kamanabroo
12th February 2009, 12:30 AM
آیة‌اللّه احمدى میانجى قدس‌سره
http://www.ofoghhawzah.com/newspic/53342ahmadi%20miyaneji%20l.jpg
قال رسول اللّه صلى‌اللّه‌علیه‌وآله: الصبر ثلاثة صبر عند المصیبة و صبر على الطاعة و صبر عن المعصیة، کافى 2/92.
در این روایت رسول خدا صلى‌اللّه‌علیه‌وآله صبر را به سه دسته تقسیم کرده و فرمودند:
دسته اول، صبر بر مکروهات و مصائب است؛ چنان‌چه خدا در قرآن فرموده: و لنبلونکم بش، من الخوف و الجوع و نقص من الاموال و الانفس و الثمرات و بشر الصابرین؛ بقره/155، هر کسى در دنیا به نوعى مورد آزمایش و امتحان الهى قرار مى‌گیرد و کسى را نمى‌توان یافت که گرفتار نشود، بنابراین صبر در این مشکلات، مرحله اول صبر است.
دسته دوم، صبر بر طاعت است؛ یعنى انسان در مقابل امتثال اوامر الهى صبور و بردبار باشد. حضرت امیر علیه‌السلام در این بخش خیلى صبر و تحمل کرد، به این معنا که رفته پشت سر آنها نماز خواند و گاهى هم در دستگاه آنها مى‌نشست و شب و روز با اینها روبه‌رو مى‌شد. امام حسن علیه‌السلام صلح کرد و این برایش چقدر سخت بود، شاید مرگ آسان‌تر و بهتر از این صبر بود، ولى ایشان موظف به صبر بودند.
معروف است که به مرحوم آخوند خراسانى گفتند که به این آقا که پول دادید به شما ارادتى ندارد، فرمود: این پول که در جیب من است شرط انفاق آن،ارادت به من نیست، بلکه پول بیت‌المال است و این هم بنده خداست، حالا به ما فحش بدهد یا براى ما صلوات بفرستد!
صبر بر طاعت، گاهى به مراحلى مى‌رسد که از صبر بر گرفتارى‌هاى دنیوى سخت‌تر است، امر به معروف و نهى از منکر گاهى به جایى مى‌رسد که حرج به وجود مى‌آورد و اجرایش شجاعت و جرأت مى‌خواهد، صبر مى‌خواهد.
منظور این است که گاهى انسان در مقام انجام وظیفه به یک اشکالاتى برمى‌خورد که صبر و تحمل مى‌خواهد. حالا یک واجبى مثل نماز خواندن که بالاخره خیلى مشکل نیست، ولى قیام عاشورا براى امام حسین علیه‌السلام یک امتحان الهى بوده که صبر عظیمى را مى‌طلبید.
مرحله سوم و بالاترین مرحله از صبر، صبر بر معصیت است که انسان در برابر حرام ایستادگى کند و بگوید چون حرام است من انجام نمى‌دهم. این حرام ممکن است مال باشد یا شهوات نفسانى، مقام و ریاست.
هر کسى از یک گوشه دنیا خوشش مى‌آید و تا انسان خودش را امتحان نکند، خیال مى‌کند که تهذیب شده است، ولى وقتى که مرحله عمل مى‌رسد، مى‌بیند که نمى‌تواند تحمل کند. بیشتر انسان‌ها در برابر فقر و گرفتارى طغیان نمى‌کنند، ولى وقتى خدا مقام، پول و صحت بدن بدهد، آن وقت خیلى مهم و سخت است که خودش را سالم بدارد. یکى از دوستان مى‌گفت: من خودم دیدم که وقتى طلبه‌اى، دست مرحوم آقاى بروجردى را بوسید، آن مرجع هم دست آن طلبه را بوسید. یا نقل است که طلبه‌اى آمد خدمت مرحوم آیة‌اللّه سیدمحمدتقى خوانسارى و گفت: آقا شما “ولاالضالین” را قرائت کنید! آن طلبه مى‌خواست بداند که آیا آقا درست تلفظ مى‌کند یا خیر!! آقا قرائت فرمودند، آن طلبه گفت: نشد. آقا دوباره تکرار کردند و تا سه مرتبه این عمل صورت گرفت! سرانجام آن طلبه گفت:حالا درست و صحیح شد!! آن مرجع عظیم‌الشأن فرمود: خدا توفیقت بدهد؛ مثلا دعا کرد که موفق باشید. اما حالا این‌که بگوید تو بچه طلبه هستى، چرا به من اعتراض مى‌کنى، نه این‌طور نیست. منظورم این است که انسان در مقام انجام وظیفه، کارهایش نباید دل بخواهى باشد. واقعا در بعضى از موقعیت‌ها صبر و تحمل خیلى سخت است که باید لطف خدا دستمان را بگیرد و حفظ کند. الهى لاتکلنى الى نفسى طرفة عین ابدا.
قرآن فرموده است: ان النفس لامارة بالسوء الا ما رحم ربى؛ یوسف/53، پناهنده شدن به خدا، یک تعارف نیست، بلکه انسان همیشه باید خودش را در پناه خدا قرار دهد.
انشاءاللّه همان‌طورى که صبر پیشه کرده و با زحمت مطالعه مى‌کنید و درس مى‌خوانید، باید به تقوا هم مجهز باشید و بدانید که اساس تحصیل و تقوا صبر و تحمل و تسلط بر نفس است.
خدایا! به حق محمد و‌‌آل‌محمد، عزیزانى را که مشغول خدمت به دین هستند، صحت، سلامت و عافیت مرحمت بفرما.
و السلام علیکم و روحمةاللّه و برکاته
http://www.ofoghhawzah.com/newspic/53342ahmadi%20miyaneji%20l.jpg
قال رسول اللّه صلى‌اللّه‌علیه‌وآله: الصبر ثلاثة صبر عند المصیبة و صبر على الطاعة و صبر عن المعصیة، کافى 2/92.
در این روایت رسول خدا صلى‌اللّه‌علیه‌وآله صبر را به سه دسته تقسیم کرده و فرمودند:
دسته اول، صبر بر مکروهات و مصائب است؛ چنان‌چه خدا در قرآن فرموده: و لنبلونکم بش، من الخوف و الجوع و نقص من الاموال و الانفس و الثمرات و بشر الصابرین؛ بقره/155، هر کسى در دنیا به نوعى مورد آزمایش و امتحان الهى قرار مى‌گیرد و کسى را نمى‌توان یافت که گرفتار نشود، بنابراین صبر در این مشکلات، مرحله اول صبر است.
دسته دوم، صبر بر طاعت است؛ یعنى انسان در مقابل امتثال اوامر الهى صبور و بردبار باشد. حضرت امیر علیه‌السلام در این بخش خیلى صبر و تحمل کرد، به این معنا که رفته پشت سر آنها نماز خواند و گاهى هم در دستگاه آنها مى‌نشست و شب و روز با اینها روبه‌رو مى‌شد. امام حسن علیه‌السلام صلح کرد و این برایش چقدر سخت بود، شاید مرگ آسان‌تر و بهتر از این صبر بود، ولى ایشان موظف به صبر بودند.
معروف است که به مرحوم آخوند خراسانى گفتند که به این آقا که پول دادید به شما ارادتى ندارد، فرمود: این پول که در جیب من است شرط انفاق آن،ارادت به من نیست، بلکه پول بیت‌المال است و این هم بنده خداست، حالا به ما فحش بدهد یا براى ما صلوات بفرستد!
صبر بر طاعت، گاهى به مراحلى مى‌رسد که از صبر بر گرفتارى‌هاى دنیوى سخت‌تر است، امر به معروف و نهى از منکر گاهى به جایى مى‌رسد که حرج به وجود مى‌آورد و اجرایش شجاعت و جرأت مى‌خواهد، صبر مى‌خواهد.
منظور این است که گاهى انسان در مقام انجام وظیفه به یک اشکالاتى برمى‌خورد که صبر و تحمل مى‌خواهد. حالا یک واجبى مثل نماز خواندن که بالاخره خیلى مشکل نیست، ولى قیام عاشورا براى امام حسین علیه‌السلام یک امتحان الهى بوده که صبر عظیمى را مى‌طلبید.
مرحله سوم و بالاترین مرحله از صبر، صبر بر معصیت است که انسان در برابر حرام ایستادگى کند و بگوید چون حرام است من انجام نمى‌دهم. این حرام ممکن است مال باشد یا شهوات نفسانى، مقام و ریاست.
هر کسى از یک گوشه دنیا خوشش مى‌آید و تا انسان خودش را امتحان نکند، خیال مى‌کند که تهذیب شده است، ولى وقتى که مرحله عمل مى‌رسد، مى‌بیند که نمى‌تواند تحمل کند. بیشتر انسان‌ها در برابر فقر و گرفتارى طغیان نمى‌کنند، ولى وقتى خدا مقام، پول و صحت بدن بدهد، آن وقت خیلى مهم و سخت است که خودش را سالم بدارد. یکى از دوستان مى‌گفت: من خودم دیدم که وقتى طلبه‌اى، دست مرحوم آقاى بروجردى را بوسید، آن مرجع هم دست آن طلبه را بوسید. یا نقل است که طلبه‌اى آمد خدمت مرحوم آیة‌اللّه سیدمحمدتقى خوانسارى و گفت: آقا شما “ولاالضالین” را قرائت کنید! آن طلبه مى‌خواست بداند که آیا آقا درست تلفظ مى‌کند یا خیر!! آقا قرائت فرمودند، آن طلبه گفت: نشد. آقا دوباره تکرار کردند و تا سه مرتبه این عمل صورت گرفت! سرانجام آن طلبه گفت:حالا درست و صحیح شد!! آن مرجع عظیم‌الشأن فرمود: خدا توفیقت بدهد؛ مثلا دعا کرد که موفق باشید. اما حالا این‌که بگوید تو بچه طلبه هستى، چرا به من اعتراض مى‌کنى، نه این‌طور نیست. منظورم این است که انسان در مقام انجام وظیفه، کارهایش نباید دل بخواهى باشد. واقعا در بعضى از موقعیت‌ها صبر و تحمل خیلى سخت است که باید لطف خدا دستمان را بگیرد و حفظ کند. الهى لاتکلنى الى نفسى طرفة عین ابدا.
قرآن فرموده است: ان النفس لامارة بالسوء الا ما رحم ربى؛ یوسف/53، پناهنده شدن به خدا، یک تعارف نیست، بلکه انسان همیشه باید خودش را در پناه خدا قرار دهد.
انشاءاللّه همان‌طورى که صبر پیشه کرده و با زحمت مطالعه مى‌کنید و درس مى‌خوانید، باید به تقوا هم مجهز باشید و بدانید که اساس تحصیل و تقوا صبر و تحمل و تسلط بر نفس است.
خدایا! به حق محمد و‌‌آل‌محمد، عزیزانى را که مشغول خدمت به دین هستند، صحت، سلامت و عافیت مرحمت بفرما.
و السلام علیکم و روحمةاللّه و برکاته