نارون1
30th July 2012, 09:55 AM
http://www.iricss.org/fa/NewsRelease/News/PublishingImages/1391/910505_Child_Neglect-1.jpg [هلثدی نیوز - پژوهشکده علوم شناختی:]
کم توجهی شدید اجتماعی و جسمی به رشد مغز کودکان آسیب می رساند، اما این تاثیرها هنگامی که کودک به محیط مثبت تری انتقال داده شود می تواند تا اندازه ای جبران گردد.
پژوهشگران در یک مطالعه تازه [چاپ شده در آخرین شماره "پروسیدینگز اف دی نشنال اکادمی اف ساینسز"] پویش (اسکن) های مغزی از سه گروه کودکان رومانیایی بین سن های 8 تا 11 ساله را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند.
برخی از این کودکان در یتیم خانه ها بزرگ شدند، برخی در یتیم خانه بودند و آنگاه به خانه های پرورشی منتقل گردیدند، و دیگران تمام دوران عمر خود را در محیط های خانوادگی عادی زندگی کردند.
کودکانی که هر زمانی از عمر خود را در یتیم خانه ها گذرانده بودند در مقایسه با آنهایی که هیچگاه در یتیم خانه نبودند حجم کمتری از ماده خاکستری در قشر مخ خود داشتند.
حتی هنگامی که کودکان در خانه های پرورشی محبت آمیزی قرار داده شدند، ماده خاکستری کودکانی که در یتیم خانه ها زندگی کرده بودند هرگز به میزان عادی نرسید.
با اینحال، ماده سفید به نظر می رسید که انعطاف پذیرتر بود. کودکانی که در یتیم خانه ها باقی مانده بودند حجم کمتری از ماده سفید در مقایسه با آنهایی داشتند که هیچگاه در یتیم خانه نبودند.
اما کودکان یتیمی که در خانه های پرورشی با مراقبت های کیفیت بالا قرار گرفتند ماده سفید مغز آنها به میزان کسانی رسید که هرگز در یتیم خانه نبودند.
پژوهشگران می گویند تفاوت های میان چگونگی رشد ماده سفید و ماده خاکستری احتمالا توضیح دهنده این تفاوت است که چرا ماده سفید در جبران حجم بهتر از ماده خاکستری عمل نمود.
این پژوهشگران گفتند که ماده خاکستری در دوران های معینی در کودکی به بیشینه (حد اکثر) میزان خود می رسد و محیط کودک می تواند به شدت بر رشد مغز در این دوران های حساس تاثیر بگذارد. ماده خاکستری در کنترل ماهیچه ها، احساس ها، حافظه گفتاری و درک های حسی، مانند دیدن و شنیدن، نقش دارد
کم توجهی شدید اجتماعی و جسمی به رشد مغز کودکان آسیب می رساند، اما این تاثیرها هنگامی که کودک به محیط مثبت تری انتقال داده شود می تواند تا اندازه ای جبران گردد.
پژوهشگران در یک مطالعه تازه [چاپ شده در آخرین شماره "پروسیدینگز اف دی نشنال اکادمی اف ساینسز"] پویش (اسکن) های مغزی از سه گروه کودکان رومانیایی بین سن های 8 تا 11 ساله را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند.
برخی از این کودکان در یتیم خانه ها بزرگ شدند، برخی در یتیم خانه بودند و آنگاه به خانه های پرورشی منتقل گردیدند، و دیگران تمام دوران عمر خود را در محیط های خانوادگی عادی زندگی کردند.
کودکانی که هر زمانی از عمر خود را در یتیم خانه ها گذرانده بودند در مقایسه با آنهایی که هیچگاه در یتیم خانه نبودند حجم کمتری از ماده خاکستری در قشر مخ خود داشتند.
حتی هنگامی که کودکان در خانه های پرورشی محبت آمیزی قرار داده شدند، ماده خاکستری کودکانی که در یتیم خانه ها زندگی کرده بودند هرگز به میزان عادی نرسید.
با اینحال، ماده سفید به نظر می رسید که انعطاف پذیرتر بود. کودکانی که در یتیم خانه ها باقی مانده بودند حجم کمتری از ماده سفید در مقایسه با آنهایی داشتند که هیچگاه در یتیم خانه نبودند.
اما کودکان یتیمی که در خانه های پرورشی با مراقبت های کیفیت بالا قرار گرفتند ماده سفید مغز آنها به میزان کسانی رسید که هرگز در یتیم خانه نبودند.
پژوهشگران می گویند تفاوت های میان چگونگی رشد ماده سفید و ماده خاکستری احتمالا توضیح دهنده این تفاوت است که چرا ماده سفید در جبران حجم بهتر از ماده خاکستری عمل نمود.
این پژوهشگران گفتند که ماده خاکستری در دوران های معینی در کودکی به بیشینه (حد اکثر) میزان خود می رسد و محیط کودک می تواند به شدت بر رشد مغز در این دوران های حساس تاثیر بگذارد. ماده خاکستری در کنترل ماهیچه ها، احساس ها، حافظه گفتاری و درک های حسی، مانند دیدن و شنیدن، نقش دارد