Joseph Goebbels
11th November 2011, 06:29 PM
نبرد اوکیناوا، با نام رمز عملیات آیسبرگکه در جزایر ریوکیو (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AC%D8%B2%D8%A7%DB%8C%D8%B1_%D8%B1%DB%8C%D9%88% DA%A9%DB%8C%D9%88) در اوکیناوا (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D9%88%DA%A9%DB%8C%D9%86%D8%A7%D9%88%D8%A7) صورت گرفت بزرگترین حمله آبی-خاکی (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%AD%D9%85%D9%84%D9%87_%D8%A2%D8 %A8%DB%8C-%D8%AE%D8%A7%DA%A9%DB%8C&action=edit&redlink=1&preload=%D8%A7%D9%84%DA%AF%D9%88:%D8%A7%DB%8C%D8%A C%D8%A7%D8%AF+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87/%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86%E2%80%8 C%D8%A8%D9%86%D8%AF%DB%8C&editintro=%D8%A7%D9%84%DA%AF%D9%88:%D8%A7%DB%8C%D8 %AC%D8%A7%D8%AF+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87/%D8%A7%D8%AF%DB%8C%D8%AA%E2%80%8C%D9%86%D9%88%D8%A A%DB%8C%D8%B3&summary=%D8%A7%DB%8C%D8%AC%D8%A7%D8%AF+%DB%8C%DA%A 9+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87+%D9%86%D9%88+%D8% A7%D8%B2+%D8%B7%D8%B1%DB%8C%D9%82+%D8%A7%DB%8C%D8% AC%D8%A7%D8%AF%DA%AF%D8%B1&nosummary=&prefix=&minor=&create=%D8%AF%D8%B1%D8%B3%D8%AA+%DA%A9%D8%B1%D8%AF %D9%86+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87+%D8%AC%D8%AF %DB%8C%D8%AF) انجام شده در جنگ اقیانوس آرام (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%AC%D9%86%DA%AF_%D8%A7%D9%82%DB %8C%D8%A7%D9%86%D9%88%D8%B3_%D8%A2%D8%B1%D8%A7%D9% 85&action=edit&redlink=1&preload=%D8%A7%D9%84%DA%AF%D9%88:%D8%A7%DB%8C%D8%A C%D8%A7%D8%AF+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87/%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86%E2%80%8 C%D8%A8%D9%86%D8%AF%DB%8C&editintro=%D8%A7%D9%84%DA%AF%D9%88:%D8%A7%DB%8C%D8 %AC%D8%A7%D8%AF+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87/%D8%A7%D8%AF%DB%8C%D8%AA%E2%80%8C%D9%86%D9%88%D8%A A%DB%8C%D8%B3&summary=%D8%A7%DB%8C%D8%AC%D8%A7%D8%AF+%DB%8C%DA%A 9+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87+%D9%86%D9%88+%D8% A7%D8%B2+%D8%B7%D8%B1%DB%8C%D9%82+%D8%A7%DB%8C%D8% AC%D8%A7%D8%AF%DA%AF%D8%B1&nosummary=&prefix=&minor=&create=%D8%AF%D8%B1%D8%B3%D8%AA+%DA%A9%D8%B1%D8%AF %D9%86+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87+%D8%AC%D8%AF %DB%8C%D8%AF) در جنگ جهانی دوم (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AC%D9%86%DA%AF_%D8%AC%D9%87%D8%A7%D9%86%DB%8C_ %D8%AF%D9%88%D9%85) بود که از اواخر مارس تا ژوئن ۱۹۴۵ ادامه داشت. این نبرد در انگلیسی به نام طوفان فولادی هم شناخته می‌شودو همچنین تتسو نو امه (به لاتین (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B2%D8%A8%D8%A7%D9%86_%D9%84%D8%A7%D8%AA%DB%8C% D9%86): tetsu no ame) به معنی باران فولاد یا تتشو نو بوفو به معنی تندباد فولاد در زبان ژاپنی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B2%D8%A8%D8%A7%D9%86_%DA%98%D8%A7%D9%BE%D9%86% DB%8C). این اسامی به خشونت نبرد، سنگینی آتش متبادل شده و تعداد فراوان کشتیها و خودروهای زرهی شرکت کننده در حمله از سوی متفقین (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%AA%D9%81%D9%82%DB%8C%D9%86) اشاره دارد. اوکیناوا جمعیتی زیاد داشت که بالغ بر ۱۵۰٬۰۰۰ نفر آنها در زمان نبرد کشته شدند. متفقین قصد استفاده از اوکیناوا به عنوان سکویی برای اجرای عملیات سقوط (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%B9%D9%85%D9%84%DB%8C%D8%A7%D8% AA_%D8%B3%D9%82%D9%88%D8%B7&action=edit&redlink=1&preload=%D8%A7%D9%84%DA%AF%D9%88:%D8%A7%DB%8C%D8%A C%D8%A7%D8%AF+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87/%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86%E2%80%8 C%D8%A8%D9%86%D8%AF%DB%8C&editintro=%D8%A7%D9%84%DA%AF%D9%88:%D8%A7%DB%8C%D8 %AC%D8%A7%D8%AF+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87/%D8%A7%D8%AF%DB%8C%D8%AA%E2%80%8C%D9%86%D9%88%D8%A A%DB%8C%D8%B3&summary=%D8%A7%DB%8C%D8%AC%D8%A7%D8%AF+%DB%8C%DA%A 9+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87+%D9%86%D9%88+%D8% A7%D8%B2+%D8%B7%D8%B1%DB%8C%D9%82+%D8%A7%DB%8C%D8% AC%D8%A7%D8%AF%DA%AF%D8%B1&nosummary=&prefix=&minor=&create=%D8%AF%D8%B1%D8%B3%D8%AA+%DA%A9%D8%B1%D8%AF %D9%86+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87+%D8%AC%D8%AF %DB%8C%D8%AF) داشتند گرچه پس از بمباران هسته‌ای هیروشیما و ناکازاکی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D9%85%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D8%A7%D9%86_%D9%87% D8%B3%D8%AA%D9%87%E2%80%8C%D8%A7%DB%8C_%D9%87%DB%8 C%D8%B1%D9%88%D8%B4%DB%8C%D9%85%D8%A7_%D9%88_%D9%8 6%D8%A7%DA%A9%D8%A7%D8%B2%D8%A7%DA%A9%DB%8C) در آگوست ۱۹۴۵ و اعلان جنگ اتحاد جماهیر شوروی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D8%AA%D8%AD%D8%A7%D8%AF_%D8%AC%D9%85%D8%A7% D9%87%DB%8C%D8%B1_%D8%B4%D9%88%D8%B1%D9%88%DB%8C) به ژاپن (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%98%D8%A7%D9%BE%D9%86) این کشور تسلیم شد و جنگ جهانی دوم (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AC%D9%86%DA%AF_%D8%AC%D9%87%D8%A7%D9%86%DB%8C_ %D8%AF%D9%88%D9%85) به پایان رسید.
تدارکات ژاپنی‌ها
ژنرال میتسورو اوشیجیمی با درک این نکته که هرگز نمی‌تواند از کل جزیره دفاع کند دفاع خود را در اطراف پایتخت تاریخی قلعه شوری متعلق به دوران وسطای پادشاهان ریوکوان و اطراف شیبدار آن مستقر ساخت. این کار برای ژاپنی‌ها خطوط دفاعی مستحکمی ایجاد کرد که فقط از طریق دریا قابل حمله بود. برای اولین بار در نبرد اقیانوس آرام ژاپنی‌ها زمان کافی برای حفر و ساخت استحکامات پیچیده انگونه که در ایوو جیما انجام دادند و همچنین تعداد زیادی توپخانه و ادوات زرهی در در اختیار داشتند. این مقدار زیاد ادوات و همجنین تجربه ۳ سال نبرد با امریکائیها به ژاپنی‌ها این اطمینان را می‌داد که استحکامات اوکیناوا دسوارترین مانعی خواهد بود که امریکائیها تا کنون در جنگ با ان روبرو شده‌اند. اوشیجیمی بر این نکته واقف بود که توانایی متوقف کردن متفقین را ندارد ولی می‌خواست در ازای هر یارد پیشروی تلفاتی سنگین بر انها وارد کند. تعداد کثیری از غارها توپخانه‌های سنگینی را که بر روی ریل حرکت می‌کردند و پس از شلیک به داخل بازمی‌گشتند را پنهان می‌کردند. مدافعان هر نقطه‌ای از اوکیناوا را که سالها مرکز اموزش توپخانه بود را هدف گرفته بودند.
شروع نبرد
عمیلیات فرود امریکائیها بوسیله سپهبد سایمن بولیوار بوکنر فرماندهی میشد که به دو بخش تقسیم میشد: لشکر سوم آبی-خاکی (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D9%84%D8%B4%DA%A9%D8%B1_%D8%B3%D9 %88%D9%85_%D8%A2%D8%A8%DB%8C-%D8%AE%D8%A7%DA%A9%DB%8C&action=edit&redlink=1&preload=%D8%A7%D9%84%DA%AF%D9%88:%D8%A7%DB%8C%D8%A C%D8%A7%D8%AF+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87/%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86%E2%80%8 C%D8%A8%D9%86%D8%AF%DB%8C&editintro=%D8%A7%D9%84%DA%AF%D9%88:%D8%A7%DB%8C%D8 %AC%D8%A7%D8%AF+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87/%D8%A7%D8%AF%DB%8C%D8%AA%E2%80%8C%D9%86%D9%88%D8%A A%DB%8C%D8%B3&summary=%D8%A7%DB%8C%D8%AC%D8%A7%D8%AF+%DB%8C%DA%A 9+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87+%D9%86%D9%88+%D8% A7%D8%B2+%D8%B7%D8%B1%DB%8C%D9%82+%D8%A7%DB%8C%D8% AC%D8%A7%D8%AF%DA%AF%D8%B1&nosummary=&prefix=&minor=&create=%D8%AF%D8%B1%D8%B3%D8%AA+%DA%A9%D8%B1%D8%AF %D9%86+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87+%D8%AC%D8%AF %DB%8C%D8%AF) (به انگلیسی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B2%D8%A8%D8%A7%D9%86_%D8%A7%D9%86%DA%AF%D9%84% DB%8C%D8%B3%DB%8C): III Amphibious Corps) تحت فرمان سرلشگر گیجر (به انگلیسی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B2%D8%A8%D8%A7%D9%86_%D8%A7%D9%86%DA%AF%D9%84% DB%8C%D8%B3%DB%8C): Geiger)مشتمل بر دسته‌های اول و ششم تفنگداران دریایی و همچنین دسته ۲۴ تحت فرمان سرلشگر جان آر هاج که مشتمل بر دسته‌های پیاده نظام ۷ و ۹۶ بود.
دسته دوم تفنگداران دریایی هم برروی شناورها به عنوان نیروی ذخیره پیش بینی شده بود، لشگر دهم هم دسته ۲۷ ام را که به عنوان پادگان کنار گذاشته شده بود و دسته ۷۷ پیاده را کنترل می‌کرد. کلا ارتش دهم شامل ۱۰۲۰۰۰ نفر از ارتش،۸۸۰۰۰ نفر از تفنگداران دریایی و ۱۸۰۰۰ نفر از کارکنان نیروی دریایی بود. نیروی موجود برروی زمین ژاپنی‌ها که عمدتا دفاعی بود به تعداد ۷۷۰۰۰ نفر از ارتش سی و دوم ژاپن بود. این نیروها در ابتدا از دسته‌های نهم، بیست و چهارم، شصت ودوم و نیروهای مستقل چهل و چهارم تشکیل میشد. دسته نهم قبل از نبرد به تایوان فرستاده شدکه باعث بینظمی در خطوط دفاعی ژاپنی‌ها گشت. مقاومت اولیه قرار بود در جنوب بوسیله سپهبد میتسورو اوشیجی، دستیار او سپهبد ایسامو چو. سرهنگ هیرومیچی یاهارا فرماندهی شود. یاهرا استراتژی دفاعی اتخاذ کرده بود در حالی که چو یک استراتژی هجومی داشت. در شمال سرهنگ تاکهیدو اودو فرمانده بود.
دریا
نیروی دریایی ایالات متحده
نیروی دریایی آمریکا (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%86%DB%8C%D8%B1%D9%88%DB%8C_%D8%AF%D8%B1%DB%8C% D8%A7%DB%8C%DB%8C_%D8%A2%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%A9%D 8%A7)[/URL] بخش اعظم کشتیها و هواپیماهای دخیل در عملیات را تامین می‌کرد. بیشتر جنگنده‌ها و بمب‌افکن‌های شیرجه‌رو و هواپیماهای ضربتی هواپیماهای [URL="http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%86%D8%A7%D9%88_%D9%87%D9%88%D8%A7%D9%BE%DB%8C% D9%85%D8%A7%D8%A8%D8%B1"]ناوپایه (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%86%DB%8C%D8%B1%D9%88%DB%8C_%D8%AF%D8%B1%DB%8C% D8%A7%DB%8C%DB%8C_%D8%A2%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%A9%D 8%A7) آمریکائی بودند. ژاپنی‌ها از زمان نبرد خلیج لیته (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D9%86%D8%A8%D8%B1%D8%AF_%D8%AE%D9 %84%DB%8C%D8%AC_%D9%84%DB%8C%D8%AA%D9%87&action=edit&redlink=1&preload=%D8%A7%D9%84%DA%AF%D9%88:%D8%A7%DB%8C%D8%A C%D8%A7%D8%AF+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87/%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86%E2%80%8 C%D8%A8%D9%86%D8%AF%DB%8C&editintro=%D8%A7%D9%84%DA%AF%D9%88:%D8%A7%DB%8C%D8 %AC%D8%A7%D8%AF+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87/%D8%A7%D8%AF%DB%8C%D8%AA%E2%80%8C%D9%86%D9%88%D8%A A%DB%8C%D8%B3&summary=%D8%A7%DB%8C%D8%AC%D8%A7%D8%AF+%DB%8C%DA%A 9+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87+%D9%86%D9%88+%D8% A7%D8%B2+%D8%B7%D8%B1%DB%8C%D9%82+%D8%A7%DB%8C%D8% AC%D8%A7%D8%AF%DA%AF%D8%B1&nosummary=&prefix=&minor=&create=%D8%AF%D8%B1%D8%B3%D8%AA+%DA%A9%D8%B1%D8%AF %D9%86+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87+%D8%AC%D8%AF %DB%8C%D8%AF) از تاکتیک‌های کامیکازه (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%D8%A7%D9%85%DB%8C%DA%A9%D8%A7%D8%B2%D9%87) استفاده کرده بود اما برای اولین بار این تاکتیک بخش اعظم دفاع را تشکیل می‌داد. بین فرود آمریکائیها از روز یکشنبه عید پاک (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B9%DB%8C%D8%AF_%D9%BE%D8%A7%DA%A9) تا ۲۵ می (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%B2%DB%B5_%D9%85%DB%8C) هفت حمله وسیع کامیکازه صورت گرفت که شامل بیش از ۱۵۰۰ هواپیما بود. حداقل بیست کشتی آمریکایی غرق شدند و ۲۵ فروند دیگر صدمه دیدند. نیروی کلی ناوگان متفقین ۱۳۰۰ کشتی بود که شامل ۴۰ هواپیمابر (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%86%D8%A7%D9%88_%D9%87%D9%88%D8%A7%D9%BE%DB%8C% D9%85%D8%A7%D8%A8%D8%B1)، ۱۸ نبردناو (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%86%D8%A8%D8%B1%D8%AF%D9%86%D8%A7%D9%88) و ۲۰۰ ناوشکن (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%86%D8%A7%D9%88%D8%B4%DA%A9%D9%86) بود. نیروی دریایی ایالات متحده در این نبرد بیش از هر نبرد دیگری در طول جنگ تلفات و خسارات داد.
مشترک الامنافع بریتانیا
با وجود اینکه نیروی زمینی متفقین کاملا از نیروهای آمریکایی تشکیل شده بود، ناوگان اقیانوس آرام بریتانیایی حدود ۲۰ درصد از پوشش هوایی ناوگان را تامین نمود. این‌ها از کشتیها و پرسنل بریتانیایی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%B1%DB%8C%D8%AA%D8%A7%D9%86%DB%8C%D8%A7) کانادائی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%D8%A7%D9%86%D8%A7%D8%AF%D8%A7)، نیوزیلندی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%86%DB%8C%D9%88%D8%B2%DB%8C%D9%84%D9%86%D8%AF) و استرالیایی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%B1%D8%A7%D9%84%DB%8C%D8%A7) تشکیل شده بود. ماموریت آنها از کار انداختن فرودگاههای موجود در جزایر ساکیشیما (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%AC%D8%B2%D8%A7%DB%8C%D8%B1_%D8 %B3%D8%A7%DA%A9%DB%8C%D8%B4%DB%8C%D9%85%D8%A7&action=edit&redlink=1&preload=%D8%A7%D9%84%DA%AF%D9%88:%D8%A7%DB%8C%D8%A C%D8%A7%D8%AF+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87/%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86%E2%80%8 C%D8%A8%D9%86%D8%AF%DB%8C&editintro=%D8%A7%D9%84%DA%AF%D9%88:%D8%A7%DB%8C%D8 %AC%D8%A7%D8%AF+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87/%D8%A7%D8%AF%DB%8C%D8%AA%E2%80%8C%D9%86%D9%88%D8%A A%DB%8C%D8%B3&summary=%D8%A7%DB%8C%D8%AC%D8%A7%D8%AF+%DB%8C%DA%A 9+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87+%D9%86%D9%88+%D8% A7%D8%B2+%D8%B7%D8%B1%DB%8C%D9%82+%D8%A7%DB%8C%D8% AC%D8%A7%D8%AF%DA%AF%D8%B1&nosummary=&prefix=&minor=&create=%D8%AF%D8%B1%D8%B3%D8%AA+%DA%A9%D8%B1%D8%AF %D9%86+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87+%D8%AC%D8%AF %DB%8C%D8%AF) بود.
نبرد دریایی
ماموریت از کار اندازی فرودگاههای ژاپنی در جزایر ساکیشیما به عهده ناوگان اقیانوس ارام بریتانیا گإاشته شده بود که این ماموریت بین ۲۶ مارچ تا ۱۰ آپریل با موفقیت انجام شد. در دهم اپریل توجه انها به فرودگاههای شمال فورموسا جلب شد. نیروها در ۲۳ اپریل تا خلیج سن پدرو عقب نشینی کردند. با وجود اینکه این اتفاقات برای نیروی دریایی امریکا امر پیش پا افتاده‌ای بود ولی برای نیروی دریایی بریتانیا این طولانی ترین زمانی بود که نیرویی بریتانیایی در این وسعت در دریا انجام وظیفه می‌کرد. از چهارم می‌ناوگان بریتانیا به نبرد بازگشت، و در ادامه فتح فرودگاهها به بمباران مواضع دشمن از طریق ناوها و هواپیماه ا پرداخت. چندین حمله کامیکازه با عث صدمات زیادی شد ولی زره پوش کردن عرشه‌های پرواز باعث شد که وقفه چندانی در کار بریتانیایی‌ها پیش نیاید. در نبرد ۲ ماهه اوکیناوا ژاپنی‌ها ۱۹۰۰ ماموریت کامیکازه انجام دادند که باعث غرق دهها فروند از کشتی‌های متفقین و کشته شدن بیش از ۵۰۰۰ ملوان امریکایی شد.
عملیات ten-go شاید بتوان گفت دراماتیک ترین نبرد دریایی دوراز اوکیناوا به وقوع پیوست: در جایی که شناورهای ژاپنی به رهبری نبردناو یاماتو در یک حمله انتحاری شرکت کردند. نبرد ناو یاماتو و شناورها مدت کوتاهی پس از ترک آبهای ژاپن درگیر نبرد شدند. در ۷ آپریل ۱۹۴۵ نبردناو یاماتو بزرگترین نبردناو جهان، در فاصله بسیار زیاد از ساحل اوکیناوا جایی که قرار بود یاماتو خود را به انجا رسانده و پس از لنگر گیری کنار ساحل بوسیله توپها و پرسنلش از ساحل دفاع کند بر اثر حمله بیش از ۳۰۰ هواپیمای ناوپایه در طول دو روز غرق شد. به هواپیماهای اژدر افکن امریکایی اموزش داده شده بود که همه اژدرهایشان را به یک طرف ناو شلیک کنند تا ازمتعادل کردن موثر ناو با پر کردن مخازن ان جلوگیری کنند وترجیحا عقب یا جلوی کشتی را که احتمالا زره ضعیفتری داشتند را هدف قرار دهند. یک رزمناو هم که جزو نیروهای پوششی یاماتو بود غرق شد. بعد از این اتفاق نیروی دریایی ژاپن عملیات‌ها را متوقف کرد و در ادامه جنگ شرکت نکرد. نبرد زمینی: نبردهای زمینی در روز ۲۶ مارچ ۱۹۴۵ آغاز شد و۸۷ روز به طول انجامید. اولین امریکایی‌هایی که به ساحل رسیدند سربازان بخش ۷۷ ام پیاده بودند که در تاریخ ۲۶ مارچ ۱۹۴۵ در جزایر کراما در ۱۵ مایلی غرب اوکیناوا پا به ساحل گذاشتند. در ادامه کشتی‌های کمکی هم از راه رسیدند و جزیره در طول ۵ روز از نیروهای دشمن پاکسازی شد. در عملیاتهای مقدماتی بخش ۷۷ ام پیاده دچار تلفات ۳۱ کشته و ۸۱ زخمی شد در حالیکه تعداد کشته‌ها و اسرای ژاپنی از ۶۵۰ هم فراتر می‌رفت. این عملیات امنیت لازم برای لنگرگیری کشتیها را فراهم می‌ساخت و همچنین تهدید قایقهای انتحاری را هم از بین می‌برد.
منبع : http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%86%D8%A8%D8%B1%D8%AF_%D8%A7%D9%88%DA%A9%DB%8C% D9%86%D8%A7%D9%88%D8%A7 (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%86%D8%A8%D8%B1%D8%AF_%D8%A7%D9%88%DA%A9%DB%8C% D9%86%D8%A7%D9%88%D8%A7)
تدارکات ژاپنی‌ها
ژنرال میتسورو اوشیجیمی با درک این نکته که هرگز نمی‌تواند از کل جزیره دفاع کند دفاع خود را در اطراف پایتخت تاریخی قلعه شوری متعلق به دوران وسطای پادشاهان ریوکوان و اطراف شیبدار آن مستقر ساخت. این کار برای ژاپنی‌ها خطوط دفاعی مستحکمی ایجاد کرد که فقط از طریق دریا قابل حمله بود. برای اولین بار در نبرد اقیانوس آرام ژاپنی‌ها زمان کافی برای حفر و ساخت استحکامات پیچیده انگونه که در ایوو جیما انجام دادند و همچنین تعداد زیادی توپخانه و ادوات زرهی در در اختیار داشتند. این مقدار زیاد ادوات و همجنین تجربه ۳ سال نبرد با امریکائیها به ژاپنی‌ها این اطمینان را می‌داد که استحکامات اوکیناوا دسوارترین مانعی خواهد بود که امریکائیها تا کنون در جنگ با ان روبرو شده‌اند. اوشیجیمی بر این نکته واقف بود که توانایی متوقف کردن متفقین را ندارد ولی می‌خواست در ازای هر یارد پیشروی تلفاتی سنگین بر انها وارد کند. تعداد کثیری از غارها توپخانه‌های سنگینی را که بر روی ریل حرکت می‌کردند و پس از شلیک به داخل بازمی‌گشتند را پنهان می‌کردند. مدافعان هر نقطه‌ای از اوکیناوا را که سالها مرکز اموزش توپخانه بود را هدف گرفته بودند.
شروع نبرد
عمیلیات فرود امریکائیها بوسیله سپهبد سایمن بولیوار بوکنر فرماندهی میشد که به دو بخش تقسیم میشد: لشکر سوم آبی-خاکی (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D9%84%D8%B4%DA%A9%D8%B1_%D8%B3%D9 %88%D9%85_%D8%A2%D8%A8%DB%8C-%D8%AE%D8%A7%DA%A9%DB%8C&action=edit&redlink=1&preload=%D8%A7%D9%84%DA%AF%D9%88:%D8%A7%DB%8C%D8%A C%D8%A7%D8%AF+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87/%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86%E2%80%8 C%D8%A8%D9%86%D8%AF%DB%8C&editintro=%D8%A7%D9%84%DA%AF%D9%88:%D8%A7%DB%8C%D8 %AC%D8%A7%D8%AF+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87/%D8%A7%D8%AF%DB%8C%D8%AA%E2%80%8C%D9%86%D9%88%D8%A A%DB%8C%D8%B3&summary=%D8%A7%DB%8C%D8%AC%D8%A7%D8%AF+%DB%8C%DA%A 9+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87+%D9%86%D9%88+%D8% A7%D8%B2+%D8%B7%D8%B1%DB%8C%D9%82+%D8%A7%DB%8C%D8% AC%D8%A7%D8%AF%DA%AF%D8%B1&nosummary=&prefix=&minor=&create=%D8%AF%D8%B1%D8%B3%D8%AA+%DA%A9%D8%B1%D8%AF %D9%86+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87+%D8%AC%D8%AF %DB%8C%D8%AF) (به انگلیسی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B2%D8%A8%D8%A7%D9%86_%D8%A7%D9%86%DA%AF%D9%84% DB%8C%D8%B3%DB%8C): III Amphibious Corps) تحت فرمان سرلشگر گیجر (به انگلیسی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B2%D8%A8%D8%A7%D9%86_%D8%A7%D9%86%DA%AF%D9%84% DB%8C%D8%B3%DB%8C): Geiger)مشتمل بر دسته‌های اول و ششم تفنگداران دریایی و همچنین دسته ۲۴ تحت فرمان سرلشگر جان آر هاج که مشتمل بر دسته‌های پیاده نظام ۷ و ۹۶ بود.
دسته دوم تفنگداران دریایی هم برروی شناورها به عنوان نیروی ذخیره پیش بینی شده بود، لشگر دهم هم دسته ۲۷ ام را که به عنوان پادگان کنار گذاشته شده بود و دسته ۷۷ پیاده را کنترل می‌کرد. کلا ارتش دهم شامل ۱۰۲۰۰۰ نفر از ارتش،۸۸۰۰۰ نفر از تفنگداران دریایی و ۱۸۰۰۰ نفر از کارکنان نیروی دریایی بود. نیروی موجود برروی زمین ژاپنی‌ها که عمدتا دفاعی بود به تعداد ۷۷۰۰۰ نفر از ارتش سی و دوم ژاپن بود. این نیروها در ابتدا از دسته‌های نهم، بیست و چهارم، شصت ودوم و نیروهای مستقل چهل و چهارم تشکیل میشد. دسته نهم قبل از نبرد به تایوان فرستاده شدکه باعث بینظمی در خطوط دفاعی ژاپنی‌ها گشت. مقاومت اولیه قرار بود در جنوب بوسیله سپهبد میتسورو اوشیجی، دستیار او سپهبد ایسامو چو. سرهنگ هیرومیچی یاهارا فرماندهی شود. یاهرا استراتژی دفاعی اتخاذ کرده بود در حالی که چو یک استراتژی هجومی داشت. در شمال سرهنگ تاکهیدو اودو فرمانده بود.
دریا
نیروی دریایی ایالات متحده
نیروی دریایی آمریکا (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%86%DB%8C%D8%B1%D9%88%DB%8C_%D8%AF%D8%B1%DB%8C% D8%A7%DB%8C%DB%8C_%D8%A2%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%A9%D 8%A7)[/URL] بخش اعظم کشتیها و هواپیماهای دخیل در عملیات را تامین می‌کرد. بیشتر جنگنده‌ها و بمب‌افکن‌های شیرجه‌رو و هواپیماهای ضربتی هواپیماهای [URL="http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%86%D8%A7%D9%88_%D9%87%D9%88%D8%A7%D9%BE%DB%8C% D9%85%D8%A7%D8%A8%D8%B1"]ناوپایه (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%86%DB%8C%D8%B1%D9%88%DB%8C_%D8%AF%D8%B1%DB%8C% D8%A7%DB%8C%DB%8C_%D8%A2%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%A9%D 8%A7) آمریکائی بودند. ژاپنی‌ها از زمان نبرد خلیج لیته (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D9%86%D8%A8%D8%B1%D8%AF_%D8%AE%D9 %84%DB%8C%D8%AC_%D9%84%DB%8C%D8%AA%D9%87&action=edit&redlink=1&preload=%D8%A7%D9%84%DA%AF%D9%88:%D8%A7%DB%8C%D8%A C%D8%A7%D8%AF+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87/%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86%E2%80%8 C%D8%A8%D9%86%D8%AF%DB%8C&editintro=%D8%A7%D9%84%DA%AF%D9%88:%D8%A7%DB%8C%D8 %AC%D8%A7%D8%AF+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87/%D8%A7%D8%AF%DB%8C%D8%AA%E2%80%8C%D9%86%D9%88%D8%A A%DB%8C%D8%B3&summary=%D8%A7%DB%8C%D8%AC%D8%A7%D8%AF+%DB%8C%DA%A 9+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87+%D9%86%D9%88+%D8% A7%D8%B2+%D8%B7%D8%B1%DB%8C%D9%82+%D8%A7%DB%8C%D8% AC%D8%A7%D8%AF%DA%AF%D8%B1&nosummary=&prefix=&minor=&create=%D8%AF%D8%B1%D8%B3%D8%AA+%DA%A9%D8%B1%D8%AF %D9%86+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87+%D8%AC%D8%AF %DB%8C%D8%AF) از تاکتیک‌های کامیکازه (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%D8%A7%D9%85%DB%8C%DA%A9%D8%A7%D8%B2%D9%87) استفاده کرده بود اما برای اولین بار این تاکتیک بخش اعظم دفاع را تشکیل می‌داد. بین فرود آمریکائیها از روز یکشنبه عید پاک (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B9%DB%8C%D8%AF_%D9%BE%D8%A7%DA%A9) تا ۲۵ می (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%B2%DB%B5_%D9%85%DB%8C) هفت حمله وسیع کامیکازه صورت گرفت که شامل بیش از ۱۵۰۰ هواپیما بود. حداقل بیست کشتی آمریکایی غرق شدند و ۲۵ فروند دیگر صدمه دیدند. نیروی کلی ناوگان متفقین ۱۳۰۰ کشتی بود که شامل ۴۰ هواپیمابر (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%86%D8%A7%D9%88_%D9%87%D9%88%D8%A7%D9%BE%DB%8C% D9%85%D8%A7%D8%A8%D8%B1)، ۱۸ نبردناو (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%86%D8%A8%D8%B1%D8%AF%D9%86%D8%A7%D9%88) و ۲۰۰ ناوشکن (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%86%D8%A7%D9%88%D8%B4%DA%A9%D9%86) بود. نیروی دریایی ایالات متحده در این نبرد بیش از هر نبرد دیگری در طول جنگ تلفات و خسارات داد.
مشترک الامنافع بریتانیا
با وجود اینکه نیروی زمینی متفقین کاملا از نیروهای آمریکایی تشکیل شده بود، ناوگان اقیانوس آرام بریتانیایی حدود ۲۰ درصد از پوشش هوایی ناوگان را تامین نمود. این‌ها از کشتیها و پرسنل بریتانیایی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%B1%DB%8C%D8%AA%D8%A7%D9%86%DB%8C%D8%A7) کانادائی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%D8%A7%D9%86%D8%A7%D8%AF%D8%A7)، نیوزیلندی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%86%DB%8C%D9%88%D8%B2%DB%8C%D9%84%D9%86%D8%AF) و استرالیایی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%B1%D8%A7%D9%84%DB%8C%D8%A7) تشکیل شده بود. ماموریت آنها از کار انداختن فرودگاههای موجود در جزایر ساکیشیما (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%AC%D8%B2%D8%A7%DB%8C%D8%B1_%D8 %B3%D8%A7%DA%A9%DB%8C%D8%B4%DB%8C%D9%85%D8%A7&action=edit&redlink=1&preload=%D8%A7%D9%84%DA%AF%D9%88:%D8%A7%DB%8C%D8%A C%D8%A7%D8%AF+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87/%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86%E2%80%8 C%D8%A8%D9%86%D8%AF%DB%8C&editintro=%D8%A7%D9%84%DA%AF%D9%88:%D8%A7%DB%8C%D8 %AC%D8%A7%D8%AF+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87/%D8%A7%D8%AF%DB%8C%D8%AA%E2%80%8C%D9%86%D9%88%D8%A A%DB%8C%D8%B3&summary=%D8%A7%DB%8C%D8%AC%D8%A7%D8%AF+%DB%8C%DA%A 9+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87+%D9%86%D9%88+%D8% A7%D8%B2+%D8%B7%D8%B1%DB%8C%D9%82+%D8%A7%DB%8C%D8% AC%D8%A7%D8%AF%DA%AF%D8%B1&nosummary=&prefix=&minor=&create=%D8%AF%D8%B1%D8%B3%D8%AA+%DA%A9%D8%B1%D8%AF %D9%86+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87+%D8%AC%D8%AF %DB%8C%D8%AF) بود.
نبرد دریایی
ماموریت از کار اندازی فرودگاههای ژاپنی در جزایر ساکیشیما به عهده ناوگان اقیانوس ارام بریتانیا گإاشته شده بود که این ماموریت بین ۲۶ مارچ تا ۱۰ آپریل با موفقیت انجام شد. در دهم اپریل توجه انها به فرودگاههای شمال فورموسا جلب شد. نیروها در ۲۳ اپریل تا خلیج سن پدرو عقب نشینی کردند. با وجود اینکه این اتفاقات برای نیروی دریایی امریکا امر پیش پا افتاده‌ای بود ولی برای نیروی دریایی بریتانیا این طولانی ترین زمانی بود که نیرویی بریتانیایی در این وسعت در دریا انجام وظیفه می‌کرد. از چهارم می‌ناوگان بریتانیا به نبرد بازگشت، و در ادامه فتح فرودگاهها به بمباران مواضع دشمن از طریق ناوها و هواپیماه ا پرداخت. چندین حمله کامیکازه با عث صدمات زیادی شد ولی زره پوش کردن عرشه‌های پرواز باعث شد که وقفه چندانی در کار بریتانیایی‌ها پیش نیاید. در نبرد ۲ ماهه اوکیناوا ژاپنی‌ها ۱۹۰۰ ماموریت کامیکازه انجام دادند که باعث غرق دهها فروند از کشتی‌های متفقین و کشته شدن بیش از ۵۰۰۰ ملوان امریکایی شد.
عملیات ten-go شاید بتوان گفت دراماتیک ترین نبرد دریایی دوراز اوکیناوا به وقوع پیوست: در جایی که شناورهای ژاپنی به رهبری نبردناو یاماتو در یک حمله انتحاری شرکت کردند. نبرد ناو یاماتو و شناورها مدت کوتاهی پس از ترک آبهای ژاپن درگیر نبرد شدند. در ۷ آپریل ۱۹۴۵ نبردناو یاماتو بزرگترین نبردناو جهان، در فاصله بسیار زیاد از ساحل اوکیناوا جایی که قرار بود یاماتو خود را به انجا رسانده و پس از لنگر گیری کنار ساحل بوسیله توپها و پرسنلش از ساحل دفاع کند بر اثر حمله بیش از ۳۰۰ هواپیمای ناوپایه در طول دو روز غرق شد. به هواپیماهای اژدر افکن امریکایی اموزش داده شده بود که همه اژدرهایشان را به یک طرف ناو شلیک کنند تا ازمتعادل کردن موثر ناو با پر کردن مخازن ان جلوگیری کنند وترجیحا عقب یا جلوی کشتی را که احتمالا زره ضعیفتری داشتند را هدف قرار دهند. یک رزمناو هم که جزو نیروهای پوششی یاماتو بود غرق شد. بعد از این اتفاق نیروی دریایی ژاپن عملیات‌ها را متوقف کرد و در ادامه جنگ شرکت نکرد. نبرد زمینی: نبردهای زمینی در روز ۲۶ مارچ ۱۹۴۵ آغاز شد و۸۷ روز به طول انجامید. اولین امریکایی‌هایی که به ساحل رسیدند سربازان بخش ۷۷ ام پیاده بودند که در تاریخ ۲۶ مارچ ۱۹۴۵ در جزایر کراما در ۱۵ مایلی غرب اوکیناوا پا به ساحل گذاشتند. در ادامه کشتی‌های کمکی هم از راه رسیدند و جزیره در طول ۵ روز از نیروهای دشمن پاکسازی شد. در عملیاتهای مقدماتی بخش ۷۷ ام پیاده دچار تلفات ۳۱ کشته و ۸۱ زخمی شد در حالیکه تعداد کشته‌ها و اسرای ژاپنی از ۶۵۰ هم فراتر می‌رفت. این عملیات امنیت لازم برای لنگرگیری کشتیها را فراهم می‌ساخت و همچنین تهدید قایقهای انتحاری را هم از بین می‌برد.
منبع : http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%86%D8%A8%D8%B1%D8%AF_%D8%A7%D9%88%DA%A9%DB%8C% D9%86%D8%A7%D9%88%D8%A7 (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%86%D8%A8%D8%B1%D8%AF_%D8%A7%D9%88%DA%A9%DB%8C% D9%86%D8%A7%D9%88%D8%A7)