baroon90
9th July 2012, 10:13 PM
نتايج يك پژوهش دانشگاهي:
براساس تحقيقات يك هيات دانشگاهي آمريكايي گفتن جمله " تو بهترين هستي ! به فرزندان اشتباه بزرگي است كه والدين بايد از ابراز آن خودداري كنند.
به نقل از فميلي فرانس، براساس اين تحقيقات كه در نشريه علمي پسيكولوژيكال سيانس منتشر شده است، گفتن اين جمله به فرزند كه او بهترين است نتيجه معكوس داشته و آنها را بيش از ساير كودكان نااميد مي كند. در واقع بها دادن بيش از اندازه و افراط گونه به توانايي هاي فرزند موجب توقف او در پيشرفت مي شود.
چنين كودكاني تلاش كمتري براي موفقيت در انجام وظايف يا كاري از خود نشان داده و ترجيح مي دهند به توانايي هاي ذاتي شان اتكا كنند. نتيجه: در نهايت آنها كمتر از ساير كودكان موفق مي شوند.
يك پارادوكس كه در دو آزمايش علمي به اثبات رسده است.
آندره‌اي سيمپيان، استاد روانشناسي دانشگاه ايلينويز و يكي از نويسندگان اين تحقيق، كودكان بين چهار تا هفت سال را مورد بررسي قرار داد. در آزمايش نخست، او از كودكان كوچكتر خواست دايره اي را در داخل يك شكل هندسي ترسيم كنند. انجام اين كار با توجه به سن آنها برايشان نسبتا دشوار بوده علاوه بر اينكه براي كشيدن دايره مهلت زماني مشخص شده بود.
در آزمايش دوم تاما كودكان بايد از ميان سه شكل هندسي شكلي كه جهتش متفاوت بود را تشخيص دهند. درهر دو آزمايش، كودكاني كه به آنها گفته شده بود به گروه بهترين ها تعلق دارند از كودكاني كه چنين حرفي به آنها گفته نشده بود، موفقيت كمتري داشتند.
به گفته آندره‌اي سيمپيان، بهتر است به كودك گفته شود" تو خوب كار كرده اي و نتيجه خوب كارت را ببين" تا اينكه " تو يك هنرمند بزرگي هستي".
كودكي كه بيش از اندازه در مورد توانايي هايش بها داده شود متوجه نمي شود كه ممكن است شكست بخورد يا اشتباهي را انجام دهد...
براساس تحقيقات يك هيات دانشگاهي آمريكايي گفتن جمله " تو بهترين هستي ! به فرزندان اشتباه بزرگي است كه والدين بايد از ابراز آن خودداري كنند.
به نقل از فميلي فرانس، براساس اين تحقيقات كه در نشريه علمي پسيكولوژيكال سيانس منتشر شده است، گفتن اين جمله به فرزند كه او بهترين است نتيجه معكوس داشته و آنها را بيش از ساير كودكان نااميد مي كند. در واقع بها دادن بيش از اندازه و افراط گونه به توانايي هاي فرزند موجب توقف او در پيشرفت مي شود.
چنين كودكاني تلاش كمتري براي موفقيت در انجام وظايف يا كاري از خود نشان داده و ترجيح مي دهند به توانايي هاي ذاتي شان اتكا كنند. نتيجه: در نهايت آنها كمتر از ساير كودكان موفق مي شوند.
يك پارادوكس كه در دو آزمايش علمي به اثبات رسده است.
آندره‌اي سيمپيان، استاد روانشناسي دانشگاه ايلينويز و يكي از نويسندگان اين تحقيق، كودكان بين چهار تا هفت سال را مورد بررسي قرار داد. در آزمايش نخست، او از كودكان كوچكتر خواست دايره اي را در داخل يك شكل هندسي ترسيم كنند. انجام اين كار با توجه به سن آنها برايشان نسبتا دشوار بوده علاوه بر اينكه براي كشيدن دايره مهلت زماني مشخص شده بود.
در آزمايش دوم تاما كودكان بايد از ميان سه شكل هندسي شكلي كه جهتش متفاوت بود را تشخيص دهند. درهر دو آزمايش، كودكاني كه به آنها گفته شده بود به گروه بهترين ها تعلق دارند از كودكاني كه چنين حرفي به آنها گفته نشده بود، موفقيت كمتري داشتند.
به گفته آندره‌اي سيمپيان، بهتر است به كودك گفته شود" تو خوب كار كرده اي و نتيجه خوب كارت را ببين" تا اينكه " تو يك هنرمند بزرگي هستي".
كودكي كه بيش از اندازه در مورد توانايي هايش بها داده شود متوجه نمي شود كه ممكن است شكست بخورد يا اشتباهي را انجام دهد...