....

[تووت فرنگی]

چشمهایم را کور می کــنم،

گوشهایم را کر می کنم،
پاهایــم را می شکنم،
انگشتانم را بند بند می برّم،
سینه ام را می شکافم،
قلبم را می کُشم،
حتّـــی زبانم را می بّرم،
و لبم را می دوزم،
امّا قلمم را به بیگانه نمی دهــم!

«دکتر علی شریعـتی»

[BaAaroOoN]

سلام
این شعرت منو یاد شعر"لال شوم کور شوم کر شوم میندازه...!!!!!![nishkhand]شعرت قشنگه.....[tashvigh]
لیک محال است ....."

[vahidith]

... هر کسی را ، هر قبیله ای را توتمی است ، توتم من ، توتم قبیله من قلم است .

قلم زبان خدا است ، قلم امانت آدم است ، قلم ودیعه عشق است ، هر کسی را توتمی است ،
و قلم توتم من است .
دکتر علی شریعتی

[salma1]

چه دشوار شده است دم زدن !!
در اینجا که هر درختی مرا قامت تفنگیست .

و .....

" صدای هر گامی غم

"غم"

[Sa.n]

سلام نیلوفر جان


خیلی خیلی شعر با معنایی ببود
سپاس گذار

[arash2012]

اینجا بلاد کفر است که که عشق را می فروشند و چه بازاری دارد...
د.ش

[mohsen_s20]

«ای آزادی،

تو را دوست دارم، به تو نیازمندم، به تو عشق می‌ورزم، بی‌تو زندگی دشواراست، بی‌تو من هم نیستم؛ هستم، اما من نیستم؛ یک موجودی خواهم بود توخالی، پوک، سرگردان، بی امید، سرد، تلخ، بیزار، بدبین، کینه دار، عقده‌دار، بیتاب، بی روح، بی‌دل، بی روشنی، بی شیرینی، بی‌انتظار، بیهوده، منی بی تو یعنی هیچ!... ای آزادی، من از ستم بیزارم، از بند بیزارم، از زنجیر بیزارم، از زندان بیزارم، از حکومت بیزارم، از باید بیزارم، از هر چه و هر که تو را در بند می‌کشد بیزارم. ای آزادی، چه زندان‌ها برایت کشیده ام! و چه زندان‌ها خواهم کشید و چه شکنجه‌ها تحمل کرده‌ام و چه شکنجه‌ها تحمل خواهم کرد. اما خود را به استبداد نخواهم فروخت، من پرورده ی آزادی ام، استادم علی است، مرد بی‌بیم و بی‌ضعف و پر صبر، و پیشوایم مصدق، مرد آزاد، مرد، که هفتاد سال برای آزادی نالید. من هرچه کنند، جز در هوای تو دم نخواهم زد. اما، من به دانستن از تو نیازمندم، دریغ مکن، بگو هر لحظه کجایی چه می‌کنی؟ نا بدانم آن لحظه کجا باشم، چه کنم؟...»