هماهنگی والدین در تربیت کودک

[ساناز فرهیدوش]

کودک را با «فرمان واحد» تربیت کنید
۲۵ درصد انحراف هاى رفتارى نوجوانان و جوانان ریشه در اختلاف سلیقه والدین در تربیت آنان دارد. همچنین بسیارى از وسواس ها و تعارض ها در دوران بزرگسالى به علت روش تربیتى نادرست پدر و مادر و نداشتن توافق آنان در تربیت فرزندان عنوان شده است.
کارشناسان معتقدند فرزندان در چنین خانواده هایى به موضوع هاى مختلف با تردید و ابهام نگاه مى کنند، چرا که پدر و مادر هیچ گاه روى یک موضوع توافق نداشته اند. این در حالى است که تربیت مجموعه روش ها و راهکارهایى است که از آغاز زندگى انسان به کار گرفته مى شود تا افراد در مسیر صحیح رشد و ترقى قرار گیرند و در پرتو آموزش هاى تربیتى بتوانند به سعادت و کمال دست پیدا کنند.

موضوع تربیت فرزندان از گذشته تاکنون جزو موضوع هاى اساسى و بنیادین خانواده است. با این همه برخى پدران و مادران در تربیت فرزندان خود دچار اختلاف سلیقه مى شوند. این موضوع بر روى رفتار کودک نیز تأثیر عمیق مى گذارد. نتایج یافته هاى طرح ملى بررسى خشونت علیه زنان نیز نشان مى دهد نحوه تربیت کودکان عمده ترین عامل اختلاف زن و شوهر در خانواده است.

[ساناز فرهیدوش]

دکتر «فربد فدایى»، روان شناس در این باره مى گوید: موضوع روش مختلف پدر و مادر در تربیت فرزندان آن چنان مسأله مهمى نیست و به طور طبیعى مادر مسائل را به صورت احساسى ارزیابى مى کند و پدران نیز با منطق خود با کودکان خود برخورد مى کنند. این موضوع کاملاً طبیعى است، به گونه اى که فرزندان قبول مى کنند اگر زمانى پدر با کودک نامهربانى مى کند، در کنارش مادر با محبت با او رفتار خواهد کرد.
وى با اشاره به این که مشکل پدر و مادر از زمانى ایجاد مى شود که آنان درباره مسائل بدیهى کودکان اختلاف سلیقه پیدا مى کنند، مى گوید: اگر پدر و مادر درباره روش تربیتى کودک خود دچار تعارض شوند، این ناهماهنگى باعث مى شود کودک در مقابل توصیه هاى پدر و مادر، دچار تردید شود.
به گفته او، هنگامى که پدر از برخى رفتارهاى کودک خود خرده مى گیرد، اما مادر از کودک خود حمایت کند، کودک دچار تعارض مى شود و این رفتار پدر و مادر بدان معنا است که حرف پدر و مادر هیچ کدام اعتبار ندارد. بنابراین به هیچ یک از توصیه هاى آنان توجه نخواهد کرد.
این روانشناس معتقد است آنچه پدران و مادران در زمان اختلاف سلیقه براى تربیت فرزندان خود باید انجام دهند، این است که ابتدا درباره مسائل مهم تربیتى کودکان خود با یکدیگر صحبت و گفت وگو کنند و بهترین روش را براى تربیت فرزند خود انتخاب کنند. در نتیجه کودک از ابهام و سردرگمى رها مى شود و مطمئن خواهد بود که صحبت و گفته هاى پدر و مادر با هم یکى است.
فدایى تأکید مى کند: زمانى که کودک همدلى و هماهنگى بین پدر و مادر ببیند، به توانایى آنان بیشتر اطمینان پیدا مى کند و توصیه هاى آنان را ۱۰۰ درصد به کار خواهد بست.
او به پدران و مادران توصیه مى کند اگرچه براى رسیدن به یک هدف راه هاى مختلف وجود دارد، اما براى رسیدن به هدف دلخواه باید یک راه را انتخاب کنند.
از سوى دیگر مجید ابهرى، رفتارشناس درباره اختلاف سلیقه پدر و مادر در تربیت فرزندان مى گوید: اختلاف سلیقه براى تربیت فرزندان در بین زن و مرد طبیعى است. این موضوع ناشى از فرهنگ و تربیت متفاوت زن و شوهر است، اما بروز این اختلاف در مقابل فرزندان باعث نوعى تخریب زن و مرد و در نتیجه فرصت طلبى کودکان در مقابل پدر و مادر مى شود.
وى با اشاره به این که برخى از والدین بویژه براى فرزندان خود مطالبات و تجارب تربیتى خود را به کار مى گیرند، اظهار مى دارد: برخى والدین تمایل دارند کمبودهاى دوران کودکى خود را درباره فرزندان خود اجرا کنند، در حالى که ظرفیت طبیعى کودکان محدود است و پذیرش فکرى و رفتارى کودکان چارچوب ویژه اى دارد.
ابهرى مى گوید: تضادهاى رفتارى و گفتارى والدین روى کودکان تأثیر بسیارى دارد و این رفتارها زمینه ساز اصلى تخریب شخصیت کودکان است. اختلاف سلیقه پدر و مادر در تربیت کودکان، گاهى به آنجا مى رسد که والدین، فرزند را میدان انتقام جویى از خود مى کنند و کودک باید تاوان اختلاف سلیقه و عقاید پدر و مادر را به بهاى گزاف بپردازد.
او به والدین پیشنهاد مى کند اختلاف نظرهاى خود را در مقابل فرزندان بیان نکنند، اگر یکى از والدین فرمان داد و فرمانش اشتباه بود، دیگرى از آن فرمان حمایت کند و سپس در غیبت فرزند، اشتباه فرمان همسرش را بیان کند. در این صورت مى توان پایه هاى حکومتى والدین را در تربیت محکم و استوار دانست. در غیر این صورت تضادهاى رفتارى والدین در دوران بلوغ خود را نشان خواهد داد.
mydocument.