ramazan2020
7th April 2012, 08:11 AM
الف- از لحاظ قابلیت هضم و تجزیه پذیری شكمبه ای ، تفاله ی سیلو شده بهتر از انواع تر و یا خشك شده است.
یكی از كاربردهای روش تعیین تجزیه پذیری شكمبه ای مواد خوراكی ، پی بردن به میزان ضریب انباشتگی آنها در شكمبه است ( ضریب انباشتگی بامصرف خوراك رابطه ی عكس دارد ) . با توجه به این نكته كه در اوایل شیردهی ، میزان مصرف خوراك كم میشود، باید به دنبال استراتژیهایی برای افزایش مصرف مواد خوراكی در دام است. یكی از این استراتژیها ، استفاده از مواد خوراكی با ضریب انباشتگی پایینی می باشد ، بنابراین مصرف آنها بیشتر می شود . تفاله ی سیلو شده نسبت به سایر تفاله ها ( نوع تر و خشك ) ضریب انباشتگی پایین تری داشته وبنابراین می توان از آن در اوایل شیردهی به نحو مطلوبی استفاده نمود . علاوه بر این افزودن اوره به سیلو منجر به تامین هر چه بهتر احتیاجات ازتی میكروارگانیسم های شكبمه شده كه در نتیجه آن ، تجزیه پذیری ماده خشك تفاله در شكمبه افزایش می یابد كه مصرف بیشتر خوراك و در نتیجه افزایش تولید را به همراه خواهد داشت .
ب- از لحاظ نسبت پروتئین عبوری قابل هضم (Digestible Undegradable protein) تفاله خشك شده قابل مقایسه با كنجاله سویا است .
از آنجا كه احتیاجات پروتئینی دامهای پر تولید فقط توسط پروتئین میكروبی سنتز شده در شكمبه تعیین نمی شود ، لذا بایست در تغذیه ی این دامها از مواد خوراكی دارای پروتئین غیر قابل تجزیه در شكبمه و قابل هضم در روده (DUP) استفاده كرد . در این راستا پروفیل اسید آمینه ای پروتئین خوراك نیز حائز اهمیت می باشد .
تفاله ی ماء الشعیر سازی از لحاظ دارا بودن برخی اسیدهای آمینه ، قابل مقایسه با كنجاله سویا می باشد . برای مثال ، میزان اسید آمینه ی متیونین به عنوان درصدی از پروتئین خام خوراك در مورد تفاله خشك ، بالاتر از میزان آن در كنجاله سویا است و با توجه به اینكه اسید آمینه ی متیونین اولین اسید آمینه ی محدود كننده تولید شیرمی باشد ، لذا استفاده از تفاله یماء الشعیرسازی درجیره دامهای پر تولید می تواند جالب توجه باشد .
ج- از لحاظ اقتصادی نیز قیمت تمام شده هر واحد ماده ی خشك تفاله ی ماء الشعیر نسبت به كنجاله سویا ، پایین تر و مقرون به صرفه تر می باشد .
منبع:http://damparvaranejavan.blogspot.com (http://damparvaranejavan.blogspot.com/)
یكی از كاربردهای روش تعیین تجزیه پذیری شكمبه ای مواد خوراكی ، پی بردن به میزان ضریب انباشتگی آنها در شكمبه است ( ضریب انباشتگی بامصرف خوراك رابطه ی عكس دارد ) . با توجه به این نكته كه در اوایل شیردهی ، میزان مصرف خوراك كم میشود، باید به دنبال استراتژیهایی برای افزایش مصرف مواد خوراكی در دام است. یكی از این استراتژیها ، استفاده از مواد خوراكی با ضریب انباشتگی پایینی می باشد ، بنابراین مصرف آنها بیشتر می شود . تفاله ی سیلو شده نسبت به سایر تفاله ها ( نوع تر و خشك ) ضریب انباشتگی پایین تری داشته وبنابراین می توان از آن در اوایل شیردهی به نحو مطلوبی استفاده نمود . علاوه بر این افزودن اوره به سیلو منجر به تامین هر چه بهتر احتیاجات ازتی میكروارگانیسم های شكبمه شده كه در نتیجه آن ، تجزیه پذیری ماده خشك تفاله در شكمبه افزایش می یابد كه مصرف بیشتر خوراك و در نتیجه افزایش تولید را به همراه خواهد داشت .
ب- از لحاظ نسبت پروتئین عبوری قابل هضم (Digestible Undegradable protein) تفاله خشك شده قابل مقایسه با كنجاله سویا است .
از آنجا كه احتیاجات پروتئینی دامهای پر تولید فقط توسط پروتئین میكروبی سنتز شده در شكمبه تعیین نمی شود ، لذا بایست در تغذیه ی این دامها از مواد خوراكی دارای پروتئین غیر قابل تجزیه در شكبمه و قابل هضم در روده (DUP) استفاده كرد . در این راستا پروفیل اسید آمینه ای پروتئین خوراك نیز حائز اهمیت می باشد .
تفاله ی ماء الشعیر سازی از لحاظ دارا بودن برخی اسیدهای آمینه ، قابل مقایسه با كنجاله سویا می باشد . برای مثال ، میزان اسید آمینه ی متیونین به عنوان درصدی از پروتئین خام خوراك در مورد تفاله خشك ، بالاتر از میزان آن در كنجاله سویا است و با توجه به اینكه اسید آمینه ی متیونین اولین اسید آمینه ی محدود كننده تولید شیرمی باشد ، لذا استفاده از تفاله یماء الشعیرسازی درجیره دامهای پر تولید می تواند جالب توجه باشد .
ج- از لحاظ اقتصادی نیز قیمت تمام شده هر واحد ماده ی خشك تفاله ی ماء الشعیر نسبت به كنجاله سویا ، پایین تر و مقرون به صرفه تر می باشد .
منبع:http://damparvaranejavan.blogspot.com (http://damparvaranejavan.blogspot.com/)