Joseph Goebbels
1st February 2012, 09:25 PM
فضاپیمای اپولو :
فضاپیمای اپولو با استفاده از تجارب به دست امده از برنامه های مرکوری و جمینی توسط شرکت نورث امریکن ساخته شد . این فضاپیما اولین طرح یک فضاپیما با 3 ماژول مجزا به شمار می امد که بعدها سایوز بر اساس همین الگو طراحی شد . اپولو از 2 قسمت اصلی تشکیل شده بود ؛ قسمت اول متشکل از ماژول خدمات و فرماندهی که خدمه در ان به سر می بردند .
قسمت دوم ماژول ماه نشین بود که روی ماه فرود می امد و پس از انجام ماموریت از سطح ان بر می خواست . ماژول فرماندهی ، مخروطی شکل بود و می توانست 3 نفر را در خود جای دهد . تجهیزاتی را که در این بخش جای می گرفتند ، عبارت بودند از موتورهای سیستم کنترل عکس العمل ، دالان پهلوگیری ، سیستم های هدایت و ناوبری و همچنین کامپیوتر اصلی فضاپیما بودند .
ماژول خدمات به ماژول فرمان متصل بود و سیستم پیش رانش و سوخت ، 4 موتور مانور دهنده ، انتن باند – اس برای ارتباط با مرکز کنترل ماموریت ، مخازن ذخیره اب و هوا و تجهیزات دیگری را در خود جای داده بود .
این دو بخش فضاپیما می باست تا پیش از مرحله بازگشت به جو – جایی که 2 ماژول خدمات جدا میشد – به یکدیگر متصل می ماندند . ماژول های فرمان شامل کپسول بازگشت اپولو پوشش حفاظت حرارتی داشت . بنابراین خدمه در این بخش می توانستند از گرمای بیش از حد مرحله عبور از جو در امان بمانند .پس ازعبور از جو ، سرعت فرود با استفاده از چتر کم می شد و فرود ارامی را برای ماژول فرمان در اقیانوس فراهم می کرد .
برنامه اپولو در فاصله 11 سال فعالیت خود بیش از 14 ماموریت موفق سرنشین دار را به سرانجام رساند که از این میان می شود به 6 ماموریت به ماه ، 3 ماموریت به ایستگاه فضایی اسکای لب و یک ماموریت پهلوگیری با فضاپیمای سایوز شوروی اشاره کرد . البته ماموریت شکست خورده اپولو-13 و حادثه مرگبار اپولو-1 را نیز باید به این فهرست اضافه کرد .
تمامی فضاپیماهای اپولو با استفاده از خانواده های موشک های ساترن پرتاب شدند که در این میان پروازهای ماه توسط ساترن-5 ، بزرگترین موشک تاریخ تا به امروز صورت گرفته است .
منبع : مجله دانستنیها / ش47
فضاپیمای اپولو با استفاده از تجارب به دست امده از برنامه های مرکوری و جمینی توسط شرکت نورث امریکن ساخته شد . این فضاپیما اولین طرح یک فضاپیما با 3 ماژول مجزا به شمار می امد که بعدها سایوز بر اساس همین الگو طراحی شد . اپولو از 2 قسمت اصلی تشکیل شده بود ؛ قسمت اول متشکل از ماژول خدمات و فرماندهی که خدمه در ان به سر می بردند .
قسمت دوم ماژول ماه نشین بود که روی ماه فرود می امد و پس از انجام ماموریت از سطح ان بر می خواست . ماژول فرماندهی ، مخروطی شکل بود و می توانست 3 نفر را در خود جای دهد . تجهیزاتی را که در این بخش جای می گرفتند ، عبارت بودند از موتورهای سیستم کنترل عکس العمل ، دالان پهلوگیری ، سیستم های هدایت و ناوبری و همچنین کامپیوتر اصلی فضاپیما بودند .
ماژول خدمات به ماژول فرمان متصل بود و سیستم پیش رانش و سوخت ، 4 موتور مانور دهنده ، انتن باند – اس برای ارتباط با مرکز کنترل ماموریت ، مخازن ذخیره اب و هوا و تجهیزات دیگری را در خود جای داده بود .
این دو بخش فضاپیما می باست تا پیش از مرحله بازگشت به جو – جایی که 2 ماژول خدمات جدا میشد – به یکدیگر متصل می ماندند . ماژول های فرمان شامل کپسول بازگشت اپولو پوشش حفاظت حرارتی داشت . بنابراین خدمه در این بخش می توانستند از گرمای بیش از حد مرحله عبور از جو در امان بمانند .پس ازعبور از جو ، سرعت فرود با استفاده از چتر کم می شد و فرود ارامی را برای ماژول فرمان در اقیانوس فراهم می کرد .
برنامه اپولو در فاصله 11 سال فعالیت خود بیش از 14 ماموریت موفق سرنشین دار را به سرانجام رساند که از این میان می شود به 6 ماموریت به ماه ، 3 ماموریت به ایستگاه فضایی اسکای لب و یک ماموریت پهلوگیری با فضاپیمای سایوز شوروی اشاره کرد . البته ماموریت شکست خورده اپولو-13 و حادثه مرگبار اپولو-1 را نیز باید به این فهرست اضافه کرد .
تمامی فضاپیماهای اپولو با استفاده از خانواده های موشک های ساترن پرتاب شدند که در این میان پروازهای ماه توسط ساترن-5 ، بزرگترین موشک تاریخ تا به امروز صورت گرفته است .
منبع : مجله دانستنیها / ش47