Easy Bug
17th December 2011, 04:01 PM
دانشمندان راه حلي كاربردي و جديد را براي برطرف كردن مشكل بزرگ زباله هاي فضايي ارائه كرده اند با اين همه نبود سياستهاي جهاني درباره زباله هاي فضايي مي تواند مانع از اجراي اين برنامه براي از بين بردن اين زباله ها شود.
در اين شيوه ماهواره اي به فضا پرتاب مي شود تا به نزديكي زباله هاي فضايي بزرگ از قبيل قطعات راكتهاي از كار افتاده برود، اين ماهواره موتوري احتراقي را به زباله وصل مي كند تا اين قطعه بتواند زباله را حركت داده و به سوي اتمسفر زمين هدايت كند.
دانشمندان معتقدند با استفاده از اين شيوه مي توان سالانه پنج تا 10 قطعه از زباله هاي فضايي را از اطراف زمين زدود. مقياس اين مسئله بسيار وسيع است، بيش از 17 هزار جرم بزرگتر از 10 سانتيمتر در مدار پاييني زمين وجود دارند اما مشكل اصلي اينجا است كه هر يك از اين قطعات به تنهايي قادر به ايجاد هزاران خطر جدي هستند.
به گفته محققان آژانس فضايي ايتاليا اين مشكل بسيار بزرگ بوده و بايد به سرعت اقدامات لازم براي مهار آن انجام بگيرد زيرا هر چه زمان از دست برود، تعداد زباله هايي كه بايد از مدار به پايين كشيده شوند، افزايش خواهد يافت.
چين در سال 2007 با تخريب يكي از ماهواره هاي از كار افتاده خود بيش از دو هزار زباله فضايي ديگر به وجود آورد و پس از آن نيز برخورد ميان دو ماهواره روسي و آمريكايي به اندازه اي قابل توجه تعداد زباله هاي فضايي سرگردان در فضا را افزايش داد.
آنچه بيش از همه چيز موجب نگراني متخصصان است، وقوع واكنشهايي زنجيره اي به نام "سندروم كسلر" است كه در آن يكي از اين ذرات با ديگري برخورد كرده و موجب برخورد ذره با جسمي ديگر مي شود و اين برخوردها همينطور موجب ايجاد برخوردهاي ديگري خواهند شد تا زماني كه مدار پاييني زمين از لايه اي از اين زباله ها پوشانده شده و كاملا غير قابل استفاده خواهد شد.
سياستهاي فضايي
زباله هاي فضايي تنها ماهواره هاي مدارگرد را تهديد نمي كنند، بلكه ماموريتهاي سرنشين دار فضايي و ايستگاه فضايي بين المللي را نيز بارها و بارها با خطرات جدي مواجه كرده و خواهند كرد.
در اين شيوه ماهواره اي به فضا پرتاب مي شود تا به نزديكي زباله هاي فضايي بزرگ از قبيل قطعات راكتهاي از كار افتاده برود، اين ماهواره موتوري احتراقي را به زباله وصل مي كند تا اين قطعه بتواند زباله را حركت داده و به سوي اتمسفر زمين هدايت كند.
دانشمندان معتقدند با استفاده از اين شيوه مي توان سالانه پنج تا 10 قطعه از زباله هاي فضايي را از اطراف زمين زدود. مقياس اين مسئله بسيار وسيع است، بيش از 17 هزار جرم بزرگتر از 10 سانتيمتر در مدار پاييني زمين وجود دارند اما مشكل اصلي اينجا است كه هر يك از اين قطعات به تنهايي قادر به ايجاد هزاران خطر جدي هستند.
به گفته محققان آژانس فضايي ايتاليا اين مشكل بسيار بزرگ بوده و بايد به سرعت اقدامات لازم براي مهار آن انجام بگيرد زيرا هر چه زمان از دست برود، تعداد زباله هايي كه بايد از مدار به پايين كشيده شوند، افزايش خواهد يافت.
چين در سال 2007 با تخريب يكي از ماهواره هاي از كار افتاده خود بيش از دو هزار زباله فضايي ديگر به وجود آورد و پس از آن نيز برخورد ميان دو ماهواره روسي و آمريكايي به اندازه اي قابل توجه تعداد زباله هاي فضايي سرگردان در فضا را افزايش داد.
آنچه بيش از همه چيز موجب نگراني متخصصان است، وقوع واكنشهايي زنجيره اي به نام "سندروم كسلر" است كه در آن يكي از اين ذرات با ديگري برخورد كرده و موجب برخورد ذره با جسمي ديگر مي شود و اين برخوردها همينطور موجب ايجاد برخوردهاي ديگري خواهند شد تا زماني كه مدار پاييني زمين از لايه اي از اين زباله ها پوشانده شده و كاملا غير قابل استفاده خواهد شد.
سياستهاي فضايي
زباله هاي فضايي تنها ماهواره هاي مدارگرد را تهديد نمي كنند، بلكه ماموريتهاي سرنشين دار فضايي و ايستگاه فضايي بين المللي را نيز بارها و بارها با خطرات جدي مواجه كرده و خواهند كرد.