yas-90
5th January 2012, 10:14 PM
سلامت نیوز : امروزه اغلب نوزادانی كه متولد می‌شوند قبل از تولد و زمانی كه در شكم مادرانشان هستند، صاحب اتاق‌های مستقل و زیبا می‌شوند اتاق‌هایی با رنگ‌های شاد و جذاب كه چشم هر بیننده‌ای را به خود خیره می‌كنند.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از جام جم امروزه داشتن این اتاق‌ها و آماده‌سازی آن برای كودكان به یكی از نیازهای ضروری خانواده‌های جوان تبدیل شده است و دیگر كمتر كودكی است كه به محض تولد برای خود اتاق اختصاصی نداشته باشد، تختخواب مستقل، كمد لباس مستقل و انواع اسباب‌بازی‌هایی كه حتی برای سن نوزاد متولد شده مناسب نیست.
داشتن چنین اتاقی به یكی از مستلزمات زندگی امروزی تبدیل شده است. ضروریاتی كه در گذشته میان همه خانواده‌ها به آن توجه نمی‌شد و اصلا جزو ضروریات به حساب نمی‌آ‌مد، اما چیزی كه در حال حاضر با گذشته چندان تفاوتی ندارد خوابیدن كودك كنار پدر و مادر است.
اگر در نسل گذشته به دلیل نبود امكانات مالی و تعدد فرزندان امكان فراهم آوردن اتاق خواب مستقل برای نوزاد وجود نداشت و نوزاد به همین خاطر كنار پدر و مادر می‌خوابید، ولی امروزه به دلیل وابستگی شدید نوزاد به پدر و مادر این اتفاق صورت می‌گیرد.
اتفاقی كه از نظر برخی روان‌شناسان تربیتی امری ضروری و از دیدگاه برخی دیگر از روان‌شناسان، روشی كاملا اشتباه است.
مزایای كنار هم بودن
به اعتقاد روان‌شناسان كودك، خوابیدن كودكان كنار پدر و مادر از دو جنبه مثبت و منفی قابل ارزیابی است.
براساس مطالعات روان‌شناسی نزدیك بودن والدین به فرزندان هنگام خواب، سبب تنظیم و تعدیل سیستم عصبی نوزاد می‌شود. از طرفی با پیشگیری از خواب بسیار عمیق نوزاد از مرگ ناگهانی آنها جلوگیری می‌شود.
روان‌شناسان معتقدند در این شرایط والدین و نوزادان هر دو بهتر می‌خوابند و به خاطر نزدیك بودن والدین به نوزاد، دیگر نیاز نیست نوزادان كاملا بیدار شوند و گریه كنند تا پاسخی دریافت كنند.
در مقابل مادران هم خواب بهتری دارند. تحقیقات همچنین نشان می‌دهد مادرانی كه شب‌ها كنار فرزندانشان می‌خوابند دو برابر مادرانی كه جدا از نوزادان‌شان می‌خوابند به فرزندانشان شیر می‌دهند. در مقابل نوزادانی كه شب‌ها كنار مادرانشان می‌خوابند، مراقبت و توجه بیشتری دریافت می‌كنند.
گفته می‌شود این توجه پنج برابر بیشتر از زمانی است كه نوزاد كنار والدین خود نمی‌خوابد. روان‌شناسان همچنین، معتقدند خواباندن بچه‌ها پیش والدین در درازمدت آثار مثبتی به دنبال دارد كه ازجمله آنها بالا بردن اعتماد به نفس است.
تحقیقات نشان می‌دهد کودکانی كه از زمان تولد تا پنج سالگی پیش پدر و مادرهای‌شان خوابیده‌اند، اعتماد به نفس بالاتری داشته و احساس گناه و اضطراب كمتری را تجربه می‌كنند.
همچنین تحقیقات نشان داده دختربچه‌هایی كه در زمان كودكی نزد والدین‌شان خوابیده‌اند، در بزرگسالی كمتر در مورد ارتباطات فیزیكی خود احساس ناراحتی می‌كنند.
این روان‌شناسان معتقدند خوابیدن به همراه والدین، اعتماد، عزت نفس و همچنین صمیمیت را ارتقا می‌دهد و همچنین مهارت‌های اجتماعی آنها در محیط‌های زندگی آینده را بالا می‌برد.
همچنین این كودكان نسبت به كودكانی كه تنها می‌خوابند، بیشتر مورد تحسین معلمان خود قرار می‌گیرند. در تحقیقی كه اخیرا در انگلستان انجام گرفته، مشخص شد بچه‌هایی كه هیچ وقت در تختخواب پدر و مادرشان نخوابیده‌اند، كنترل‌ناپذیرتر، ناراحت‌تر و كج‌خلق‌تر هستند حتی این بچه‌ها نسبت به بچه‌هایی كه پیش پدر و مادرشان می‌خوابند، ترسوتر هستند.
در تحقیق بسیار گسترده دیگری كه روی پنج نژاد مختلف در ایالات متحده آمریكا انجام گرفت، مشخص شد در میان همه این گروه‌های قومی، افرادی كه شب‌ها پیش هم می‌خوابند احساس رضایت بیشتری از زندگی دارند. دیگر جنبه‌های مثبت این موضوع به احساس و تصور والدین برمی‌گردد.
خیلی از پدر و مادرهایی كه شب‌ها پیش فرزندان خود می‌خوابند، احساس می‌كنند هماهنگی بیشتری با فرزندان خود دارند و حساسیت آنها به نیازهای فرزندانشان هنگام شب، میل به پاسخگویی آنان به نیازهای بچه‌هایشان، در طول روز را افزایش می‌دهد و رابطه آنها را با فرزندشان قوی‌تر می‌كند.
خطرات را در نظر بگیرید
در مقابل آخرین شواهد آماری كه از سوی موسسه «پژوهش روی مرگ نوزادان» انجام گرفته، نشان می‌دهد، خوابیدن والدین و نوزاد در یك تختخواب مشترك عامل حدود نیمی از موارد خواب‌مرگی نوزادان است.
پژوهشگران هشدار دادند این خطر بویژه در شرایطی كه والدین سیگاری باشند، از داروهای مسكن و آرام‌بخش استفاده كرده یا خیلی خسته باشند، بسیار بیشتر می‌شود. در این میان نوزادان كوچك‌تر یا كم‌وزن‌تر كه زیر 2.5 كیلوگرم هستند بیشتر در معرض خطر قرار می‌گیرند.
این متخصصان تاكید می‌كنند حتی بدون وجود این عوامل، ایمن‌ترین محل برای خوابیدن نوزادان در تختخواب خودشان است.
پژوهشگران انگلیسی نیز با تحقیق روی این موضوع تاكید دارند كه ما باید به تمام والدین هشدار دهیم راحت‌ترین جا برای خوابیدن آنها، خطرناك‌ترین و ناامن‌ترین جا برای نوزادان‌شان است.
براساس این پژوهش خواباندن كودكان در تختخواب والدین تبعات روانی زیادی هم دارد كه به همین دلیل خانواده‌ها باید كودك خود را بعد از چندماهگی به تنها خوابیدن عادت دهند، اما در مقابل عده بسیاری اعتقاد دارند این توصیه‌ها تا حدودی جنبه تجاری برای فروش كالاهای مختلف كشورهای سرمایه‌داری و صنعتی دارد و نوعی تبلیغ برای ترویج مصرف‌گرایی محسوب می‌شود.
نكته: برخی روان‌شناسان معتقدند کودکانی كه از زمان تولد تا 5 سالگی پیش پدر و مادرهای‌شان خوابیده‌اند، اعتماد به نفس بالاتری داشته و احساس گناه و اضطراب كمتری را تجربه می‌كنند
به همین دلیل آنها می‌گویند مادران باید با توجه به شرایط و نیازهای فرزندان خود، نسبت به این موضوع تصمیم بگیرند.
نسترن، خانم 30 ساله‌ای است كه مثل بسیاری از مادران با مشكل مستقل خواباندن كودك خود روبه‌رو است.
او می‌گوید: دختر من 10 ماهه است و هر وقت شب‌ها در اتاق خودش تنها می‌خوابد بعد از یك ساعت با جیغ بیدار می‌شود و دیگر نمی‌خوابد. نمی‌دانم چه باید بكنم. همه راه‌ها را امتحان كرده‌ام. مادر جوان دیگری می‌گوید: دختر من هفت ماهه است و از دو ماهگی در اتاق خودش تنها می‌خوابد. در طول شب با كوچك‌ترین صدا بیدار می‌شود، ولی از این كه مستقل می‌خوابد خیلی راضی هستم.
خانم جوان دیگری می‌گوید: من پسرم 9 ماهه است و از چهار ماهگی در اتاق خودش می‌خوابد، خیلی هم راحت است، شبی دو بار شیر می‌خورد، خیلی از این شرایط راضی هستم و... خانم دیگری براساس تجربه شخصی‌اش با جدا خواباندن بچه‌ها موافق نیست و می‌گوید: زمانی كه فرزندم یك ساله و در اتاقش تنها خوابیده بود، اما به دلیل مشكل تنفسی كه برایش به دلیل نحوه خوابیدن پیش آمده بود، اگر یك دقیقه دیرتر می‌رسیدم بچه‌ام خفه می‌شد.
او می‌گوید: به نظرم باید بچه بزرگ شود و بتواند صحبت كند و خودش بخواهد مستقل شود و از پدر و مادرش جدا شود.
حفظ استقلال كودك
اصغر كیهان‌نیا، روان‌شناس و مشاور خانواده در پاسخ به این سوال كه كودكان باید از چه سنی در اتاق مستقل بخوابند، می‌گوید: پیشنهاد ما به خانواده‌ها این است كه كودك حداكثر دو ماه در اتاق والدین خوابانده شود و بعد از آن به اتاق جداگانه‌ای انتقال یابد.
او در واكنش به تحقیقاتی كه توصیه می‌كنند به منظور نیاز كودك به احساس امنیت، بچه‌ها در اتاق والدین خوابانده شوند، می‌گوید: معمولا دو ماهی كه توصیه می‌شود كودكان در اتاق والدین خوابانده شوند، به همین منظور و در جهت قوام گرفتن نوزاد است، اما بعد از آن می‌توان كودك را در اتاقی نزدیك به والدین خواباند تا مراقبت‌های لازم از او صورت گیرد و نیاز امنیت او هم تامین شود.
كیهان‌نیا نتایج منفی مستقل نكردن اتاق خواب كودك از ماه‌های اول را وابسته شدن بیش از حد كودك به والدین می‌داند و می‌افزاید: بارها مشاهده شده كه بچه‌هایی كه در اتاق خواب مستقل نخوابیده‌اند، در رفتن به مهدكودك و مدرسه در سنین بالاتر مشكل پیدا كرده‌اند. به گفته او در این شرایط، بچه‌ها متكی به خود بار نمی‌آیند و توانایی حل مشكلات‌شان را در آینده نخواهند داشت.
توصیه این مشاور به خانواده‌هایی كه نگرانی بیشتری در زمینه مستقل كردن اتاق خواب كودكان خود دارند، این است كه سعی شود كودك حتی در سنین خردسالی به جای اتاق پدر و مادر، در اتاق خواهر یا برادرهای بزرگ‌تر خوابانده شود.
این كارشناس معتقد است در این شرایط مستقل كردن كودك در آینده، راحت‌تر صورت خواهد گرفت و از وابستگی بیش از حد او به پدر و مادر جلوگیری می‌شود. به گفته كیهان‌نیا در این حالت، احساس استقلال و متكی به خود بودن در كودكان بیشتر تقویت می‌شود.
اختلاف نظر بین روان‌شناسان
روان‌شناسان كودك در نهایت اصرار برای خوابیدن بچه‌ها در اتاق والدین را یك تمایل افراطی نسبت به فرزندان در بعضی خانواده‌ها می‌دانند.
آنها معتقدند تا این حد نگران بودن در مورد بچه‌ها اجازه شكل‌گیری شخصیت مستقل در آنها را نمی‌دهد و باعث می‌شود بچه‌ها در آینده شخصیتی وابسته پیدا كنند و توانایی رویارویی با مشكلات زندگی را نداشته باشند.
با این وجود این روان‌شناسان معتقدند مناسب‌ترین سن برای مستقل كردن اتاق خواب بچه‌ها می‌تواند حتی تا بالای چهار سالگی هم ادامه پیدا كند.
آنها این سن را حداكثر سنی می‌دانند كه بچه‌ها می‌توانند كنار والدین بخوابند، چرا كه در این سن هم از لحاظ فیزیكی و هم از لحاظ ارتباطی و عاطفی، شخصیت بچه شكل گرفته است و بچه‌ها خود تمایل به مستقل شدن از والدین را دارند.
مهم‌ترین تاكید روان‌شناسان كودك این است كه والدین به هیچ‌وجه در این زمینه بچه‌های خود را با بچه‌های دیگر و حتی خواهر و برادرهای بزرگ‌ترشان مقایسه نكنند، چراكه شخصیت و خصوصیات هر كودكی با كودك دیگر فرق دارد.
آنها می‌گویند تمایل نشان ندادن بچه‌ها برای مستقل خوابیدن حتی تا 10 سالگی هم جای نگرانی ندارد. آنها معتقدند حس استقلال باید به طور طبیعی در بچه‌ها رشد پیدا كند نه با فشار و زور والدین.
روان‌شناسان كودك تمایل و اصرار بچه‌ها برای خوابیدن در اتاق والدین را ناشی از یك نیاز كاملا طبیعی و ضروری آنها در جوامع صنعتی امروز می‌دانند كه والدین هر دو شاغلند و در طول روز وقت زیادی برای بودن با فرزند خود ندارند. برای این دسته از خانواده‌ها كنار والدین بودن بچه‌ها حداقل در موقع خواب تا حدودی جبران‌كننده نقش كمرنگ والدین در طول روز است.
با وجود همه جنبه‌های مثبت و منفی كه برای مستقل بودن یا نبودن اتاق خواب فرزندان بیان شد، والدینی كه به هر دلیلی تمایل دارند فرزندانشان زودتر مستقل شوند، می‌توانند كارهای زیادی برای علاقه‌مند كردن آنها به تنها خوابیدن انجام دهند.
روان‌شناسان كودك پیشنهاد می‌كنند برای ترغیب بچه‌ها به خوابیدن در اتاق شخصی، باید توجه زیادی به طراحی دكوراسیون اتاق بچه‌ها داشت. به این شكل كه نه‌تنها از لحاظ رعایت شرایط فیزیكی و وضعیت نور و هوا، بلكه در انتخاب همه وسایل اتاق بچه‌ها هم باید توجه كافی داشت.
بهترین پیشنهادی كه آنها می‌دهند نظرخواهی از خود بچه‌ها در این زمینه است. آنها معتقدند این بهترین شیوه‌ای است كه والدین می‌توانند با صبر و حوصله تنها خوابیدن را به یك زمان و فرصت دلپذیر برای بچه‌ها تبدیل كنند.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از جام جم امروزه داشتن این اتاق‌ها و آماده‌سازی آن برای كودكان به یكی از نیازهای ضروری خانواده‌های جوان تبدیل شده است و دیگر كمتر كودكی است كه به محض تولد برای خود اتاق اختصاصی نداشته باشد، تختخواب مستقل، كمد لباس مستقل و انواع اسباب‌بازی‌هایی كه حتی برای سن نوزاد متولد شده مناسب نیست.
داشتن چنین اتاقی به یكی از مستلزمات زندگی امروزی تبدیل شده است. ضروریاتی كه در گذشته میان همه خانواده‌ها به آن توجه نمی‌شد و اصلا جزو ضروریات به حساب نمی‌آ‌مد، اما چیزی كه در حال حاضر با گذشته چندان تفاوتی ندارد خوابیدن كودك كنار پدر و مادر است.
اگر در نسل گذشته به دلیل نبود امكانات مالی و تعدد فرزندان امكان فراهم آوردن اتاق خواب مستقل برای نوزاد وجود نداشت و نوزاد به همین خاطر كنار پدر و مادر می‌خوابید، ولی امروزه به دلیل وابستگی شدید نوزاد به پدر و مادر این اتفاق صورت می‌گیرد.
اتفاقی كه از نظر برخی روان‌شناسان تربیتی امری ضروری و از دیدگاه برخی دیگر از روان‌شناسان، روشی كاملا اشتباه است.
مزایای كنار هم بودن
به اعتقاد روان‌شناسان كودك، خوابیدن كودكان كنار پدر و مادر از دو جنبه مثبت و منفی قابل ارزیابی است.
براساس مطالعات روان‌شناسی نزدیك بودن والدین به فرزندان هنگام خواب، سبب تنظیم و تعدیل سیستم عصبی نوزاد می‌شود. از طرفی با پیشگیری از خواب بسیار عمیق نوزاد از مرگ ناگهانی آنها جلوگیری می‌شود.
روان‌شناسان معتقدند در این شرایط والدین و نوزادان هر دو بهتر می‌خوابند و به خاطر نزدیك بودن والدین به نوزاد، دیگر نیاز نیست نوزادان كاملا بیدار شوند و گریه كنند تا پاسخی دریافت كنند.
در مقابل مادران هم خواب بهتری دارند. تحقیقات همچنین نشان می‌دهد مادرانی كه شب‌ها كنار فرزندانشان می‌خوابند دو برابر مادرانی كه جدا از نوزادان‌شان می‌خوابند به فرزندانشان شیر می‌دهند. در مقابل نوزادانی كه شب‌ها كنار مادرانشان می‌خوابند، مراقبت و توجه بیشتری دریافت می‌كنند.
گفته می‌شود این توجه پنج برابر بیشتر از زمانی است كه نوزاد كنار والدین خود نمی‌خوابد. روان‌شناسان همچنین، معتقدند خواباندن بچه‌ها پیش والدین در درازمدت آثار مثبتی به دنبال دارد كه ازجمله آنها بالا بردن اعتماد به نفس است.
تحقیقات نشان می‌دهد کودکانی كه از زمان تولد تا پنج سالگی پیش پدر و مادرهای‌شان خوابیده‌اند، اعتماد به نفس بالاتری داشته و احساس گناه و اضطراب كمتری را تجربه می‌كنند.
همچنین تحقیقات نشان داده دختربچه‌هایی كه در زمان كودكی نزد والدین‌شان خوابیده‌اند، در بزرگسالی كمتر در مورد ارتباطات فیزیكی خود احساس ناراحتی می‌كنند.
این روان‌شناسان معتقدند خوابیدن به همراه والدین، اعتماد، عزت نفس و همچنین صمیمیت را ارتقا می‌دهد و همچنین مهارت‌های اجتماعی آنها در محیط‌های زندگی آینده را بالا می‌برد.
همچنین این كودكان نسبت به كودكانی كه تنها می‌خوابند، بیشتر مورد تحسین معلمان خود قرار می‌گیرند. در تحقیقی كه اخیرا در انگلستان انجام گرفته، مشخص شد بچه‌هایی كه هیچ وقت در تختخواب پدر و مادرشان نخوابیده‌اند، كنترل‌ناپذیرتر، ناراحت‌تر و كج‌خلق‌تر هستند حتی این بچه‌ها نسبت به بچه‌هایی كه پیش پدر و مادرشان می‌خوابند، ترسوتر هستند.
در تحقیق بسیار گسترده دیگری كه روی پنج نژاد مختلف در ایالات متحده آمریكا انجام گرفت، مشخص شد در میان همه این گروه‌های قومی، افرادی كه شب‌ها پیش هم می‌خوابند احساس رضایت بیشتری از زندگی دارند. دیگر جنبه‌های مثبت این موضوع به احساس و تصور والدین برمی‌گردد.
خیلی از پدر و مادرهایی كه شب‌ها پیش فرزندان خود می‌خوابند، احساس می‌كنند هماهنگی بیشتری با فرزندان خود دارند و حساسیت آنها به نیازهای فرزندانشان هنگام شب، میل به پاسخگویی آنان به نیازهای بچه‌هایشان، در طول روز را افزایش می‌دهد و رابطه آنها را با فرزندشان قوی‌تر می‌كند.
خطرات را در نظر بگیرید
در مقابل آخرین شواهد آماری كه از سوی موسسه «پژوهش روی مرگ نوزادان» انجام گرفته، نشان می‌دهد، خوابیدن والدین و نوزاد در یك تختخواب مشترك عامل حدود نیمی از موارد خواب‌مرگی نوزادان است.
پژوهشگران هشدار دادند این خطر بویژه در شرایطی كه والدین سیگاری باشند، از داروهای مسكن و آرام‌بخش استفاده كرده یا خیلی خسته باشند، بسیار بیشتر می‌شود. در این میان نوزادان كوچك‌تر یا كم‌وزن‌تر كه زیر 2.5 كیلوگرم هستند بیشتر در معرض خطر قرار می‌گیرند.
این متخصصان تاكید می‌كنند حتی بدون وجود این عوامل، ایمن‌ترین محل برای خوابیدن نوزادان در تختخواب خودشان است.
پژوهشگران انگلیسی نیز با تحقیق روی این موضوع تاكید دارند كه ما باید به تمام والدین هشدار دهیم راحت‌ترین جا برای خوابیدن آنها، خطرناك‌ترین و ناامن‌ترین جا برای نوزادان‌شان است.
براساس این پژوهش خواباندن كودكان در تختخواب والدین تبعات روانی زیادی هم دارد كه به همین دلیل خانواده‌ها باید كودك خود را بعد از چندماهگی به تنها خوابیدن عادت دهند، اما در مقابل عده بسیاری اعتقاد دارند این توصیه‌ها تا حدودی جنبه تجاری برای فروش كالاهای مختلف كشورهای سرمایه‌داری و صنعتی دارد و نوعی تبلیغ برای ترویج مصرف‌گرایی محسوب می‌شود.
نكته: برخی روان‌شناسان معتقدند کودکانی كه از زمان تولد تا 5 سالگی پیش پدر و مادرهای‌شان خوابیده‌اند، اعتماد به نفس بالاتری داشته و احساس گناه و اضطراب كمتری را تجربه می‌كنند
به همین دلیل آنها می‌گویند مادران باید با توجه به شرایط و نیازهای فرزندان خود، نسبت به این موضوع تصمیم بگیرند.
نسترن، خانم 30 ساله‌ای است كه مثل بسیاری از مادران با مشكل مستقل خواباندن كودك خود روبه‌رو است.
او می‌گوید: دختر من 10 ماهه است و هر وقت شب‌ها در اتاق خودش تنها می‌خوابد بعد از یك ساعت با جیغ بیدار می‌شود و دیگر نمی‌خوابد. نمی‌دانم چه باید بكنم. همه راه‌ها را امتحان كرده‌ام. مادر جوان دیگری می‌گوید: دختر من هفت ماهه است و از دو ماهگی در اتاق خودش تنها می‌خوابد. در طول شب با كوچك‌ترین صدا بیدار می‌شود، ولی از این كه مستقل می‌خوابد خیلی راضی هستم.
خانم جوان دیگری می‌گوید: من پسرم 9 ماهه است و از چهار ماهگی در اتاق خودش می‌خوابد، خیلی هم راحت است، شبی دو بار شیر می‌خورد، خیلی از این شرایط راضی هستم و... خانم دیگری براساس تجربه شخصی‌اش با جدا خواباندن بچه‌ها موافق نیست و می‌گوید: زمانی كه فرزندم یك ساله و در اتاقش تنها خوابیده بود، اما به دلیل مشكل تنفسی كه برایش به دلیل نحوه خوابیدن پیش آمده بود، اگر یك دقیقه دیرتر می‌رسیدم بچه‌ام خفه می‌شد.
او می‌گوید: به نظرم باید بچه بزرگ شود و بتواند صحبت كند و خودش بخواهد مستقل شود و از پدر و مادرش جدا شود.
حفظ استقلال كودك
اصغر كیهان‌نیا، روان‌شناس و مشاور خانواده در پاسخ به این سوال كه كودكان باید از چه سنی در اتاق مستقل بخوابند، می‌گوید: پیشنهاد ما به خانواده‌ها این است كه كودك حداكثر دو ماه در اتاق والدین خوابانده شود و بعد از آن به اتاق جداگانه‌ای انتقال یابد.
او در واكنش به تحقیقاتی كه توصیه می‌كنند به منظور نیاز كودك به احساس امنیت، بچه‌ها در اتاق والدین خوابانده شوند، می‌گوید: معمولا دو ماهی كه توصیه می‌شود كودكان در اتاق والدین خوابانده شوند، به همین منظور و در جهت قوام گرفتن نوزاد است، اما بعد از آن می‌توان كودك را در اتاقی نزدیك به والدین خواباند تا مراقبت‌های لازم از او صورت گیرد و نیاز امنیت او هم تامین شود.
كیهان‌نیا نتایج منفی مستقل نكردن اتاق خواب كودك از ماه‌های اول را وابسته شدن بیش از حد كودك به والدین می‌داند و می‌افزاید: بارها مشاهده شده كه بچه‌هایی كه در اتاق خواب مستقل نخوابیده‌اند، در رفتن به مهدكودك و مدرسه در سنین بالاتر مشكل پیدا كرده‌اند. به گفته او در این شرایط، بچه‌ها متكی به خود بار نمی‌آیند و توانایی حل مشكلات‌شان را در آینده نخواهند داشت.
توصیه این مشاور به خانواده‌هایی كه نگرانی بیشتری در زمینه مستقل كردن اتاق خواب كودكان خود دارند، این است كه سعی شود كودك حتی در سنین خردسالی به جای اتاق پدر و مادر، در اتاق خواهر یا برادرهای بزرگ‌تر خوابانده شود.
این كارشناس معتقد است در این شرایط مستقل كردن كودك در آینده، راحت‌تر صورت خواهد گرفت و از وابستگی بیش از حد او به پدر و مادر جلوگیری می‌شود. به گفته كیهان‌نیا در این حالت، احساس استقلال و متكی به خود بودن در كودكان بیشتر تقویت می‌شود.
اختلاف نظر بین روان‌شناسان
روان‌شناسان كودك در نهایت اصرار برای خوابیدن بچه‌ها در اتاق والدین را یك تمایل افراطی نسبت به فرزندان در بعضی خانواده‌ها می‌دانند.
آنها معتقدند تا این حد نگران بودن در مورد بچه‌ها اجازه شكل‌گیری شخصیت مستقل در آنها را نمی‌دهد و باعث می‌شود بچه‌ها در آینده شخصیتی وابسته پیدا كنند و توانایی رویارویی با مشكلات زندگی را نداشته باشند.
با این وجود این روان‌شناسان معتقدند مناسب‌ترین سن برای مستقل كردن اتاق خواب بچه‌ها می‌تواند حتی تا بالای چهار سالگی هم ادامه پیدا كند.
آنها این سن را حداكثر سنی می‌دانند كه بچه‌ها می‌توانند كنار والدین بخوابند، چرا كه در این سن هم از لحاظ فیزیكی و هم از لحاظ ارتباطی و عاطفی، شخصیت بچه شكل گرفته است و بچه‌ها خود تمایل به مستقل شدن از والدین را دارند.
مهم‌ترین تاكید روان‌شناسان كودك این است كه والدین به هیچ‌وجه در این زمینه بچه‌های خود را با بچه‌های دیگر و حتی خواهر و برادرهای بزرگ‌ترشان مقایسه نكنند، چراكه شخصیت و خصوصیات هر كودكی با كودك دیگر فرق دارد.
آنها می‌گویند تمایل نشان ندادن بچه‌ها برای مستقل خوابیدن حتی تا 10 سالگی هم جای نگرانی ندارد. آنها معتقدند حس استقلال باید به طور طبیعی در بچه‌ها رشد پیدا كند نه با فشار و زور والدین.
روان‌شناسان كودك تمایل و اصرار بچه‌ها برای خوابیدن در اتاق والدین را ناشی از یك نیاز كاملا طبیعی و ضروری آنها در جوامع صنعتی امروز می‌دانند كه والدین هر دو شاغلند و در طول روز وقت زیادی برای بودن با فرزند خود ندارند. برای این دسته از خانواده‌ها كنار والدین بودن بچه‌ها حداقل در موقع خواب تا حدودی جبران‌كننده نقش كمرنگ والدین در طول روز است.
با وجود همه جنبه‌های مثبت و منفی كه برای مستقل بودن یا نبودن اتاق خواب فرزندان بیان شد، والدینی كه به هر دلیلی تمایل دارند فرزندانشان زودتر مستقل شوند، می‌توانند كارهای زیادی برای علاقه‌مند كردن آنها به تنها خوابیدن انجام دهند.
روان‌شناسان كودك پیشنهاد می‌كنند برای ترغیب بچه‌ها به خوابیدن در اتاق شخصی، باید توجه زیادی به طراحی دكوراسیون اتاق بچه‌ها داشت. به این شكل كه نه‌تنها از لحاظ رعایت شرایط فیزیكی و وضعیت نور و هوا، بلكه در انتخاب همه وسایل اتاق بچه‌ها هم باید توجه كافی داشت.
بهترین پیشنهادی كه آنها می‌دهند نظرخواهی از خود بچه‌ها در این زمینه است. آنها معتقدند این بهترین شیوه‌ای است كه والدین می‌توانند با صبر و حوصله تنها خوابیدن را به یك زمان و فرصت دلپذیر برای بچه‌ها تبدیل كنند.