نارون1
7th June 2012, 06:23 PM
[نیویورک تایمز - پژوهشکده علوم شناختی:] ویلیام مولر هنگامی که در نوامبر 2008 فقط 6 سال داشت در یک کلاس مطالعه در دبستان دچار حمله صرعی شد. برای حدود 20 ثانیه، او در مکانش بی حرکت شد، گویی که کسی یک دگمه توقف موقت (پاز) را فشار داده بود. او نمی توانست به آموزگارش پاسخی دهد.
این حالت به عنوان حمله صرعی غایبی شناخته می شود، و ویلیام، اکنون 10 ساله که به همراه خانواده اش در بروکلین [نیویورک] زندگی می کند، در طول چند سال بعد از یک یا دو حمله در روز به حالت حمله های دایمی رسید. همه آنها غایبی نبودند؛ دیگر حمله ها تونیک-کلونیک های دهشتناک بود، که به عنوان بدهای بزرگ (گریت مالز) نیز شناخته می شود و در طول آن ویلیام هشیاری خود را از دست می داد و دچار تشنج می گردید.
این حمله ها اغلب در هنگامی رخ می داد که او مشغول غذا خوردن بود. با چوب شدن بدنش، ویلیام غذایش را می ریخت و چشمانش در درون حدقه هایش بر می گشت. اگر در حال ایستادن دچار حمله می شد، او ناگهان به زمین می افتاد – این می توانست در یک راهرو باشد، در مقابل ورودی گاراژ منزل، یا در راه پله ها.
الیسا مولر، مادرش، یک پرستار کودکان، گفت: "شنیدن آن صدای تالاپ برای هر مادری ترسناکترین چیز است، و هر هنگام که او سرش را به جایی می زد، وضعیت را بدتر و بدتر می کرد."
ویلیام جزء آن یک-سوم بیماران صرعی است که داروهای ضد حمله صرعی بر آنها تاثیری نداشته و یا تاثیر اندکی دارد. اکنون او و دیگر مبتلایان به صرع سرکش (مقاوم) از آخرین دستاورد درمانی پژوهش های تازه در زمینه چگونگی آسیب رسانی صرع به مغز سود می برند که آماس/التهاب را هدف می گیرد.
اوریین دوینسکی، مدیر مرکز صرع همه جانبه در مرکز پزشکی لنگون در دانشگاه نیویورک و پزشک معالج ویلیام، اظهار داشت: "بسیاری از ما نظریه می دهیم که این دو به هم بستگی دارند – آماس سبب بروز حمله صرعی می شود، و حمله صرعی سبب آماس می گردد. در طول زمان هر دوی آنها ممکن است از یکدیگر تغذیه کنند."
در سطح جهان حدود 50 میلیون نفر، شامل بیش از 7/2 میلیون نفر در ایالات متحده، با شکلی از صرع دست و پنجه نرم می کنند. نیمی از همه بیماران کودکان هستند. بیماری صرع می تواند از جراحت های مغزی نتیجه شود، اما در بیشتر موردها دلیل بیماری ناشناخته بوده و ممکن است ژنتیک باشد. صرع سرکش، نوع سخت درمان آن، و داروهایی که پزشکان برای درمان آن استفاده می کنند می تواند سبب بروز مشکل هایی در یادگیری، حافظه و رفتار شود
این حالت به عنوان حمله صرعی غایبی شناخته می شود، و ویلیام، اکنون 10 ساله که به همراه خانواده اش در بروکلین [نیویورک] زندگی می کند، در طول چند سال بعد از یک یا دو حمله در روز به حالت حمله های دایمی رسید. همه آنها غایبی نبودند؛ دیگر حمله ها تونیک-کلونیک های دهشتناک بود، که به عنوان بدهای بزرگ (گریت مالز) نیز شناخته می شود و در طول آن ویلیام هشیاری خود را از دست می داد و دچار تشنج می گردید.
این حمله ها اغلب در هنگامی رخ می داد که او مشغول غذا خوردن بود. با چوب شدن بدنش، ویلیام غذایش را می ریخت و چشمانش در درون حدقه هایش بر می گشت. اگر در حال ایستادن دچار حمله می شد، او ناگهان به زمین می افتاد – این می توانست در یک راهرو باشد، در مقابل ورودی گاراژ منزل، یا در راه پله ها.
الیسا مولر، مادرش، یک پرستار کودکان، گفت: "شنیدن آن صدای تالاپ برای هر مادری ترسناکترین چیز است، و هر هنگام که او سرش را به جایی می زد، وضعیت را بدتر و بدتر می کرد."
ویلیام جزء آن یک-سوم بیماران صرعی است که داروهای ضد حمله صرعی بر آنها تاثیری نداشته و یا تاثیر اندکی دارد. اکنون او و دیگر مبتلایان به صرع سرکش (مقاوم) از آخرین دستاورد درمانی پژوهش های تازه در زمینه چگونگی آسیب رسانی صرع به مغز سود می برند که آماس/التهاب را هدف می گیرد.
اوریین دوینسکی، مدیر مرکز صرع همه جانبه در مرکز پزشکی لنگون در دانشگاه نیویورک و پزشک معالج ویلیام، اظهار داشت: "بسیاری از ما نظریه می دهیم که این دو به هم بستگی دارند – آماس سبب بروز حمله صرعی می شود، و حمله صرعی سبب آماس می گردد. در طول زمان هر دوی آنها ممکن است از یکدیگر تغذیه کنند."
در سطح جهان حدود 50 میلیون نفر، شامل بیش از 7/2 میلیون نفر در ایالات متحده، با شکلی از صرع دست و پنجه نرم می کنند. نیمی از همه بیماران کودکان هستند. بیماری صرع می تواند از جراحت های مغزی نتیجه شود، اما در بیشتر موردها دلیل بیماری ناشناخته بوده و ممکن است ژنتیک باشد. صرع سرکش، نوع سخت درمان آن، و داروهایی که پزشکان برای درمان آن استفاده می کنند می تواند سبب بروز مشکل هایی در یادگیری، حافظه و رفتار شود