وحید 0319
3rd July 2012, 01:41 AM
پرفورمانس آرت چيست؟
هنرمندان در باب چگونگي پيدايش هنر پرفورمنس نظريه هاي مختلفي ارائه مي دهند، چون:
خاستگاه و منشاء پرفورمنس هنرهای تجسمی بوده؛ و در واقع از نقاشی و مجسمه‌سازی شروع شده است... .
برخي هنرمندان فعال در رشته‌های تجسمی، كه حس مي كردند فعاليت هنريشان به ابزار تجاري و راهي براي كسب درآمد بدل شده و به اين دليل از درجه هنري نزول كرده، به پرفورمَنس روي آوردند!
خالقان اصلی پرفورمنس آرت ، هنرمندانی بودند که در زمینه هنرهای بصری و رقص و موسيقي فعالیت داشتند. پرفورمنس آرت، مرزبندیهای بین هنرها را نادیده می‌گرفت؛ و سبب شدت يافتن و افزايش ابزارهای بیاني است.
برخي محققين و پژوهشگران در عرصه هنر پِرفورمَنسْ آرت را شخصی‌ترین روش در هنر مي دانند.
پرفورمَنس هنری تركیبی است از امكانات متعددي بهره مي جويد و عناصر بیشماری را از مكتبها و سبكهای گوناگون و گاه متناقض گردآورده است؛
از ترکیب هنرهای متفاوت و عناصری که در آن هنرهای متفاوت موجود است، بهره می‌برد؛ مثل نقاشی، مجسمه‌سازی، موسیقی، تئاتر، رقص، ویدئو فیلم و یا ترکیب این هنرها.
http://khabaronline.ir/images/2011/6/kaboos%202.jpg
پرفورمنس، سه عنصر اصلی دارد: سکون، تکرار و عدم تداوم و غافلگیری. بقیه عناصرش مثل زبان، محل اجرا، چگونگی بازیگری و میزان حضورش و... مسایل جانبی و ثانویه هستند.
اگر چه پرفورمنس در ظاهر به تئاتر شباهت دارد، از جهاتي با تئاتر متمايز مي شود.
پرفورمَنسِرها، بازیگر نیستند، تنها اجراکنندگان پرفورمَنس هستند.
پرفورمَنس نسبت به تئاتر حوزه وسیعتری دارد. (در تئاتر صحنه و تالار از هم جدا هستند) می‌تواند به صورت بداهه یا بر اساس متن نوشته شده به اجرا در بیاید.
پرفورمَنس در شکل اولیه‌اش(پرفورمَنس شیوه‌های مختلفي دارد) بر زنده بودن استوار است؛
پرفورمَنسْ (در شکل اولیه‌اش در بيشتر موارد)، تكرار نمي شود و يا دو یا سه بار بیشتر امکان تکرار ندارد.
پرفورمنس ها فاقد قصه اند و معمولاً روایی هم نيستند ؛
از اجزایی تشکیل شده که مستقل‌اند و هیچ ارتباطی با هم ندارند.
بسياري ازاجراکنندگان پرفورمَنسْ تلاش دارند تماشاگر را به طور کامل و عملاً در نمايششان(تئاتر) دخالت بدهند؛ تا جایی که به قول "ریچارد شچکنر" (نظريه‌پرداز اين هنر نمايشي)، نتوان تفاوتی بین بازیگر و تماشاگر يافت.
پرفورمنسرها، علاقه‌مندند در هر لحظه، تماشاگران به چند نقطه و چند موضوع متفاوت توجه داشته باشند و تماشاگر را در انتخاب، آزاد می‌گذارند.
http://cafeepisode.com/wp-content/uploads/2011/12/Yvette-Helin-CE-1.jpg
***
تقسیم بندی از مقوله‌ی نقد پرفورمنس
به دسته بندی سطوح دلالت پذیر در اجراها اختصاص دارد و این دلالت‌ها در نهایـت به نقد هرمنوتیکی(تأویلی، تحلیلی، تفسیری، تبیینی و ترجمانی) اثر می‌انجامند:
لایه‌ی پیشا متنی ،لایه جامعه شناسانه، لایه مردم شناسانه، لایه قوم(نژاد) شناسانه، لایه ی روان شناسانه ، لایه‌ی ریخت شناسانه، لایه‌ی متنی و لایه‌ی فرامتنی، لایه ی اجرایی چون : مصالح اولیه، ، نحوه تبدیل مصالح(پروسه)، زمان بندی پروسه...، لایه‌ی فرا اجرایی، لایه‌ی مخاطب .
تادئوش کوزان براي بازیگر سیزده نشانه اصلی تحلیلی مشخص می‌کند:
نور لوكيشن، چیدمان، ژست و حرکت، گریم و چهره بازيگر و فرم مو تا طراحی لباس وصحنه واشیاء به كار گرفته شده توسط بازیگر ،کلمه، آهنگ، موزیک و صداhttp://weblog.ahmadipouya.com/wp-content/uploads/2010/11/Amir-Mobed-Come-Caress-me-2010-16.jpg
هنرمندان در باب چگونگي پيدايش هنر پرفورمنس نظريه هاي مختلفي ارائه مي دهند، چون:
خاستگاه و منشاء پرفورمنس هنرهای تجسمی بوده؛ و در واقع از نقاشی و مجسمه‌سازی شروع شده است... .
برخي هنرمندان فعال در رشته‌های تجسمی، كه حس مي كردند فعاليت هنريشان به ابزار تجاري و راهي براي كسب درآمد بدل شده و به اين دليل از درجه هنري نزول كرده، به پرفورمَنس روي آوردند!
خالقان اصلی پرفورمنس آرت ، هنرمندانی بودند که در زمینه هنرهای بصری و رقص و موسيقي فعالیت داشتند. پرفورمنس آرت، مرزبندیهای بین هنرها را نادیده می‌گرفت؛ و سبب شدت يافتن و افزايش ابزارهای بیاني است.
برخي محققين و پژوهشگران در عرصه هنر پِرفورمَنسْ آرت را شخصی‌ترین روش در هنر مي دانند.
پرفورمَنس هنری تركیبی است از امكانات متعددي بهره مي جويد و عناصر بیشماری را از مكتبها و سبكهای گوناگون و گاه متناقض گردآورده است؛
از ترکیب هنرهای متفاوت و عناصری که در آن هنرهای متفاوت موجود است، بهره می‌برد؛ مثل نقاشی، مجسمه‌سازی، موسیقی، تئاتر، رقص، ویدئو فیلم و یا ترکیب این هنرها.
http://khabaronline.ir/images/2011/6/kaboos%202.jpg
پرفورمنس، سه عنصر اصلی دارد: سکون، تکرار و عدم تداوم و غافلگیری. بقیه عناصرش مثل زبان، محل اجرا، چگونگی بازیگری و میزان حضورش و... مسایل جانبی و ثانویه هستند.
اگر چه پرفورمنس در ظاهر به تئاتر شباهت دارد، از جهاتي با تئاتر متمايز مي شود.
پرفورمَنسِرها، بازیگر نیستند، تنها اجراکنندگان پرفورمَنس هستند.
پرفورمَنس نسبت به تئاتر حوزه وسیعتری دارد. (در تئاتر صحنه و تالار از هم جدا هستند) می‌تواند به صورت بداهه یا بر اساس متن نوشته شده به اجرا در بیاید.
پرفورمَنس در شکل اولیه‌اش(پرفورمَنس شیوه‌های مختلفي دارد) بر زنده بودن استوار است؛
پرفورمَنسْ (در شکل اولیه‌اش در بيشتر موارد)، تكرار نمي شود و يا دو یا سه بار بیشتر امکان تکرار ندارد.
پرفورمنس ها فاقد قصه اند و معمولاً روایی هم نيستند ؛
از اجزایی تشکیل شده که مستقل‌اند و هیچ ارتباطی با هم ندارند.
بسياري ازاجراکنندگان پرفورمَنسْ تلاش دارند تماشاگر را به طور کامل و عملاً در نمايششان(تئاتر) دخالت بدهند؛ تا جایی که به قول "ریچارد شچکنر" (نظريه‌پرداز اين هنر نمايشي)، نتوان تفاوتی بین بازیگر و تماشاگر يافت.
پرفورمنسرها، علاقه‌مندند در هر لحظه، تماشاگران به چند نقطه و چند موضوع متفاوت توجه داشته باشند و تماشاگر را در انتخاب، آزاد می‌گذارند.
http://cafeepisode.com/wp-content/uploads/2011/12/Yvette-Helin-CE-1.jpg
***
تقسیم بندی از مقوله‌ی نقد پرفورمنس
به دسته بندی سطوح دلالت پذیر در اجراها اختصاص دارد و این دلالت‌ها در نهایـت به نقد هرمنوتیکی(تأویلی، تحلیلی، تفسیری، تبیینی و ترجمانی) اثر می‌انجامند:
لایه‌ی پیشا متنی ،لایه جامعه شناسانه، لایه مردم شناسانه، لایه قوم(نژاد) شناسانه، لایه ی روان شناسانه ، لایه‌ی ریخت شناسانه، لایه‌ی متنی و لایه‌ی فرامتنی، لایه ی اجرایی چون : مصالح اولیه، ، نحوه تبدیل مصالح(پروسه)، زمان بندی پروسه...، لایه‌ی فرا اجرایی، لایه‌ی مخاطب .
تادئوش کوزان براي بازیگر سیزده نشانه اصلی تحلیلی مشخص می‌کند:
نور لوكيشن، چیدمان، ژست و حرکت، گریم و چهره بازيگر و فرم مو تا طراحی لباس وصحنه واشیاء به كار گرفته شده توسط بازیگر ،کلمه، آهنگ، موزیک و صداhttp://weblog.ahmadipouya.com/wp-content/uploads/2010/11/Amir-Mobed-Come-Caress-me-2010-16.jpg