طلیعه طلا
6th November 2011, 07:08 PM
از خون تا ... خدا
http://www.bmsu.ac.ir/UserFiles/untitled%284%29.JPG
عید خون همان «عید اضحى»، به معنى قربانى كردن است. در سرزمین مِنا با قربانى گوسفند، «مَنْ» به «ما» تبدیل می شود؛
زیرا فلسفه عمل حج گزار و قربانى كننده این است كه او با تمسك به حقیقت «ورع» گلوى دیوِ طمع را می برد و آنچه از قربانى به خداى سبحان
می رسد، گوشت و خون نیست، بلكه روح كردار و جان عمل (تقوا) است و حاجى وارث ابراهیم خلیل الرحمن علیهالسلام است كه اسماعیل
نفسش را به قربانگاه می برد و آن را ذبح مىكند و به لقاءالله مىرسد. این سخن رهبر فقیدمان است كه فرموده است:
«عید سعید قربان، عیدى است كه انسانهاى آگاه را به یاد قربانگاه ابراهیمى می اندازد. قربانگاهى كه درس فداكارى و جهاد در راه خداى بزرگ
را به فرزندانِ آدم و اصفیاء و اولیاء می دهد.»(1)
قربانى در مِنا مقدمه رسیدن به غدیر است؛ چرا كه اگر هواى نفس در مِنا قربانى نشود، در غدیرخم تسلیم حق شدن مشكل است
و حضرت ابراهیم علیه السلام با ذبح اسماعیل مسلمانان را بیمه كرد كه به جاى فرزندانشان، گوسفند قربانى كنند و حضرت محمد
صلى الله علیه و آله بشریت را بیمه كرد كه به جاى پیروى از ناحق، از حق كه همان على است،(2) تبعیت كنند. و این چنین از پیوند
قربان با غدیر، دین كامل شد.
عید سعید قربان، عیدى است كه انسانهاى آگاه را به یاد قربانگاه ابراهیمى می اندازد. قربانگاهى كه درس فداكارى و جهاد در راه
خداى بزرگ را به فرزندانِ آدم و اصفیاء و اولیاء می دهد.
http://img.tebyan.net/big/1386/08/985212007811911216691699716313621012075.jpg
و در فضیلت این ایام همین بس كه امام هشتم حضرت على بن موسى الرضا علیهالسلام فرموده است:
«إِذَا كَانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ زُفَّتْ أَرْبَعَةُ أَیَّامٍ إِلَى اللهِ كَمَا تُزَفُّ الْعَرُوسُ إِلَى خِدْرِهَا قیلَ ما هذِهِ الاْیّامُ قالَ: یَوْمُ الاَْضْحَى وَ یَوْمُ الْفِطْرِ وَ یَوْمُ الْجُمُعَةِ وَ
یَوْمُ الْغَدِیرِ وَ إِنَّ یَوْمَ الْغَدِیرِ بَیْنَالاَْضْحى وَ الْفِطْرِ وَ الْجُمُعَةِ كَالْقَمَرِ بَیْنَ الْكَوَاكِبِ وَ هُوَ الْیَوْمُ الَّذِى نَجَافِیهِ اِبْرَاهِیمُ الْخَلِیلُ مِنَ النَّارِ فَصَامَهُ شُكْرا للهِ
وَ هُوَ الْیَومُ الَّذِى اَكْمَلَ اللهُ بِهِ الدِّینَ فِى اِقَامَةِ النَّبِىِّ صلى الله علیه و آله عَلِیّا اَمِیرَالْمُؤْمِنِینَ عَلَما وَ اَبَانَ فَضِیلَتَهُ وَ وَصَاءَتَهُ فَصَامَ ذَلِكَ الْیَوْمَ وَ اِنَّهُ
لَیَوْمُ الْكَمَالِ وَ یَوْمُ مَرغَمَةِ الشَّیْطَانِ وَ یَوْمُ تَقَبُّلِ اَعْمَالِ الشِّیعَةِ وَ مُحِبِّى آلِ مُحَمَّدٍ.(3)
در هنگام قیامت، چهار روز را آرایش كرده نزد خداى سبحان می آورند؛ چنان كه عروس را به حجله می برند. از حضرت پرسیده
شد: این ایام كدام اند؟ فرمود: روز قربان، روز فطر، روز جمعه و روز غدیر است. و روز «غدیر» بین روزِ فطر و روز جمعه مثل ماه
است در میان ستارگان. آن روزى است كه حضرت ابراهیم خلیل علیه السلام از آتش نجات پیدا كرد و روزه گرفت و از خدا تشكر كرد.
---------------
پینوشتها:
1- صحیفه نور، ج 18، ص 87 .
2- رسول اكرم صلى الله علیه و آله: «عَلِىٌّ مَعَ الْحَقِّ وَ الْحَقُّ مَعَ عَلِىٍّ؛ على با حق است و حق با على .»
3- مسند الامام الرضا علیهالسلام، ج 2، صص 17 ـ 18.
تبیان
http://www.bmsu.ac.ir/UserFiles/untitled%284%29.JPG
عید خون همان «عید اضحى»، به معنى قربانى كردن است. در سرزمین مِنا با قربانى گوسفند، «مَنْ» به «ما» تبدیل می شود؛
زیرا فلسفه عمل حج گزار و قربانى كننده این است كه او با تمسك به حقیقت «ورع» گلوى دیوِ طمع را می برد و آنچه از قربانى به خداى سبحان
می رسد، گوشت و خون نیست، بلكه روح كردار و جان عمل (تقوا) است و حاجى وارث ابراهیم خلیل الرحمن علیهالسلام است كه اسماعیل
نفسش را به قربانگاه می برد و آن را ذبح مىكند و به لقاءالله مىرسد. این سخن رهبر فقیدمان است كه فرموده است:
«عید سعید قربان، عیدى است كه انسانهاى آگاه را به یاد قربانگاه ابراهیمى می اندازد. قربانگاهى كه درس فداكارى و جهاد در راه خداى بزرگ
را به فرزندانِ آدم و اصفیاء و اولیاء می دهد.»(1)
قربانى در مِنا مقدمه رسیدن به غدیر است؛ چرا كه اگر هواى نفس در مِنا قربانى نشود، در غدیرخم تسلیم حق شدن مشكل است
و حضرت ابراهیم علیه السلام با ذبح اسماعیل مسلمانان را بیمه كرد كه به جاى فرزندانشان، گوسفند قربانى كنند و حضرت محمد
صلى الله علیه و آله بشریت را بیمه كرد كه به جاى پیروى از ناحق، از حق كه همان على است،(2) تبعیت كنند. و این چنین از پیوند
قربان با غدیر، دین كامل شد.
عید سعید قربان، عیدى است كه انسانهاى آگاه را به یاد قربانگاه ابراهیمى می اندازد. قربانگاهى كه درس فداكارى و جهاد در راه
خداى بزرگ را به فرزندانِ آدم و اصفیاء و اولیاء می دهد.
http://img.tebyan.net/big/1386/08/985212007811911216691699716313621012075.jpg
و در فضیلت این ایام همین بس كه امام هشتم حضرت على بن موسى الرضا علیهالسلام فرموده است:
«إِذَا كَانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ زُفَّتْ أَرْبَعَةُ أَیَّامٍ إِلَى اللهِ كَمَا تُزَفُّ الْعَرُوسُ إِلَى خِدْرِهَا قیلَ ما هذِهِ الاْیّامُ قالَ: یَوْمُ الاَْضْحَى وَ یَوْمُ الْفِطْرِ وَ یَوْمُ الْجُمُعَةِ وَ
یَوْمُ الْغَدِیرِ وَ إِنَّ یَوْمَ الْغَدِیرِ بَیْنَالاَْضْحى وَ الْفِطْرِ وَ الْجُمُعَةِ كَالْقَمَرِ بَیْنَ الْكَوَاكِبِ وَ هُوَ الْیَوْمُ الَّذِى نَجَافِیهِ اِبْرَاهِیمُ الْخَلِیلُ مِنَ النَّارِ فَصَامَهُ شُكْرا للهِ
وَ هُوَ الْیَومُ الَّذِى اَكْمَلَ اللهُ بِهِ الدِّینَ فِى اِقَامَةِ النَّبِىِّ صلى الله علیه و آله عَلِیّا اَمِیرَالْمُؤْمِنِینَ عَلَما وَ اَبَانَ فَضِیلَتَهُ وَ وَصَاءَتَهُ فَصَامَ ذَلِكَ الْیَوْمَ وَ اِنَّهُ
لَیَوْمُ الْكَمَالِ وَ یَوْمُ مَرغَمَةِ الشَّیْطَانِ وَ یَوْمُ تَقَبُّلِ اَعْمَالِ الشِّیعَةِ وَ مُحِبِّى آلِ مُحَمَّدٍ.(3)
در هنگام قیامت، چهار روز را آرایش كرده نزد خداى سبحان می آورند؛ چنان كه عروس را به حجله می برند. از حضرت پرسیده
شد: این ایام كدام اند؟ فرمود: روز قربان، روز فطر، روز جمعه و روز غدیر است. و روز «غدیر» بین روزِ فطر و روز جمعه مثل ماه
است در میان ستارگان. آن روزى است كه حضرت ابراهیم خلیل علیه السلام از آتش نجات پیدا كرد و روزه گرفت و از خدا تشكر كرد.
---------------
پینوشتها:
1- صحیفه نور، ج 18، ص 87 .
2- رسول اكرم صلى الله علیه و آله: «عَلِىٌّ مَعَ الْحَقِّ وَ الْحَقُّ مَعَ عَلِىٍّ؛ على با حق است و حق با على .»
3- مسند الامام الرضا علیهالسلام، ج 2، صص 17 ـ 18.
تبیان