاسبه ای [کامپیوتیشنال] برای اولین بار توانستند نشان دهند که در عوض نرون های در مرکز دهلیزی در مغز اطلاعات ورودی را به صورت غیرخطی، و در حالی که به صورت ترجیحی به تغییرات غیرمنتظره و ناگهانی در محرکه ها واکنش نشان می دهند، رمزگشایی می نمایند.