ØÑтRдŁ§
29th January 2009, 11:08 PM
1- تعريف برنامهريزي
برنامهريزي عبارتست از فرايندي داراي مراحل مشخص و به هم پيوسته براي توليد يك خروجي منسجم در قالب سيستمي هماهنگ از تصميمات. برنامه بياني روشن، مستند و مشروح از مقاصد و تصميمات است. برنامه خروجي فرايند برنامهريزي است اما برنامه ريزي يك فرايند پيوسته است كه پيش از اتخاذ هر تصميمي آغاز شده و پس از اجراي آن تصميم ادامه مي يابد. از جنبه ماهيت، برنامهريزي داراي انواع برنامهريزي فيزيكي، سازماني، فرايند، مالي، وظيفهاي و عمومي است. از جنبه افق زماني، برنامهريزي را ميتوان در قالب برنامهريزي كوتاهمدت، برنامهريزي ميان مدت و برنامهريزي بلندمدت دستهبندي كرد.
بيشتر برنامهريزيها بر اساس ديدگاه عقلايي، داراي شكل آرمانها و اهداف- طرحها و اقدامات- منابع موردنياز هستند. در اين مدلها ابتدا آرمانها و اهداف سازمانها تبيين شده، سپس طرحها و اقدامات لازم تعيين و در نهايت منابع موردنياز براي انجام پروژه برآورد ميگردند.
2- برنامهريزي و تغيير
تغيير در شرايط محيط، سياستها، نگرشها، ديدگاهها، ساختارها، نظام ها و . . . عواملي هستند كه بر آرمانها و اهداف برنامهريزي تأثير گذاشته كه در نهايت باعث تغيير برنامه ميگردند. برنامهريزي در شكل اشاره شده در فوق ظرفيت و توانايي مقابله با چنين تغييراتي را نداشته و منجر به شكست ميگردد. اين شرايط موجب رشد اين تفكر شد كه در برنامهريزي بايد بتوان با تغييرات، جهت حركت سازمان را تغيير داد و جهت و رفتار جديدي را در پيش گرفت. اين نگرش زمينهساز ابداع برنامهريزي استراتژيك شد. بر خلاف برنامهريزي سنتي كه در آن آرمانها و اهداف تعيين ميشوند در برنامه ريزي استراتژيك، هدف تبيين و تدوين استراتژي است. بسته به نوع، تنوع و ماهيت تغييرات موجود در محيط ميتوان تركيبي از برنامهريزي سنتي و برنامهريزي استراتژيك را به كار برد.
3- استراتژي
استراتژي برنامه، موضع، الگوي رفتاري، پرسپكتيو، سياست يا تصميمي است كه سمت و سوي ديدگاهها و جهت حركت سازمان را نشان ميدهد. استراتژي ميتواند تحت سطوح سازماني، وظايف و محدوده زماني متفاوت تعريف شود.
4- برنامهريزي استراتژيك
برنامهريزي استراتژيك گونهاي از برنامهريزي است كه در آن هدف، تعريف و تدوين استراتژيهاست. از آنجايي كه استراتژي ميتواند عمر كوتاه يا بلند داشته باشد برنامهريزي استراتژيك ميتواند برنامهريزي بلندمدت يا كوتاهمدت باشد اما رويكردي متفاوت دارد.
برنامهريزي عبارتست از فرايندي داراي مراحل مشخص و به هم پيوسته براي توليد يك خروجي منسجم در قالب سيستمي هماهنگ از تصميمات. برنامه بياني روشن، مستند و مشروح از مقاصد و تصميمات است. برنامه خروجي فرايند برنامهريزي است اما برنامه ريزي يك فرايند پيوسته است كه پيش از اتخاذ هر تصميمي آغاز شده و پس از اجراي آن تصميم ادامه مي يابد. از جنبه ماهيت، برنامهريزي داراي انواع برنامهريزي فيزيكي، سازماني، فرايند، مالي، وظيفهاي و عمومي است. از جنبه افق زماني، برنامهريزي را ميتوان در قالب برنامهريزي كوتاهمدت، برنامهريزي ميان مدت و برنامهريزي بلندمدت دستهبندي كرد.
بيشتر برنامهريزيها بر اساس ديدگاه عقلايي، داراي شكل آرمانها و اهداف- طرحها و اقدامات- منابع موردنياز هستند. در اين مدلها ابتدا آرمانها و اهداف سازمانها تبيين شده، سپس طرحها و اقدامات لازم تعيين و در نهايت منابع موردنياز براي انجام پروژه برآورد ميگردند.
2- برنامهريزي و تغيير
تغيير در شرايط محيط، سياستها، نگرشها، ديدگاهها، ساختارها، نظام ها و . . . عواملي هستند كه بر آرمانها و اهداف برنامهريزي تأثير گذاشته كه در نهايت باعث تغيير برنامه ميگردند. برنامهريزي در شكل اشاره شده در فوق ظرفيت و توانايي مقابله با چنين تغييراتي را نداشته و منجر به شكست ميگردد. اين شرايط موجب رشد اين تفكر شد كه در برنامهريزي بايد بتوان با تغييرات، جهت حركت سازمان را تغيير داد و جهت و رفتار جديدي را در پيش گرفت. اين نگرش زمينهساز ابداع برنامهريزي استراتژيك شد. بر خلاف برنامهريزي سنتي كه در آن آرمانها و اهداف تعيين ميشوند در برنامه ريزي استراتژيك، هدف تبيين و تدوين استراتژي است. بسته به نوع، تنوع و ماهيت تغييرات موجود در محيط ميتوان تركيبي از برنامهريزي سنتي و برنامهريزي استراتژيك را به كار برد.
3- استراتژي
استراتژي برنامه، موضع، الگوي رفتاري، پرسپكتيو، سياست يا تصميمي است كه سمت و سوي ديدگاهها و جهت حركت سازمان را نشان ميدهد. استراتژي ميتواند تحت سطوح سازماني، وظايف و محدوده زماني متفاوت تعريف شود.
4- برنامهريزي استراتژيك
برنامهريزي استراتژيك گونهاي از برنامهريزي است كه در آن هدف، تعريف و تدوين استراتژيهاست. از آنجايي كه استراتژي ميتواند عمر كوتاه يا بلند داشته باشد برنامهريزي استراتژيك ميتواند برنامهريزي بلندمدت يا كوتاهمدت باشد اما رويكردي متفاوت دارد.