.yalda.
26th August 2011, 12:42 AM
من فقط يک سايت باحال (Cool Site) را يافته ام و نمي توانم آدرس IP ي آن را به خاطر بسپارم و زمانيکه هم اين آدرس را تايپ مي کنم از طولاني بودن و گيج کننده بودن اين آدرس دچار سردرگمي مي شوم و بطور کل از اين کار متنفرم . مطمئناً من مي توانم که اين آدرس را در جايي حفظ کنم و آنرا نشانه گذاري (Bookmark) کنم . اما اگر بخواهم اين آدرس را به دوستم بدهم چه کار بايد بکنم ؟ يا اينکه اگر من از خانة دوستم و يا يک مکان عمومي (مانند coffee net ) باشم و نخواهم آنرا Bookmark کنم ؟ پاسخ به همة اين پرسش ها hostname است .
Hostname ها استعاره هايي (alias) از IP هستند . يک ليست از hostname ها و آدرسهاي IP آنها در InterNIC (www.internic.net) که بعنوان يک پايگاه داده اي (database) شناخته مي شود ،گنجانده شده است .
وقتيکه شما در يک hostname تايپ مي کنيد (مانند www.yahoo.com ) کامپيوتر شما به دنبال hostname مورد نظر مي گردد و IP ي مناسب را مي يابد و سپس شما به آن connect مي شويد . اما در عوض InterNIC بايد فکر اضافه بار (overload) را بکند . ( تصور کنيد که تمام جهان به آنها متصل شوند . مطمئناً server هاي آنها شلوغ و در نتيجه کند خواهد شد و آنها بايد براي ارتقاء (upgrade) دائمي و پشتيبان ها (Backup) پول زيادي را پرداخت کنند . و بيانديشيد چه اتفاقي خواهد افتاد اگر database آنها دچار حادثه اي بد و جبران نکردني شود ... . ) جواب اين مشکل DNS Server (Domain Name Service) مي باشد .
ـ Server DNS : يک server است که hostname ها و آدرس IP آنها را در خود ذخيره دارد . بجاي داشتن server هاي دستي InterNIC همة ISP هاي اين سياره از يک DNS Server بهره مي جويند .
زمانيکه شما در يک hostname تايپ مي کنيد و به مودم (modem) خود مي گوييد که به آن وصل شود ، کامپيوتر شما عملي (action) به نام جستجوي ِDNS (DNS LOOKUP) انجام مي دهد . بعبارت ديگر کامپيوتر شما از DNS Server درون ISP (سرويس دهندة اينترنت = Internet Service Provider ) آدرس IP مناسب را براي hostname تايپ شده توسط شما درخواست مي کند .اگر DNS Server درون ISP شما پاسخ را نداند آنرا از يک DNS Server سطح بالاتر دريافت خواهد کرد . و همينطور اگر DNS Server سطح بالاتر جوابي نداشته باشد باز هم به سراغ DNS Server سطح بالاتر خواهد رفت و ... . که در نهايت به بالاترين مرحله يعني InterNIC خواهد رسيد .
اگر DNS Server در اولين مرحله آدرس IP را دانست آنرا به شما خواهد داد و سريعاَ ارتباط برقرار مي شود . اگر اينطور نبود ( و آن تنها با درخواست از ديگر Server ها آنرا يافته بود ) در ابتدا آنرا (IP يافت شده ) را به database خود مي افزايد و سپس آنرا به شما مي دهد و ارتباط کمي ديرتر برقرار مي شود . همين امر است که يکي از اختلافات بين ISP ها را مشخص مي سازد . که هر چه DNS Server يک ISP از database وسيع تري (نزديک به InterNIC ) برخوردار باشد، سرعت بالاتري در بازيابي اطلاعات و باز کردن سايت هاي شما خواهد داشت .
ـ InterNIC : پايگاه داده اي ثبت نام دامنه (Domain Registration Database) و برترين و بزرگترين DNS Server روي زمين مي باشد . شما مي توانيد با مراجعه به آدرس www.internic.net و انتخاب لينكي (link) به نام whois و سپس وارد كردن سايت مورد نظر در فيلد داده شده به جستجو دربارة سايت مربوطه و webserver آن بپردازيد كه مي تواند مفيد باشد .
ـ Timeout : بسيار خوب ! من(بعنوان يک server ) بايد يک Daemon که روي پورت 23 منتظر ارتباطات ورودي مي ماند داشته باشم . حالا زماني که شخصي به آن وصل مي شود و مطلقاً کاري هم نمي کند ، چه اتفاقي مي افتد ؟ او بسادگي با آن Daemon در ارتباط باقي خواهد ماند تا زمانيکه يکي از ما ارتباط را اجراي دوباره (Reboot) کند ويا ببندد. شما نمي خواهيد که کسي به بعضي از پورت ها روي کامپيوترتان دسترسي داشته باشد و آنها را معلق (hang) کند ، مگر نه ؟ که اين امر درواقع بيهوده تلف کردن پهناي باند (Bandwidth) مي باشد.
اکثر افراد نمي خواهند وضعيت شبکه اي (network status) آنها در طول 24 ساعت يک روز آگاه باشد و هرکسي را که در حال ور رفتن بيهوده و معلق ماندن يا بعبارتي Hang شده است و به گونه اي زمان زيادي بيکار مانده است ارتباطش را با شبکه قطع مي کنند (Disconnect him/her) ؛ اين امر به طور ويژه براي اکثر شبکه ها وجود دارد . اين امر دليل اختراع timeout است .
با کار گذاري مقدار timeout روي يک Daemon ( اين مي تواند در طول برپايي پردازش (Process) يا بوسيلة اجراي نصب برنامه (program setup) ويا با وارد کردن در بعضي انواع جعبه هاي انتخابي (Option Box) انجام شود . ) ارتباط هر کسي را که به آن وصل شده و هيچ کاري را در طول مقدار (value) از پيش تعيين شدة timeout انجام نمي دهد ( که ممکن است hang شده باشد ببنديد . بعنوان نمونه : شما يک Daemon روي پورت 17 مي گذاريد و timeout آن را براي 5/2 ثانيه تعيين مي کنيد . اگر شخصي به Daemon شما متصل شود و در مدت بيشتر از5/2ثانيه تايپ نکند در اينصورت Daemon ارتباط (connection) را مي بندد و آن شخص بايد دوباره وصل شود (Reconnect him/her) و شروع به تايپ چيزي کند قبل از اينکه timeout تعيين شدة Daemon فرا برسد و او را به بيرون پرت کند .
به همين دليل است که web server ها يک زمان کوتاهِ 2 ثانيه اي را انتخاب مي کنند . (بيشتر مردم با استفاده از برنامه هاي سرويس گيرنده به Web server متصل مي شوند که اين نوع برنامه ها واقعاً سريع هستند .
منبع (http://www.amvaj.ir)
Hostname ها استعاره هايي (alias) از IP هستند . يک ليست از hostname ها و آدرسهاي IP آنها در InterNIC (www.internic.net) که بعنوان يک پايگاه داده اي (database) شناخته مي شود ،گنجانده شده است .
وقتيکه شما در يک hostname تايپ مي کنيد (مانند www.yahoo.com ) کامپيوتر شما به دنبال hostname مورد نظر مي گردد و IP ي مناسب را مي يابد و سپس شما به آن connect مي شويد . اما در عوض InterNIC بايد فکر اضافه بار (overload) را بکند . ( تصور کنيد که تمام جهان به آنها متصل شوند . مطمئناً server هاي آنها شلوغ و در نتيجه کند خواهد شد و آنها بايد براي ارتقاء (upgrade) دائمي و پشتيبان ها (Backup) پول زيادي را پرداخت کنند . و بيانديشيد چه اتفاقي خواهد افتاد اگر database آنها دچار حادثه اي بد و جبران نکردني شود ... . ) جواب اين مشکل DNS Server (Domain Name Service) مي باشد .
ـ Server DNS : يک server است که hostname ها و آدرس IP آنها را در خود ذخيره دارد . بجاي داشتن server هاي دستي InterNIC همة ISP هاي اين سياره از يک DNS Server بهره مي جويند .
زمانيکه شما در يک hostname تايپ مي کنيد و به مودم (modem) خود مي گوييد که به آن وصل شود ، کامپيوتر شما عملي (action) به نام جستجوي ِDNS (DNS LOOKUP) انجام مي دهد . بعبارت ديگر کامپيوتر شما از DNS Server درون ISP (سرويس دهندة اينترنت = Internet Service Provider ) آدرس IP مناسب را براي hostname تايپ شده توسط شما درخواست مي کند .اگر DNS Server درون ISP شما پاسخ را نداند آنرا از يک DNS Server سطح بالاتر دريافت خواهد کرد . و همينطور اگر DNS Server سطح بالاتر جوابي نداشته باشد باز هم به سراغ DNS Server سطح بالاتر خواهد رفت و ... . که در نهايت به بالاترين مرحله يعني InterNIC خواهد رسيد .
اگر DNS Server در اولين مرحله آدرس IP را دانست آنرا به شما خواهد داد و سريعاَ ارتباط برقرار مي شود . اگر اينطور نبود ( و آن تنها با درخواست از ديگر Server ها آنرا يافته بود ) در ابتدا آنرا (IP يافت شده ) را به database خود مي افزايد و سپس آنرا به شما مي دهد و ارتباط کمي ديرتر برقرار مي شود . همين امر است که يکي از اختلافات بين ISP ها را مشخص مي سازد . که هر چه DNS Server يک ISP از database وسيع تري (نزديک به InterNIC ) برخوردار باشد، سرعت بالاتري در بازيابي اطلاعات و باز کردن سايت هاي شما خواهد داشت .
ـ InterNIC : پايگاه داده اي ثبت نام دامنه (Domain Registration Database) و برترين و بزرگترين DNS Server روي زمين مي باشد . شما مي توانيد با مراجعه به آدرس www.internic.net و انتخاب لينكي (link) به نام whois و سپس وارد كردن سايت مورد نظر در فيلد داده شده به جستجو دربارة سايت مربوطه و webserver آن بپردازيد كه مي تواند مفيد باشد .
ـ Timeout : بسيار خوب ! من(بعنوان يک server ) بايد يک Daemon که روي پورت 23 منتظر ارتباطات ورودي مي ماند داشته باشم . حالا زماني که شخصي به آن وصل مي شود و مطلقاً کاري هم نمي کند ، چه اتفاقي مي افتد ؟ او بسادگي با آن Daemon در ارتباط باقي خواهد ماند تا زمانيکه يکي از ما ارتباط را اجراي دوباره (Reboot) کند ويا ببندد. شما نمي خواهيد که کسي به بعضي از پورت ها روي کامپيوترتان دسترسي داشته باشد و آنها را معلق (hang) کند ، مگر نه ؟ که اين امر درواقع بيهوده تلف کردن پهناي باند (Bandwidth) مي باشد.
اکثر افراد نمي خواهند وضعيت شبکه اي (network status) آنها در طول 24 ساعت يک روز آگاه باشد و هرکسي را که در حال ور رفتن بيهوده و معلق ماندن يا بعبارتي Hang شده است و به گونه اي زمان زيادي بيکار مانده است ارتباطش را با شبکه قطع مي کنند (Disconnect him/her) ؛ اين امر به طور ويژه براي اکثر شبکه ها وجود دارد . اين امر دليل اختراع timeout است .
با کار گذاري مقدار timeout روي يک Daemon ( اين مي تواند در طول برپايي پردازش (Process) يا بوسيلة اجراي نصب برنامه (program setup) ويا با وارد کردن در بعضي انواع جعبه هاي انتخابي (Option Box) انجام شود . ) ارتباط هر کسي را که به آن وصل شده و هيچ کاري را در طول مقدار (value) از پيش تعيين شدة timeout انجام نمي دهد ( که ممکن است hang شده باشد ببنديد . بعنوان نمونه : شما يک Daemon روي پورت 17 مي گذاريد و timeout آن را براي 5/2 ثانيه تعيين مي کنيد . اگر شخصي به Daemon شما متصل شود و در مدت بيشتر از5/2ثانيه تايپ نکند در اينصورت Daemon ارتباط (connection) را مي بندد و آن شخص بايد دوباره وصل شود (Reconnect him/her) و شروع به تايپ چيزي کند قبل از اينکه timeout تعيين شدة Daemon فرا برسد و او را به بيرون پرت کند .
به همين دليل است که web server ها يک زمان کوتاهِ 2 ثانيه اي را انتخاب مي کنند . (بيشتر مردم با استفاده از برنامه هاي سرويس گيرنده به Web server متصل مي شوند که اين نوع برنامه ها واقعاً سريع هستند .
منبع (http://www.amvaj.ir)