نارون1
9th April 2012, 01:57 PM
كودكانی كه در سنین مدرسه هستند و از ابتدای حیات، تحت تربیت مادران خود قرار داشتند، مغزهایی با هیپوكامپ بزرگ‌تر دارند. هیپوكامپ یك بخش مهم مغز برای یادگیری، حافظه و پاسخ به استرس است. تحقیق جدیدی كه توسط متخصصان اطفال و دانشمندان اعصاب در دانشكده پزشكی واشنگتن در سنت‌لوییس انجام شده است، اولین تحقیقی است كه نشان داده این تغییرات در این بخش حیاتی مغز كودكان، به پرورش مادران ارتباط دارد.
دكتر «جوآن لوبای» كه این تحقیق به سرپرستی وی انجام شده است، در این‌باره می‌گوید: «این پژوهش ثابت می‌كند كه تربیت والدین از چه اهمیتی برخوردار است. من فكر می‌كنم كه ما باید توجه بیشتری به تربیت و پرورش والدین داشته باشیم و باید آنچه را كه یك جامعه برای دستیابی سریع‌تر به این مهارت لازم دارد، فراهم كنیم چون تاثیر تربیت بر تكامل آینده فرد بسیار حایز اهمیت است.» در این تحقیق از تصویربرداری مغزی كودكان سنین هفت تا 10 سال استفاده شد كه این كودكان از شركت‌كنندگان پژوهش قبلی «افسردگی در سنین پیش‌دبستانی» دكتر «لوبای» و همكارانش بودند. این پژوهش از یك دهه قبل آغاز شده بود.
در آن بررسی از كودكان سه تا شش ساله‌ای استفاده شد كه علایم افسردگی داشتند یا دچار علایم سایر اختلالات روانی یا اختلال در سلامت مغزی بودند ولی هیچ مشكل شناخته‌شده روانی نداشتند. به عنوان یك بخش از تحقیق اولیه، كودكان به دقت مشاهده و ارزیابی و از مغز آنها نوارهای ویدیویی تهیه می‌شد.
در اغلب موارد، مادر كودك به عنوان والد، پرسشنامه را تكمیل می‌كرد و از كودك درخواست می‌شد كه منتظر باشد تا یك هدیه جذاب را به دست آورد. در ادامه این مساله كه چگونه والدین می‌توانستند از نظر تربیتی این كودك را در چنین وضعیت استرس‌زایی پرورش دهند، ارزیابی می‌شد.
محققان در این تحقیق، اسكن مغزی 92 كودك را كه دارای علایم افسردگی بودند یا از زمان پیش‌دبستانی دارای بیماری ذهنی بودند، بررسی كردند. اسكن‌ها نشان دادكودكان بدون علایم افسردگی كه تحت تربیت والدین خود قرار داشتند، نسبت به كسانی كه تحت تربیت مادر خود قرار نداشتند، تقریبا 10 درصد هیپوكامپ بزرگ‌تری داشتند.
دكتر «لوبای» می‌گوید: «ما توانستیم ارتباط محكمی بین تربیت مادرانه و اندازه هیپوكامپ در اطفال سالم پیدا كنیم.» وقتی كه بدن با استرس مواجه می‌شود، مغز، سیستم عصبی اتونوم را فعال می‌كند كه یك سیستم غیرارادی عصبی است و آزادسازی هورمون‌های استرس را كنترل می‌كند. این هورمون‌ها به ما كمك می‌كنند تا با استرس با افزایش ضربان قلب و حمایت از بدن، تطبیق پیدا كنیم. هیپوكامپ اصلی‌ترین ساختمانی است كه در پاسخ‌های استرسی نقش دارد.
این عضو، نقشی مهم در یادگیری و حافظه دارد و تصور می‌شود حجم بزرگ‌تر آن، نقش مهمی در آموزش كودك در مدرسه ایفا می‌كند. تحقیقات قبلی كه روی حیوانات انجام شده بود، نشان می‌داد كه تربیت توسط مادر می‌تواند روی تكامل مغز اثر داشته باشد و بسیاری از پژوهش‌هایی كه روی مغز كودكان (انسان) انجام شد، نشان‌دهنده این است كه رشد كودك در یك محیط مناسب پرورشی، روی پیشرفت تحصیلی و سلامت ذهنی او موثر است، اما تاكنون مدرك مستدلی كه وجود ارتباط بین پرورش والدین و تغییرات آناتومی مغز در كودكان را نشان دهد، ارایه نشده بود.
منبع: روزنامه شرق
دكتر «جوآن لوبای» كه این تحقیق به سرپرستی وی انجام شده است، در این‌باره می‌گوید: «این پژوهش ثابت می‌كند كه تربیت والدین از چه اهمیتی برخوردار است. من فكر می‌كنم كه ما باید توجه بیشتری به تربیت و پرورش والدین داشته باشیم و باید آنچه را كه یك جامعه برای دستیابی سریع‌تر به این مهارت لازم دارد، فراهم كنیم چون تاثیر تربیت بر تكامل آینده فرد بسیار حایز اهمیت است.» در این تحقیق از تصویربرداری مغزی كودكان سنین هفت تا 10 سال استفاده شد كه این كودكان از شركت‌كنندگان پژوهش قبلی «افسردگی در سنین پیش‌دبستانی» دكتر «لوبای» و همكارانش بودند. این پژوهش از یك دهه قبل آغاز شده بود.
در آن بررسی از كودكان سه تا شش ساله‌ای استفاده شد كه علایم افسردگی داشتند یا دچار علایم سایر اختلالات روانی یا اختلال در سلامت مغزی بودند ولی هیچ مشكل شناخته‌شده روانی نداشتند. به عنوان یك بخش از تحقیق اولیه، كودكان به دقت مشاهده و ارزیابی و از مغز آنها نوارهای ویدیویی تهیه می‌شد.
در اغلب موارد، مادر كودك به عنوان والد، پرسشنامه را تكمیل می‌كرد و از كودك درخواست می‌شد كه منتظر باشد تا یك هدیه جذاب را به دست آورد. در ادامه این مساله كه چگونه والدین می‌توانستند از نظر تربیتی این كودك را در چنین وضعیت استرس‌زایی پرورش دهند، ارزیابی می‌شد.
محققان در این تحقیق، اسكن مغزی 92 كودك را كه دارای علایم افسردگی بودند یا از زمان پیش‌دبستانی دارای بیماری ذهنی بودند، بررسی كردند. اسكن‌ها نشان دادكودكان بدون علایم افسردگی كه تحت تربیت والدین خود قرار داشتند، نسبت به كسانی كه تحت تربیت مادر خود قرار نداشتند، تقریبا 10 درصد هیپوكامپ بزرگ‌تری داشتند.
دكتر «لوبای» می‌گوید: «ما توانستیم ارتباط محكمی بین تربیت مادرانه و اندازه هیپوكامپ در اطفال سالم پیدا كنیم.» وقتی كه بدن با استرس مواجه می‌شود، مغز، سیستم عصبی اتونوم را فعال می‌كند كه یك سیستم غیرارادی عصبی است و آزادسازی هورمون‌های استرس را كنترل می‌كند. این هورمون‌ها به ما كمك می‌كنند تا با استرس با افزایش ضربان قلب و حمایت از بدن، تطبیق پیدا كنیم. هیپوكامپ اصلی‌ترین ساختمانی است كه در پاسخ‌های استرسی نقش دارد.
این عضو، نقشی مهم در یادگیری و حافظه دارد و تصور می‌شود حجم بزرگ‌تر آن، نقش مهمی در آموزش كودك در مدرسه ایفا می‌كند. تحقیقات قبلی كه روی حیوانات انجام شده بود، نشان می‌داد كه تربیت توسط مادر می‌تواند روی تكامل مغز اثر داشته باشد و بسیاری از پژوهش‌هایی كه روی مغز كودكان (انسان) انجام شد، نشان‌دهنده این است كه رشد كودك در یك محیط مناسب پرورشی، روی پیشرفت تحصیلی و سلامت ذهنی او موثر است، اما تاكنون مدرك مستدلی كه وجود ارتباط بین پرورش والدین و تغییرات آناتومی مغز در كودكان را نشان دهد، ارایه نشده بود.
منبع: روزنامه شرق