ماری مریم
23rd June 2012, 11:25 PM
http://www.aftabir.com/lifestyle/images/8b1452b95aa74b102dcf2e56932c25ab.jpg
وقتی حوصله جواب دادن به پیامک و تلفن را ندارد، حوصله خودش را هم ندارد چه برسد به تو، موقع خوردن ناهار اعصاب گپ زدن درباره سفت بودن یا نبودن لوبیای چشم بلبلی قورمه سبزی را ندارد، برایش فرق نمی کند پیاده تا خانه برود یا با ماشین، جانش را گذاشته کف دست و از همیشه ناقابل ترش می داند که بی هوا از خیابان رد می شود، حوصله هیچ حرف جدی را ندارد و حتی اگر به ش بگویی از کار بی کار شدی به پر قبایش هم بر نمی خورد و وقتی بیشترین صدایی که از گلویش خارج می شود منتسب به آه های سوزناکی است که گویا از اعماق دل به مخرج گلو هل داده می شوند... یعنی خیلی غم دارد. یعنی انقدر غمباد گرفته که دارد به مرز یکی بودن ِ بودن و نبودن می رسد.
یعنی اگر تو هم آه بکشی و از غم هایت بگویی، درجا افسرده می شود. جمله نخ نما شده «این نیز بگذرد» را هم باید فاکتور گرفت که به خون جگر بگذرد.
اینجور وقت ها فقط باید یکی دلش را شاد کند. راضی تر است آن لحظه که دلش دارد از درد می ترکد، یکی لبخند به لبش بیاورد به جای اینکه منقول و غیر منقول جملات فلسفی برایش ردیف شود و او نداند باید کجای دل وامانده اش از غم، این جمله ها را بگذارد. توی آن لحظه که دلش از تالاپ و تولوپ زندگی افتاده و از مطبخ قلب، فقط آه داغ بیرون می آید، یکی باید آب بریزد روی آتش مطبخ به جای دَم به دَم دادن.
دلش که شاد شد مثل این می ماند که شکم گرسنه اش سیر، قرض نداده اش ادا یا تن برهنه اش پوشانده شود... اینجوری خدا هم راضی تر است!
مهران مصفا
وقتی حوصله جواب دادن به پیامک و تلفن را ندارد، حوصله خودش را هم ندارد چه برسد به تو، موقع خوردن ناهار اعصاب گپ زدن درباره سفت بودن یا نبودن لوبیای چشم بلبلی قورمه سبزی را ندارد، برایش فرق نمی کند پیاده تا خانه برود یا با ماشین، جانش را گذاشته کف دست و از همیشه ناقابل ترش می داند که بی هوا از خیابان رد می شود، حوصله هیچ حرف جدی را ندارد و حتی اگر به ش بگویی از کار بی کار شدی به پر قبایش هم بر نمی خورد و وقتی بیشترین صدایی که از گلویش خارج می شود منتسب به آه های سوزناکی است که گویا از اعماق دل به مخرج گلو هل داده می شوند... یعنی خیلی غم دارد. یعنی انقدر غمباد گرفته که دارد به مرز یکی بودن ِ بودن و نبودن می رسد.
یعنی اگر تو هم آه بکشی و از غم هایت بگویی، درجا افسرده می شود. جمله نخ نما شده «این نیز بگذرد» را هم باید فاکتور گرفت که به خون جگر بگذرد.
اینجور وقت ها فقط باید یکی دلش را شاد کند. راضی تر است آن لحظه که دلش دارد از درد می ترکد، یکی لبخند به لبش بیاورد به جای اینکه منقول و غیر منقول جملات فلسفی برایش ردیف شود و او نداند باید کجای دل وامانده اش از غم، این جمله ها را بگذارد. توی آن لحظه که دلش از تالاپ و تولوپ زندگی افتاده و از مطبخ قلب، فقط آه داغ بیرون می آید، یکی باید آب بریزد روی آتش مطبخ به جای دَم به دَم دادن.
دلش که شاد شد مثل این می ماند که شکم گرسنه اش سیر، قرض نداده اش ادا یا تن برهنه اش پوشانده شود... اینجوری خدا هم راضی تر است!
مهران مصفا