ماری مریم
18th July 2012, 07:50 PM
http://www.aftabir.com/lifestyle/images/612e1b4390a7a421db1030c402ae1895.jpg
اغلب مردم می گویند بزرگ ترین منبع فشارهای روحی و عصبی، مشکلات و گرفتاری ها هستند. این حرف تا اندازه ای درست است. اما یک ارزیابی دقیق تر نشان می دهد
که میزان فشاری که ما حس می کنیم بیشتر به نحوه برخورد ما با مشکل مربوط می شود تا خود مشکل.
درواقع مشکل ما دقیقا چقدر است و چقدر از یک مشکل را خودمان مشکل می کنیم؟! آیا آنها را اضطراری و فوری تلقی می کنیم یا به چشم معلم استعدادهایمان به شان نگاه می کنیم؟
گرفتاری ها، در شکل ها و درجات مختلفی از شدت و سختی به سراغ ما می آیند. اما همه آنها در یک وجه مشترک دارند: چیزی را به ما عرضه می کنند دوست نداریم و آرزو می کنیم
کاش فرق می کرد و متفاوت بود. درکل هرچه بیشتر با مشکلاتمان گلاویز شویم و بیشتر بخواهیم از خودمان دورشان کنیم، بدتر به نظر می رسند و فشار روحی و عصبی بیشتری بر ما وارد می کنند.
جای تعجب و البته خوشبختی است که عکس این مسئله هم صادق است. وقتی مشکل را به عنوان جزء اجتناب ناپذیری از زندگی خود پذیرفتیم و آن را به چشم معلم استعدادهایمان نگاه کردیم،
انگار باری از روی دوشمان برداشته می شود.
به مشکلی فکر کنید که مدت هاست با آن در کشمکش هستید. تا به حال چطور با این مشکل کنار آمدید؟ اگر شما هم شبیه اکثر مردم باشید با آن کشمکش دارید. پیش خود بارها و بارها به تجزیه
و تحلیل آن پرداخته اید. اما انتظار شما کمتر برآورده شده و توفیقی در حل آن نداشته اید. همه این کشمکش ها هم در نهایت به سردرگمی و فشار روحی بیشتر ختم شده است.
حالا به همین مشکل از جهتی دیگر فکر کنید. به جای آن که عقبش بزنید و از آن امتناع کنید، سعی کنید در آغوشش بگیرید. از نظر روحی آن مشکل را در قلب خود نگه دارید. از خودتان بپرسید:
«این مشکل چه درس های گران بها و با ارزشی را می تواند به من یاد بدهد؟ آیا این درس می تواند صبر و یا احتیاط باشد؟ آیا می تواند به حرص، حسرت، بی احتیاطی یا بخشش ربطی داشته باشد؟
یا چیزی که به همین نسبت قدرتمند است؟» بخت شما در این است که با هر مشکلی که درگیر هستید، آرام تر و ملایم تر راجع به آن فکر کنید و این شامل اشتیاق و علاقه شما برای یاد گرفتن
از آن نیز می شود.
وقتی با مشکلات به این شکل برخورد کنید، مثل مشت های بسته باز می شوند و نرم تر به نظر می رسند. این روش را امتحان کنید! من تصور می کنم شما هم با من موافق خواهید بود که بیشتر
مشکلات آنقدرها هم فوری و اضطراری نیستند و به طور معمول وقتی از آن ها درس گرفتیم، خود دور می شوند و پی کارشان می روند.
سایت آفتاب
اغلب مردم می گویند بزرگ ترین منبع فشارهای روحی و عصبی، مشکلات و گرفتاری ها هستند. این حرف تا اندازه ای درست است. اما یک ارزیابی دقیق تر نشان می دهد
که میزان فشاری که ما حس می کنیم بیشتر به نحوه برخورد ما با مشکل مربوط می شود تا خود مشکل.
درواقع مشکل ما دقیقا چقدر است و چقدر از یک مشکل را خودمان مشکل می کنیم؟! آیا آنها را اضطراری و فوری تلقی می کنیم یا به چشم معلم استعدادهایمان به شان نگاه می کنیم؟
گرفتاری ها، در شکل ها و درجات مختلفی از شدت و سختی به سراغ ما می آیند. اما همه آنها در یک وجه مشترک دارند: چیزی را به ما عرضه می کنند دوست نداریم و آرزو می کنیم
کاش فرق می کرد و متفاوت بود. درکل هرچه بیشتر با مشکلاتمان گلاویز شویم و بیشتر بخواهیم از خودمان دورشان کنیم، بدتر به نظر می رسند و فشار روحی و عصبی بیشتری بر ما وارد می کنند.
جای تعجب و البته خوشبختی است که عکس این مسئله هم صادق است. وقتی مشکل را به عنوان جزء اجتناب ناپذیری از زندگی خود پذیرفتیم و آن را به چشم معلم استعدادهایمان نگاه کردیم،
انگار باری از روی دوشمان برداشته می شود.
به مشکلی فکر کنید که مدت هاست با آن در کشمکش هستید. تا به حال چطور با این مشکل کنار آمدید؟ اگر شما هم شبیه اکثر مردم باشید با آن کشمکش دارید. پیش خود بارها و بارها به تجزیه
و تحلیل آن پرداخته اید. اما انتظار شما کمتر برآورده شده و توفیقی در حل آن نداشته اید. همه این کشمکش ها هم در نهایت به سردرگمی و فشار روحی بیشتر ختم شده است.
حالا به همین مشکل از جهتی دیگر فکر کنید. به جای آن که عقبش بزنید و از آن امتناع کنید، سعی کنید در آغوشش بگیرید. از نظر روحی آن مشکل را در قلب خود نگه دارید. از خودتان بپرسید:
«این مشکل چه درس های گران بها و با ارزشی را می تواند به من یاد بدهد؟ آیا این درس می تواند صبر و یا احتیاط باشد؟ آیا می تواند به حرص، حسرت، بی احتیاطی یا بخشش ربطی داشته باشد؟
یا چیزی که به همین نسبت قدرتمند است؟» بخت شما در این است که با هر مشکلی که درگیر هستید، آرام تر و ملایم تر راجع به آن فکر کنید و این شامل اشتیاق و علاقه شما برای یاد گرفتن
از آن نیز می شود.
وقتی با مشکلات به این شکل برخورد کنید، مثل مشت های بسته باز می شوند و نرم تر به نظر می رسند. این روش را امتحان کنید! من تصور می کنم شما هم با من موافق خواهید بود که بیشتر
مشکلات آنقدرها هم فوری و اضطراری نیستند و به طور معمول وقتی از آن ها درس گرفتیم، خود دور می شوند و پی کارشان می روند.
سایت آفتاب