Joseph Goebbels
3rd January 2012, 06:21 PM
http://nojum.ir/files/apod/1112/111204.jpg
به دلایل نامشخص (http://adsabs.harvard.edu/abs/2009A%26A...503..899T)ی، سطح بیرونی ستاره V838 Mon (http://apod.nasa.gov/apod/ap030327.html) به طور ناگهانی منبسط شد و در نتیجه این انبساط، در ژانویه 2002/ دی 1380، به درخشان‌ترین ستاره کهکشان راه شیری (http://apod.nasa.gov/apod/ap050605.html) تبدیل شد. سپس به همان ناگهانی کم‌نور شد. پیش از این هرگز چنین درخشش ناگهانی ستاره‌ای (http://en.wikipedia.org/wiki/V838_Mon) دیده نشده بود. درست است که نواخترها (http://csep10.phys.utk.edu/astr162/lect/novae/novae.html) و ابرنواخترها (http://heasarc.gsfc.nasa.gov/docs/snr.html) موادی را به فضا پرتاب می‌کنند ولی درست در زمانی که به نظر می‌رسد V838 Mon (http://hubblesite.org/newscenter/archive/releases/2003/10) موادی را به فضا پرتاب می‌کند؛ چیزی که در اینجا دیده (http://apod.nasa.gov/apod/ap971023.html) می‌شود در حقیقت یک حرکت بیرونی پژواک نور (http://nojum.ir/fa/apod/adsabs.harvard.edu/abs/2003Natur.422..405B) از درخششی نورانی است. در یک پژواک نور (http://adsabs.harvard.edu/abs/2003Natur.422..405B)، نور فلاش توسط حلقه‌های متوالی دورتر (http://www.youtube.com/watch?v=j2NvAPSwUc0) در غبار بین ستاره‌ای (http://apod.nasa.gov/apod/ap990509.html) محیط، که پیش از آن ستاره را دربر گرفته بودند، انعکاس پیدا می‌کند. V838 Mon (http://hubblesite.org/newscenter/archive/releases/2004/10/fastfacts/) در فاصله‌ی بیست هزار سال نوری (http://chandra.harvard.edu/photo/cosmic_distance.html) در صورت‌فلکی (http://apod.nasa.gov/apod/ap030401.html) Monoceros (http://en.wikipedia.org/wiki/Monoceros) تک‌شاخ قرار دارد. گسترش پژواک نوری در این تصویر که در فوریه 2004 (http://hubblesite.org/newscenter/archive/releases/2004/10/fastfacts/)/ بهمن 1382 با تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده است حدود شش سال نوری (http://starchild.gsfc.nasa.gov/docs/StarChild/questions/question19.html) است.
http://nojum.ir/fa/apod/111204.aspx (http://nojum.ir/fa/apod/111204.aspx)
به دلایل نامشخص (http://adsabs.harvard.edu/abs/2009A%26A...503..899T)ی، سطح بیرونی ستاره V838 Mon (http://apod.nasa.gov/apod/ap030327.html) به طور ناگهانی منبسط شد و در نتیجه این انبساط، در ژانویه 2002/ دی 1380، به درخشان‌ترین ستاره کهکشان راه شیری (http://apod.nasa.gov/apod/ap050605.html) تبدیل شد. سپس به همان ناگهانی کم‌نور شد. پیش از این هرگز چنین درخشش ناگهانی ستاره‌ای (http://en.wikipedia.org/wiki/V838_Mon) دیده نشده بود. درست است که نواخترها (http://csep10.phys.utk.edu/astr162/lect/novae/novae.html) و ابرنواخترها (http://heasarc.gsfc.nasa.gov/docs/snr.html) موادی را به فضا پرتاب می‌کنند ولی درست در زمانی که به نظر می‌رسد V838 Mon (http://hubblesite.org/newscenter/archive/releases/2003/10) موادی را به فضا پرتاب می‌کند؛ چیزی که در اینجا دیده (http://apod.nasa.gov/apod/ap971023.html) می‌شود در حقیقت یک حرکت بیرونی پژواک نور (http://nojum.ir/fa/apod/adsabs.harvard.edu/abs/2003Natur.422..405B) از درخششی نورانی است. در یک پژواک نور (http://adsabs.harvard.edu/abs/2003Natur.422..405B)، نور فلاش توسط حلقه‌های متوالی دورتر (http://www.youtube.com/watch?v=j2NvAPSwUc0) در غبار بین ستاره‌ای (http://apod.nasa.gov/apod/ap990509.html) محیط، که پیش از آن ستاره را دربر گرفته بودند، انعکاس پیدا می‌کند. V838 Mon (http://hubblesite.org/newscenter/archive/releases/2004/10/fastfacts/) در فاصله‌ی بیست هزار سال نوری (http://chandra.harvard.edu/photo/cosmic_distance.html) در صورت‌فلکی (http://apod.nasa.gov/apod/ap030401.html) Monoceros (http://en.wikipedia.org/wiki/Monoceros) تک‌شاخ قرار دارد. گسترش پژواک نوری در این تصویر که در فوریه 2004 (http://hubblesite.org/newscenter/archive/releases/2004/10/fastfacts/)/ بهمن 1382 با تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده است حدود شش سال نوری (http://starchild.gsfc.nasa.gov/docs/StarChild/questions/question19.html) است.
http://nojum.ir/fa/apod/111204.aspx (http://nojum.ir/fa/apod/111204.aspx)