مسافر007
13th December 2011, 01:32 PM
رييس گروه پژوهشي ديناميك فضايي و كنترل پژوهشكده علوم و فناوري فضا دانشگاه صنعتي اميركبير از طراحي و ساخت نمونه مهندسي و فضايي سفينه حامل موجود زنده در دانشگاه صنعتي اميركبير طي 28 ماه آينده براي ارسال موفق موجود زنده به مدار زمين پايين «LEO» خبر داد. دكتر منصور كبگانيان در گفت‌وگوي اختصاصي با خبرنگار «فناوري» خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اظهار كرد: ارسال موجود زنده به فضا، استقرار كوتاه مدت در مدار LEO، بازگشت به جو و دريافت علائم حياتي در سطح زمين پروژه‌اي است كه در قالب طرح‌هاي كلان ملي پژوهش و فناوري شوراي عالي علوم، تحقيقات و فناوري ازسوي دانشگاه صنعتي اميركبير پيگيري مي‌شود و در صورت نبود مشكلات و موانع مي‌تواند تا 28 ماه آينده عملي شود. وي با تشكر از حمايتهاي اوليه حوزه پژوهش وزارت علوم افزود: دستيابي به دانش فني حمل موجود زنده به فضا و توسعه زيرساخت‌ها و بسترهاي سخت افزاري، نرم افزاري و مغز افزاري از اهداف اصلي اين طرح است كه نياز به سرمايه‌گذاري قابل توجه و تلاش همه جانبه محققان، پژوهشگران، استادان و مسوولان امر دارد. استاد دانشكده مهندسي مكانيك دانشگاه صنعتي اميركبير كه مديريت پروژه طراحي و ساخت سفينه حامل موجود زنده اين دانشگاه را در پژوهشكده علوم وفناوري فضا بر عهده دارد، خاطرنشان كرد: اعزام موجود زنده به مدار، استفاده از پرتابگر ملي، بازگشت سفينه در زمان مقرر، ثبت و ارسال علايم حياتي، استفاده از ظرفيت‌ها و توانمندي‌هاي كشور و استاندارد فضايي اتحاديه اروپا «ECSS» از الزامات طراحي و ساخت سفينه حامل موجود زنده دانشگاه صنعتي اميركبير در نظر گرفته شده است. كبگانيان پس از بيان تاريخچه‌اي از ارسال موجودات زنده به فضا توسط كشورهاي آمريكا، شوروي، چين، فرانسه، ژاپن، به كشور عزيزمان ايران اسلامي اشاره كرد كه براي نخستين بار با ارسال راكت كاوش «1» در سال 2007 توانست به عضويت باشگاه فضايي جهاني در آيد. رييس گروه پژوهشي ديناميك فضايي و كنترل پژوهشكده علوم و فناوري فضا دانشگاه صنعتي اميركبير در خصوص مدارهاي مختلف زمين عنوان كرد: مدار LEO به ارتفاع 160 تا 2000 كيلومتري از سطح زمين اطلاق مي‌شود كه پرتاب در اين مدار به رغم مزايايي كه دارد، مشكلات و معايبي نيز دارد، مثلا به دليل وجود مقاومت هوا در اين مدار انرژي ماهواره و فضاپيما كم مي‌شود. مدار زمين متوسط به ارتفاع 2000 تا 34800 كيلومتري از سطح زمين و مدار زمين ثابت يا GEO به مدار واقع در 35794 كيلومتري از سطح زمين اطلاق مي‌شود. كبگانيان در خصوص فازهاي مختلف پروژه طراحي و ساخت سفينه حامل موجود زنده دانشگاه صنعتي اميركبير گفت: پرتاب ماهواره، استقرار در مدار پس از جدايش (كه ماهواره‌هاي اميد و رصد تجربه‌هاي خوبي را پيش روي كشور گذاشت)، كاهش مدار، بازگشت به جو و فرود و بازيابي از ماموريت‌ها و فازهاي مختلف تعريف شده سفينه حامل موجود زنده دانشگاه صنعتي اميركبير است. وي با بيان اين كه «مانور مداري» يكي از كارهاي جدي است كه بايد در اين پروژه انجام شود، در خصوص كاربردهاي آن تصريح كرد: افزايش ارتفاع مدار، تغيير صفحه مدار و كاهش مدار از كاربردهاي مانور مداري است. در مانور مداري ضربه‌يي در يك لحظه موتور روشن شده و با تغيير لحظه‌يي در اندازه سرعت، ثابت بودن مكان سفينه در طول مانور، كاهش پيچيدگي طراحي و سيستم‌هاي پيش رانش با تراست بالا و مدت زمان سوزش كم همراه است. همچنين مانور مداري غير ضربه‌يي به جاي تراست لحظه‌يي و دفعي به صورت تدريجي و قابل كنترل در مدت زمان طولاني‌تري صورت مي‌گيرد. كبگانيان در خصوص گلوگاه‌هاي علمي و فني سفينه حامل موجود زنده دانشگاه صنعتي اميركبير به ايسنا گفت: محدوديت در جرم و ارتفاع مدار سفينه با توجه به ظرفيت و توانمندي‌هاي پرتابگر ملي، محدوديت در مشخصات مدار پاركينگ با توجه به محدوديت جغرافيايي نقطه‌ي پرتاب (بازگشت بر اساس برنامه‌ريزي‌هاي انجام شده در جنوب شرق كشور و يا درياي عمان خواهد بود)، محدوديت و الزام در انتخاب منطقه فرود، محدوديت در تعداد و توپولوژي ايستگاه‌هاي كنترل زميني، دانش و فناوري ترمزگيري، تقليل مدار (DE-ORBIT) و سامانه پيش رانش ، دانش و فناوري بازگشت به جو كه شامل آيروترمال، حفاظت و سپر حرارتي است، دانش و فناوري هدايت ناوبري، كنترل سمت و پايداري و دقت فرود و بازيابي سفينه در نقطه‌ي مورد نظر از گلوگاه‌هاي طراحي و ساخت سفينه حامل موجود زنده دانشگاه صنعتي اميركبير است. رييس گروه پژوهشي ديناميك فضايي و كنترل پژوهشكده علوم و فناوري فضاي دانشگاه امير كبير با بيان اين كه با توجه به محدوديت‌هاي موجود بايد در خصوص منطقه دقيق فرود سفينه برنامه‌ريزي‌هاي دقيقي انجام شود، تصريح كرد: الزام حد شتاب و ضربه قابل تحمل براي موجودات زنده در فازهاي پرتاب و بازگشت و پشتيباني حيات (Life Support) و بازگشت سالم موجود زنده، از ديگر گلوگاه‌هاي سفينه‌ي حامل موجودات زنده دانشگاه صنعتي اميركبير است كه با دانشكده‌ها و مراكز مرتبط و با تجربه ديگر كشورها، تفاهم‌نامه‌ها و مذاكراتي براي استفاده از آزمايشگاه‌ها و ظرفيت‌هاي تحقيقاتي آن‌ها به امضاء رسانده و همچنين وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي براي حمايت تخصصي‌تر از اين طرح آمادگي‌هاي خود را اعلام كرده است. وي در ادامه خاطرنشان كرد: با توجه به اينكه فعاليت‌هاي تحقيقاتي در اين زمينه از ديرباز انجام شده است، اما پس از ارائه در جلسه كميسيون دائمي شوراي عالي عتف به صورت جدي پيگيري شده و اميد است با حمايت مسوولان مربوطه در مدت 28 ماه آينده طراحي و ساخت و تست‌هاي استاندارد سفينه نهايي شود. كبگانيان در پايان درخصوص تأكيدات و ضرورت‌هاي تبيين شده در اسناد بالادستي كشور در حوزه فضايي به ايسنا گفت: توجه به اسناد بالا دستي علم و فناوري به ويژه در حوزه فضايي مانند سند نقشه جامع علمي كشور و سند چشم انداز و همچنين تاكيدات مسؤولان عالي رتبه نظام بيان كننده آن است كه ايران بايد پروژه اعزام انسان به فضا را به انجام برساند. در سند نقشه جامع علمي كشور و اولويت‌هاي علم و فناوري هوافضا به عنوان اولين اولويت از دسته اولويت‌هاي «الف» مطرح شده است، در اهداف بخشي نظام علم، فناوري و نوآوري كشور، پروژه اعزام انسان به عنوان يكي از اهداف بخشي ملي در اين سند معرفي شده است، طبق پيش‌نويس سند جامع علوم و فناوري‌هاي هوافضا نيز طراحي و ساخت سفينه حامل موجود زنده توجيه كافي و ضرورت اساسي دارد، بنابراين ارسال سفينه حامل موجود زنده به مدار و بازگشت به زمين از جمله اقداماتي است كه با اهداف سند چشم‌انداز همخواني داشته و ضرورت انجام با توجه به اين اسناد و اهداف تعيين شده بيش از پيش نمايان مي‌شود. منبع: ايسنا