Joseph Goebbels
19th October 2011, 04:45 PM
http://nojum.ir/files/apod/1110/111007.jpg
اوایل ماه نوامبر، دنباله‌دار کوچک ولی فعال «هارتلی 2»، پنجمین دنباله‌داری (http://photojournal.jpl.nasa.gov/catalog/PIA13576) بود که فضاپیمایی زمینی (http://www.nasa.gov/mission_pages/epoxi/index.html)، از نزدیک از آن عکس‌برداری کرد. با حرکت به سوی خورشید (http://ssd.jpl.nasa.gov/sbdb.cgi?sstr=103p&orb=1) در طول دوره‌ی گردش 6 ساله‌اش (http://pdssbn.astro.umd.edu/comet_data/periodic_comets.html)، این دنباله‌دار بار دیگر در صدر اخبار نجومی (http://www.nasa.gov/mission_pages/herschel/news/herschel20111005.html) قرار گرفته است. اندازه گیری‌های رصدخانه‌ی فضایی نوپای «هرشل» (http://www.esa.int/SPECIALS/Herschel/SEMER89U7TG_0.html) نشان می‌دهد که آب یافت شده در جو رقیق و گیسوی این دنباله‌دار به همان میزان اقیانوس‌های آبی سیاره‌ی ما، حاوی ایزوتوپ دوتریم هیدروژن (http://www.colorado.edu/physics/2000/isotopes/index.html) (آب سنگین) است. زادگاه هارتلی2 کمربند دوردست کوئیپر (http://solarsystem.nasa.gov/planets/profile.cfm?Object=KBOs&Display=OverviewLong) است؛ محدوده‌‌ای در ورای مدار نپتون که انباری است از هسته‌های یخی دنباله‌دارها و سیاره‌های کوتوله (http://apod.nasa.gov/apod/ap080716.html). از آنجایی که نسبت دوتریم در یک جسم با محدوده‌ی شکل‌گیری آن در منظومه‌ی شمسی مرتبط است، نتایج هرشل نمایانگر این است که دنباله‌دارهای کمربند کوئیپر در گذشته می‌توانستند تامین کننده‌ی بخش قابل توجهی از آب اقیانوس‌های زمین بوده باشند. دنباله‌داری هارتلی2 در این تصویر پرستاره‌ی (http://apod.nasa.gov/apod/ap101202.html) ماه نوامبر، با گیسویی به رنگ سبز در حال گذر به سوی صورت فلکی دریایی (http://www.hawastsoc.org/deepsky/pup/index.html) کشتیدم است. پایین دنباله‌دار، خوشه‌های ستاره‌ای باز M47 (راست) و M46 (چپ) خودنمایی می‌کنند.
http://nojum.ir/fa/apod/111007.aspx
اوایل ماه نوامبر، دنباله‌دار کوچک ولی فعال «هارتلی 2»، پنجمین دنباله‌داری (http://photojournal.jpl.nasa.gov/catalog/PIA13576) بود که فضاپیمایی زمینی (http://www.nasa.gov/mission_pages/epoxi/index.html)، از نزدیک از آن عکس‌برداری کرد. با حرکت به سوی خورشید (http://ssd.jpl.nasa.gov/sbdb.cgi?sstr=103p&orb=1) در طول دوره‌ی گردش 6 ساله‌اش (http://pdssbn.astro.umd.edu/comet_data/periodic_comets.html)، این دنباله‌دار بار دیگر در صدر اخبار نجومی (http://www.nasa.gov/mission_pages/herschel/news/herschel20111005.html) قرار گرفته است. اندازه گیری‌های رصدخانه‌ی فضایی نوپای «هرشل» (http://www.esa.int/SPECIALS/Herschel/SEMER89U7TG_0.html) نشان می‌دهد که آب یافت شده در جو رقیق و گیسوی این دنباله‌دار به همان میزان اقیانوس‌های آبی سیاره‌ی ما، حاوی ایزوتوپ دوتریم هیدروژن (http://www.colorado.edu/physics/2000/isotopes/index.html) (آب سنگین) است. زادگاه هارتلی2 کمربند دوردست کوئیپر (http://solarsystem.nasa.gov/planets/profile.cfm?Object=KBOs&Display=OverviewLong) است؛ محدوده‌‌ای در ورای مدار نپتون که انباری است از هسته‌های یخی دنباله‌دارها و سیاره‌های کوتوله (http://apod.nasa.gov/apod/ap080716.html). از آنجایی که نسبت دوتریم در یک جسم با محدوده‌ی شکل‌گیری آن در منظومه‌ی شمسی مرتبط است، نتایج هرشل نمایانگر این است که دنباله‌دارهای کمربند کوئیپر در گذشته می‌توانستند تامین کننده‌ی بخش قابل توجهی از آب اقیانوس‌های زمین بوده باشند. دنباله‌داری هارتلی2 در این تصویر پرستاره‌ی (http://apod.nasa.gov/apod/ap101202.html) ماه نوامبر، با گیسویی به رنگ سبز در حال گذر به سوی صورت فلکی دریایی (http://www.hawastsoc.org/deepsky/pup/index.html) کشتیدم است. پایین دنباله‌دار، خوشه‌های ستاره‌ای باز M47 (راست) و M46 (چپ) خودنمایی می‌کنند.
http://nojum.ir/fa/apod/111007.aspx