*مینا*
27th August 2011, 07:39 PM
مخلوطی برابر از انانتیومرها به مخلوط راسمیک موسوم است. یک مخلوط راسمیک از نظر نوری غیر فعال است| هنگامی که انانتیومرها بایکدیگر مخلوط شوند، چرخش حاصل از یک مولکول به وسیله چرخش برابر و مخالف انانتیومر خود خنثی می‌شود.
پیشوند ± را برای مشخص نمودن طبیعت راسمیک یک نمونه به کار می‌برند، به عنوان مثال (±)- لاکتیک اسید یا (±)- 2- متیل -1- بوتانول
مقایسه مخلوط راسمیک با ترکیبی که مولکولهای آن بر تصاویر آینه ای خود قابل انطباق اند، یعنی با یک ترکیب ناکایرال مفید خواهد بود. هر دو آنها به دلیل مشابهی غیر فعال نوری هستند. به علت پخش اتفاقی تعداد زیادی ازمولکولها، برای هر مولکلو که نور را تحت تاثیر قرار می دهد مولکول دومی وجود دارد که تصویر آینه ای آن بوده و از این رواثر اولی را خنثی می نماید. در یک مخلوط راسمیک این مولکول یکسانی می باشد. (در موردیک ماده فعال نوری که همراه با انانتیومر خود نمی باشد مشاهده نمودیم که چنین حذف چرخشی نمی تواند وجود داشته باشد، زیرا مولکول دیگری که بتواندبه عنوان تصویر آینه ای آن عمل کند وجود ندارد و البته مهم نیست که تا چهاندازه پخش مولکولها تصادفی باشد).
هویت بیشتر خواص فیزیکیانانتیومرها یک نتیجه دارد که از نظر عملی فوق العاده مهم است. آنها رانمی توان با روشهای معمول نظیر تقطیر جزء به جزء جداسازی نمود، زیرا نقاط جوش آنها یکسان است؛ به وسیله تبلور نوبتی نیز قادر به انجام این کارنیستیم زیرا میزان انحلال آنها در یک حلال یکسان است (مگر این که حلال فعالنوری باشد)؛ به وسیله کروماتوگرافی این امر ممکن نیست زیرا آنها با قدرتمشابهی، بر روی یک جاذب جذب می شوند (مگر این که جاذب از نظر نوری فعالباشد). جداسازی مخلوط راسمیک به انانتیومرها – تفکیک یک مخلوط راسمیک – یک کار خاص بوده و با روش خاصی باید انجام گیرد. البته اولین تفکیک همانی است که پاستور با استفاده از عدسی و پنس انجام داد و لیکن این روش را تقریباً هیچ وقت نمی توان به کار برد، زیرا مخلوط های راسمیک به ندرت تشکیل مخلوطی از بلورها را می دهند که قابل تشخیص از تصاویر آینه ای*شان باشند. در واقع حتی سدیم آمونیم تارتارات ایجاد چنین بلورهایی را نمی کند،مگر این که در پائین تر از ˚28 متبلور شود. از این رو پاستور قسمتی از اعتبار کشف خود را مدیون هوای سرد پاریس است – و البته فراهم کردن تارتاریک اسید از شراب سازان فرانسوی. روشی که اغلب برای تفکیک به کار می رود- همین طور یک روش به وسیله پاستور شده است- شامل استفاده از واکنشگر های فعال نوری است. گرچه عموماً پاستور به خاطر کارهای بزرگش درمیکروب شناسی و پزشکی معروفیت یافته است، ولی در اصل یک شیمیدان بود و تنها به عنوان یک عنوان یک شیمیدان کارهایش می تواند او را در ردیف دانشمندان طراز اول قرار دهد.
پیشوند ± را برای مشخص نمودن طبیعت راسمیک یک نمونه به کار می‌برند، به عنوان مثال (±)- لاکتیک اسید یا (±)- 2- متیل -1- بوتانول
مقایسه مخلوط راسمیک با ترکیبی که مولکولهای آن بر تصاویر آینه ای خود قابل انطباق اند، یعنی با یک ترکیب ناکایرال مفید خواهد بود. هر دو آنها به دلیل مشابهی غیر فعال نوری هستند. به علت پخش اتفاقی تعداد زیادی ازمولکولها، برای هر مولکلو که نور را تحت تاثیر قرار می دهد مولکول دومی وجود دارد که تصویر آینه ای آن بوده و از این رواثر اولی را خنثی می نماید. در یک مخلوط راسمیک این مولکول یکسانی می باشد. (در موردیک ماده فعال نوری که همراه با انانتیومر خود نمی باشد مشاهده نمودیم که چنین حذف چرخشی نمی تواند وجود داشته باشد، زیرا مولکول دیگری که بتواندبه عنوان تصویر آینه ای آن عمل کند وجود ندارد و البته مهم نیست که تا چهاندازه پخش مولکولها تصادفی باشد).
هویت بیشتر خواص فیزیکیانانتیومرها یک نتیجه دارد که از نظر عملی فوق العاده مهم است. آنها رانمی توان با روشهای معمول نظیر تقطیر جزء به جزء جداسازی نمود، زیرا نقاط جوش آنها یکسان است؛ به وسیله تبلور نوبتی نیز قادر به انجام این کارنیستیم زیرا میزان انحلال آنها در یک حلال یکسان است (مگر این که حلال فعالنوری باشد)؛ به وسیله کروماتوگرافی این امر ممکن نیست زیرا آنها با قدرتمشابهی، بر روی یک جاذب جذب می شوند (مگر این که جاذب از نظر نوری فعالباشد). جداسازی مخلوط راسمیک به انانتیومرها – تفکیک یک مخلوط راسمیک – یک کار خاص بوده و با روش خاصی باید انجام گیرد. البته اولین تفکیک همانی است که پاستور با استفاده از عدسی و پنس انجام داد و لیکن این روش را تقریباً هیچ وقت نمی توان به کار برد، زیرا مخلوط های راسمیک به ندرت تشکیل مخلوطی از بلورها را می دهند که قابل تشخیص از تصاویر آینه ای*شان باشند. در واقع حتی سدیم آمونیم تارتارات ایجاد چنین بلورهایی را نمی کند،مگر این که در پائین تر از ˚28 متبلور شود. از این رو پاستور قسمتی از اعتبار کشف خود را مدیون هوای سرد پاریس است – و البته فراهم کردن تارتاریک اسید از شراب سازان فرانسوی. روشی که اغلب برای تفکیک به کار می رود- همین طور یک روش به وسیله پاستور شده است- شامل استفاده از واکنشگر های فعال نوری است. گرچه عموماً پاستور به خاطر کارهای بزرگش درمیکروب شناسی و پزشکی معروفیت یافته است، ولی در اصل یک شیمیدان بود و تنها به عنوان یک عنوان یک شیمیدان کارهایش می تواند او را در ردیف دانشمندان طراز اول قرار دهد.