kamanabroo
29th January 2009, 02:09 AM
مواظب باش مست نشی!
http://img.tebyan.net/big/1387/11/1664420412911744224183215188971082020023128.jpg
بعضی ها فکر می کنند اگر صاحب نعمتی هستند به واسطه شایستگی و لیاقت آن نعمت را به دست آورده اند و متاسفانه دیگرانی را که فاقد این نعمت هستند با دیده تحقیر می نگرند. درسته که بدون تلاش و زحمت کسی به جایی نمی رسه اما نباید تنها دلیل رسیدن به موفقیت را تلاش شخصی بدانیم.
عوامل دیگری هم هست که اگر چه به چشم نمی آیند ولی تاثیر مهمی در دستیابی ما به موفقیت دارند؛
از همه این ها گذشته باید خیلی مواظب باشیم تا مست نشویم!
بله مستی!
آن هم نه مستی از مشروبات الکلی بلکه مستی از موفقیت یا نعمت.
این نوع نگاه ناشی از غرور هست؛ بله غرور نسبت به نعمت ها؛ فراموش کردن منعم و مست نعمت شدن.
قرآن کریم ریشه و علت روحیه تكذیب آیات و نشانه های الهی را چنین بیان می فرماید:
« أن كان ذا مال و بنین » (سوره قلم/آیه14)
یعنی کسانی که در دام غرور و مستی نعمت های مادی گرفتار شدند به انکار واقعیت ها و نشانه های نعمت آفرین واقعی پرداختند. متنعمبودن به نعمتهای الهی كار آنها را به اینجا كشانده است، نعمت مستی می آورد.
تنها شراب نیست كه مست كننده است، خیلی چیزهای دیگر هم مستكننده است با این تفاوت كه مستكنندگی شراب جنبه جسمانی دارد یعنی تاثیری روی بدن و اعصاب میگذارد و در همه افراد یكسان اثر میگذارد ولی چیزهای دیگری است كه روی جسم اثر نمیگذارد، مستقیم روی روح انسان اثر میگذارد. روح های ضعیف با ذرهای از این امور از خود بیخود میشوند و عقل از سرشان میپرد.
# چرا؟
برای اینكه می گویم من دارم، من ماهی اینقدر درآمد دارم، من فلان چیز را دارم، من رئیسم، من و من و من وووو
همین دارمها مستی میآورد. فکر می کنم تافته جدا بافته هستم و حتما این نعمت بواسطه لیاقت خودم نصیبم شده و گرنه چرا رفیقم یا دیگران به این نعمت نرسیده اند؟! پس حتما من محبوب خدا هستم.
این تفکر سبب مغرور شدن به خود و غافل شدن از نقشه های شیطان و نفس می گردد و غفلت از مکر شیطان سرآغاز همه گرفتاری هاست.
پس دعا کنیم منعم یادمون نره و نعمت مستمون نکنه؛ آمین
http://img.tebyan.net/big/1387/11/1664420412911744224183215188971082020023128.jpg
بعضی ها فکر می کنند اگر صاحب نعمتی هستند به واسطه شایستگی و لیاقت آن نعمت را به دست آورده اند و متاسفانه دیگرانی را که فاقد این نعمت هستند با دیده تحقیر می نگرند. درسته که بدون تلاش و زحمت کسی به جایی نمی رسه اما نباید تنها دلیل رسیدن به موفقیت را تلاش شخصی بدانیم.
عوامل دیگری هم هست که اگر چه به چشم نمی آیند ولی تاثیر مهمی در دستیابی ما به موفقیت دارند؛
از همه این ها گذشته باید خیلی مواظب باشیم تا مست نشویم!
بله مستی!
آن هم نه مستی از مشروبات الکلی بلکه مستی از موفقیت یا نعمت.
این نوع نگاه ناشی از غرور هست؛ بله غرور نسبت به نعمت ها؛ فراموش کردن منعم و مست نعمت شدن.
قرآن کریم ریشه و علت روحیه تكذیب آیات و نشانه های الهی را چنین بیان می فرماید:
« أن كان ذا مال و بنین » (سوره قلم/آیه14)
یعنی کسانی که در دام غرور و مستی نعمت های مادی گرفتار شدند به انکار واقعیت ها و نشانه های نعمت آفرین واقعی پرداختند. متنعمبودن به نعمتهای الهی كار آنها را به اینجا كشانده است، نعمت مستی می آورد.
تنها شراب نیست كه مست كننده است، خیلی چیزهای دیگر هم مستكننده است با این تفاوت كه مستكنندگی شراب جنبه جسمانی دارد یعنی تاثیری روی بدن و اعصاب میگذارد و در همه افراد یكسان اثر میگذارد ولی چیزهای دیگری است كه روی جسم اثر نمیگذارد، مستقیم روی روح انسان اثر میگذارد. روح های ضعیف با ذرهای از این امور از خود بیخود میشوند و عقل از سرشان میپرد.
# چرا؟
برای اینكه می گویم من دارم، من ماهی اینقدر درآمد دارم، من فلان چیز را دارم، من رئیسم، من و من و من وووو
همین دارمها مستی میآورد. فکر می کنم تافته جدا بافته هستم و حتما این نعمت بواسطه لیاقت خودم نصیبم شده و گرنه چرا رفیقم یا دیگران به این نعمت نرسیده اند؟! پس حتما من محبوب خدا هستم.
این تفکر سبب مغرور شدن به خود و غافل شدن از نقشه های شیطان و نفس می گردد و غفلت از مکر شیطان سرآغاز همه گرفتاری هاست.
پس دعا کنیم منعم یادمون نره و نعمت مستمون نکنه؛ آمین