مولـــــــآیَــم

[تووت فرنگی]

دارم فکر می کنم که اگر من هم سکوت کنم و از روزگار بی تو نگوییم،

فردا چگونه در پیشگاهت سربلند کنم

بگویم اشکـــ مادری را دیدم و سکوت کردم

بگویم صدای جانبازی را شنیدم که از فقر کنار خیابان با کارت جانبازی ایستاده بود و کمک می خواست و من دم نزدم!!

اینجا روزگار بی توست مـــولا...

حرف هایم را در گلو مچاله می کنم و باز به روزگار تو فکر می کنم

داستان عمار و شهادتش هنوز سر زبان هاست:

و من فکر می کنم

به روزگار بی تــــــــــــــو

روزگاری که هنوز قصه عمار جریان دارد!