fantastic girl2
26th March 2012, 04:21 PM
http://www.narenji.ir/sites/default/files/articleimage/63/12/carbonsolarcell_narenji_ir.jpg?1332602226
شرکت های زیادی درمسير طراحی و بهینه سازی محصولات خورشیدی خود در سراسر جهان در حال رقابت هستند تا بتوانند سبزترين انرژی را با آسانترين روش ممکن در اختيار انسان قرار دهند. بخش وسيعی از اين میدان رقابت به تکنولوژی ساخت پنجره های خورشيدی که بتوانند نقش پنل ها را ایفا کنند اختصاص داده شده است.
در ساخت پنل های خورشیدی فعلی، استفاده از لایه های نیمه هادی سیلیکون مرسوم است. دکتر Mark missett از دانشگاه Flinders ايده استفاده از لوله های باریک نانو کربنی به عنوان جايگزين نیمه هادی سیلیکون در ساخت پنجره های شفاف خورشیدی را در پروژه مقطع دکتری خود بررسی کرده است.
در اين طرح دو لایه شيشه ای رسانای جريان برق به فاصله 60 میکرو متر از يکديگر قرار می گیرند و فاصله مابين آنها با لوله های نانو کربنی با ضخامت 100 تا 200 نانو متر پر می شود. این مجموعه یک سلول خورشیدی را تشکیل می دهد.
از ويژگی های عمده این مجموعه آن است که شفاف است و از آن می توان به عنوان شیشه پنجره در سازه ها استفاده کرد. زمانیکه نور خورشيد به اين سلول می تابد الکترونها به لايه کربنی راه می يابند و می توانند فرايند ذخیره و تبدیل شدن به انرژی الکتریکی را طی کنند. با این حساب پنجره های خانه همگی مکان هایی بلقوه برای تولید انرژی به حساب می آیند.
این پروژه فعلا در حد یک طرح ارائه شده و هنوز در فضای خارج از آزمایشگاه مورد بررسی قرار نگرفته است. سازنده آن عقیده دارد که هنوز باید روی شفافيت و راندامان کاری آن در فضای خارج از آزمایشگاه کار شود. چرا که فعلا میزان بازدهی این فناوری ۱ درصد است و برای افزایش آن نیاز به کارهای بیشتری است.
شرکت های زیادی درمسير طراحی و بهینه سازی محصولات خورشیدی خود در سراسر جهان در حال رقابت هستند تا بتوانند سبزترين انرژی را با آسانترين روش ممکن در اختيار انسان قرار دهند. بخش وسيعی از اين میدان رقابت به تکنولوژی ساخت پنجره های خورشيدی که بتوانند نقش پنل ها را ایفا کنند اختصاص داده شده است.
در ساخت پنل های خورشیدی فعلی، استفاده از لایه های نیمه هادی سیلیکون مرسوم است. دکتر Mark missett از دانشگاه Flinders ايده استفاده از لوله های باریک نانو کربنی به عنوان جايگزين نیمه هادی سیلیکون در ساخت پنجره های شفاف خورشیدی را در پروژه مقطع دکتری خود بررسی کرده است.
در اين طرح دو لایه شيشه ای رسانای جريان برق به فاصله 60 میکرو متر از يکديگر قرار می گیرند و فاصله مابين آنها با لوله های نانو کربنی با ضخامت 100 تا 200 نانو متر پر می شود. این مجموعه یک سلول خورشیدی را تشکیل می دهد.
از ويژگی های عمده این مجموعه آن است که شفاف است و از آن می توان به عنوان شیشه پنجره در سازه ها استفاده کرد. زمانیکه نور خورشيد به اين سلول می تابد الکترونها به لايه کربنی راه می يابند و می توانند فرايند ذخیره و تبدیل شدن به انرژی الکتریکی را طی کنند. با این حساب پنجره های خانه همگی مکان هایی بلقوه برای تولید انرژی به حساب می آیند.
این پروژه فعلا در حد یک طرح ارائه شده و هنوز در فضای خارج از آزمایشگاه مورد بررسی قرار نگرفته است. سازنده آن عقیده دارد که هنوز باید روی شفافيت و راندامان کاری آن در فضای خارج از آزمایشگاه کار شود. چرا که فعلا میزان بازدهی این فناوری ۱ درصد است و برای افزایش آن نیاز به کارهای بیشتری است.