yas-90
21st December 2011, 07:55 AM
سلامت نیوز : وضع در گروه خشونت‌های اجتماعی بهتر که نیست بدتر هم هست. در راس این خشونت‌ها هم تجاوز قرار گرفته است. از هر پنج زن در دنیا یکی مورد تجاوز قرار گرفته است. از هر پنج زن در دنیا یکی مورد تجاوز قرار گرفته است. این تکرار نه اشتباه نویسنده که عمد او برای مرور این آمار وحشتناک است.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از پایگاه خبری قانون 25 نوامبر روز جهانی محو خشونت علیه زنان است. سازمان ملل متحد از سال 1990 و به یاد خواهران میرابال، روز قتل آنان را به این نام خواند. خواهران میرابال چهار خواهر دومینیکنی بودند که به حکومت دیکتاتوری رافائل آلخو معترض بودند. سه نفر از آن‌ها در این روز توسط ایادی حکومت آلخو به قتل رسیدند. چهل سال پس از مرگ آن‌ها، جمهوری دومینیکن به مجمع عمومی پیشنهاد داد روز مرگ آن‌ها روز جهانی محو خشونت علیه زنان نامیده شود و این پیشنهاد مورد تایید قرار گرفت. البته سازمان ملل شش سال پیش از آن اعلامیه‌ای هم برای محو خشونت علیه زنان تدوین کرده بود.
خشونت علیه زنان را اینگونه تعریف میکنند: «هر اقدام خشن متکی بر جنسیت که منجر به آسیب یا رنج جسمی؛ جنسی یا روانی نسبت به زنان و محرومیت اجباری یا خودسرانه از آزادی گردد یا احتمال دارد منجر شود؛ چه در زندگی عمومی و چه در زندگی خصوصی. تهدید به چنین اعمالی نیز جزو تعریف خشونت علیه زنان قرار می‌گیرد.» (ماده یک اعلامیه حذف خشونت علیه زنان)
در تعریف خشونت علیه زنان موارد متعددی جای می‌گیرند. برخی از این موارد در اعلامیه آمده است هرچند که نمی‌توان گفت محدود به موارد اعلام شده است. اعلامیه محو خشونت علیه زنان موارد خشونت را به سه دسته خانوادگی، اجتماعی و دولتی تقسیم می‌کند.
در گروه خانوادگی- یعنی خشونت‌هایی که در خانه و توسط اعضای خانواده صورت می‌گیرد- موارد متعددی می‌گنجد. کتک زدن، سوءاستفاده جنسی از کودکان مونث، برقراری رابطه جنسی اجباری در زندگی زناشویی، ختنه زنان و ازدواج اجباری از مهم‌ترین نمونه‌ها هستند. آمارها در این زمینه دهشتناک است. در ایالات متحده آمریکا از هر سه زن یکی بوسیله شریک زندگیاش کشته می‌شود. این آمار در آفریقای جنوبی اینگونه بیان می‌شود: در هر شش ساعت یک زن توسط شریک زندگیاش کشته می‌شود. هنوز هم در دنیا کشورهایی هستند که زنان و دختران را در آن ختنه میکنند تا از رابطه جنسی لذتی نبرند و به آن به چشم یک وظیفه زنانه نگاه کنند. یکی و دو تا هم نیستند. سازمان ملل می‌گوید در دنیای امروز ما 130 میلیون دختر و زن ختنه شده‌اند و هر سال سه میلیون دختر تازه متولد شده در آفریقا چنین خطری را تجربه میکنند. بیش از 60 میلیون دختر در دنیا هم به جای خاله‌بازی باید واقعا خانواده را بگردانند چرا که شوهر و احتمالا بچه دارند.
وضع در گروه خشونت‌های اجتماعی بهتر که نیست بدتر هم هست. در راس این خشونت‌ها هم تجاوز قرار گرفته است. از هر پنج زن در دنیا یکی مورد تجاوز قرار گرفته است. از هر پنج زن در دنیا یکی مورد تجاوز قرار گرفته است. این تکرار نه اشتباه نویسنده که عمد او برای مرور این آمار وحشتناک است. تجاوز نه تنها در زندگی معمولی انسان‌ها جریان دارد که در جنگ‌ها هم ابزار و سلاح جنگی شده است. از سال 1996 تاکنون 200 هزار زن در جمهوری دموکراتیک کنگو مورد تجاوز قرار گرفته‌اند، یعنی هر سال 13000 زن و هر سه ساعت دو زن.
وضع سوء استفاده جنسی و آزار و اذیت جنسی در محل کار و مدرسه هم بهتر از تجاوز نیست. مثلا در سائوپائولو برزیل هر 15 ثانیه یک زن مورد آزار و اذیت جنسی قرار می‌گیرد. در اتحادیه اروپا بین 40 تا 50 درصد زنان تجربه آزار و اذیت جنسی در محل کار خود را داشته‌اند و در ایالات متحده 83 درصد دختران بین 12 تا 16 سال تجربه آزار و اذیت جنسی در مدارس عمومی را داشته‌اند. زنان حجم عمده‌ای از قاچاق انسان در جهان را هم تشکیل می‌دهند، قاچاقی که لابد از یک جهنم به جهنم دیگر است و نه به بهشت. آمارها می‌گویند 80 درصد انسان‌هایی که در جهان قاچاق می‌شوند زن و دختر هستند.
خشونت‌های دولتی هم کم نیست، منظور آن خشونت‌هایی است که به وسیله دولت یا با اغماض آن رخ می‌دهد. در این گروه یک قانون نامناسب هم می‌تواند به عنوان خشونت علیه زنان شناخته شود.
آمارهای دیگری هم هست. کافی است که به سایت سازمان ملل متحد مراجعه کنید و از آخرین دسته‌گل های بشریت -بخوانید مردان- آگاه شوید.
دبیرکل ملل متحد برنامه هشت ساله‌ای برای محو خشونت علیه زنان ترتیب داده است که از سال 2008 آغاز شده و تا سال 2015 ادامه دارد. هدف بالابردن آگاهی‌ها و افزایش اراده و منابع سیاسی برای پیشگیری و مبارزه با تمامی اشکال خشونت علیه زنان و دختران است. بان‌کی‌مون در این راه روی کمک تک‌تک اعضای جامعه جهانی حساب باز کرده است، به خصوص مردان و پسران. تا دیگر خشونتی علیه مادران(مان) و دختران(مان) و زنان(مان) و خواهران(مان) نداشته باشیم.
خشونت علیه زنان نه تنها نقض شدید حقوق بشر به شمار می‌رود بلکه هزینه‌های اجتماعی و اقتصادی هنگفتی نیز دارد. تنها در ایالات متحده آمریکا خشونت علیه زنان نزدیک به شش میلیارد دلار هزینه برمی‌دارد.
خشونت علیه زنان موضوعی است جدی و بغرنج. این را آمارها می‌گویند. باید به فکر کاری بود و به فکر رفع علل آن. به نظر، علت اصلی نگاه و دید مردان به زنان است. نگاهی که آنان را ضعیف می‌داند و کارکرد زن را بهره‌جویی می‌خواند. ذهن‌های مردمان باید تغییر کند. در این میان، ایرانی‌ها اگر بخواهند در برنامه بان‌کی‌مون یک قدم بردارند چه خوب است که دیگر به زنان «ضعیفه» نگویند.
پی‌نوشت‌ها:
1. این نوشتار بر مبنای آمارهای ملل متحد نوشته شده است. در ایران هیچ آمار رسمی از خشونت علیه زنان وجود ندارد و حتی به ملل متحد هم اعلام نمی‌شود.
2. سایت سازمان ملل برای زنان، پایگاه اطلاعاتی دبیر کل برای خشونت علیه زنان و کمپین دبیرکل برای محو خشونت علیه زنان سایت‌هایی تحت نظر ملل متحد هستند که آمارهای قابل اتکا و مطالب مطمئنی منتشر میکنند.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از پایگاه خبری قانون 25 نوامبر روز جهانی محو خشونت علیه زنان است. سازمان ملل متحد از سال 1990 و به یاد خواهران میرابال، روز قتل آنان را به این نام خواند. خواهران میرابال چهار خواهر دومینیکنی بودند که به حکومت دیکتاتوری رافائل آلخو معترض بودند. سه نفر از آن‌ها در این روز توسط ایادی حکومت آلخو به قتل رسیدند. چهل سال پس از مرگ آن‌ها، جمهوری دومینیکن به مجمع عمومی پیشنهاد داد روز مرگ آن‌ها روز جهانی محو خشونت علیه زنان نامیده شود و این پیشنهاد مورد تایید قرار گرفت. البته سازمان ملل شش سال پیش از آن اعلامیه‌ای هم برای محو خشونت علیه زنان تدوین کرده بود.
خشونت علیه زنان را اینگونه تعریف میکنند: «هر اقدام خشن متکی بر جنسیت که منجر به آسیب یا رنج جسمی؛ جنسی یا روانی نسبت به زنان و محرومیت اجباری یا خودسرانه از آزادی گردد یا احتمال دارد منجر شود؛ چه در زندگی عمومی و چه در زندگی خصوصی. تهدید به چنین اعمالی نیز جزو تعریف خشونت علیه زنان قرار می‌گیرد.» (ماده یک اعلامیه حذف خشونت علیه زنان)
در تعریف خشونت علیه زنان موارد متعددی جای می‌گیرند. برخی از این موارد در اعلامیه آمده است هرچند که نمی‌توان گفت محدود به موارد اعلام شده است. اعلامیه محو خشونت علیه زنان موارد خشونت را به سه دسته خانوادگی، اجتماعی و دولتی تقسیم می‌کند.
در گروه خانوادگی- یعنی خشونت‌هایی که در خانه و توسط اعضای خانواده صورت می‌گیرد- موارد متعددی می‌گنجد. کتک زدن، سوءاستفاده جنسی از کودکان مونث، برقراری رابطه جنسی اجباری در زندگی زناشویی، ختنه زنان و ازدواج اجباری از مهم‌ترین نمونه‌ها هستند. آمارها در این زمینه دهشتناک است. در ایالات متحده آمریکا از هر سه زن یکی بوسیله شریک زندگیاش کشته می‌شود. این آمار در آفریقای جنوبی اینگونه بیان می‌شود: در هر شش ساعت یک زن توسط شریک زندگیاش کشته می‌شود. هنوز هم در دنیا کشورهایی هستند که زنان و دختران را در آن ختنه میکنند تا از رابطه جنسی لذتی نبرند و به آن به چشم یک وظیفه زنانه نگاه کنند. یکی و دو تا هم نیستند. سازمان ملل می‌گوید در دنیای امروز ما 130 میلیون دختر و زن ختنه شده‌اند و هر سال سه میلیون دختر تازه متولد شده در آفریقا چنین خطری را تجربه میکنند. بیش از 60 میلیون دختر در دنیا هم به جای خاله‌بازی باید واقعا خانواده را بگردانند چرا که شوهر و احتمالا بچه دارند.
وضع در گروه خشونت‌های اجتماعی بهتر که نیست بدتر هم هست. در راس این خشونت‌ها هم تجاوز قرار گرفته است. از هر پنج زن در دنیا یکی مورد تجاوز قرار گرفته است. از هر پنج زن در دنیا یکی مورد تجاوز قرار گرفته است. این تکرار نه اشتباه نویسنده که عمد او برای مرور این آمار وحشتناک است. تجاوز نه تنها در زندگی معمولی انسان‌ها جریان دارد که در جنگ‌ها هم ابزار و سلاح جنگی شده است. از سال 1996 تاکنون 200 هزار زن در جمهوری دموکراتیک کنگو مورد تجاوز قرار گرفته‌اند، یعنی هر سال 13000 زن و هر سه ساعت دو زن.
وضع سوء استفاده جنسی و آزار و اذیت جنسی در محل کار و مدرسه هم بهتر از تجاوز نیست. مثلا در سائوپائولو برزیل هر 15 ثانیه یک زن مورد آزار و اذیت جنسی قرار می‌گیرد. در اتحادیه اروپا بین 40 تا 50 درصد زنان تجربه آزار و اذیت جنسی در محل کار خود را داشته‌اند و در ایالات متحده 83 درصد دختران بین 12 تا 16 سال تجربه آزار و اذیت جنسی در مدارس عمومی را داشته‌اند. زنان حجم عمده‌ای از قاچاق انسان در جهان را هم تشکیل می‌دهند، قاچاقی که لابد از یک جهنم به جهنم دیگر است و نه به بهشت. آمارها می‌گویند 80 درصد انسان‌هایی که در جهان قاچاق می‌شوند زن و دختر هستند.
خشونت‌های دولتی هم کم نیست، منظور آن خشونت‌هایی است که به وسیله دولت یا با اغماض آن رخ می‌دهد. در این گروه یک قانون نامناسب هم می‌تواند به عنوان خشونت علیه زنان شناخته شود.
آمارهای دیگری هم هست. کافی است که به سایت سازمان ملل متحد مراجعه کنید و از آخرین دسته‌گل های بشریت -بخوانید مردان- آگاه شوید.
دبیرکل ملل متحد برنامه هشت ساله‌ای برای محو خشونت علیه زنان ترتیب داده است که از سال 2008 آغاز شده و تا سال 2015 ادامه دارد. هدف بالابردن آگاهی‌ها و افزایش اراده و منابع سیاسی برای پیشگیری و مبارزه با تمامی اشکال خشونت علیه زنان و دختران است. بان‌کی‌مون در این راه روی کمک تک‌تک اعضای جامعه جهانی حساب باز کرده است، به خصوص مردان و پسران. تا دیگر خشونتی علیه مادران(مان) و دختران(مان) و زنان(مان) و خواهران(مان) نداشته باشیم.
خشونت علیه زنان نه تنها نقض شدید حقوق بشر به شمار می‌رود بلکه هزینه‌های اجتماعی و اقتصادی هنگفتی نیز دارد. تنها در ایالات متحده آمریکا خشونت علیه زنان نزدیک به شش میلیارد دلار هزینه برمی‌دارد.
خشونت علیه زنان موضوعی است جدی و بغرنج. این را آمارها می‌گویند. باید به فکر کاری بود و به فکر رفع علل آن. به نظر، علت اصلی نگاه و دید مردان به زنان است. نگاهی که آنان را ضعیف می‌داند و کارکرد زن را بهره‌جویی می‌خواند. ذهن‌های مردمان باید تغییر کند. در این میان، ایرانی‌ها اگر بخواهند در برنامه بان‌کی‌مون یک قدم بردارند چه خوب است که دیگر به زنان «ضعیفه» نگویند.
پی‌نوشت‌ها:
1. این نوشتار بر مبنای آمارهای ملل متحد نوشته شده است. در ایران هیچ آمار رسمی از خشونت علیه زنان وجود ندارد و حتی به ملل متحد هم اعلام نمی‌شود.
2. سایت سازمان ملل برای زنان، پایگاه اطلاعاتی دبیر کل برای خشونت علیه زنان و کمپین دبیرکل برای محو خشونت علیه زنان سایت‌هایی تحت نظر ملل متحد هستند که آمارهای قابل اتکا و مطالب مطمئنی منتشر میکنند.