نارون1
15th June 2012, 12:28 PM
[نیوساینتیست- پژوهشکده علوم شناختی:]
پزشک جراح پوست برآمده بر روی سر نوزاد را بلند می کند، و با به کارگیری یک چاقوی جراحی حرارتی رشته های بافتی که پوست و جمجمه را به هم پیوند می زند قطع می نماید. "آنها [نوزادان] در این مرحله ذخیره زیادی ندارند، بنا بر این هر اندازه که بتوانی باید مانع از هدر رفتن خون شوی ..."
بیمار نوزادی شش ماهه است، اما فقط قسمت بالای سرش، که با ماده ضد عفونی یدی بتادین به رنگ زنگاره ای است، از زیر قنداق پرده ی جراحی سبز رنگ دیده می شود. شکل سر او، حتی به دید ناکارشناسی من، عجیب است، خارج شده از شکل و باریک تر از معمول.
بوی سوختگی گوشت در نتیجه استفاده از چاقوی حرارتی – یاد آور بوی سوختگی مو – تنها یکی از همه اولین هایی بود که در صبح یک دوشنبه اخیر در بیمارستان بزرگ اورموند استریت با آنها روبرو شدم. من شاهد بودم که با استفاده از یک قیچی جراحی جمجمه کودک باز شد، و صدای خفیف شکستگی را شنیدم، صدایی مانند گاز زدن به یک قطعه شکلات ضخیم. و من مغز یک انسان زنده را مشاهده کردم، به معنای راستین کلمه "زنده."
کودکی که زیر ملافه جراحی است با نام ویگو خوانده می شود – "ما یک آراگون [شخصیت یک کتاب داستان] اینجا داریم" و او مبتلا به ساگیتال کرینیوسینوتوسیس می باشد. این وضعیتی است که در آن صفحه های جمجمجه [نوزاد زودهنگام] به هم جوش خورده اند.
استخوان های یک نوزاد تازه به دنیا آمده قرار است نرم و انعطاف پذیر باشد، و با فاصله ای میان صفحه های استخوانی، تا این که به آسانی بسط یافته و برای مغز در حال رشد جا باز نماید. اما، تقریبا یک در هر 2000 مورد، این استخوان ها در کودکان جوش می خورند. اگر این مشکل برطرف نشود، نتایج فشار بی وقفه ناشی از یک مغز بالنده می تواند وخیم باشد – از بدشکلی های زیبایی شناسانه گرفته تا مشکلات دیداری و نارسایی های ذهنی. در مورد کودکی با وضعیتی در بخش [بیمارستان] به من گفته شد که چشمانش از حدقه بیرون زده بودند و مجبور شدند آنها را سر جایشان برگردانند. در برخی موردها، این وضعیت می تواند زندگی نوزاد را به خطر اندازد.
لازمه ی رفع این مشکل در گذشته باز کردن گوش تا گوش جمجمه بود – عمل جراحی پیچیده و یک روزه ای که به انتقال خون و یک دوره نقاهت دراز-مدت نیاز داشت. اما، دیگر لازم نیست. در فرایندی که توسط اوواسه جیلانی، یک جراح اعصاب در بیمارستان بزرگ اورموند استریت ابداع گردید، مشکل ویگو می تواند در عرض 90 دقیقه و با یک سیستم فنر فلزی بر طرف گردد (تصویر پرتو ایکس را ببینید). علاوه بر من و عکاس ما [مجله نیوساینتیست] دیگر میهمانان حاضر در اتاق جراحی عبارتند از یک جراح استرالیایی که در حال آموختن این فرایند است، و یک دانشجوی پزشکی.
پزشک جراح پوست برآمده بر روی سر نوزاد را بلند می کند، و با به کارگیری یک چاقوی جراحی حرارتی رشته های بافتی که پوست و جمجمه را به هم پیوند می زند قطع می نماید. "آنها [نوزادان] در این مرحله ذخیره زیادی ندارند، بنا بر این هر اندازه که بتوانی باید مانع از هدر رفتن خون شوی ..."
بیمار نوزادی شش ماهه است، اما فقط قسمت بالای سرش، که با ماده ضد عفونی یدی بتادین به رنگ زنگاره ای است، از زیر قنداق پرده ی جراحی سبز رنگ دیده می شود. شکل سر او، حتی به دید ناکارشناسی من، عجیب است، خارج شده از شکل و باریک تر از معمول.
بوی سوختگی گوشت در نتیجه استفاده از چاقوی حرارتی – یاد آور بوی سوختگی مو – تنها یکی از همه اولین هایی بود که در صبح یک دوشنبه اخیر در بیمارستان بزرگ اورموند استریت با آنها روبرو شدم. من شاهد بودم که با استفاده از یک قیچی جراحی جمجمه کودک باز شد، و صدای خفیف شکستگی را شنیدم، صدایی مانند گاز زدن به یک قطعه شکلات ضخیم. و من مغز یک انسان زنده را مشاهده کردم، به معنای راستین کلمه "زنده."
کودکی که زیر ملافه جراحی است با نام ویگو خوانده می شود – "ما یک آراگون [شخصیت یک کتاب داستان] اینجا داریم" و او مبتلا به ساگیتال کرینیوسینوتوسیس می باشد. این وضعیتی است که در آن صفحه های جمجمجه [نوزاد زودهنگام] به هم جوش خورده اند.
استخوان های یک نوزاد تازه به دنیا آمده قرار است نرم و انعطاف پذیر باشد، و با فاصله ای میان صفحه های استخوانی، تا این که به آسانی بسط یافته و برای مغز در حال رشد جا باز نماید. اما، تقریبا یک در هر 2000 مورد، این استخوان ها در کودکان جوش می خورند. اگر این مشکل برطرف نشود، نتایج فشار بی وقفه ناشی از یک مغز بالنده می تواند وخیم باشد – از بدشکلی های زیبایی شناسانه گرفته تا مشکلات دیداری و نارسایی های ذهنی. در مورد کودکی با وضعیتی در بخش [بیمارستان] به من گفته شد که چشمانش از حدقه بیرون زده بودند و مجبور شدند آنها را سر جایشان برگردانند. در برخی موردها، این وضعیت می تواند زندگی نوزاد را به خطر اندازد.
لازمه ی رفع این مشکل در گذشته باز کردن گوش تا گوش جمجمه بود – عمل جراحی پیچیده و یک روزه ای که به انتقال خون و یک دوره نقاهت دراز-مدت نیاز داشت. اما، دیگر لازم نیست. در فرایندی که توسط اوواسه جیلانی، یک جراح اعصاب در بیمارستان بزرگ اورموند استریت ابداع گردید، مشکل ویگو می تواند در عرض 90 دقیقه و با یک سیستم فنر فلزی بر طرف گردد (تصویر پرتو ایکس را ببینید). علاوه بر من و عکاس ما [مجله نیوساینتیست] دیگر میهمانان حاضر در اتاق جراحی عبارتند از یک جراح استرالیایی که در حال آموختن این فرایند است، و یک دانشجوی پزشکی.