Aysajoon
1st March 2012, 08:13 PM
میوه هایی که دارای فیبر هستند ، خواص بسیاری دارند مثلا : باعث لاغری و کاهش وزن می شوند ، آیا می دانید چه میوه هایی فیبر دارند ؟
فیبر غذایی به بخشی از گیاهان اطلاق می‌شود كه توسط آنزیم‌های دستگاه گوارش قابل هضم نبوده ، اما دارای عملكردهای فیزیولوژی مفید در دستگاه گوارش و كاهش خطر بروز برخی بیماری‌ها هستند .
این گروه از مواد غذایی در كربوهیدرات‌های غیر قابل هضم طبقه‌بندی می‌شوند و دارای انحلال پذیری متفاوتی هستند .
فیبرهای با محلولیت كمتر شامل سلولز ، همی سلولز و لیگنین هستند.
سلولز و همی سلولز در دانه غلات كامل (به‌همراه سبوس) ، سبزیجاتی مثل هویج ، كرفس ، بروكلی و گندم كامل یافت می‌شود و نقش عمده آنها افزایش ظرفیت نگهداری آب و در نهایت افزایش حجم مدفوع است .
لیگنین فیبر چوبی است كه در ساقه و دانه میوه‌جات و سبزیجات و در لایه سبوس غلات یافت می‌شود و با عمل تخمیر توسط باكتری‌های مفید روده تولید اسیدهای چرب كوتاه زنجیر می‌كند و سرانجام باعث كاهش خطر تشكیل تومور می‌شود.
فیبرهای با محلولیت بیشتر مانند صمغ‌ها و پكتین اعمال متنوعی دارند.
صمغ‌ها در جو ، جودوسر و به‌طور كلی حبوبات یافت می‌شوند و سبب تشكیل ژل شده و به فعالیت دستگاه گوارش كمك می‌كند.
این فیبرها در فرآیند‌های غذایی مثل بستنی سازی كاربرد دارند.
پكتین در سیب ، توت فرنگی ، هویج و مركبات یافت می‌شود و با عناصر معدنی ، لیپیدها و اسیدهای صفراوی پیوند یافته و دفع آنها را افزایش و كلسترول خون را كاهش می‌دهند.
افزایش دفع مواد معدنی مفیدی چون كلسیم و غیره زنگ خطری است برای افزایش مصرف بی‌رویه فیبر و لزوم توجه به تعادل در مصرف تمام مواد مغذی .
كیتین و فروكتان از فیبرهای جدا شده و به همراه جلبك‌ها و پسیلیوم ، كربوهیدرات‌هایی استخراج شده و غیر قابل هضم هستند.
كیتین در اسكلت خارجی بندپایان ، حلزون ، خرچنگ و میگو دیده می‌شود و كلسترول سرم را كاهش می‌دهد.
فروكتان (شامل اینولین و الیگوفروكتوزها) از گندم،كاسنی،پیاز،سیر و موز استخراج می‌شود و در گوجه فرنگی،جو،چاودار،مارچوبه و كنگر دارالسلامی نیز یافت می‌شود.
این فیبرها كالری كمی تولید كرده و در كاهش وزن موثرند و به علت شیرینی بالا پذیرش بهتری دارند.
این مواد محیط غذایی مناسبی (به اصطلاح پره بیوتیكی) برای باكتری‌های مفید روده بزرگ تشكیل داده و حتی به عنوان جانشین چربی استفاده می‌شوند.
پلی ساكاریدهای جلبكی كه از جلبك و خزه جدا می‌شوند نیز تشكیل ژل داده و به عنوان قوام دهنده و پایدار كننده می‌توانند استفاده شوند،اما از طرفی مقادیر زیادشان ممكن است سمی باشد.
به طور كلی فیبرهای كم محلول مانند سلولز سبب افزایش ظرفیت نگهداری آب مواد هضم نشده و افزایش حجم مدفوع به همراه كاهش زمان عبور مواد از مدفوع (افزایش دفعات عمل دفع) می‌شود.
از طرفی فیبرهای محلول با تولید ژل و كاهش كلسترول خون به نگهداری سلامت كمك می‌كنند .
فیبر غذایی به بخشی از گیاهان اطلاق می‌شود كه توسط آنزیم‌های دستگاه گوارش قابل هضم نبوده ، اما دارای عملكردهای فیزیولوژی مفید در دستگاه گوارش و كاهش خطر بروز برخی بیماری‌ها هستند .
این گروه از مواد غذایی در كربوهیدرات‌های غیر قابل هضم طبقه‌بندی می‌شوند و دارای انحلال پذیری متفاوتی هستند .
فیبرهای با محلولیت كمتر شامل سلولز ، همی سلولز و لیگنین هستند.
سلولز و همی سلولز در دانه غلات كامل (به‌همراه سبوس) ، سبزیجاتی مثل هویج ، كرفس ، بروكلی و گندم كامل یافت می‌شود و نقش عمده آنها افزایش ظرفیت نگهداری آب و در نهایت افزایش حجم مدفوع است .
لیگنین فیبر چوبی است كه در ساقه و دانه میوه‌جات و سبزیجات و در لایه سبوس غلات یافت می‌شود و با عمل تخمیر توسط باكتری‌های مفید روده تولید اسیدهای چرب كوتاه زنجیر می‌كند و سرانجام باعث كاهش خطر تشكیل تومور می‌شود.
فیبرهای با محلولیت بیشتر مانند صمغ‌ها و پكتین اعمال متنوعی دارند.
صمغ‌ها در جو ، جودوسر و به‌طور كلی حبوبات یافت می‌شوند و سبب تشكیل ژل شده و به فعالیت دستگاه گوارش كمك می‌كند.
این فیبرها در فرآیند‌های غذایی مثل بستنی سازی كاربرد دارند.
پكتین در سیب ، توت فرنگی ، هویج و مركبات یافت می‌شود و با عناصر معدنی ، لیپیدها و اسیدهای صفراوی پیوند یافته و دفع آنها را افزایش و كلسترول خون را كاهش می‌دهند.
افزایش دفع مواد معدنی مفیدی چون كلسیم و غیره زنگ خطری است برای افزایش مصرف بی‌رویه فیبر و لزوم توجه به تعادل در مصرف تمام مواد مغذی .
كیتین و فروكتان از فیبرهای جدا شده و به همراه جلبك‌ها و پسیلیوم ، كربوهیدرات‌هایی استخراج شده و غیر قابل هضم هستند.
كیتین در اسكلت خارجی بندپایان ، حلزون ، خرچنگ و میگو دیده می‌شود و كلسترول سرم را كاهش می‌دهد.
فروكتان (شامل اینولین و الیگوفروكتوزها) از گندم،كاسنی،پیاز،سیر و موز استخراج می‌شود و در گوجه فرنگی،جو،چاودار،مارچوبه و كنگر دارالسلامی نیز یافت می‌شود.
این فیبرها كالری كمی تولید كرده و در كاهش وزن موثرند و به علت شیرینی بالا پذیرش بهتری دارند.
این مواد محیط غذایی مناسبی (به اصطلاح پره بیوتیكی) برای باكتری‌های مفید روده بزرگ تشكیل داده و حتی به عنوان جانشین چربی استفاده می‌شوند.
پلی ساكاریدهای جلبكی كه از جلبك و خزه جدا می‌شوند نیز تشكیل ژل داده و به عنوان قوام دهنده و پایدار كننده می‌توانند استفاده شوند،اما از طرفی مقادیر زیادشان ممكن است سمی باشد.
به طور كلی فیبرهای كم محلول مانند سلولز سبب افزایش ظرفیت نگهداری آب مواد هضم نشده و افزایش حجم مدفوع به همراه كاهش زمان عبور مواد از مدفوع (افزایش دفعات عمل دفع) می‌شود.
از طرفی فیبرهای محلول با تولید ژل و كاهش كلسترول خون به نگهداری سلامت كمك می‌كنند .